Μαρμάγκα

Κανένα μόνο, καμία λιγότερη

Την περασμένη εβδομάδα είδαμε για ακόμη μια φορά πόσο υποτιμήμενες είναι οι ζωές των θηλυκοτήτων από το κράτος και την πατριαρχία. Τη Δευτέρα 1/4 η Κυριακή δολοφονήθηκε έξω απο το αστυνομικό τμήμα Αγίων Αναργύρων όπου είχε πάει να ζητήσει βοήθεια, καθώς ο επί χρόνια κακοποιήτης της,την απειλούσε και την παρακολουθούσε έξω από το σπίτι της. Όπως ήταν αναμενόμενο δεν εισακούστηκε το αίτημα της και εκτός αυτού δέχτηκε ειρωνικά σχόλια του στυλ “το περιπολικό δεν είναι ταξί για να σε πάει σπίτι”. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα , βγαίνοντας από το τμήμα ο γυναικοκτόνος τη δολοφόνησε έξω από το φυλάκιο.

Γνωρίζουμε καλά ότι το κράτος κι οι θεσμοί του δημιουργούν επιπρόσθετα πρόβληματα όταν καταγγέλλουμε τους κακοποιητές μας και βάζουν εμπόδια όταν προσπαθούμε να ξεφύγουμε. Όσο κι αν ευαγγελίζονται πως η επιμόρφωση μπάτσων και δικαστών θα φέρει λιγότερο επανατραυματισμό, εμείς στην υποτιθέμενη θεσμική προστασία βλέπουμε περισσότερη επιτήρηση κι έλεγχο των ζώων μας και των βιωμάτων μας. Για το λόγο αυτό, η συζήτηση γύρω από την ανυπαρξία και την αδιαφορία του κράτους σε γεγονότα όπως οι γυναικοκτονίες μας βρίσκουν σε θέση κριτικής και πλήρους αντίθεσης. Αιτήματα που κατευθύνονται σε ενα διάλογο γύρω απο την υποστελέχωση υποδομών της αστυνομίας και έλλειψης προσωπικού και περιπολικών μας φαίνονται αποπροσανατολιστικά κι αντιθέτως η ικανοποίησή τους μια χαρά εναρμονισμένη είναι με τη λειτουργία και τα συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου. Βλέπουμε καθημερινά την καταστολή να αναβαθμίζεται (ειδικά μετά τη ψήφιση του νέου Ποινικού Κώδικα) και να δρα τιμωρητικά/εξαθλιώνει περαιτέρω φτωχές ,ρομά και μετανάστριες . Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί κι η διαχείριση της υποθεσης της μητέρας της 12χρονης απο τον Κολωνό, η οποία παρόλο που αθωώθηκε, πρωτόδικα, εξακολουθεί να διώκεται έπειτα από έφεση της εισαγγελίας. Το κράτος λειτουργεί όπως οφείλει για τη διατήρηση της ισχύουσας τάξης πραγμάτων, δηλαδή με τρόπο που σίγουρα δε θα σταματήσει την καθημερινά βιωμένη σεξουαλικοποιημενη βία. Δεν πρόκειται να λάβει μέτρα που θα μεταβάλλουν την αναπαραγωγή του υπάρχοντος συστήματος που είναι εν γένει βίαιο και δολοφονικό για τον καταπιεσμένο κόσμο.

Αναγνωρίζουμε ακόμη ότι η πατριαρχία και η έμφυλη βία υπάρχουν σε άμεση συνάφεια με το κράτος και τους θεσμούς του και είναι διάχυτες στην κοινωνία. Είναι επακόλουθα του τρόπου που έχουν δομηθεί οι έμφυλες σχέσεις και ρόλοι, οι οποίοι καθιστούν τις θηλυκότητες άτομα χωρίς αυταξία, ως ιδιοκτησία προς πολλαπλή εκμετάλλευση, σεξουαλική, ψυχολογική, οικονομική. Ο κοινωνικός περίγυρος ακόμη, ρομαντικοποιεί καταστάσεις όπως όταν ο σύντροφος θα σου πει τι θα φορέσεις , θα ζηλέψει ή θα σου μιλήσει υποτιμητικά προσπαθώντας να το δικαιολογήσει με πρόσχημα την αγάπη ή την πίεση της καθημερινότητας. Στο αποκορύφωμα της σεξουαλικοποιήμενης βίας όταν πρόκειται είτε για βιασμό είτε για γυναικοκτονίες ο ίδιος κοινωνικός περίγυρος θα είναι που είτε θα ξεπλύνει τον γυναικοκτόνο/ κακοποιήτη βάσει των παραπάνω δικαιολογιών είτε θα κατηγορήσει την επιζώσα ή δολοφονημένη που δεν εντόπισε τα σημάδια νωρίτερα.

