Μαρμάγκα

Σχετικά με τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη/Free Palestine

Ένα χρόνο τώρα, παρακολουθούμε την ακατάπαυστη επίθεση και γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας από το κράτος του Ισραήλ. Οι εναπομείναντες παλαιστίνιοι έπειτα από την εισβολή και το βομβαρδισμό στη Γάζα στις 7/10/23 και αυτόν στη Ράφα στις 7/5/24 εκτοπίστηκαν στο νότιο μέρος της Λωρίδας της Γάζας όπου ζούν σε συνθήκες πλήρους αποκλεισμού από τον υπόλοιπο κόσμο. Η πρόσβαση σε τρόφιμα, φάρμακα και νερό είναι μηδαμινή καθώς κάθε υδάτινη πηγή είναι μολυσμένη, οι τιμές των τροφίμων έχουν εκτοξευθεί και πλέον καθίσταται αδύνατη κι η πρόσβαση σε αυτά, αφού είναι καθημερινές οι επιθέσεις στα φορτηγά που τα μεταφέρουν. Καθε εναπομείναν καταφύγιο βομβαρδίζεται• απο καταυλισμούς μέχρι σχολεία και νοσοκομεία . Ο στόχος του Ισραήλ είναι ξεκάθαρος, η πλήρης στρατιωτική επιβολή κι ο ολικός εκτοπισμός κι αφανισμός Παλαιστινίων από τη Γάζα. Όλο αυτό έρχεται να συμπληρώσει το συνεχές των επιθέσεων,του ελέγχου και των εκδιωγμών που δέχονται οι Παλαιστίνιοι τα τελευταία τουλάχιστον 76 χρόνια έπειτα από τη Νάκμπα (σημασία λέξης: καταστροφή).

Τα κράτη βρίσκονται συνεχώς σε πόλεμο. Κάνουν πόλεμο στο εσωτερικό τους καταβάλλοντας προσπάθεια να καταστείλουν τα χειραφετικά κινήματα, πόλεμο στο προλεταριάτο διαλύοντας εργατικές κατοχυρωμένες διεκδικήσεις αιώνων, πόλεμο στους φτωχοδιάβολους κλείνοντας τους σε φυλακές, πόλεμο στα μεταναστά πυροβολώντας τα στον Έβρο και πνίγοντας τα στο Αιγαίο.

Ισραήλ: “Η μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή”

Η «Δύση» (έτσι και η Ελλάδα) από γεννησιμιού της υπήρξε δομικά δολοφονική. Η ιστορία της σε όλες τις φάσεις διακρίνεται από επεκτατικούς και ιμπεριαλιστικούς πολέμους, γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις, περιθωριοποίηση όσων δεν κατάφερνε να εκμεταλλευτεί για το ντόπιο κεφάλαιο και καταστροφή της φύσης. Αυτή τη στιγμή αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι ποτέ δεν έπαυσε να είναι εγγενώς δολοφονική με τη στάση που διατηρεί υπέρ του κράτους του Ισραήλ και σε βάρος του παλαιστινιακού προλεταριάτου. Σημειωτέον, το ισραήλ εξακολουθεί να λαμβάνει υλική και πολεμική στήριξη, συνάμα διατηρεί εξέχουσα θέση σε παγκόσμιους οργανισμούς και οι μιντιακοί κολοσσοί προπαγανδίζουν πως βρίσκεται σε θέση «αμυνόμενου».

Η Δύση ακολουθεί μια συγκεκριμένη πολιτική που αποσκοπεί στην ωραιοποίηση των πολεμικών-γενοκτονικων της τακτικών. Αναθεώρησε το πάλαι ποτέ αφήγημα του διπόλου πολιτισμένων-βάρβαρων και το προσάρμοσε στα νεοφιλελεύθερα μέτρα και σταθμά. Ειδικότερα, παρουσιάζουν την αντίπερα όχθη ως επίγεια κόλαση για «ευάλωτες κοινωνικές ομάδες» όπως οι γυναίκες και τα queer άτομα. Εν προκειμένω, το Ισραήλ και οι σύμμαχοι του χρησιμοποιούν τους προπαγανδιστικούς τους μηχανισμούς για να πλάσουν μια ειδυλλιακή εικόνα όσον αφορά αυτή τη μερίδα κόσμου. Διατρανώνεται ότι στο Τελ Αβίβ γίνονται κάθε χρόνο εορτασμοί για το pride (παρόλο που ο ομοφυλος γάμος δεν είναι καν νόμιμος),το ότι έτσι γενικά και αόριστα «οι γυναίκες εκεί έχουν δικαιώματα» σε βαθμό που μέχρι και αυτές συμμετέχουν στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις! Από την άλλη, όσον αφορά τον παλαιστινιακό πληθυσμό, όλος αυτός ο κόσμος απανθρωποποιείται πλήρως. Η παλαιστινιακή αντίσταση παρουσιάζεται ως βάρβαρη και αδικαιολόγητη, οι Παλαιστίνιες ως εγκλωβισμένες σε μια «οπισθοδρομική» κουλτούρα και οι Παλαιστίνιοι ως φανατισμένοι ισλαμιστές που τις εγκλωβίζουν σε αυτή.

Ετσι σκιαγραφείται μια προοδευτική και φιλελεύθερη εικόνα για το Ισραήλ , που ταιριάζει με αυτή των «πολιτισμένων» δυτικών κρατών. Υποστηρίζεται ότι η γενοκτονία που διαπράττει είναι η άμυνα της “μονής δημοκρατίας στη μέση Ανατολή” απέναντι στα «απολίτιστα μιάσματα» που την απειλούν. Τα πραγματικά μιάσματα ειναι ο Ισραηλινός στρατός που πραγματοποιεί καθημερινα φρικαλέα βασανιστήρια σε αιχμαλώτους παλαιστίνιους, τα οποία αποσιωπούνται πλήρως. Ο IDF εχει απο τα πιο απάνθρωπα και σκληρά προγράμματα στράτευσης. Πρόσφατα έχουν δημοσιοποιηθεί καταγγελιες Παλαιστινίων που αναφέρουν εξευτελιστικές συνθήκες κράτησης, με βασανιστήρια, εικονικές εκτελέσεις, βιασμούς, σεξουαλική κακοποίηση και στοιβαγμα πολλων φυλακισμένων σε μικρούς χώρους. Καίριο παράδειγμα που αποδεικνύει πως η γενοκτονική βία αποτελεί ακρογωνιαία λίθο του/ της ριζικής γενοκτονικής βίας του σιωνιστικού κράτους αποτελεί η γνωστοποίηση της τακτικής της σεξουαλικής κακοποίησης των Παλαιστίνιων αιχμαλώτων που βρίσκονται στα χέρια του και το τι ακολούθησε την γνωστοποίηση τους και η απόπειρα διερεύνησης τους. Συγκεριμένα ο ισραηλινός εθνικός κορμός (έντιμοι πολίτες όπως στρατιωτικά στελέχη, νοικοκυραίοι, πολιτικοί και ένα κάρο άλλοι ακροδεξιοί) «πήρε τον νόμο στα χέρια του»και επιτέθηκε στη βάση Σντε Τεϊμάν (όπου κατάφεραν να εισβάλουν) διαμαρτυρόμενοι/υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα στο βιασμό των ισραηλινών στρατιωτών.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα δυτικά παραμύθια περί κοιτίδας της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού στην πραγματικότητα δημιουργούν αιματοβαμμένα σύνορα, αποκλεισμό, βασανιστήρια και εξόντωση πληθυσμών. Ο «παράδεισος στη Δύση» στηρίζεται πάνω στην εκμετάλλευση, τον θάνατο και τον πόλεμο σε πληθυσμούς στο εσωτερικό της, στα εξωτερικά της σύνορα και πέρα από αυτά. Χτίζεται πάνω σε πνιγμένους μετανάστες όπως στην Πύλο, όπου το ελληνικό λιμενικό δολοφόνησε 600 ανθρώπους στην επιχείρηση διωγμού τους.

Η εμπλοκή του ελληνικού κράτους

Το ελληνικό κράτος όπως και κάθε κράτος που θέλει να επιτύχει εθνική συνοχή κι ομοιογένεια χτίζει ενα ρατσιστικό αποπροσανατολιστικό ψευτοδίπολο του Εμείς και των Άλλων προκειμένου να δημιουργεί διαχωρισμούς και στη συνέχεια να τους χρησιμοποιεί για να δικαιολογήσει στα μάτια των πολιτών της τη βια που ασκει. Ακούμε συνεχώς ότι οι «μεσανατολίτες» είναι τρομοκράτες, ότι οι μετανάστες βιάζουν και ότι οι Ρομά είναι πονηροί κι αδίστακτοι. Έτσι, χτίζονται εθνικά αφηγήματα που έρχονται ώστε να νομιμοποιήσουν τη βία, την πειθάρχηση και την εξαθλίωση που δέχονται αυτοί οι πληθυσμοί. Όσες ζωές κρίνει το ελληνικό κράτος ότι περιττεύουν τις εξοντώνει ή προσπαθεί να τις εκμεταλλευτεί αλόγιστα. Οι επαναπροωθήσεις είναι καθημερινότητα, οι δολοφονίες των μεταναστριών στα σύνορα αόρατες.Όσα επιβιώνουν στέλνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (camps) με άθλιες συνθήκες διαβίωσης, χωρίζονται από τις οικογένειές τους, ζουν χωρίς χαρτιά, δουλεύουν σε εργασιακά κάτεργα καθώς αποτελούν τον ταξικό πάτο κι οποιαδήποτε μορφή αντίστασης εκ μέρους τους εγκυμονεί τον κίνδυνο της απέλασης. Κάθε κράτος προκειμένου να επεκτείνεται και να διατηρεί την ισχύ του στον γεωπολιτικό χάρτη δε μένει αμέτοχο στους διακρατικούς ανταγωνισμούς ή εν προκειμένω στη γενοκτονία που συντελείται σε έναν ολόκληρο πληθυσμό. Έτσι και το ελληνικό προκειμένου να επεκτείνει το κεφαλαιακό/ενεργειακό του συμφέρον σε Βαλκάνια και Μέση Ανατολή ενισχύει την πολεμική-στρατιωτική του μηχανή. Αγοράζει εξελιγμένη πολεμική τεχνολογία, καινούρια drones, f16, ραφαλ για στρατό και μπάτσους. Επιβάλεται με ιμπεριαλιστικές συμφωνίες σε γειτονικές βαλκανικές χώρες και ενισχύει τη γεωπολιτική του θέση κάνοντας πολεμικές συμμαχίες οπως αυτή με το Ισραήλ. Πρόσφατα εξάλλου πραγματοποιήθηκε και κοινή πολεμική άσκηση ελληνικών και ισραηλινών αεροπορικών δυνάμεων στη Σούδα. Το ελληνικό κράτος έχει κρατήσει επίσημα στάση υπεράσπισης της γενοκτονίας των Παλαιστινίων, εξυπηρετώντας τις συμφωνίες και τα συμφέροντα της ίδιας και της Δύσης στην περιοχή

της Ανατολικής Μεσογείου, πάνω στα σώματα τόσων νεκρών Παλαιστινίων (φρεγάτα Ύδρα στην Υεμένη, ερευνητικά πανεπιστημιακά προγράμματα ΕΚΠΑ κλπ).

Φεμινιστικό προσωπείο ελλαδας -Pink washing

Δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτές τις συγκυρίες (πόλεμος στην Ουκρανία, γενοκτονία στην Παλαστίνη) έχει επανέλθει η συζήτηση για τη θητεία γυναικών στον στρατό. Την περασμένη 8η Μάρτη ο υπουργός εθνικής άμυνας Ν.Δένδιας ανακοίνωσε σχεδιασμό για την «εθελοντική θητεία γυναικών» αναφερόμενος στο παράδειγμα των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ (επισημαίνοντας ως πρότυπο την πλέον νατοϊκή Φινλανδία). Το ελληνικό κράτος στο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού αποπειράται να πλασάρει ένα φιλοφεμινιστικό προσωπείο με την ένταξη των «Ελληνίδων» στην πολεμική μηχανή. Κατ’εξοχήν παράδειγμα το μοντέλο των γυναικών του IDF που διαφημίζονται ως φεμινιστικά πρότυπα καθώς μπορούν να υπηρετούν σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, το στρατό, αλλά ταυτόχρονα πλασάρονται κι ως πρότυπα ομορφιάς. Σε κρίσιμους καιρούς τα κράτη πάντα στοχεύουν στην εθνική ενότητα, με την αναδιάρθρωση του εθνικού κορμού, προσπαθώντας να εντάξουν σε αυτόν κοινωνικά κομμάτια που άλλοτε αποκλείονται και άλλοτε θεωρούνται χρήσιμα (πχ θηλυκότητες και queer). Θεωρούνται χρήσιμα καθώς με πρόσχημα τον προοδευτισμό και την ισότητα το κράτος περνάει μέτρα και νόμους που στην πραγματικότητα εντείνουν την εκμετάλλευσή τους απο αφεντικά και συζύγους και βοηθούν στην αναπαραγωγή του έθνους. Δεν έχουμε καμία ψευδαίσθηση ότι το ελληνικό κράτος προάγει φεμινισμό και νοιάζεται για την ασφάλεια μας. Ειναι το ίδιο κράτος που κάνει πογκρόμ σε σεξεργάτριες, που συνεργάζεται με τη μαφία και συντηρεί κυκλώματα σωματεμπορίας, που αποκλείει τα τρανς άτομα από βασικά κοινωνικά αγαθά όπως υγεία,χαρτιά,στέγη. Έτσι καμία τακτική ροζ ατζέντας όπως η διεξαγωγή του europride στη Θεσσαλονίκη ως gay friendly πόλη και η νομιμοποίηση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών δε θα μας πείσει ότι έρχεται για να βελτιώσει τη ζωή όσων ατόμων βρίσκονται στη ταξική και κοινωνική βάση, που παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση τους. Κατανοούμε ότι μπορεί σε κάποιο κόσμο να προσφέρει φαινομενικά ή και πρακτικά κάποια αναγνώριση (χαρτιά γάμου και ό,τι συνεπάγεται με αυτό) αλλά πρέπει

να την αναδείξουμε και ως ακόμη μια εξέχουσα ξεπλυματική τακτική που έρχεται για περαιτέρω αφομοίωση κινηματικών φεμινιστικών διεκδικήσεων. Οι φιλοφεμινιστικές ανησυχίες του ελληνικού κράτους έγιναν εμφανείς και πρόσφατα, στα πλαίσια του νέου ποινικού κώδικα με την αυστηροποίηση των ποινών για την «ενδοοικογενειακή» βία. Η δικαιοσύνη ήταν και είναι ταξική, έμφυλη και φυλετική. Ένας νέος ποινικός κώδικας σημαίνει περισσότερη φυλακή για όσους δεν επιβιώνουν με συμβατικό τρόπο, για περιθωριοποιημένους πληθυσμούς (Ρομά και μετανάστριες), για όσα αγωνίζονται και αντιστέκονται στη βαρβαρότητα της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού. Οι νομικές ρυθμίσεις για την ενδοοικογενειακή βία στη πραγματικότητα είναι ακόμη μια κοιτίδα προστασίας του θεσμού της οικογένειας τελικά, και όχι των επιζώντων ατόμων.

Διεθνιστική αλληλεγγύη

Κι ενώ το ελληνικό κράτος προσπαθεί να πλασάρει αυτη τη φιλοφεμινιστική και προοδευτική βιτρίνα προκειμένου να μας κατευνάσει και να μας πείσει για τους αγαθούς σκοπούς του, παράλληλα διεξάγει πόλεμο στο εξωτερικό του και συμμετέχει ενεργά στους διακρατικούς ανταγωνισμούς. Και σε όλα αυτά απαιτεί και τη δική μας συμμετοχή και συναίνεση. Λες και δε ξερουμε οτι εμπλοκή σε ενα πόλεμο σημαίνει τον εκτοπισμό μας ή περαιτέρω πειθάρχηση και εξόντωση των εσωτερικών εχθρών, χαμηλότερη ποιότητα ζωής, περαιτέρω στρατιωτικοποίηση κι αστυνομοκρατια. Δε θα γίνουμε κρέας για οβίδες, δε θα πολεμήσουμε για τα συμφέροντα κανενός κράτους. Οσο πιο νωρίς το αντιληφθούμε κι αυτοοργανωθούμε τόσο πιο προετοιμασμένα θα είμαστε για την επόμενη εθνική κρίση που δεν είναι άλλη απο την καπιταλιστική. Για αυτό και εμείς κοιτάμε τα δικά μας συμφέροντα, αυτα του ανώμαλου πολυεθνικού προλεταριάτου. Τασσόμαστε με τις αντιστεκόμενες, με τους εκτοπισμένους, με τα κολασμένα και τα ανώμαλα αυτης της γης. Δείχνουμε την αλληλεγγύη μας σε κάθε παλαιστίνιο/α που αντιστέκεται με κάθε μέσο που διαθέτει, από τα μικρά παιδιά που πετάνε πέτρες στο τείχος και κάθε άτομο που βάζει το σωμα του ανάχωμα στον αφανισμό, που ζει καθημερινα με το φοβο του βομβαρδισμου ή του διωγμου του. Μη ξεχνάμε ότι και στην ελλαδα έχουν γίνει απεργίες πείνας έγκλειστων μετανασ(τρι)ών εις ενδειξη αλληλεγγύης με την Παλαιστίνη ή και για αναστολή ποινής απέλασης λογω συμμετοχής σε δράσεις υπερ της Παλαιστίνης. Επίσης, καθ’ολη τη διάρκεια του γενοκτονικού πολέμου έχει ξεσπάσει ενα ευρυτερο διεθνιστικό κίνημα αλληλεγγύης και καταλήψεων υπερ της Παλαιστίνης σε ολο τον κοσμο το οποίο οφείλουμε και να ακολουθήσουμε.Να σταθούμε στο πλευρό του παλαιστινιακού πληθυσμού και να προσπαθήσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε να είμαστε αλληλέγγυα και να δίνουμε ορατότητα στην φρικαλέα εξόντωση τους, αποβάλλοντας κάθε παραπλανητικό δικαιολογητικό μανδύα από αυτό που συμβαίνει.Μη σιωπούμε σε μια γενοκτονία. Να μπλοκάρουμε την πολεμική μηχανή της ελλαδας.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΊΝΗ ΩΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ

ΚΑΜΙΑ ΡΟΖ ΑΤΖΕΝΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΞΕΠΛΥΝΕΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΠΑΛΑΙΣΤΊΝΗ

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Ένα χρόνο τώρα, παρακολουθούμε την ακατάπαυστη επίθεση και γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας από το κράτος του Ισραήλ. Οι εναπομείναντες παλαιστίνιοι έπειτα από την εισβολή και το βομβαρδισμό στη Γάζα στις 7/10/23 και αυτόν στη Ράφα στις 7/5/24 εκτοπίστηκαν στο νότιο μέρος της Λωρίδας της Γάζας όπου ζούν σε συνθήκες πλήρους αποκλεισμού από τον υπόλοιπο κόσμο. Η πρόσβαση σε τρόφιμα, φάρμακα και νερό είναι μηδαμινή καθώς κάθε υδάτινη πηγή είναι μολυσμένη, οι τιμές των τροφίμων έχουν εκτοξευθεί και πλέον καθίσταται αδύνατη κι η πρόσβαση σε αυτά, αφού είναι καθημερινές οι επιθέσεις στα φορτηγά που τα μεταφέρουν. Καθε εναπομείναν καταφύγιο βομβαρδίζεται• απο καταυλισμούς μέχρι σχολεία και νοσοκομεία . Ο στόχος του Ισραήλ είναι ξεκάθαρος, η πλήρης στρατιωτική επιβολή κι ο ολικός εκτοπισμός κι αφανισμός Παλαιστινίων από τη Γάζα. Όλο αυτό έρχεται να συμπληρώσει το συνεχές των επιθέσεων,του ελέγχου και των εκδιωγμών που δέχονται οι Παλαιστίνιοι τα τελευταία τουλάχιστον 76 χρόνια έπειτα από τη Νάκμπα (σημασία λέξης: καταστροφή).

Τα κράτη βρίσκονται συνεχώς σε πόλεμο. Κάνουν πόλεμο στο εσωτερικό τους καταβάλλοντας προσπάθεια να καταστείλουν τα χειραφετικά κινήματα, πόλεμο στο προλεταριάτο διαλύοντας εργατικές κατοχυρωμένες διεκδικήσεις αιώνων, πόλεμο στους φτωχοδιάβολους κλείνοντας τους σε φυλακές, πόλεμο στα μεταναστά πυροβολώντας τα στον Έβρο και πνίγοντας τα στο Αιγαίο.

Ισραήλ: “Η μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή”

Η «Δύση» (έτσι και η Ελλάδα) από γεννησιμιού της υπήρξε δομικά δολοφονική. Η ιστορία της σε όλες τις φάσεις διακρίνεται από επεκτατικούς και ιμπεριαλιστικούς πολέμους, γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις, περιθωριοποίηση όσων δεν κατάφερνε να εκμεταλλευτεί για το ντόπιο κεφάλαιο και καταστροφή της φύσης. Αυτή τη στιγμή αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι ποτέ δεν έπαυσε να είναι εγγενώς δολοφονική με τη στάση που διατηρεί υπέρ του κράτους του Ισραήλ και σε βάρος του παλαιστινιακού προλεταριάτου. Σημειωτέον, το ισραήλ εξακολουθεί να λαμβάνει υλική και πολεμική στήριξη, συνάμα διατηρεί εξέχουσα θέση σε παγκόσμιους οργανισμούς και οι μιντιακοί κολοσσοί προπαγανδίζουν πως βρίσκεται σε θέση «αμυνόμενου».

Η Δύση ακολουθεί μια συγκεκριμένη πολιτική που αποσκοπεί στην ωραιοποίηση των πολεμικών-γενοκτονικων της τακτικών. Αναθεώρησε το πάλαι ποτέ αφήγημα του διπόλου πολιτισμένων-βάρβαρων και το προσάρμοσε στα νεοφιλελεύθερα μέτρα και σταθμά. Ειδικότερα, παρουσιάζουν την αντίπερα όχθη ως επίγεια κόλαση για «ευάλωτες κοινωνικές ομάδες» όπως οι γυναίκες και τα queer άτομα. Εν προκειμένω, το Ισραήλ και οι σύμμαχοι του χρησιμοποιούν τους προπαγανδιστικούς τους μηχανισμούς για να πλάσουν μια ειδυλλιακή εικόνα όσον αφορά αυτή τη μερίδα κόσμου. Διατρανώνεται ότι στο Τελ Αβίβ γίνονται κάθε χρόνο εορτασμοί για το pride (παρόλο που ο ομοφυλος γάμος δεν είναι καν νόμιμος),το ότι έτσι γενικά και αόριστα «οι γυναίκες εκεί έχουν δικαιώματα» σε βαθμό που μέχρι και αυτές συμμετέχουν στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις! Από την άλλη, όσον αφορά τον παλαιστινιακό πληθυσμό, όλος αυτός ο κόσμος απανθρωποποιείται πλήρως. Η παλαιστινιακή αντίσταση παρουσιάζεται ως βάρβαρη και αδικαιολόγητη, οι Παλαιστίνιες ως εγκλωβισμένες σε μια «οπισθοδρομική» κουλτούρα και οι Παλαιστίνιοι ως φανατισμένοι ισλαμιστές που τις εγκλωβίζουν σε αυτή.

Ετσι σκιαγραφείται μια προοδευτική και φιλελεύθερη εικόνα για το Ισραήλ , που ταιριάζει με αυτή των «πολιτισμένων» δυτικών κρατών. Υποστηρίζεται ότι η γενοκτονία που διαπράττει είναι η άμυνα της “μονής δημοκρατίας στη μέση Ανατολή” απέναντι στα «απολίτιστα μιάσματα» που την απειλούν. Τα πραγματικά μιάσματα ειναι ο Ισραηλινός στρατός που πραγματοποιεί καθημερινα φρικαλέα βασανιστήρια σε αιχμαλώτους παλαιστίνιους, τα οποία αποσιωπούνται πλήρως. Ο IDF εχει απο τα πιο απάνθρωπα και σκληρά προγράμματα στράτευσης. Πρόσφατα έχουν δημοσιοποιηθεί καταγγελιες Παλαιστινίων που αναφέρουν εξευτελιστικές συνθήκες κράτησης, με βασανιστήρια, εικονικές εκτελέσεις, βιασμούς, σεξουαλική κακοποίηση και στοιβαγμα πολλων φυλακισμένων σε μικρούς χώρους. Καίριο παράδειγμα που αποδεικνύει πως η γενοκτονική βία αποτελεί ακρογωνιαία λίθο του/ της ριζικής γενοκτονικής βίας του σιωνιστικού κράτους αποτελεί η γνωστοποίηση της τακτικής της σεξουαλικής κακοποίησης των Παλαιστίνιων αιχμαλώτων που βρίσκονται στα χέρια του και το τι ακολούθησε την γνωστοποίηση τους και η απόπειρα διερεύνησης τους. Συγκεριμένα ο ισραηλινός εθνικός κορμός (έντιμοι πολίτες όπως στρατιωτικά στελέχη, νοικοκυραίοι, πολιτικοί και ένα κάρο άλλοι ακροδεξιοί) «πήρε τον νόμο στα χέρια του»και επιτέθηκε στη βάση Σντε Τεϊμάν (όπου κατάφεραν να εισβάλουν) διαμαρτυρόμενοι/υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα στο βιασμό των ισραηλινών στρατιωτών.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα δυτικά παραμύθια περί κοιτίδας της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού στην πραγματικότητα δημιουργούν αιματοβαμμένα σύνορα, αποκλεισμό, βασανιστήρια και εξόντωση πληθυσμών. Ο «παράδεισος στη Δύση» στηρίζεται πάνω στην εκμετάλλευση, τον θάνατο και τον πόλεμο σε πληθυσμούς στο εσωτερικό της, στα εξωτερικά της σύνορα και πέρα από αυτά. Χτίζεται πάνω σε πνιγμένους μετανάστες όπως στην Πύλο, όπου το ελληνικό λιμενικό δολοφόνησε 600 ανθρώπους στην επιχείρηση διωγμού τους.