Βλέπουμε,συνεχώς, να απολιτικοποιείται η έμφυλη κακοποιήση,κάνοντας την πατριαρχική βία να μοιάζει με ατομικό πρόβλημα που η κάθε μια πρέπει να αντιμετωπίσει ξεχωριστά. Ξεχνάμε ότι οι δολοφονημένες είχαν ζωές που άξιζαν να βιωθούν, ότι δεν είναι απλά πρόσωπα στις ειδήσεις αλλά πραγματικοί άνθρωποι που η ζωή τους δε προσδιοριζόταν γύρω απο κακοποιητή τους, τη βία και τη θανατίλα, αλλά είχαν πολύπλευρες ζωές με όνειρα όπως όλα μας.

Επιλέγουμε να υπάρξουμε συλλογικά και να καλέσουμε συγκέντρωση στην περιοχή της Χαριλάου καθώς πριν δυο μήνες σημειώθηκε εκεί άλλη μια γυναικοκτονία. Σε εναν κόσμο που η δολοφονική πατριαρχική βία είναι καθημερινή, εμείς διαλέγουμε τον δρόμο της αλληλεγγύης ,της δράσης και τη δημιουργίας ενδυναμωτικών σχέσεων μεταξύ των καταπιεσμένων. Στεκόμαστε η μια δίπλα στο άλλο φτιάχνοντας δίκτυα επικοινωνίας κι αλληλοβοήθειας κόντρα στην εξατομίκευση και την απομόνωση που μας επιβάλλει το κρατος κι η πατριαρχία.

Δεν ήτανε ατύχημα,δεν ήταν τραγωδία,

έξω απο το Α.Τ. Αγ.Αναργύρων έγινε γυναικοκτονία

Δεν έφταιγε το αλκοόλ, ούτε η κακιά στιγμή,δύο μέτρα γη για κάθε γυναικοκτόνο και βιαστή

Ο,τι έχουμε είναι το ένα την άλλη

Συγκέντρωση ενάντια στην έμφυλη βία και τις γυναικοκτονίες Πέμπτη 18/04 18:00 πλατεία Χαριλάου

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Πέμπτη 18 Απριλίου 2024 στις 9.00 πμ

Η έμφυλη βία είναι καθημερινή στην πατριαρχικά δομημένη κοινωνία και μεσολαβεί σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Όταν γυρνάμε σπίτι, είτε με κάποιο μεταφορικό μέσο, είτε χωρίς, είτε είμαστε μόνα είτε περιβαλλόμαστε από κοινωνικό περίγυρο γεμάτο απάθεια, κάποιο παραβιαστικό βλέμμα, κάποιο χέρι που θα απλωθεί, προσβάλλει τα σώματά μας και οι παραβιασμοί συνεχίζονται χωρίς κανείς να αντιδράει.

Η κουλτούρα του βιασμού που (ανα)παράγεται από το κάθε σχόλιο για το τί θα φορέσουμε μέχρι τη σεξουαλικοποίηση-αντικειμενοποίησή μας απο τη βιομηχανία ομορφιάς, γεννά στερεοτυπικες αντιλήψεις για τα σώματά μας και μάς περιοριζει στα ετεροκανονικά πρότυπα για το πώς μπορούμε να υπάρχουμε. Μέσα σε αυτήν την κουλτούρα η έμφυλη βία είναι κανονικοποιημένη, καθώς η ευθύνη ανάγεται σχεδόν πάντα στο επιζών άτομο και όχι στον θύτη-(παρα)βιαστή κάνοντας παράλληλα αυτή τη βία να φαντάζει ατομικό/μεμονωμένο πρόβλημα.

Πριν απο 4 χρόνια η Ε. καθώς ανέβαινε στο αστικό λεωφορείο 10, στη στάση της Καμάρας, ένας παραβιαστής επιχείρησε να βάλει το χέρι του μέσα από τα ρούχα της. Η ίδια παρόλο που φώναξε, εντός του αστικού, κανείς δεν αντέδρασε και δεν στάθηκε δίπλα της. Το δρομολόγιο συνεχίστηκε κανονικά κι ο οδηγός αρνήθηκε να κλείσει τις πόρτες παρά την έκκληση της Ε. Η επιζώσα βρήκε το κουράγιο να καταγγείλει το περιστατικό και να κάνει μήνυση. Ο εν λόγω παραβιαστής έχει κριθεί ένοχος για βιασμό στο παρελθόν και του έχουν γίνει δεκάδες καταγγελίες για παρενοχλήσεις από άλλες υποθέσεις. Στην περίπτωση της Ε. η απόφαση του τελευταίου δικαστηρίου ήταν καταδικαστική με ποινή φυλάκισης 11 μήνες χωρίς αναστολή αλλά με δυνατότητα να ασκηθεί έφεση. Έτσι, η υπόθεση οδηγείται ξανά στα δικαστήρια.

Δε μπορούμε να αφήσουμε καμία μόνη στη βαρβαρότητα και τον επανατραυματισμό που δέχεται στις δικαστικές αίθουσες. Μέσα σε αυτές το καταγγέλλον άτομο αντιμετωπίζεται ως ένοχο της πατριαρχικής βίας που δέχτηκε με ένα μοτίβο ερωτήσεων από την έδρα περί του τί έκανε ή όχι εκείνη την ώρα, καθώς και την ψυχολογική του κατάσταση, προκειμένου να αποδείξει ότι πληρεί τα κριτήρια του “τέλειου θύματος”. Εν συνεχεία, στα δικαστήρια, που κρίνουν με ταξικά φυλετικά και έμφυλα κριτήρια, χρειάζεται να επιδείξεις την θέση σου στην πυραμίδα, καθώς το βίωμά σου δεν είναι αρκετό, ειδικά έναντι σε έναν θύτη με υψηλή κοινωνική και ταξική θέση.

Τη Πέμπτη 18 Απριλίου θα γίνει η δίκη. Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στην επιζώσα στις 9 το πρωί στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης. Να μην μείνει καμία μόνη απέναντι στην πατριαρχική βία.

Κάθε μέρα γνωρίζω κι άλλο ένα, που το έχει ζήσει και ξέρει πώς είναι. Στο σχολείο, στη δουλειά και στο λεωφορείο της κάνω παρέα, στα δικαστήρια της κρατάω το χέρι, στο δρόμο στέλνουμε σινιάλα αλληλεγγύης, με ένα βλέμμα και 5-10 λέξεις. Μαζί είμαστε πιο δυνατά, σπάμε την απάθεια και οι αντιστάσεις μας συλλογικοποιούνται.

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ

ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΛΩΝΕΙ ΧΕΡΙ ΘΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΕ ΦΟΡΕΙΟ