Η εμπλοκή του ελληνικού κράτους

Το ελληνικό κράτος όπως και κάθε κράτος που θέλει να επιτύχει εθνική συνοχή κι ομοιογένεια χτίζει ενα ρατσιστικό αποπροσανατολιστικό ψευτοδίπολο του Εμείς και των Άλλων προκειμένου να δημιουργεί διαχωρισμούς και στη συνέχεια να τους χρησιμοποιεί για να δικαιολογήσει στα μάτια των πολιτών της τη βια που ασκει. Ακούμε συνεχώς ότι οι «μεσανατολίτες» είναι τρομοκράτες, ότι οι μετανάστες βιάζουν και ότι οι Ρομά είναι πονηροί κι αδίστακτοι. Έτσι, χτίζονται εθνικά αφηγήματα που έρχονται ώστε να νομιμοποιήσουν τη βία, την πειθάρχηση και την εξαθλίωση που δέχονται αυτοί οι πληθυσμοί. Όσες ζωές κρίνει το ελληνικό κράτος ότι περιττεύουν τις εξοντώνει ή προσπαθεί να τις εκμεταλλευτεί αλόγιστα. Οι επαναπροωθήσεις είναι καθημερινότητα, οι δολοφονίες των μεταναστριών στα σύνορα αόρατες.Όσα επιβιώνουν στέλνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (camps) με άθλιες συνθήκες διαβίωσης, χωρίζονται από τις οικογένειές τους, ζουν χωρίς χαρτιά, δουλεύουν σε εργασιακά κάτεργα καθώς αποτελούν τον ταξικό πάτο κι οποιαδήποτε μορφή αντίστασης εκ μέρους τους εγκυμονεί τον κίνδυνο της απέλασης. Κάθε κράτος προκειμένου να επεκτείνεται και να διατηρεί την ισχύ του στον γεωπολιτικό χάρτη δε μένει αμέτοχο στους διακρατικούς ανταγωνισμούς ή εν προκειμένω στη γενοκτονία που συντελείται σε έναν ολόκληρο πληθυσμό. Έτσι και το ελληνικό προκειμένου να επεκτείνει το κεφαλαιακό/ενεργειακό του συμφέρον σε Βαλκάνια και Μέση Ανατολή ενισχύει την πολεμική-στρατιωτική του μηχανή. Αγοράζει εξελιγμένη πολεμική τεχνολογία, καινούρια drones, f16, ραφαλ για στρατό και μπάτσους. Επιβάλεται με ιμπεριαλιστικές συμφωνίες σε γειτονικές βαλκανικές χώρες και ενισχύει τη γεωπολιτική του θέση κάνοντας πολεμικές συμμαχίες οπως αυτή με το Ισραήλ. Πρόσφατα εξάλλου πραγματοποιήθηκε και κοινή πολεμική άσκηση ελληνικών και ισραηλινών αεροπορικών δυνάμεων στη Σούδα. Το ελληνικό κράτος έχει κρατήσει επίσημα στάση υπεράσπισης της γενοκτονίας των Παλαιστινίων, εξυπηρετώντας τις συμφωνίες και τα συμφέροντα της ίδιας και της Δύσης στην περιοχή

της Ανατολικής Μεσογείου, πάνω στα σώματα τόσων νεκρών Παλαιστινίων (φρεγάτα Ύδρα στην Υεμένη, ερευνητικά πανεπιστημιακά προγράμματα ΕΚΠΑ κλπ).

Φεμινιστικό προσωπείο ελλαδας -Pink washing

Δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτές τις συγκυρίες (πόλεμος στην Ουκρανία, γενοκτονία στην Παλαστίνη) έχει επανέλθει η συζήτηση για τη θητεία γυναικών στον στρατό. Την περασμένη 8η Μάρτη ο υπουργός εθνικής άμυνας Ν.Δένδιας ανακοίνωσε σχεδιασμό για την «εθελοντική θητεία γυναικών» αναφερόμενος στο παράδειγμα των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ (επισημαίνοντας ως πρότυπο την πλέον νατοϊκή Φινλανδία). Το ελληνικό κράτος στο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού αποπειράται να πλασάρει ένα φιλοφεμινιστικό προσωπείο με την ένταξη των «Ελληνίδων» στην πολεμική μηχανή. Κατ’εξοχήν παράδειγμα το μοντέλο των γυναικών του IDF που διαφημίζονται ως φεμινιστικά πρότυπα καθώς μπορούν να υπηρετούν σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, το στρατό, αλλά ταυτόχρονα πλασάρονται κι ως πρότυπα ομορφιάς. Σε κρίσιμους καιρούς τα κράτη πάντα στοχεύουν στην εθνική ενότητα, με την αναδιάρθρωση του εθνικού κορμού, προσπαθώντας να εντάξουν σε αυτόν κοινωνικά κομμάτια που άλλοτε αποκλείονται και άλλοτε θεωρούνται χρήσιμα (πχ θηλυκότητες και queer). Θεωρούνται χρήσιμα καθώς με πρόσχημα τον προοδευτισμό και την ισότητα το κράτος περνάει μέτρα και νόμους που στην πραγματικότητα εντείνουν την εκμετάλλευσή τους απο αφεντικά και συζύγους και βοηθούν στην αναπαραγωγή του έθνους. Δεν έχουμε καμία ψευδαίσθηση ότι το ελληνικό κράτος προάγει φεμινισμό και νοιάζεται για την ασφάλεια μας. Ειναι το ίδιο κράτος που κάνει πογκρόμ σε σεξεργάτριες, που συνεργάζεται με τη μαφία και συντηρεί κυκλώματα σωματεμπορίας, που αποκλείει τα τρανς άτομα από βασικά κοινωνικά αγαθά όπως υγεία,χαρτιά,στέγη. Έτσι καμία τακτική ροζ ατζέντας όπως η διεξαγωγή του europride στη Θεσσαλονίκη ως gay friendly πόλη και η νομιμοποίηση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών δε θα μας πείσει ότι έρχεται για να βελτιώσει τη ζωή όσων ατόμων βρίσκονται στη ταξική και κοινωνική βάση, που παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση τους. Κατανοούμε ότι μπορεί σε κάποιο κόσμο να προσφέρει φαινομενικά ή και πρακτικά κάποια αναγνώριση (χαρτιά γάμου και ό,τι συνεπάγεται με αυτό) αλλά πρέπει

να την αναδείξουμε και ως ακόμη μια εξέχουσα ξεπλυματική τακτική που έρχεται για περαιτέρω αφομοίωση κινηματικών φεμινιστικών διεκδικήσεων. Οι φιλοφεμινιστικές ανησυχίες του ελληνικού κράτους έγιναν εμφανείς και πρόσφατα, στα πλαίσια του νέου ποινικού κώδικα με την αυστηροποίηση των ποινών για την «ενδοοικογενειακή» βία. Η δικαιοσύνη ήταν και είναι ταξική, έμφυλη και φυλετική. Ένας νέος ποινικός κώδικας σημαίνει περισσότερη φυλακή για όσους δεν επιβιώνουν με συμβατικό τρόπο, για περιθωριοποιημένους πληθυσμούς (Ρομά και μετανάστριες), για όσα αγωνίζονται και αντιστέκονται στη βαρβαρότητα της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού. Οι νομικές ρυθμίσεις για την ενδοοικογενειακή βία στη πραγματικότητα είναι ακόμη μια κοιτίδα προστασίας του θεσμού της οικογένειας τελικά, και όχι των επιζώντων ατόμων.

Διεθνιστική αλληλεγγύη

Κι ενώ το ελληνικό κράτος προσπαθεί να πλασάρει αυτη τη φιλοφεμινιστική και προοδευτική βιτρίνα προκειμένου να μας κατευνάσει και να μας πείσει για τους αγαθούς σκοπούς του, παράλληλα διεξάγει πόλεμο στο εξωτερικό του και συμμετέχει ενεργά στους διακρατικούς ανταγωνισμούς. Και σε όλα αυτά απαιτεί και τη δική μας συμμετοχή και συναίνεση. Λες και δε ξερουμε οτι εμπλοκή σε ενα πόλεμο σημαίνει τον εκτοπισμό μας ή περαιτέρω πειθάρχηση και εξόντωση των εσωτερικών εχθρών, χαμηλότερη ποιότητα ζωής, περαιτέρω στρατιωτικοποίηση κι αστυνομοκρατια. Δε θα γίνουμε κρέας για οβίδες, δε θα πολεμήσουμε για τα συμφέροντα κανενός κράτους. Οσο πιο νωρίς το αντιληφθούμε κι αυτοοργανωθούμε τόσο πιο προετοιμασμένα θα είμαστε για την επόμενη εθνική κρίση που δεν είναι άλλη απο την καπιταλιστική. Για αυτό και εμείς κοιτάμε τα δικά μας συμφέροντα, αυτα του ανώμαλου πολυεθνικού προλεταριάτου. Τασσόμαστε με τις αντιστεκόμενες, με τους εκτοπισμένους, με τα κολασμένα και τα ανώμαλα αυτης της γης. Δείχνουμε την αλληλεγγύη μας σε κάθε παλαιστίνιο/α που αντιστέκεται με κάθε μέσο που διαθέτει, από τα μικρά παιδιά που πετάνε πέτρες στο τείχος και κάθε άτομο που βάζει το σωμα του ανάχωμα στον αφανισμό, που ζει καθημερινα με το φοβο του βομβαρδισμου ή του διωγμου του. Μη ξεχνάμε ότι και στην ελλαδα έχουν γίνει απεργίες πείνας έγκλειστων μετανασ(τρι)ών εις ενδειξη αλληλεγγύης με την Παλαιστίνη ή και για αναστολή ποινής απέλασης λογω συμμετοχής σε δράσεις υπερ της Παλαιστίνης. Επίσης, καθ’ολη τη διάρκεια του γενοκτονικού πολέμου έχει ξεσπάσει ενα ευρυτερο διεθνιστικό κίνημα αλληλεγγύης και καταλήψεων υπερ της Παλαιστίνης σε ολο τον κοσμο το οποίο οφείλουμε και να ακολουθήσουμε.Να σταθούμε στο πλευρό του παλαιστινιακού πληθυσμού και να προσπαθήσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε να είμαστε αλληλέγγυα και να δίνουμε ορατότητα στην φρικαλέα εξόντωση τους, αποβάλλοντας κάθε παραπλανητικό δικαιολογητικό μανδύα από αυτό που συμβαίνει.Μη σιωπούμε σε μια γενοκτονία. Να μπλοκάρουμε την πολεμική μηχανή της ελλαδας.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΊΝΗ ΩΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ

ΚΑΜΙΑ ΡΟΖ ΑΤΖΕΝΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΞΕΠΛΥΝΕΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΠΑΛΑΙΣΤΊΝΗ

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Ένα χρόνο τώρα, παρακολουθούμε την ακατάπαυστη επίθεση και γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας από το κράτος του Ισραήλ. Οι εναπομείναντες παλαιστίνιοι έπειτα από την εισβολή και το βομβαρδισμό στη Γάζα στις 7/10/23 και αυτόν στη Ράφα στις 7/5/24 εκτοπίστηκαν στο νότιο μέρος της Λωρίδας της Γάζας όπου ζούν σε συνθήκες πλήρους αποκλεισμού από τον υπόλοιπο κόσμο. Η πρόσβαση σε τρόφιμα, φάρμακα και νερό είναι μηδαμινή καθώς κάθε υδάτινη πηγή είναι μολυσμένη, οι τιμές των τροφίμων έχουν εκτοξευθεί και πλέον καθίσταται αδύνατη κι η πρόσβαση σε αυτά, αφού είναι καθημερινές οι επιθέσεις στα φορτηγά που τα μεταφέρουν. Καθε εναπομείναν καταφύγιο βομβαρδίζεται• απο καταυλισμούς μέχρι σχολεία και νοσοκομεία . Ο στόχος του Ισραήλ είναι ξεκάθαρος, η πλήρης στρατιωτική επιβολή κι ο ολικός εκτοπισμός κι αφανισμός Παλαιστινίων από τη Γάζα. Όλο αυτό έρχεται να συμπληρώσει το συνεχές των επιθέσεων,του ελέγχου και των εκδιωγμών που δέχονται οι Παλαιστίνιοι τα τελευταία τουλάχιστον 76 χρόνια έπειτα από τη Νάκμπα (σημασία λέξης: καταστροφή).

Τα κράτη βρίσκονται συνεχώς σε πόλεμο. Κάνουν πόλεμο στο εσωτερικό τους καταβάλλοντας προσπάθεια να καταστείλουν τα χειραφετικά κινήματα, πόλεμο στο προλεταριάτο διαλύοντας εργατικές κατοχυρωμένες διεκδικήσεις αιώνων, πόλεμο στους φτωχοδιάβολους κλείνοντας τους σε φυλακές, πόλεμο στα μεταναστά πυροβολώντας τα στον Έβρο και πνίγοντας τα στο Αιγαίο.

Ισραήλ: “Η μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή”

Η «Δύση» (έτσι και η Ελλάδα) από γεννησιμιού της υπήρξε δομικά δολοφονική. Η ιστορία της σε όλες τις φάσεις διακρίνεται από επεκτατικούς και ιμπεριαλιστικούς πολέμους, γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις, περιθωριοποίηση όσων δεν κατάφερνε να εκμεταλλευτεί για το ντόπιο κεφάλαιο και καταστροφή της φύσης. Αυτή τη στιγμή αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι ποτέ δεν έπαυσε να είναι εγγενώς δολοφονική με τη στάση που διατηρεί υπέρ του κράτους του Ισραήλ και σε βάρος του παλαιστινιακού προλεταριάτου. Σημειωτέον, το ισραήλ εξακολουθεί να λαμβάνει υλική και πολεμική στήριξη, συνάμα διατηρεί εξέχουσα θέση σε παγκόσμιους οργανισμούς και οι μιντιακοί κολοσσοί προπαγανδίζουν πως βρίσκεται σε θέση «αμυνόμενου».

Η Δύση ακολουθεί μια συγκεκριμένη πολιτική που αποσκοπεί στην ωραιοποίηση των πολεμικών-γενοκτονικων της τακτικών. Αναθεώρησε το πάλαι ποτέ αφήγημα του διπόλου πολιτισμένων-βάρβαρων και το προσάρμοσε στα νεοφιλελεύθερα μέτρα και σταθμά. Ειδικότερα, παρουσιάζουν την αντίπερα όχθη ως επίγεια κόλαση για «ευάλωτες κοινωνικές ομάδες» όπως οι γυναίκες και τα queer άτομα. Εν προκειμένω, το Ισραήλ και οι σύμμαχοι του χρησιμοποιούν τους προπαγανδιστικούς τους μηχανισμούς για να πλάσουν μια ειδυλλιακή εικόνα όσον αφορά αυτή τη μερίδα κόσμου. Διατρανώνεται ότι στο Τελ Αβίβ γίνονται κάθε χρόνο εορτασμοί για το pride (παρόλο που ο ομοφυλος γάμος δεν είναι καν νόμιμος),το ότι έτσι γενικά και αόριστα «οι γυναίκες εκεί έχουν δικαιώματα» σε βαθμό που μέχρι και αυτές συμμετέχουν στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις! Από την άλλη, όσον αφορά τον παλαιστινιακό πληθυσμό, όλος αυτός ο κόσμος απανθρωποποιείται πλήρως. Η παλαιστινιακή αντίσταση παρουσιάζεται ως βάρβαρη και αδικαιολόγητη, οι Παλαιστίνιες ως εγκλωβισμένες σε μια «οπισθοδρομική» κουλτούρα και οι Παλαιστίνιοι ως φανατισμένοι ισλαμιστές που τις εγκλωβίζουν σε αυτή.