Ο,ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ

Μαρμαγκα, αντιπατριαρχικη ομαδα

Δευτέρα 15 Απριλίου 2024 στις 9.00 πμ

Τον Δεκέμβρη του 2021 η Γ.Δ. έκλεισε ραντεβού για γυναικολογική εξέταση μαστού. Ο γυναικολόγος παρενόχλησε σεξουαλικά την επιζήσασα, η οποία βρήκε το κουράγιο και το κατήγγειλε στο αστυνομικό τμήμα Τούμπας, όπου μετά την παρέλευση του αυτόφωρου μετράπηκε σε μύνηση. Η πατριαρχική καταπίεση και βία, είναι παρούσα σε κάθε πτυχή της καθημερινής μας εμπειρίας, μεσολαβεί σε κάθε κοινωνική μας συναναστροφή ορίζοντας τις σχέσεις και τις ζωές μας. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε γιατρούς να ασκούν σεξουαλικοποιημένη βία σε άτομα κατά τη διάρκεια μιας εξέτασης. Το κύρος και η οικονομική τους ευχέρεια σε συνδυασμό με τις διασυνδέσεις που έχουν διασφαλίζουν την ύστερη συνέχιση της ζωής τους χωρίς κάποια συνέπεια, σε αντίθεση με την οικονομική και ψυχολογική εξόντωση των επιζώντων άτομων. Ο γυναικολόγος Κατσίκης, πρώην καθηγητής του πανεπιστημίου ΔΙΠΑΕ είναι ένας ακόμη παραβιαστής γιατρός που παραβίαζε συστηματικά τις φοιτήτριες τις οποίες προσέγγιζε με παροχή δωρεάν γυναικολογικής εξέτασης.

Μια “τυπική” ιατρική εξέταση στην πατριαρχική συνθήκη, λοιπόν, μπορεί να μας φέρει αντιμέτωπα με την προσπάθεια για επιβολή και έλεγχο στα σώματά μας και τη διαχείριση κάθε λογής παρενοχλητικών συμπεριφορών. Γιατροί και άλλοι “ειδικοί” εκμεταλλεύονται την ιδιότητά τους και την εξουσία που έχουν για να δρουν παραβιαστικά και έπειτα σχετικοποιούν τη βία που ασκούν με όχημα τη γνώση που κατέχουν για το πώς πρέπει να είναι μια ιατρική εξέταση. Έτσι, οι εξετάσεις συνηθίζεται να πραγματοποιούνται χωρίς να υπάρχει καμιά ενημέρωση για τα στάδια που αυτές περιλαμβάνουν, με αυταρχικές μεθόδους και μη λαμβάνοντας υπόψιν προβληματισμούς και όρια των ατόμων που εξετάζονται.

Καμία ασφάλεια δεν έχουμε μέσα στη πατριαρχική κανονικότητα που επιβάλλεται, ούτε πίσω από τις κλειστές πόρτες ιατρείων, ούτε στο σπίτι, ούτε στη γειτονιά. Τα σώματά μας δεν είναι αντικείμενα προς χρήση και εκμετάλλευση από κανέναν, ούτε από τον σύζυγο και τον πατέρα, τον γείτονα, τον μπάτσο, τον καθηγητή, συνάδελφο/αφεντικό, ούτε από τον εκάστοτε γιατρό.

Τη Δευτέρα 15 Απριλίου θα γίνει η δίκη. Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στην επιζώσα στις 9 το πρωί στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης. Να μην μείνει καμία μόνη απέναντι στην πατριαρχική βία. Ό,τι έχουμε είναι το ένα την άλλη.

Ούτε γιατροί, ούτε ιερείς, ούτε εισαγγελείς

Τον λόγο για το σώμα μας τον έχουμε εμείς

Με τις επιζώσες είμαστε μαζί

Δίκτυα αλληλεγγύης ενάντια σε κάθε (παρα)βιαστή

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχικη ομάδα

Κοκτέιλ μπαρ οικονομικής ενίσχυσης

Κυριακή 14 Απριλίου 2024 στις 21.00

πεζόδρομος Γκαρμπολά

Ταμείο Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και Διωκώμενων Αγωνιστ(ρι)ών

Μαρμάγκα, Αντιπατριαρχική Ομάδα

Στο πλαίσιο του αντιφασιστικού αγώνα κι ενόψει επετειακής πορείας για τον Παύλο Φύσσα, σύντροφοι και συντρόφισσες στις 16/9/2020 πραγματοποίησαν παρέμβαση στην παραλία της Θεσσαλονίκης, σβήνοντας ταυτόχρονα φασιστικά συνθήματα και σύμβολα που είχαν απομείνει απο τις συγκεντρώσεις του κομματος του Κασιδιάρη. Η δράση αυτή κινητοποίησε άμεσα τις δυνάμεις καταστολής οι οποίες απάντησαν με ξύλο, τραυματίζοντας και συλλαμβάνοντας τον κόσμο της παρέμβασης. Συνέλαβαν 51 αντιφασίστες/ριες οι οποίοι/ες στη συνέχεια κρατούνταν εκδικητικά για ώρες στο κρατητήριο της γαδθ χωρίς πρόσβαση στα βασικά όπως φαγητό και με ελάχιστο νερό. Οι κατηγορίες που τους φορτώθηκαν αποτυπώνουν το μένος με το οποίο κρατικοί μηχανισμοί αντιμετωπίζουν αγωνιζόμενο κόσμο, καθώς με το πρόσχημα ότι οι πλάκες δίπλα από τον λευκό πύργο που έσβηναν τα φασιστικά συνθήματα αποτελούν μνημείο, τούς στοιχειοθετήθηκε η κατηγορία του κακουργήματος για φθορά μνημείου. Οι υπόλοιπες κατηγορίες είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα και επιπλέον τους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι.

Η καταστολή κι η βιαιότητα που δέχτηκε αυτή η αντιφασιστική παρέμβαση αν και πρωτοφανής δε μας κάνει εντύπωση, καθώς παράλληλα χρονικά είχε προηγηθεί, αλλά και έπονταν, μια περίοδος αυστηρού λοκντάουν με ενα κλίμα γενικευμένης φίμωσης, και τρομοκρατίας. Διαρκής επιτήρηση κι έλεγχοι, πρόστιμα, απαγόρευση συναθροίσεων, συγκεντρώσεων, εκκενώσεις καταλήψεων, δημιουργούσαν ένα κλίμα καταστολής και δρούσαν σαν προληπτική αντιεξέγερση.

Παράλληλα, το κράτος έκλεινε το μάτι στις φασιστικές συγκεντρώσεις των ημερών ενόψει της δίκης της Χρυσής Αυγής. Δεν μας εκπλήσσει η προστασία και η συντήρηση από το κράτος,των φασιστικών μορφωμάτων καθώς είναι αποτέλεσμα της σχέσης αλληλεξάρτησής τους. Οι φασίστες έρχονται να εφαρμόσουν στο μικροεπίπεδο, στα πλαίσια της καθημερινής ζωής, τους κρατικούς σχεδιασμούς για εθνική συνοχή,τυφλή υποταγή και υπακοή σε κάθε σχέση εξουσίας , διαχείριση μειονοτήτων, μεταναστών και κουηρ, διασφάλιση του κεφαλαιακού κέρδους και έτσι το κράτος τους προστατεύει, δεν τους πολεμά.

Βλέπουμε φασιστικά μορφώματα όταν αποπειρώνται να βγουν από τις τρύπες τους επιχειρώντας να πιάσουν δημόσιο χώρο, να κάνουν επιθέσεις σε αγωνιζόμενο κοσμο, καταλήψεις, μετανάστριες, σεξεργάτριες, κουήρ άτομα, σε ό,τι δεν συμμορφώνεται στο “ιερό τρίπτυχο” πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Οι κρατικές πολιτικές που χτίζονται σε βάθος χρόνου δεν θα μπορούσαν να εντείνουν την υποτιμήση των ζωών μας χωρίς την βοήθεια των φασιστών και τον κοινώνικο κανιβαλισμό. Επιπλέον, ο ρατσισμός, ο αντιτσιγγανισμός, η ομοφοβία είναι διάχυτα στην ελληνική κοινωνία και δομικά στοιχεία του έθνους-κράτους και προλειαίνουν το έδαφος για φασιστικές επιθέσεις σε περιόδους κρίσης, όπως ήταν δηλαδή κι αυτή της πανδημίας.

Την Τρίτη στις 9/4 ξεκινάει η δίκη των 51 αντιφασιστών/στριών.Η στήριξή μας είναι δεδομένη.

Ενάντια στον κοινωνικό εκφασισμό να δομήσουμε σχέσεις αλληλεγγύης.

Ανυποχώρητοι κι αδιαμεσολάβητοι αγώνες για να τσακίσουμε κάθε παρακλάδι του φασισμού στις γειτονιές μας, στις σχολές, στη δουλειά μας, στις πλατείες και σε κάθε κοινωνικό πεδίο που υπάρχουμε.