Ετσι σκιαγραφείται μια προοδευτική και φιλελεύθερη εικόνα για το Ισραήλ , που ταιριάζει με αυτή των «πολιτισμένων» δυτικών κρατών. Υποστηρίζεται ότι η γενοκτονία που διαπράττει είναι η άμυνα της “μονής δημοκρατίας στη μέση Ανατολή” απέναντι στα «απολίτιστα μιάσματα» που την απειλούν. Τα πραγματικά μιάσματα ειναι ο Ισραηλινός στρατός που πραγματοποιεί καθημερινα φρικαλέα βασανιστήρια σε αιχμαλώτους παλαιστίνιους, τα οποία αποσιωπούνται πλήρως. Ο IDF εχει απο τα πιο απάνθρωπα και σκληρά προγράμματα στράτευσης. Πρόσφατα έχουν δημοσιοποιηθεί καταγγελιες Παλαιστινίων που αναφέρουν εξευτελιστικές συνθήκες κράτησης, με βασανιστήρια, εικονικές εκτελέσεις, βιασμούς, σεξουαλική κακοποίηση και στοιβαγμα πολλων φυλακισμένων σε μικρούς χώρους. Καίριο παράδειγμα που αποδεικνύει πως η γενοκτονική βία αποτελεί ακρογωνιαία λίθο του/ της ριζικής γενοκτονικής βίας του σιωνιστικού κράτους αποτελεί η γνωστοποίηση της τακτικής της σεξουαλικής κακοποίησης των Παλαιστίνιων αιχμαλώτων που βρίσκονται στα χέρια του και το τι ακολούθησε την γνωστοποίηση τους και η απόπειρα διερεύνησης τους. Συγκεριμένα ο ισραηλινός εθνικός κορμός (έντιμοι πολίτες όπως στρατιωτικά στελέχη, νοικοκυραίοι, πολιτικοί και ένα κάρο άλλοι ακροδεξιοί) «πήρε τον νόμο στα χέρια του»και επιτέθηκε στη βάση Σντε Τεϊμάν (όπου κατάφεραν να εισβάλουν) διαμαρτυρόμενοι/υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα στο βιασμό των ισραηλινών στρατιωτών.

Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα δυτικά παραμύθια περί κοιτίδας της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού στην πραγματικότητα δημιουργούν αιματοβαμμένα σύνορα, αποκλεισμό, βασανιστήρια και εξόντωση πληθυσμών. Ο «παράδεισος στη Δύση» στηρίζεται πάνω στην εκμετάλλευση, τον θάνατο και τον πόλεμο σε πληθυσμούς στο εσωτερικό της, στα εξωτερικά της σύνορα και πέρα από αυτά. Χτίζεται πάνω σε πνιγμένους μετανάστες όπως στην Πύλο, όπου το ελληνικό λιμενικό δολοφόνησε 600 ανθρώπους στην επιχείρηση διωγμού τους.

Η εμπλοκή του ελληνικού κράτους

Το ελληνικό κράτος όπως και κάθε κράτος που θέλει να επιτύχει εθνική συνοχή κι ομοιογένεια χτίζει ενα ρατσιστικό αποπροσανατολιστικό ψευτοδίπολο του Εμείς και των Άλλων προκειμένου να δημιουργεί διαχωρισμούς και στη συνέχεια να τους χρησιμοποιεί για να δικαιολογήσει στα μάτια των πολιτών της τη βια που ασκει. Ακούμε συνεχώς ότι οι «μεσανατολίτες» είναι τρομοκράτες, ότι οι μετανάστες βιάζουν και ότι οι Ρομά είναι πονηροί κι αδίστακτοι. Έτσι, χτίζονται εθνικά αφηγήματα που έρχονται ώστε να νομιμοποιήσουν τη βία, την πειθάρχηση και την εξαθλίωση που δέχονται αυτοί οι πληθυσμοί. Όσες ζωές κρίνει το ελληνικό κράτος ότι περιττεύουν τις εξοντώνει ή προσπαθεί να τις εκμεταλλευτεί αλόγιστα. Οι επαναπροωθήσεις είναι καθημερινότητα, οι δολοφονίες των μεταναστριών στα σύνορα αόρατες.Όσα επιβιώνουν στέλνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (camps) με άθλιες συνθήκες διαβίωσης, χωρίζονται από τις οικογένειές τους, ζουν χωρίς χαρτιά, δουλεύουν σε εργασιακά κάτεργα καθώς αποτελούν τον ταξικό πάτο κι οποιαδήποτε μορφή αντίστασης εκ μέρους τους εγκυμονεί τον κίνδυνο της απέλασης. Κάθε κράτος προκειμένου να επεκτείνεται και να διατηρεί την ισχύ του στον γεωπολιτικό χάρτη δε μένει αμέτοχο στους διακρατικούς ανταγωνισμούς ή εν προκειμένω στη γενοκτονία που συντελείται σε έναν ολόκληρο πληθυσμό. Έτσι και το ελληνικό προκειμένου να επεκτείνει το κεφαλαιακό/ενεργειακό του συμφέρον σε Βαλκάνια και Μέση Ανατολή ενισχύει την πολεμική-στρατιωτική του μηχανή. Αγοράζει εξελιγμένη πολεμική τεχνολογία, καινούρια drones, f16, ραφαλ για στρατό και μπάτσους. Επιβάλεται με ιμπεριαλιστικές συμφωνίες σε γειτονικές βαλκανικές χώρες και ενισχύει τη γεωπολιτική του θέση κάνοντας πολεμικές συμμαχίες οπως αυτή με το Ισραήλ. Πρόσφατα εξάλλου πραγματοποιήθηκε και κοινή πολεμική άσκηση ελληνικών και ισραηλινών αεροπορικών δυνάμεων στη Σούδα. Το ελληνικό κράτος έχει κρατήσει επίσημα στάση υπεράσπισης της γενοκτονίας των Παλαιστινίων, εξυπηρετώντας τις συμφωνίες και τα συμφέροντα της ίδιας και της Δύσης στην περιοχή

της Ανατολικής Μεσογείου, πάνω στα σώματα τόσων νεκρών Παλαιστινίων (φρεγάτα Ύδρα στην Υεμένη, ερευνητικά πανεπιστημιακά προγράμματα ΕΚΠΑ κλπ).

Φεμινιστικό προσωπείο ελλαδας -Pink washing

Δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτές τις συγκυρίες (πόλεμος στην Ουκρανία, γενοκτονία στην Παλαστίνη) έχει επανέλθει η συζήτηση για τη θητεία γυναικών στον στρατό. Την περασμένη 8η Μάρτη ο υπουργός εθνικής άμυνας Ν.Δένδιας ανακοίνωσε σχεδιασμό για την «εθελοντική θητεία γυναικών» αναφερόμενος στο παράδειγμα των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ (επισημαίνοντας ως πρότυπο την πλέον νατοϊκή Φινλανδία). Το ελληνικό κράτος στο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού αποπειράται να πλασάρει ένα φιλοφεμινιστικό προσωπείο με την ένταξη των «Ελληνίδων» στην πολεμική μηχανή. Κατ’εξοχήν παράδειγμα το μοντέλο των γυναικών του IDF που διαφημίζονται ως φεμινιστικά πρότυπα καθώς μπορούν να υπηρετούν σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, το στρατό, αλλά ταυτόχρονα πλασάρονται κι ως πρότυπα ομορφιάς. Σε κρίσιμους καιρούς τα κράτη πάντα στοχεύουν στην εθνική ενότητα, με την αναδιάρθρωση του εθνικού κορμού, προσπαθώντας να εντάξουν σε αυτόν κοινωνικά κομμάτια που άλλοτε αποκλείονται και άλλοτε θεωρούνται χρήσιμα (πχ θηλυκότητες και queer). Θεωρούνται χρήσιμα καθώς με πρόσχημα τον προοδευτισμό και την ισότητα το κράτος περνάει μέτρα και νόμους που στην πραγματικότητα εντείνουν την εκμετάλλευσή τους απο αφεντικά και συζύγους και βοηθούν στην αναπαραγωγή του έθνους. Δεν έχουμε καμία ψευδαίσθηση ότι το ελληνικό κράτος προάγει φεμινισμό και νοιάζεται για την ασφάλεια μας. Ειναι το ίδιο κράτος που κάνει πογκρόμ σε σεξεργάτριες, που συνεργάζεται με τη μαφία και συντηρεί κυκλώματα σωματεμπορίας, που αποκλείει τα τρανς άτομα από βασικά κοινωνικά αγαθά όπως υγεία,χαρτιά,στέγη. Έτσι καμία τακτική ροζ ατζέντας όπως η διεξαγωγή του europride στη Θεσσαλονίκη ως gay friendly πόλη και η νομιμοποίηση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών δε θα μας πείσει ότι έρχεται για να βελτιώσει τη ζωή όσων ατόμων βρίσκονται στη ταξική και κοινωνική βάση, που παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση τους. Κατανοούμε ότι μπορεί σε κάποιο κόσμο να προσφέρει φαινομενικά ή και πρακτικά κάποια αναγνώριση (χαρτιά γάμου και ό,τι συνεπάγεται με αυτό) αλλά πρέπει

να την αναδείξουμε και ως ακόμη μια εξέχουσα ξεπλυματική τακτική που έρχεται για περαιτέρω αφομοίωση κινηματικών φεμινιστικών διεκδικήσεων. Οι φιλοφεμινιστικές ανησυχίες του ελληνικού κράτους έγιναν εμφανείς και πρόσφατα, στα πλαίσια του νέου ποινικού κώδικα με την αυστηροποίηση των ποινών για την «ενδοοικογενειακή» βία. Η δικαιοσύνη ήταν και είναι ταξική, έμφυλη και φυλετική. Ένας νέος ποινικός κώδικας σημαίνει περισσότερη φυλακή για όσους δεν επιβιώνουν με συμβατικό τρόπο, για περιθωριοποιημένους πληθυσμούς (Ρομά και μετανάστριες), για όσα αγωνίζονται και αντιστέκονται στη βαρβαρότητα της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού. Οι νομικές ρυθμίσεις για την ενδοοικογενειακή βία στη πραγματικότητα είναι ακόμη μια κοιτίδα προστασίας του θεσμού της οικογένειας τελικά, και όχι των επιζώντων ατόμων.

Διεθνιστική αλληλεγγύη

Κι ενώ το ελληνικό κράτος προσπαθεί να πλασάρει αυτη τη φιλοφεμινιστική και προοδευτική βιτρίνα προκειμένου να μας κατευνάσει και να μας πείσει για τους αγαθούς σκοπούς του, παράλληλα διεξάγει πόλεμο στο εξωτερικό του και συμμετέχει ενεργά στους διακρατικούς ανταγωνισμούς. Και σε όλα αυτά απαιτεί και τη δική μας συμμετοχή και συναίνεση. Λες και δε ξερουμε οτι εμπλοκή σε ενα πόλεμο σημαίνει τον εκτοπισμό μας ή περαιτέρω πειθάρχηση και εξόντωση των εσωτερικών εχθρών, χαμηλότερη ποιότητα ζωής, περαιτέρω στρατιωτικοποίηση κι αστυνομοκρατια. Δε θα γίνουμε κρέας για οβίδες, δε θα πολεμήσουμε για τα συμφέροντα κανενός κράτους. Οσο πιο νωρίς το αντιληφθούμε κι αυτοοργανωθούμε τόσο πιο προετοιμασμένα θα είμαστε για την επόμενη εθνική κρίση που δεν είναι άλλη απο την καπιταλιστική. Για αυτό και εμείς κοιτάμε τα δικά μας συμφέροντα, αυτα του ανώμαλου πολυεθνικού προλεταριάτου. Τασσόμαστε με τις αντιστεκόμενες, με τους εκτοπισμένους, με τα κολασμένα και τα ανώμαλα αυτης της γης. Δείχνουμε την αλληλεγγύη μας σε κάθε παλαιστίνιο/α που αντιστέκεται με κάθε μέσο που διαθέτει, από τα μικρά παιδιά που πετάνε πέτρες στο τείχος και κάθε άτομο που βάζει το σωμα του ανάχωμα στον αφανισμό, που ζει καθημερινα με το φοβο του βομβαρδισμου ή του διωγμου του. Μη ξεχνάμε ότι και στην ελλαδα έχουν γίνει απεργίες πείνας έγκλειστων μετανασ(τρι)ών εις ενδειξη αλληλεγγύης με την Παλαιστίνη ή και για αναστολή ποινής απέλασης λογω συμμετοχής σε δράσεις υπερ της Παλαιστίνης. Επίσης, καθ’ολη τη διάρκεια του γενοκτονικού πολέμου έχει ξεσπάσει ενα ευρυτερο διεθνιστικό κίνημα αλληλεγγύης και καταλήψεων υπερ της Παλαιστίνης σε ολο τον κοσμο το οποίο οφείλουμε και να ακολουθήσουμε.Να σταθούμε στο πλευρό του παλαιστινιακού πληθυσμού και να προσπαθήσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε να είμαστε αλληλέγγυα και να δίνουμε ορατότητα στην φρικαλέα εξόντωση τους, αποβάλλοντας κάθε παραπλανητικό δικαιολογητικό μανδύα από αυτό που συμβαίνει.Μη σιωπούμε σε μια γενοκτονία. Να μπλοκάρουμε την πολεμική μηχανή της ελλαδας.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΊΝΗ ΩΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ

ΚΑΜΙΑ ΡΟΖ ΑΤΖΕΝΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΞΕΠΛΥΝΕΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΠΑΛΑΙΣΤΊΝΗ