Ούτε σπιθαμή γης στους φασίστες

Για Ζακ, Λουκμάν και Φύσσα δεν φτάνουν μόνο δύο,

Όλοι οι φασίστες στο νεκροτομείο

Μπάτσοι, δικαστές, ανθρωποφυλακές,

Κάτω τα χέρια απο τους/τις αγωνιστές/ριες

Κανένα(ς) μόνο(ς), καμία μόνη απέναντι στο κράτος

ΟΛΕΣ/ΟΙ/Α ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 9/4 ΣΤΙΣ 9:00 ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΚΑΘΑΡΕΣ, ΑΠΟ ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΣΕΞΙΣΤΕΣ ΚΑΙ (ΠΑΡΑ)ΒΙΑΣΤΕΣ.

Το “αόρατο χέρι” της πατριαρχίας, τελικά δεν είναι και τόσο αόρατο. Αποτελεί απανταχού παρούσα κοινωνική πραγματικότητα που μας θυμίζει κάθε φορά τις έμφυλες πειθαρχήσεις μας.Καθέ φορά που γυρνάμε προς το σπίτι και το συναισθήμα που κυριαρχεί είναι ο φόβος για το εάν και πως θα φτάσουμε,που σκεφτόμαστε τους πιο ευφάνταστους τρόπους αυτοάμυνας.Κάθε φορά που πρέπει να σκεφτούμε το πως θα ντυθούμε, τι διαδρομή θα ακολουθήσουμε,σε ποια μέρη θα αράξουμε, πως θα μιλήσουμε και πως θα αντιδράσουμε στη βία που ασκείται στα σώματα και τα μυαλά μας. Έγνοιες επιβαλλόμενες, ανησυχίες ψυχοφθόρες και διαρκή καλέσματα σε προσωπικούς ηρωισμούς για να τα βγάλουμε πέρα. Η έμφυλη καταπίεση δεν γνωρίζει όρια,αλλά φτιάχνει τα καλούπια των ζωών αλλά και των θανάτων μας με δεξιοτεχνία, διαπλέκεται σε κάθε πτυχή της ύπαρξης μας, τόσο στο δημόσιο όσο και στο “ιδιωτικό” πεδίο, στον δρόμο, στη δουλειά, στις γειτονιές, στα σπίτια μας, στις κοινωνικές μας σχέσεις.Πρόκειται για ένα συνεχές βίας, οριοθετήσεων, επιβολών με το οποίο έρχεται το καθένα και η καθεμία αντιμέτωπα στη καθημερινότητα του και που αποτελούν δομικό και απαραίτητο στοιχείο της αναπαραγωγής του κράτους και της υπάρχουσας κοινωνικής οργάνωσης.

Στη γειτονιά της Νεάπολης και στη Λαγκαδά την τελευταία περίοδο υπάρχει τύπος(καστανά μαλλιά και μάτια, μέτριο ανάστημα, πλατιά μύτη, συνήθως φοράει φόρμες και μαύρα αθλητικά, έχει ελαφριά προφορά και μιλάει ελληνικά και ρωσικά) ο οποίος δρα παραβιαστικά προς θηλυκότητες όλων των ηλικιών σε καθημερινή βάση. Μιλάει σεξιστικά, απειλεί σωματικά και λεκτικά και ενσαρκώνει τον καθημερινό σεξισμό και τη σεξουαλικοποιημένη βία απο τα πάρκα μέχρι και τα στενά της γειτονιάς. Ουσιαστικά, πρόκειται για έναν ακόμη τύπο που επιβάλλει μια καθημερινότητα που μοιάζει περισσότερο με πεδίο μάχης.

Αυτές οι συμπεριφορές δεν προκύπτουν στο κένο, δεν εντάσσονται στο πεδίο της ψυχοπαθολογίας και ούτε αποτελούν την εξαίρεση. Αντιθέτως, είναι γέννημα θρέμμα της κουλτούρας του βιασμού,της υποτίμησης των ζωών μας, των εξουσιαστικών σχέσεων που αναπαράγονται καθόλη τη διάρκεια και σε όλα τα πεδία της ύπαρξής μας, μιας κοινωνίας που κανονικοποιεί, ανά περιπτώσεις ωραιοποιεί, ανάλογα το ταξικό υπόβαθρο του παραβιαστή ή το κοινωνικό του κύρος, και ανά φάσεις δικαιολογεί την έμφυλη βία και μετακυλεί τις ευθύνες σε όσα την έχουν υποστεί.