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Πριν λιγες μερες συνεβη μια τρανσφοβικη επιθεση στο κεντρο της αθηνας από οδηγό ταξί προς μια επιβαίνουσα και τον φιλο της όταν αντιλήφθηκε ότι αυτή ηταν τρανς.Ο οδηγός τούς κατέβασε κι άρχισε να τούς χτυπάει με αποτέλεσμα να τους τραυματίσει και μάλιστα η γυναίκα να χρειαστεί νοσηλεία και χειρουργική αποκατάσταση.Τετοια περιστατικά ερχονται να μας επιβεβαιωσουν τη σκληρη και βιαιη πραγματικοτητα.Αν εισαι τρανς η ζωη σου απειλείται καθημερινά και μια απλή έξοδος μπορεί να μετατραπεί σε  αγωνας για επιβιωση.Η  βια κι η βαρβαροτητα με την οποια αντιμετωπιζονται στην καθημερινοτητα τους τα τρανς ατομα είναι ασύλληπτη, από τον καθημερινό οχετό, τις δυσκολίες αναγνώρισης  φύλου στα νομικά έγγραφα και κατά συνέπεια τον αποκλεισμό από βασικά κοινωνικά αγαθά μέχρι τα πογκρόμ και τις δολοφονικές τρανσφοβικές επιθέσεις μας κανουν να αντιληφθούμε πως μια τρανς ζωη είναι διαρκώς υποτιμημένη,κατατρεγμένη και περιττεύει στα στενά ομοτρανσφοβικα-πατριαρχικά όρια που είναι δομημένος ο ελληνικός εθνοκορμός.Οσο για αυτους που θα σχολιάσουν πως ο οδηγός εν προκειμένω ηταν μετανάστης έχουμε να πουμε οτι η πατριαρχία δε κοιτάει συνορα κι έθνη και πως η ελληνικότητα χτίζεται και με την πατριαρχική συγκρότηση της κοινωνίας .Οταν ο ανδρας προστάτης που ερχεται να διαφυλλάξει από περιθωριακά στοιχεία το εθνικό σώμα θεωρείται πρότυπο και όταν η αρρενωπότητα ταυτίζεται με τη ματσίλα ,τη βία και τον έλεγχο πάνω στα σώματά μας τότε η πατριαρχική βία θεωρείται κανονικοποιημένη κι επιβεβλημένη για οποιοδήποτε θελει να ενταχθεί στον εθνοκορμό ανεξαρτήτου φυλετικής καταγωγής.

Αλληλεγγύη και δύναμη- σύντομη ανάρρωση στην επιζώσα τρανσφοβικής επίθεσης.

Να δομήσουμε  σχέσεις και δίκτυα αλληλοστήριξης κι αλληλεγγύης

ΚΑΜΙΑ ΤΡΑΝΣΦΟΒΙΚΗ ΕΠΙΘΕΣΗ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ

Όλοι-ες-α στην πορεία στην Καμάρα στις 19:00 στις 01-10

Στις 21-09 ο 38χρονος Πακιστανός Μοχάμεντ Καμράν δολοφονείται από μπάτσους στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα, έπειτα από άγριο ξυλοδαρμό. Επί μέρες αγνοούνταν και η δολοφονία αυτή γνωστοποιήθηκε λόγω της αναζήτησής του από την οικογένεια του. Οι αρχές από την πρώτη στιγμή προσπάθησαν να συγκαλύψουν και να αποδώσουν τον θανατό του σε φυσικά αίτια. Γνωρίζουμε πολύ καλά τί σημαίνει να είσαι μετανάστης στην Ελλάδα κι ειδικά κρατούμενος σε ατ και να αυτοκτονείς ή να πεθαίνεις από «φυσικά αίτια». Οι ξυλοδαρμοί μέχρι θανάτου, τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες στα σύνορα, οι επαναπροωθήσεις και οι εμβολισμοί σκαφών που αποκαλούνται ναυμαχίες είναι μερικές μόνο από τις πρακτικές του κράτους στον πόλεμο εναντίον των μεταναστριών, ο οποίος είναι άλλωστε δομικό στοιχείο για τη συγκρότησή του. Αν είσαι μετανάστης, ακόμα κι αν καταφέρεις να περάσεις τα σύνορα χωρίς να βρεθείς σε φυλακή ή σε κάποιο καμπ, θα έρχεσαι αντιμέτωπος με άθλιες συνθήκες διαβίωσης και σε καθημερινό επίπεδο. Μια ζωή εγκληματοποιημένη, περιθωριοποιημένη, μια ζωή που παλεύεις για την επιβίωση. Από την αορατοποίηση στο κοινωνικό πεδίο, τη σφοδρή υποτίμηση της εργασίας μέχρι τον καθημερινό ρατσιστικό οχετό της ελληνικής κοινωνίας, αντιλαμβανόμαστε ότι οι μετανάστριες θα αποτελούν τα κολασμένα και εκτοπισμένες αυτής της γης.

Να παλέψουμε ώστε να γκρεμίσουμε τα επιβεβλημένα κοινωνικά σύνορα/τείχη και να δημιουργήσουμε κοινότητες που βασίζονται στην ταξική και κοινωνική αλληλεγγύη. Μέχρι να μας ενώνει η ζωή και όχι ο θάνατος!

ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΟΡΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ

ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ

ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ

Πορεία Καμάρα Τρίτη 01/10 στις 19:00

Στηρίζουμε την πρωτοβουλία ενάντια στην κρατική δολοφονία του Μ.Καμράν

Μαρμάγκα, αντιατριαρχική ομάδα

Η Ζάκι ζει τσακίστε τους ναζί
 Έξι χρόνια μετά τη δολοφονία της Ζάκι βλέπουμε πως ο στιγματισμός και το κυνήγι του περιθωρίου από κράτος και φασίστες δεν έχει τελειωμό. Η ομοτρανσφοβική επίθεση στην Αριστοτέλους τον περασμένο Μάρτη, η εκδίωξη των μικροπωλητών στη λαϊκή της Ξηροκρήνης από δημοτικόμπατσους, οι τραμπουκισμοί σε βάρος αντιφασιστριών είναι λίγα από τα τρανταχτά παραδείγματα που μας έρχονται στο νου. Άλλωστε, δεν έχουμε ξεχάσει (κι ούτε πρόκειται να ξεχάσουμε) τι συνέβη στην Ομόνοια τον Σεπτέμβρη του ’18 και το τί ακολούθησε από ΜΜΕ και δικαστικούς σε βάρος της Ζάκι και σε βάρος μας. 

Στην Ομόνοια κι αν έγινε ληστεία…
 Δύο αφεντικά, ο κοσμηματοπώλης  Δημόπουλος  και ο κτηματομεσίτης Χορταριάς, με τον δεύτερο να αποτελεί γνωστό φασιστοειδές μέλος του «Πατριωτικού Μετώπου», μαζί με μπάτσους της ομάδας διας, στο πλαίσιο επιβολής του δόγματος νόμου και τάξης, δολοφόνησαν τον Ζακ για την προστασία της ιδιοκτησίας και της υποτιθεμένης τιμής-κύρους τους. Το λιντσάρισμα αυτό αποτέλεσε απλά ένα θέαμα για τους περαστικούς που κοιτούσαν ανενόχλητοι και βιντεοσκοπούσαν το ξυλοδαρμό ενός αβοήθητου ατόμου μέχρι θανάτου. Τα γεγονότα αυτά ήρθαν να μας υπενθυμίσουν την ωμότητα του κράτους και του (μικρομεσαίου εν προκειμένω) κεφαλαίου. Μας έδωσαν να καταλάβουμε για άλλη μια φορά πως οι ανθρώπινες ζωές δεν είναι αυτάξιες αλλά ότι αξιολογούνται βάσει χαρακτηριστικών τα οποία ορίζονται από τα πάνω-την εκάστοτε αστική τάξη και το κράτος. Επίσης, επιβεβαιώθηκε μια ακόμα σκληρή πραγματικότητα, ότι τέτοιες δολοφονίες νομιμοποιούνται και κοινωνικά, κάτι που φάνηκε από την ετοιμότητα των ομοφοβικών και τοξικοφοβικών ατανακλαστικών του μέσου νοικοκυραίου που έσπευσαν να σπιλώσουν το όνομα της ζακι, να την αντιμετωπίζουν σαν καρικατούρα και να αναπαράγουν τον γνωστό οχετό των ρουφιανοκάναλων.
 Μετά τη δολοφονία της ακολούθησε ένας ατελείωτος διασυρμός για αυτήν από τα ΜΜΕ, τα οποία βομβάρδιζαν την κοινωνία με ευτελιστικούς χαρακτηρισμούς για το πρόσωπο και το χαρακτήρα της. Συνέχισαν να την σκοτώνουν, να μειώνουν την αξία της ζωής της με κάθε καινούρια είδηση που έβγαινε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το poll στο κανάλι του γνωστού ακροδεξιού απατεωνίσκου Καρατζαφέρη με ερώτημα σχετικό του κατά πόσο άξιζε τη δολοφονία της, η Ζάκι. Για άλλη μια φορά βγήκε παγανιά το χαφιεδοτσούρμο βρίσκοντας ευκαιρία να αποτυπώσουν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο τα φασιστικά αντανακλαστικά τους. Το μήνυμα που προσπαθούν μέχρι και σήμερα να μεταδώσουν συνοψίζεται σε αυτό που έγραφαν και τα τρικακια που πετάχτηκαν απο φασιστοειδή/εθνίκια λιγες μερες μετά τη δολοφονία της ζακι στο “πρεζάκια και γκέι δεν είστε αναγκαίοι”. Όντως για την ισχύουσα κοινωνική συγκρότηση οι ζωές των γκέι,των τρανς και τοξικοεξαρτημένων δεν μετράνε και θεωρούνται μιασματική απειλή που χρήζει ψυχιατρικής-φαρμακευτικής αντιμετώπισης ή ακόμα κι εξόντωσης. Το τρίπτυχο “πατρίς-θρησκεία-οικογένεια” που μας θέλει (υπο)ταγμένα σε μία εθνική ενότητα και ομοιογένεια, συσπειρώνει σε κάθετες δομές την κοινωνία, γύρω από μια αυθαίρετη ιδέα που θεωρεί επικίνδυνο κάθε άνθρωπο που ξεφεύγει από τις εκάστοτε κοινωνικές νόρμες.Η ιδέα αυτή, προωθείται και εφαρμόζεται στο καθημερινό πεδίο ζωής, από τα πιο χρήσιμα εργαλεία του κράτους, τους φασίστες, με σκοπό τον αποπροσανατολισμό από τον πραγματικό εχθρό, το κράτος, τον καπιταλισμό και την πατριαρχία που καθιστούν τις ζωές μας εκμεταλλεύσιμες.Η χιλιοπαιγμένη προβολή της στιγμής του θανάτου του χρησιμοποιείται ώς μέσο εκφοβισμού για όσα αποκλίνουν απο την ετεροκανονικότητα γιατί θα τους συμβεί το ίδιο, σε μία ακόμη προσπάθεια κοινωνικού ελέγχου. Παράλληλα, χρησιμοποιείται καθησυχαστικά για τη συνείδηση του μέσου νοικοκυραίου πως επειδή εμπίπτει στην κανονικότητα του καπιταλισμού και της εθνοπατριαρχίας, είναι δηλαδή φιλήσυχος πολίτης, δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται για τη ζωούλα του. Κάτι που αποδεδειγμένα δεν ισχύει καθόλου στον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό γιατί το κέρδος μπαίνει πάνω από την ζωή των από τα κάτω κι αυτό συνεχώς επιβεβαιώνεται ποικιλότροπα (βλ. νόμους για φορολογητέο εισόδημα, κρατικές δολοφονίες, γυναικοκτονίες κλπ)

Τι δουλειά είχε στην Ομόνοια;
 Η προστασία της ιδιοκτησίας δεν ήταν η πρώτη φορά που είδαμε να εξιλεώνει τέτοιες μορφές βίας. Κάθε πτυχή των ζωών μας μετατρέπεται σε προϊόν προς εκμετάλλευση με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Η εργατική μας δύναμη  ανήκει σε κάποια αφεντικά στον καπιταλισμό, οι ζωές των θηλυκοτήτων στην (ετερο)πατριαρχία ανήκουν σε κάποιο πατέρα-σύζυγο-αδερφό, ενώ τα ζώα και η φύση ανήκουν σε εταιρείες κολοσσούς. Στα ίδια πλαίσια, ο δημόσιος χώρος (πλατείες, γειτονιές, δρόμος) ανήκει στο δημόσιο-κράτος και μετατρέπεται σε ένα πλήρως ελέγξιμο πεδίο με μόνιμη επιτήρηση. Έτσι, κι η πολυεθνική Ομόνοια δεν αποτελεί εξαίρεση. Η στοχευμένη εγκληματοποίησή της έρχεται να εξυπηρετήσει τους κρατικούς σχεδιασμούς σε πολλαπλά επίπεδα. Η οργανωμένη γκετοποίηση μιας περιοχής οριοθετεί και περιθωριοποιεί κοινωνικές ομάδες καθιστώντας πιο εύκολο τον έλεγχό τους, ενώ παράλληλα το κράτος καταφέρνει έτσι να ρυθμίζει τη ροή του μαύρου κεφαλαίου. Η Ομόνοια παρουσιάζεται ως μία επικίνδυνη γειτονιά που βρίθει εγκληματικότητας από τα μίντια και την ελληνική πολιτική σκηνή δίνοντας αφορμή σε μικροαστούς, σε φασίστες και εντολές σε μπάτσους να πραγματώσουν την καθοδηγούμενη βία τους (πογκρόμ σε μεταναστά και κακοποιήσεις στο ΑΤ της περιοχής). Εκεί οι μπάτσοι, που έχουν τον πλήρη έλεγχο και την εξουσία, βρίσκουν ευκαιρία να βασανίζουν και να βιάζουν. Έτσι έγινε και πριν 2 χρόνια, τον Οκτώβρη του 22′ που 2 σκουπίδια της ομάδας Δίας κάλεσαν μια θηλυκότητα, για να την «ξεναγήσουν στο χώρο» και την κακοποίησαν σεξουαλικά.

Περί ΣΜΝ κι άλλων δαιμονίων
 Η Zackie oh ήταν ανοικτά οροθετικός. Μιλούσε για τον ιό σε μια προσπάθεια αποδαιμονοποίησής του, καθώς και ενημέρωσης για αυτόν. Το κράτος σε συνεργασία με τα σαπιοκάναλα ανά περιόδους αναδεικνύουν τα κουίρ άτομα, τους μετανάστες, τα σεξεργατά και τις τοξικοεαρτημένες ως αυτά που διασπείρουν τον ιό με αποτέλεσμα τον περαιτέρω στιγματισμό αυτών των κοινωνικών ομάδων. Με το πρόσχημα ότι αποτελούν υγειονομική βόμβα,το κράτος τους περιθωριοποιεί ή τους απομακρύνει από τα αστικά κέντρα. Τέτοιες θανατοπολιτικές δικαιολογούνται και πολλές φορές επικροτούνται από την κοινωνία, καθώς διασπείρεται ο φόβος της υγειονομικής απειλής που πραγματώνεται στα πρόσωπα των εκάστοτε αποδιοπομπαίων τράγων. Δεν ήταν η πρώτη φορά που το ελληνικό κράτος έπραξε κατά αυτόν τον τρόπο. Δε ξεχνάμε το κυνήγι των Αλβανών μεταναστών τη δεκαετία του ’90 βάσει της διάδοσης των ΣΜΝ. Το κυνήγι που δέχθηκαν οι εξαθλιωμένοι αλβανοί μετανάστες εκείνης της δεκαετίας ηταν και κατι που προετοιμαζοταν απο το ελληνικο κρατος, καθώς υπήρχε ένας ετοιμος ελληνικός όχλος που είχε ήδη ακονίσει τα εθνικά φασιστικά αντανακλαστικά του που φτάναν ακόμα και σε σημείο πραγματοποίησης πογκρόμ. Οι μετανάστες, οι ρομά, οι σεξεργάτριες,καθώς κι όποια άλλη υποτιμημένη ομάδα αποτελεί εθνική απειλή ταυτόχρονα δαιμονοποιείται και ως υγειονομικη απειλή που θα μολύνει το υγιές κοινωνικό σώμα. Στο πλαίσιο της εθνικής εξυγίανσης έχουν στηθεί τα μεγαλύτερα πογκρόμ και οι πιο απάνθρωπες τακτικές ελέγχου κοινωνικών ομάδων/πληθυσμών. Δε ξεχνάμε στα πιο πρόσφατα παραδείγματα και την καλοστημένη προεκλογική επιχείρηση του Λοβέρδου (τότε υπουργού υγείας) στην Ομόνοια το 2012. Τα ΜΜΕ σε πλήρη σύμπλευση με την κρατική αφήγηση ξεκίνησαν τη διαπόμπευση των οροθετικών μεταναστριών/χρηστριών/ σεξεργατριών στην Ομόνοια με το να βγαίνουν στη φόρα τα στοιχεία κι οι φωτογραφίες τους και να ακολουθεί ο γνωστός οχετός περί υγειονομικής βόμβας και περί απειλής για τους τίμιους κατά τα άλλα έλληνες οικογενειάρχες.

Λίγα λόγια για το τώρα…
Τον περασμένο Ιούλιο ολοκληρώθηκε το εφετείο. Οι δολοφόνοι του Ζακ με τη δικαιολογία του “πρότερου σύννομου βίου”, καθώς και την “ανάρμοστη συμπεριφορά του θύματος ως ώθηση των πράξεών τους”, έπεσαν στα μαλακά. Η ροή της καθημερινότητας συνεχίζεται ανενόχλητη πλέον αφού η απειλή εξοντώθηκε και οι ιερές αξίες αυτής της κοινωνίας διαφυλαχθηκαν(!)
 Η δολοφονία της ζακι δεν ήταν για εμάς απλά μια στιγμή μέσα στο συνεχές της πατριαρχικής βιας, ούτε μια στιγμή που πέρασε και οι βασανιστές της επέστρεψαν στην κανονικότητα. Η ζακι δολοφονήθηκε γιατί δεν χωρούσε στα στενά όρια που μας επιτρέπει να υπάρχουμε η κυριαρχία. Ήταν κουηρ, οροθετικός, τοξικοεξαρτημένος και ακτιβίστρια. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά του θεωρήθηκαν νοσηρά για τον εθνικό κορμό. Η δράση της ως drag queen ήταν ανάχωμα στην εθνοπατριαρχία, και στα δίπολα που αυτή επιτάσσει. Έτσι, αυτόματα οι δολοφόνοι της οπλίστηκαν αναλαμβάνοντας τον ρόλο των ανδρών-προστατών της ιδιοκτησίας, της αγίας ελληνικής οικογένειας και του έθνους. Εμείς αγωνιζόμαστε για να διατηρήσουμε στη συλλογική μας μνήμη αυτές που δεν είναι πια μαζί μας, τη Ζάκι, την Αna Ivankova,τη Δημήτρη, αλλά κυρίως για να δημιουργήσουμε κοινότητες αγώνα κι ενδυνάμωσης με αυτές που είναι κοντά μας. Στη βία της εθνοπατριαρχίας πρέπει να απαντάμε συλλογικά. Στιγμές συλλογικής γιορτής κι απελευθέρωσης όπως συνέβη στην απάντηση της ομοτρανσφοβικής-φασιστικής επίθεσης τον Μάρτιο στην Αριστοτέλους μόνο ανυψωτικά δρουν για το ηθικό μας. Παλεύουμε για αυτές που στέκονται απέναντι στην βαρβαρότητα που μας επιβάλλεται ως όρος ζωής, απέναντι στην εκμετάλλευση της ύπαρξής μας, για όλα τα καταπιεσμένα, τα ανώμαλα, τους περιθωριοποιημένους, τις επιζώσες. Απερίφραστα δίπλα σε αυτές που το κράτος, ο άντρας τους, οι οικογένειες τους, τις θέλαν νεκρές μια ζωή, φοβισμένα, έγκλειστες και σε πείσμα τους, παλεύουν καθημερινά για την επιβίωσή τους και για μια αξιοπρεπή ζωή. Γιατί αγώνας είναι να είσαι τρανς σε αυτή την κοινωνία που η υπαρξή σου και μόνο στο δημόσιο χώρο προκαλεί αφορμή για τραμπουκισμούς και πογκρόμ. Μεχρι να μη χρειάζεται να αποδεικνύουμε συνεχώς τα αυτονόητα, να κυκλοφορούμε ελεύθερα όπως γουστάρουμε, να δηλώνουμε περήφανα η ντροπή όλων των ψευτοίδανικών του έθνους.

ΟΛΑ-ΕΣ-ΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΖΑΚ ΣΤΙΣ 21-09 ΣΤΙΣ 19:00 ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΓΚΕΙ, ΤΡΑΝΣ, ΛΕΣΒΙΕΣ, ΙΕΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΑ Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ Η ΑΥΤΟΔΙΚΙΑ – ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥΣ ΤΟ ΟΠΛΙΣΕ Η ΤΟΞΙΚΟΦΟΒΙΑ
ΑΔΕΡΦΕΣ, ΠΡΕΖΑΚΙΑ, ΤΡΑΝΣ, ΟΡΟΘΕΤΙΚΟΙ – ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΘΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΓΙΟΡΤΗ
ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ Η ΖΑΚΙ ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΕΙ
Μαρμάγκα,αντιπατριαρχική ομάδα

Στις 6/09 ομάδα περίπου 15 φασιστών επιτίθονται έπειτα από συναυλία στη Νεάπολη σε παρέα 6 ατόμων λόγω του ότι έφεραν αντιφασιστικά διακριτικά. Στις δυτικές περιοχές της Θεσσαλονίκης όντως το τελευταίο διάστημα βλέπουμε φασιστικά μορφώματα να πιάνουν όλο και περισσότερο δημόσιο χώρο. Η άνοδος αυτή δεν έρχεται ξέχωρη από την πολιτική σκηνή,  αλλά αντανακλά και μια άνοδο του φασισμού και της ακροδεξιάς στον ελλαδικό χώρο γενικότερα.
Ανά περιόδους βλέπουμε φασίστες να κάνουν επιθέσεις σε αγωνιζόμενο κοσμο, καταλήψεις, μετανάστριες, σεξεργάτριες, κουήρ άτομα, σε ό,τι δεν συμμορφώνεται στο “ιερό τρίπτυχο” πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Οι κρατικές πολιτικές που χτίζονται σε βάθος χρόνου δεν θα μπορούσαν να εντείνουν την υποτίμηση των ζωών μας χωρίς την βοήθεια των φασιστών και τον κοινώνικο κανιβαλισμό. Οι φασίστες έρχονται να εφαρμόσουν στο μικροεπίπεδο, στα πλαίσια της καθημερινής ζωής, τους κρατικούς σχεδιασμούς για εθνική συνοχή,τυφλή υποταγή και υπακοή σε κάθε σχέση εξουσίας, διαχείριση μειονοτήτων, μεταναστών και κουήρ. Κατεύθυνση πλήρως εναρμονισμένη με τις πολιτικές του κράτους.
Το κράτος θρέφει και συντηρεί τα φασιστικά μορφώματα με τα οποία έχει σχέση αλληλεξάρτησης. Αποτελούν ένα χρήσιμο εργαλείο που θα καταστείλει και θα εξοντώσει τους πληθυσμούς που περισσεύουν και που το κράτος θέλει διακαώς να ελέγξει. Ο πόλεμος κατά των μεταναστριών, ο ρατσισμός, ο αντιτσιγγανισμός, η ομοφοβία είναι διάχυτα στην ελληνική κοινωνία, συντηρούν τον φασισμό και προλειαίνουν το έδαφος για φασιστικές επιθέσεις σε περιόδους κρίσης. Η συσπείρωση γύρω από κάθετες δομές που συγκροτούνται γύρω απο την ιδέα της εθνικής ενότητας και στοχεύουν στον πόλεμο ενάντια στον εσωτερικό είτε εξωτερικό εχθρό απορποσανατολίζουν από τον πραγματικό εχθρό, το κράτος. Ταυτόχρονα, συσκοτίζουν την ευθύνη κράτους και καπιταλισμού στη φτωχοποίηση της κοινωνικής βάσης αποδίδοντας πολύ βολικά το φταίξιμο σε πληθυσμούς που είναι σκληρά εκμεταλλευόμενοι στην τοπική κοινωνία, σε μια προσπάθεια διαίρεσης του προλεταριάτου.
Ενάντια στον κοινωνικό εκφασισμό, προτασσουμε την αλληλεγγύη και δημιουργούμε κοινότητες αγώνα μεταξύ των καταπιεσμένων.Καμία φασιστική, ομοτρανσφοβική,ρατσιστική επιθεση να μη μένει αναπάντητη.Οι γειτονιές αποτελούν πεδίο συγκρούσεων τάξης, φύλου, φυλής και οι σιωπές, οι υποχωρήσεις και αντίστοιχα οι συλλογικές μας αντιστάσεις  καθορίζουν τον τρόπο που ζούμε. Γι΄ αυτό και οι απαντήσεις που δίνουμε πρέπει να είναι συλλογικές μαχητικές και με διάρκεια μέχρι να έχουν οι αγώνες μας την πολυμορφία της ζωής μας.Ανυποχώρητοι κι αδιαμεσολάβητοι αγώνες για να τσακίσουμε κάθε παρακλάδι του φασισμού στις γειτονιές μας, στις σχολές, στη δουλειά μας, στις πλατείες και σε κάθε κοινωνικό πεδίο που υπάρχουμε.

Ούτε στη Νεάπολη, ούτε πουθενά τσασκιστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Αλληλεγγύη στην 19χρονη Ε. επιζώσα κυκλώματος trafficking στην Ηλιούπολη

Η πατριαρχία μας αναγκάζει να ξεσκεπάζουμε το καθόλου κρυμμένο πρόσωπο του trafficking ξανά και ξανά. Οι κρατικοί μηχανισμοί και ο κυρίαρχος λόγος προσπαθούν να μας πείσουν πως μάχονται ιδρωμένα για την καταπολέμηση του, με εγκυκλίους, νομοθετήματα και κάθε λογής ρυθμίσεις για την εξάλειψη του , την ίδια στιγμή που έχουν εγγυηθεί πως οι ίδιοι οι βιαστές, μπάτσοι ,δικαστές και μμε θα μιλάνε ακατάπαυστα για θηλυκότητες που τα θέλανε και το γουστάρανε με την έκτροπη πορεία της ζωής τους, για παιδιά που τελικά δεν ήταν και τόσο παιδιά, για ερωτευμένους οικογενειάρχες και μπερδεμένους άντρες και άλλα τόσα παραμύθια, που όχι απλά δεν είναι κρυμμένα στο σκοτάδι και αποκομμένα από τον κοινωνικό ιστό αλλά είναι γέννημα θρέμμα αυτού. Εμείς αυτό που βλέπουμε είναι ένα συνεχές της πιο εξοντωτικής πατριαρχικής βίας πάνω στα σώματα και στις ψυχές ντόπιων, μεταναστριών, παιδιών και μη.

Στην πατριαρχικά δομημένη κοινωνία τα άτομα όταν γεννιούνται τους αποδίδονται συγκεκριμένοι έμφυλοι ρόλοι. Αυτοί οι ρόλοι (ανά)παράγονται μέσα στις πυρηνικές οικογένειες. Βλέπουμε λοιπόν το κυρίαρχο αρσενικό να έχει λόγο στις επιλογές και στα σώματα από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, είτε αυτός είναι ο πατέρας είτε ο σύζυγος είτε ο μεγάλος γιός. Μια ιεραρχική δομή που έχει αντίκτυπο στις ζωές των θηλυκοτήτων ή των μικρών παιδιών της οικογένειας, των οποίων τα θέλω και οι ανάγκες περιορίζονται. Γι αυτό πολλές φορές οικεία πρόσωπα ασκούν και την μέγαλύτερη εξουσία στα επιζώντα άτομα έμφυλης βίας και στις περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης ή εκμετάλλευσης αυτών εμπλέκονται και οι αρρενωπότητες της οικογένειας.