Η σιωπή επιβάλλεται,η αδιαφορία προσπαθεί να γίνει στάση ζωής και οι καθημερινές μας αντιστάσεις να καμφθούν.

Η κοινωνία δημιουργεί ρόλους για εμάς. Μας κατευθύνει και μας επιβάλλει να τους εκπληρώσουμε από το πώς πρέπει να ντυνόμαστε, να μιλάμε και να συμπεριφερόμαστε μέχρι το πώς πρέπει να δεχόμαστε πειθήνια τις πειθαρχήσεις αυτές.Οι αντιδράσεις μας στους καθημερινούς παραβιασμούς για κάποιους αποτελούν αδιάφορες στιγμές,ενδείξεις δικής μας “υπερευαισθησίας” που δεν ανεχόμαστε λίγο παραπάνω “φλέρτ”και για άλλους ατομική μας υπόθεση.

Οι παραβιασμοί των επιζώντων ανάγονται σε”μεμονωμένα περιστατικά” που καλούνται να διαχειριστούν μόνα τους, ενώ όταν αυτά καταφέρουν να αντιδράσουν, αμφισβητούνται από λαϊκά και μη δικαστήρια που μετακυλύουν την ευθύνη στα ίδια. Εάν επιλέξουν τον δρόμο της αστικής δικαιοσύνης, επανατραυματίζονται και φιμώνονται προς παραδειγματισμό μέσα σε αστυνομικές και δικαστικές αίθουσες, όπως ακριβώς συμβαίνει με την υπόθεση της 12χρονης επιζώσας κυκλώματος trafficking στον Κολωνό και την φυλάκιση της μητέρας της αλλά και με την 19χρονη επιζώσα στην Ηλιούπολη που κατέληξε από καταγγέλουσα, κατηγορούμενη. Ενώ όταν επιλέγουμε τον δρόμο της αυτοάμυνας/αντιβίας τιμωρούμαστε και φυλακιζόμαστε. Έτσι συνέβη και στην Π. στην Κόρινθο η οποία τραυμάτισε θανάσιμα τον (παρα)βιαστή αυτής και της φίλης της, όπου δεν αναγνωρίστηκε ποτέ οτι βρισκόταν σε άμυνα και της επέβαλαν 10 χρόνια ποινή φυλάκισης.Δεν είναι τυχαίο που η όποια ατομική ή συλλογική μας προσπάθεια για απαντήσεις σε σχόλια στο δρόμο ή για αυτοάμυνα καταστέλλεται, δεν είναι τυχαίο που το σπρέι πιπεριού και η χρήση του από όσα δεν είμαστε μπατσινες θεωρείται παράνομη, δεν είναι τυχαίο που τα σεξιστικά σχολιάκια, τα “τυχαία” αγγίγματα, το ότι μας ακολουθούν στο δρόμο και άλλα τόσα, συμβαίνουν όταν πιστεύουν ότι δεν μπορούμε να αντιδράσουμε,όταν είμαστε μόνες ή με φίλες,όταν είμαστε ανήλικες και τα βιώματα μας δεν μετράνε, όταν πιστεύουν ότι κανένας γύρω μας δεν θα μιλήσει.

Για να μπορουμε να κυκλοφορούμε και νύχτα και μέρα, και μόνες και με παρέα,σε κάθε γειτονιά, να είμαστε το ένα για το άλλο κάτι παραπάνω απο ένα άθροισμα μονάδων, συλλογικοποιούμε τα βιώματά μας,στεκόμαστε η μία δίπλα στο άλλο,χτίζουμε δίκτυα αλληλεγγύης για να οριζούμε εμείς από τα κάτω τους τρόπους δράσης μας. Το γκρέμισμα του υπάρχοντος έρχεται με την καθημερινή φθορά του,δημιουργώντας ρωγμές σε κάθε σύστημα που μας καταπιέζει.