Στο κύκλωμα trafficking που κατήγγειλε η Ε. το καλοκαίρι του 2021 ο πατέρας της,ο πρώην σύντροφος της Ντάνιελ και ο μπάτσος Μπουγιούκος αποτελούσαν τους βασικούς κατηγορημένους. Σε πρώτο βαθμό ο πατέρας της και ο Ντάνιελ κρίθηκαν αθώοι για βιασμό και σωματεμπορία,ενώ ο μπάτσος που καταδικάστηκε για εμπορία ανθρώπου άσκησε έφεση. Έτσι, στις 18 Σεπτεμβρίου 2024 εκδικάζεται η υπόθεση σε β΄βαθμό.

Πού είναι το κρατος και οι θεσμοί του μέσα σε όλα αυτα;

Ο ρόλος του κράτους είναι συνεπής και ξεκάθαρος: Αποτελεί τον βασικό πυλώνα και τον εγγυητή της ύπαρξης και της διαιώνισης των κυκλωμάτων trafficking, έξω απο τα πλαίσια του οποίου δεν μπορεί να υπάρξει και ακόμη πιο σημαντικό χώρις την ενεργή εκμπλοκή των μπάτσων και των δικαστών. Οι δουλειές και οι σχέσεις κράτους και παρακράτους συμπυκνώνονται στην υπόθεση της Greek Mafia (κύκλωμα με υψηλόβαθμα στελέχη, μπάτσους, απόστρατους, δικηγόρους, ‘καλα’ και ‘κακα’ παιδια της νύχτας και μπόλικο ξέπλυμα μαύρου χρήματος με ό,τι αυτό συνεπάγεται) και του πρωτεύοντα ρόλου της στα κυκλώματα τραφικινγκ. Η γνωστή πλέον με το ψευδώνυμο «Μαρίνα», είναι κατηγορούμενη ως «ταμίας» του κυκλώματος προστασίας στη δίκη της Greek Police Mafia και η ιδιοκτήτρια του οίκου ανοχής επί της οδού Κασσάνδρας 6 στον Κεραμεικό, χώρο που η 12χρονη από τον Κολωνό αναγνώρισε ως ένα από τα μέρη όπου την εξέδιδε ο Μίχος και ο οποίος έτσι για να πέφτει και λίγη στάχτη στα μάτια, είχε σφραγιστεί και επανασφραγιστεί 7 φορές, με την ελληνική αστυνομία “να μην γνωρίζει” τη λειτουργία του μέχρι να αποκτήσει διαστάσεις ο αγώνας της 12χρονης και της οικογένειας της(βολικότατο). Ήταν επίσης η διαχειρίστρια σελίδας γνωριμιών μέσω της οποίας ο μπάτσος Μπουγιούκος εξέδιδε την 19χρονη Ε. Στην κατάθεση που είχε δώσει η ίδια στις 10 Ιουλίου 2021,ανέφερε: «Αυτός (σ.σ.: ο αστυνομικός) μου είπε ότι η μητέρα ενός φίλου του, του Γ.Λ., έχει οίκους ανοχής στην Αθήνα και ένα site για να κλείνεις ερωτικά ραντεβού με κοπέλες και μου πρότεινε να εργαστώ κι εγώ γι’ αυτήν. Ο Δ. και ο Λ. δουλεύουν χωρίς να φαίνονται για τη μητέρα του Λ., την οποία φωνάζουν στη δουλειά Μαρίνα, χωρίς να γνωρίζω ποιο είναι το πραγματικό της όνομα. Αυτοί ουσιαστικά είναι τα αφεντικά και κανονίζουν τις δουλειές και διαχειρίζονται το site. Όταν μου έγινε η πρόταση από τον Δ. να εργαστώ μαζί τους, εγώ αρχικά το αρνήθηκα, όμως αυτός με απείλησε ότι θα με σκοτώσει και ότι θα κάνει κακό στην οικογένειά μου και έτσι εξαναγκάστηκα να δουλέψω μαζί τους».

Δεν πρόκειται για ένα μηχανισμό που ξέφυγε μέσα στο σκοτάδι της μαφίας και της καπιταλιστικής αγοράς(με τζίρους εκατομμυριών ευρώ τον μήνα) αλλα ακριβώς για την πραγματική όψη του πως το κεφάλαιο ρέει πάνω στα σώματα μας,για το πως το ελληνικό κράτος με όλες τις πτυχές του (μπάτσοι, δικαστική εξουσία, πατριαρχική βία) εγγυάται ότι όλα αυτά τα κυκλώματα θα λειτουργούν ανενόχλητα. Είναι αυτό που ρυθμίζει τις συνθήκες μετανάστευσης, ώστε όσες μετανάστριες καταφέρνουν (καθώς αποτελεί ερώτημα για τον εαν τα καταφέρνουν όντως) να καταγγειλούν την κακοποιήση τους μέσα σε τέτοια κυκλώματα, αυτό που έρχεται ως απάντηση ειναι η απέλαση. Οι επιζώσες καταλήγουν κατηγορούμενες για το καθεστώς της μετανάστευσης τους και τις περισσότερες φορές τις έχουν ήδη απελαύνει πριν εκδικαστεί η υπόθεση τους.

Η αστική δικαιοσύνη λειτουργεί με ταξικά, έμφυλα και φυλετικά κριτήρια. Μέσα στις δικαστικές αίθουσες αναπαράγεται η κουλτούρα του βιασμού με ερωτήσεις που υπονοούν ότι με κάποιο τρόπο τα ήθελε και τα έπαθε, με κάποιο τρόπο θα έφταιγε και αυτή. Τα επιζώντα έμφυλης βίας επανατραυματίζονται και κρίνονται σαν κατηγορούμενα, προσπαθόντας να αποδείξουν την εγγυρότητα των βιωμάτων τους, πολλές φορές μπροστά στους ίδιους τους κακοποιητές τους. Η Ε. το έζησε αυτο στην ολότητα και στη βιαιότητα του, αφού την έβαλαν στη διαδικασία να είναι στην ίδια αίθουσα με τους θύτες της και να χρειάζεται να καταθέσει μπροστά τους. Ο εισαγγελέας μάλιστα, που πρότεινε την αθώωση όλων των κατηγορουμένων, είπε πως “η καταγγέλλουσα μπορούσε να πράξει διαφορετικά και να πάρει άλλο δρόμο στη ζωή της” και ακόμη πως και η ίδια ήθελε αυτή τη σεξουαλική επαφή μαζί τους.
Είναι εμφανές το πως στα κυκλώματα trafficking συμμετέχουν ο πατέρας και άλλοι της ιερής ελληνικής οικογένειας, μπάτσοι, καταστηματάρχες, πολιτικά πρόσωπα και γενικά πρόσωπα σε υψηλή κοινωνική και ταξική θέση. Θύτες που έχουν τις κατάλληλες ανδρικές ταυτότητες που διαιωνίζονται μέσα από δομές εξουσίας, βρίσκουν αντίστοιχα δίκτυα εξουσίας να τους υποστηρίξουν.
Έτσι, στις δίκες για έμφυλη βία, βλέπουμε εξαγοράσιμες ποινές, πόσο μάλλον με το νέο ποινικό κώδικα, βιαστές να αθωώνονται ή να τους καταδικάζουν σε 2-3 χρόνια με αναστολή της ποινής και τα δικαστήρια να επικαλούνται το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου όπως έγινε και στην περίπτωση του μαστροπού μπάτσου Μπουγιούκου. Ο μπάτσος αυτός, από τότε που αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή έχει απειλείσει την ζωή της επιζώσας, σε μια απέλπιδα προσπάθειά του να τη φιμώσει και να καταστείλει τον αγώνα της. Ακόμη, την κατείγγειλε για διακίνηση ναρκωτικών αλλά και για παράνομη σεξεργασία χωρις τα απαραίτητα υγειονομικά έγγραφα. Κατηγορία καθαρά εκδικιτική, η οποία έπεσε στο δικαστήριο.

Στο σύστημα κράτους-πατριαρχίας-καπιταλισμού που προσπαθεί να ελέγξει τις ζωές μας, τα σώματα μας γίνονται αντιληπτά ως εργαλεία προς εκμετάλλευση και οικονομική εξόντωση. Δυστυχώς, μέσα στις αφηγήσεις του κράτους καθώς και των μμε, η σύγχιση trafficking και σεξεργασίας είναι πολύ συχνή. Η τακτική αυτή αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από τα πραγματικά αίτια της σωματεμπορίας, που είναι κομμάτι της συστημικής βίας και ακόμη δίνει άλλοθι στα κράτη να ασκήσουν σκληρότερη πολιτική καταπολέμησης της σεξεργασίας καθώς και περαιτέρω αντιμεταναστευτική πολιτική.
Είναι σημαντικό να ξαναειπωθεί πως σε πολλές καταγραφές καταναγκαστικής σεξεργασίας, τα άτομα μπορεί στην αρχή να συννενούσαν και μετέπειτα να ξεκίνησε η κακοποίηση τους, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχουν οι δομές για να καταγγείλουν τους μαστροπούς και τους θύτες τους.
Η επιλεκτική συμπόνοια που προσφέρεται μόνο σε όσα επιζώντα άτομα πληρούν τη χριστιανική ηθική της κοινωνίας και δεν είναι προκλητικά με τον οποιοδήποτε τρόπο ορίζει αυτή κάθε φορά, κλείνει το στόμα σε όσα άτομα ζουν σε συνθήκες κακοποίησης. Έτσι, η έμφυλη βία κανονικοποιείται σε κάποιες περιπτώσεις, ενώ σε άλλες καταδικάζεται γιατί διαταράσσει την επίπλαστη κοινωνική ειρήνη. Καμία ειρήνη δεν υπάρχει στο σύστημα που συντηρεί και θρέφει τα κυκλώματα σωματεμπορίας. Κυκλώματα που εκμηδενίζουν τα άτομα, τα αναγκάζουν να ζουν σε συνθήκες ημιθανάτου, μετατρέποντάς τα σε μηχανές. Σύμφωνα και με τα λόγια της δικηγόρου της 19χρονης “το trafficking είναι πόλεμος”. Όντως είναι ένας κοινωνικός πόλεμος στον οποίο το επιζών άτομο απανθρωποποιείται κι αντικειμενοποιείται πλήρως, διασύρεται στις οθόνες μας λες και το ίδιο ήταν υπαίτιο ή συνένοχο για την ύπαρξη του κυκλώματος εν’ω παράλληλα οι πραγματικοί ένοχοι, οι οποίοι τυχαίνει να είναι ευυπόληπτοι άντρες με αξιώματα, συγκαλύπτονται και προστατεύονται από τους κρατικούς μηχανισμούς και των περισσότερων τα ονόματα δε θα τα μάθουμε ποτέ.

Όταν τα συνθήματα γίνονται πράξη

Στις 10/7/2021 η Ε. βρίσκει διέξοδο σε μια σερβιτόρα γειτονικού καφέ. Μέσα στη κοινωνία του “δεν σε αφορα” και του “πού να μπλεκεις”, το ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ παίρνει σάρκα και οστά και έτσι καταφέρνει να ξεφύγει από τον κακοποιητή και προαγωγό, πρώην μπάτσο Μπουγιούκο, ο οποίος την κακοποιούσε σεξουαλικά, συναισθματικά, σωματικά και την εξέδιδε για χρόνια. Με τη βοήθεια φεμινστικών ομάδων δημιουργήθηκε ένα δίκτυο αλληλεγγύης, γιατί ξέρουμε πολύ καλά πως ότι έχουμε είναι η μία το άλλο. Το εχουμε ζήσει σπίτι μας, στις γειτονιές μας, στις δουλειές μας, με τις φίλες μας και με μικρά ή μεγάλα δίκτυα αλληλεγγύης, που μας έμαθαν να φροντίζουμε η μία την άλλη. Για εμάς η Ε. δεν είναι μια υπόθεση που θα μπει στο συρτάρι, ούτε ενα μεμονωμένο τυχαίο περιστατικό, είναι πόλεμος ενάντια στην ύπαρξή μας, η αποτύπωση της σαπίλας αυτής της κοινωνίας και η υπενθύμιση πως μέσα σ’αυτόν τον κόσμο που μας θέλει φρόνιμες και ήσυχες, πάντα θα μας βρίσκει απέναντι. Για όλες όσες δεν έχουν φωνή να μιλήσουν” όπως έχει πει η ίδια μέσα στις δικαστικές αίθουσες στις οποίες κλήθηκε πολλές φορές να βρεθεί. Μέχρι να τελειώνουμε με όλους εσάς, τους κακοποιητές και εκμεταλλευτές των ζωών μας, δημιουργούμε ρωγμές και σπάμε τη σιωπή.

ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ (ΠΑΡΑ)ΚΡΑΤΟΥΣ

Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ
ΠΑΙΔΟΒΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Ε. επιζώσα κυκλώματος trafficking Σάββατο 14/09 12:00 Καμάρα, εν όψει του εφετείου στις 18/09

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Κανένα μόνο, καμία λιγότερη

Την περασμένη εβδομάδα είδαμε για ακόμη μια φορά πόσο υποτιμήμενες είναι οι ζωές των θηλυκοτήτων από το κράτος και την πατριαρχία. Τη Δευτέρα 1/4 η Κυριακή δολοφονήθηκε έξω απο το αστυνομικό τμήμα Αγίων Αναργύρων όπου είχε πάει να ζητήσει βοήθεια, καθώς ο επί χρόνια κακοποιήτης της,την απειλούσε και την παρακολουθούσε έξω από το σπίτι της. Όπως ήταν αναμενόμενο δεν εισακούστηκε το αίτημα της και εκτός αυτού δέχτηκε ειρωνικά σχόλια του στυλ “το περιπολικό δεν είναι ταξί για να σε πάει σπίτι”. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα , βγαίνοντας από το τμήμα ο γυναικοκτόνος τη δολοφόνησε έξω από το φυλάκιο.

Γνωρίζουμε καλά ότι το κράτος κι οι θεσμοί του δημιουργούν επιπρόσθετα πρόβληματα όταν καταγγέλλουμε τους κακοποιητές μας και βάζουν εμπόδια όταν προσπαθούμε να ξεφύγουμε. Όσο κι αν ευαγγελίζονται πως η επιμόρφωση μπάτσων και δικαστών θα φέρει λιγότερο επανατραυματισμό, εμείς στην υποτιθέμενη θεσμική προστασία βλέπουμε περισσότερη επιτήρηση κι έλεγχο των ζώων μας και των βιωμάτων μας. Για το λόγο αυτό, η συζήτηση γύρω από την ανυπαρξία και την αδιαφορία του κράτους σε γεγονότα όπως οι γυναικοκτονίες μας βρίσκουν σε θέση κριτικής και πλήρους αντίθεσης. Αιτήματα που κατευθύνονται σε ενα διάλογο γύρω απο την υποστελέχωση υποδομών της αστυνομίας και έλλειψης προσωπικού και περιπολικών μας φαίνονται αποπροσανατολιστικά κι αντιθέτως η ικανοποίησή τους μια χαρά εναρμονισμένη είναι με τη λειτουργία και τα συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου. Βλέπουμε καθημερινά την καταστολή να αναβαθμίζεται (ειδικά μετά τη ψήφιση του νέου Ποινικού Κώδικα) και να δρα τιμωρητικά/εξαθλιώνει περαιτέρω φτωχές ,ρομά και μετανάστριες . Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί κι η διαχείριση της υποθεσης της μητέρας της 12χρονης απο τον Κολωνό, η οποία παρόλο που αθωώθηκε, πρωτόδικα, εξακολουθεί να διώκεται έπειτα από έφεση της εισαγγελίας. Το κράτος λειτουργεί όπως οφείλει για τη διατήρηση της ισχύουσας τάξης πραγμάτων, δηλαδή με τρόπο που σίγουρα δε θα σταματήσει την καθημερινά βιωμένη σεξουαλικοποιημενη βία. Δεν πρόκειται να λάβει μέτρα που θα μεταβάλλουν την αναπαραγωγή του υπάρχοντος συστήματος που είναι εν γένει βίαιο και δολοφονικό για τον καταπιεσμένο κόσμο.

Αναγνωρίζουμε ακόμη ότι η πατριαρχία και η έμφυλη βία υπάρχουν σε άμεση συνάφεια με το κράτος και τους θεσμούς του και είναι διάχυτες στην κοινωνία. Είναι επακόλουθα του τρόπου που έχουν δομηθεί οι έμφυλες σχέσεις και ρόλοι, οι οποίοι καθιστούν τις θηλυκότητες άτομα χωρίς αυταξία, ως ιδιοκτησία προς πολλαπλή εκμετάλλευση, σεξουαλική, ψυχολογική, οικονομική. Ο κοινωνικός περίγυρος ακόμη, ρομαντικοποιεί καταστάσεις όπως όταν ο σύντροφος θα σου πει τι θα φορέσεις , θα ζηλέψει ή θα σου μιλήσει υποτιμητικά προσπαθώντας να το δικαιολογήσει με πρόσχημα την αγάπη ή την πίεση της καθημερινότητας. Στο αποκορύφωμα της σεξουαλικοποιήμενης βίας όταν πρόκειται είτε για βιασμό είτε για γυναικοκτονίες ο ίδιος κοινωνικός περίγυρος θα είναι που είτε θα ξεπλύνει τον γυναικοκτόνο/ κακοποιήτη βάσει των παραπάνω δικαιολογιών είτε θα κατηγορήσει την επιζώσα ή δολοφονημένη που δεν εντόπισε τα σημάδια νωρίτερα.

Βλέπουμε,συνεχώς, να απολιτικοποιείται η έμφυλη κακοποιήση,κάνοντας την πατριαρχική βία να μοιάζει με ατομικό πρόβλημα που η κάθε μια πρέπει να αντιμετωπίσει ξεχωριστά. Ξεχνάμε ότι οι δολοφονημένες είχαν ζωές που άξιζαν να βιωθούν, ότι δεν είναι απλά πρόσωπα στις ειδήσεις αλλά πραγματικοί άνθρωποι που η ζωή τους δε προσδιοριζόταν γύρω απο κακοποιητή τους, τη βία και τη θανατίλα, αλλά είχαν πολύπλευρες ζωές με όνειρα όπως όλα μας.

Επιλέγουμε να υπάρξουμε συλλογικά και να καλέσουμε συγκέντρωση στην περιοχή της Χαριλάου καθώς πριν δυο μήνες σημειώθηκε εκεί άλλη μια γυναικοκτονία. Σε εναν κόσμο που η δολοφονική πατριαρχική βία είναι καθημερινή, εμείς διαλέγουμε τον δρόμο της αλληλεγγύης ,της δράσης και τη δημιουργίας ενδυναμωτικών σχέσεων μεταξύ των καταπιεσμένων. Στεκόμαστε η μια δίπλα στο άλλο φτιάχνοντας δίκτυα επικοινωνίας κι αλληλοβοήθειας κόντρα στην εξατομίκευση και την απομόνωση που μας επιβάλλει το κρατος κι η πατριαρχία.

Δεν ήτανε ατύχημα,δεν ήταν τραγωδία,

έξω απο το Α.Τ. Αγ.Αναργύρων έγινε γυναικοκτονία

Δεν έφταιγε το αλκοόλ, ούτε η κακιά στιγμή,δύο μέτρα γη για κάθε γυναικοκτόνο και βιαστή

Ο,τι έχουμε είναι το ένα την άλλη

Συγκέντρωση ενάντια στην έμφυλη βία και τις γυναικοκτονίες Πέμπτη 18/04 18:00 πλατεία Χαριλάου

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Πέμπτη 18 Απριλίου 2024 στις 9.00 πμ

Η έμφυλη βία είναι καθημερινή στην πατριαρχικά δομημένη κοινωνία και μεσολαβεί σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Όταν γυρνάμε σπίτι, είτε με κάποιο μεταφορικό μέσο, είτε χωρίς, είτε είμαστε μόνα είτε περιβαλλόμαστε από κοινωνικό περίγυρο γεμάτο απάθεια, κάποιο παραβιαστικό βλέμμα, κάποιο χέρι που θα απλωθεί, προσβάλλει τα σώματά μας και οι παραβιασμοί συνεχίζονται χωρίς κανείς να αντιδράει.

Η κουλτούρα του βιασμού που (ανα)παράγεται από το κάθε σχόλιο για το τί θα φορέσουμε μέχρι τη σεξουαλικοποίηση-αντικειμενοποίησή μας απο τη βιομηχανία ομορφιάς, γεννά στερεοτυπικες αντιλήψεις για τα σώματά μας και μάς περιοριζει στα ετεροκανονικά πρότυπα για το πώς μπορούμε να υπάρχουμε. Μέσα σε αυτήν την κουλτούρα η έμφυλη βία είναι κανονικοποιημένη, καθώς η ευθύνη ανάγεται σχεδόν πάντα στο επιζών άτομο και όχι στον θύτη-(παρα)βιαστή κάνοντας παράλληλα αυτή τη βία να φαντάζει ατομικό/μεμονωμένο πρόβλημα.

Πριν απο 4 χρόνια η Ε. καθώς ανέβαινε στο αστικό λεωφορείο 10, στη στάση της Καμάρας, ένας παραβιαστής επιχείρησε να βάλει το χέρι του μέσα από τα ρούχα της. Η ίδια παρόλο που φώναξε, εντός του αστικού, κανείς δεν αντέδρασε και δεν στάθηκε δίπλα της. Το δρομολόγιο συνεχίστηκε κανονικά κι ο οδηγός αρνήθηκε να κλείσει τις πόρτες παρά την έκκληση της Ε. Η επιζώσα βρήκε το κουράγιο να καταγγείλει το περιστατικό και να κάνει μήνυση. Ο εν λόγω παραβιαστής έχει κριθεί ένοχος για βιασμό στο παρελθόν και του έχουν γίνει δεκάδες καταγγελίες για παρενοχλήσεις από άλλες υποθέσεις. Στην περίπτωση της Ε. η απόφαση του τελευταίου δικαστηρίου ήταν καταδικαστική με ποινή φυλάκισης 11 μήνες χωρίς αναστολή αλλά με δυνατότητα να ασκηθεί έφεση. Έτσι, η υπόθεση οδηγείται ξανά στα δικαστήρια.

Δε μπορούμε να αφήσουμε καμία μόνη στη βαρβαρότητα και τον επανατραυματισμό που δέχεται στις δικαστικές αίθουσες. Μέσα σε αυτές το καταγγέλλον άτομο αντιμετωπίζεται ως ένοχο της πατριαρχικής βίας που δέχτηκε με ένα μοτίβο ερωτήσεων από την έδρα περί του τί έκανε ή όχι εκείνη την ώρα, καθώς και την ψυχολογική του κατάσταση, προκειμένου να αποδείξει ότι πληρεί τα κριτήρια του “τέλειου θύματος”. Εν συνεχεία, στα δικαστήρια, που κρίνουν με ταξικά φυλετικά και έμφυλα κριτήρια, χρειάζεται να επιδείξεις την θέση σου στην πυραμίδα, καθώς το βίωμά σου δεν είναι αρκετό, ειδικά έναντι σε έναν θύτη με υψηλή κοινωνική και ταξική θέση.

Τη Πέμπτη 18 Απριλίου θα γίνει η δίκη. Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στην επιζώσα στις 9 το πρωί στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης. Να μην μείνει καμία μόνη απέναντι στην πατριαρχική βία.

Κάθε μέρα γνωρίζω κι άλλο ένα, που το έχει ζήσει και ξέρει πώς είναι. Στο σχολείο, στη δουλειά και στο λεωφορείο της κάνω παρέα, στα δικαστήρια της κρατάω το χέρι, στο δρόμο στέλνουμε σινιάλα αλληλεγγύης, με ένα βλέμμα και 5-10 λέξεις. Μαζί είμαστε πιο δυνατά, σπάμε την απάθεια και οι αντιστάσεις μας συλλογικοποιούνται.

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ

ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΛΩΝΕΙ ΧΕΡΙ ΘΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΕ ΦΟΡΕΙΟ

Ο,ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ

Μαρμαγκα, αντιπατριαρχικη ομαδα

Δευτέρα 15 Απριλίου 2024 στις 9.00 πμ

Τον Δεκέμβρη του 2021 η Γ.Δ. έκλεισε ραντεβού για γυναικολογική εξέταση μαστού. Ο γυναικολόγος παρενόχλησε σεξουαλικά την επιζήσασα, η οποία βρήκε το κουράγιο και το κατήγγειλε στο αστυνομικό τμήμα Τούμπας, όπου μετά την παρέλευση του αυτόφωρου μετράπηκε σε μύνηση. Η πατριαρχική καταπίεση και βία, είναι παρούσα σε κάθε πτυχή της καθημερινής μας εμπειρίας, μεσολαβεί σε κάθε κοινωνική μας συναναστροφή ορίζοντας τις σχέσεις και τις ζωές μας. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε γιατρούς να ασκούν σεξουαλικοποιημένη βία σε άτομα κατά τη διάρκεια μιας εξέτασης. Το κύρος και η οικονομική τους ευχέρεια σε συνδυασμό με τις διασυνδέσεις που έχουν διασφαλίζουν την ύστερη συνέχιση της ζωής τους χωρίς κάποια συνέπεια, σε αντίθεση με την οικονομική και ψυχολογική εξόντωση των επιζώντων άτομων. Ο γυναικολόγος Κατσίκης, πρώην καθηγητής του πανεπιστημίου ΔΙΠΑΕ είναι ένας ακόμη παραβιαστής γιατρός που παραβίαζε συστηματικά τις φοιτήτριες τις οποίες προσέγγιζε με παροχή δωρεάν γυναικολογικής εξέτασης.

Μια “τυπική” ιατρική εξέταση στην πατριαρχική συνθήκη, λοιπόν, μπορεί να μας φέρει αντιμέτωπα με την προσπάθεια για επιβολή και έλεγχο στα σώματά μας και τη διαχείριση κάθε λογής παρενοχλητικών συμπεριφορών. Γιατροί και άλλοι “ειδικοί” εκμεταλλεύονται την ιδιότητά τους και την εξουσία που έχουν για να δρουν παραβιαστικά και έπειτα σχετικοποιούν τη βία που ασκούν με όχημα τη γνώση που κατέχουν για το πώς πρέπει να είναι μια ιατρική εξέταση. Έτσι, οι εξετάσεις συνηθίζεται να πραγματοποιούνται χωρίς να υπάρχει καμιά ενημέρωση για τα στάδια που αυτές περιλαμβάνουν, με αυταρχικές μεθόδους και μη λαμβάνοντας υπόψιν προβληματισμούς και όρια των ατόμων που εξετάζονται.

Καμία ασφάλεια δεν έχουμε μέσα στη πατριαρχική κανονικότητα που επιβάλλεται, ούτε πίσω από τις κλειστές πόρτες ιατρείων, ούτε στο σπίτι, ούτε στη γειτονιά. Τα σώματά μας δεν είναι αντικείμενα προς χρήση και εκμετάλλευση από κανέναν, ούτε από τον σύζυγο και τον πατέρα, τον γείτονα, τον μπάτσο, τον καθηγητή, συνάδελφο/αφεντικό, ούτε από τον εκάστοτε γιατρό.

Τη Δευτέρα 15 Απριλίου θα γίνει η δίκη. Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στην επιζώσα στις 9 το πρωί στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης. Να μην μείνει καμία μόνη απέναντι στην πατριαρχική βία. Ό,τι έχουμε είναι το ένα την άλλη.

Ούτε γιατροί, ούτε ιερείς, ούτε εισαγγελείς

Τον λόγο για το σώμα μας τον έχουμε εμείς

Με τις επιζώσες είμαστε μαζί

Δίκτυα αλληλεγγύης ενάντια σε κάθε (παρα)βιαστή

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχικη ομάδα