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ

Ο,ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΑ ΤΟ ΑΛΛΟ

Πορεία γειτονιάς ενάντια σε παραβιαστικές συμπεριφορές

Κυριακή 31/03 στις 13:00 στο ρολόι Νεάπολης

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2024 στις 11.00

Το Σάββατο 16/3 στο ΑΠΘ συνέβαινε απο τον σύλλογο φυσικού επανοικειοποιηση του χώρου του Πλατάνου, δίπλα στη ΣΘΕ, η οποία ηταν κατειλημμενη στα πλαίσια των κινητοποιήσεων ενάντια στο νομο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Έπειτα μπατσοι καθε λογής εισέβαλαν στο καμπους και τελικά στη κατειλημμένη σχολή εκκενώνοντάς τη, σπάζοντας τζάμια και προσήγαγαν τον παρευρισκόμενο κόσμο, 49 ατομα στο σύνολο ,τα οποία στη συνέχεια μετατράπηκαν όλα σε συλλήψεις.

ΟΛΟΙ/ΕΣ/Α ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 18/3 ΣΤΙΣ 11:00

ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΤΑ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ

ΤΟ ΆΣΥΛΟ ΑΝΉΚΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΊΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΜΠΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Το Σάββατο 16/3 στο ΑΠΘ συνέβαινε απο τον σύλλογο φυσικού επανοικειοποιηση του χώρου του Πλατάνου, δίπλα στη ΣΘΕ, η οποία ηταν κατειλημμενη στα πλαίσια των κινητοποιήσεων ενάντια στο νομο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Έπειτα μπατσοι καθε λογής εισέβαλαν στο καμπους και τελικά στη κατειλημμένη σχολή εκκενώνοντάς τη, σπάζοντας τζάμια και προσήγαγαν τον παρευρισκόμενο κόσμο, 49 ατομα στο σύνολο ,τα οποία στη συνέχεια μετατράπηκαν όλα σε συλλήψεις.

ΟΛΟΙ/ΕΣ/Α ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

KΥΡΙΑΚΗ 17/3 ΣΤΙΣ 9:30 που τα συλληφθέντα περνάν απο εισαγγελέα ΚΑΙ

ΔΕΥΤΕΡΑ 18/3 ΣΤΙΣ 11:00

ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΤΑ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ

ΤΟ ΆΣΥΛΟ ΑΝΉΚΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΊΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΜΠΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Συγκέντρωση/Πορεία στην Καμάρα,Πέμπτη 14 Μαρτίου στις 18.00

Χθες, την Τεταρτη 13 Μαρτη η εισαγγελεας Νικολού προτείνει την αθώωση του παιδοβιαστη και διακινητή Ηλια Μιχου απαλλάσσοντας τον απο την κατηγορία της μαστροπείας.Στη μητέρα της αντιθέτως η κατηγορία της μαστροπείας παραμένει.

Δε μας προκαλεί εκπληξη η συγκαλυψη/αθώωση επιφανων προσωπων η και με διασυνδεσεις απο τον δικαστικό μηχανισμο.Βλεπουμε μια μεθοδική προσπαθεια ενοχοποιήσης της μητερας της και φίμωσης ή ακομα και μετακύλισης ευθυνων στη 12χρονη.

Από όταν η επιζώσα με την οικογένειά της κατήγγειλαν τα όσα έζησε παρακολουθούμε την ακατάπαυστη κρατική και παρακρατική εξόντωσή της ηθικά, οικονομικά και ποινικά. Εξαρχής, η αστυνομία αποπειράθηκε να παραγκωνίσει την καταγγελία από τη στιγμή που τους έγινε κατανοητό για ποιόν και για τί πρόκειται εκκινώντας τη συγκάλυψη. Την υπέβαλαν σε εξαντλητικές καταθέσεις και φυλάκισαν τη μητέρα της παρά τα ελλιπή στοιχεία και τις καταθέσεις των παιδιών της.

Η μητέρα συγκεκριμένα, εξακολουθεί να βρίσκεται προφυλακισμένη και να αποτελεί καθημερινό στόχο της προπαγάνδας των ΜΜΕ και των αφηγημάτων που κυριαρχούν στη κοινή γνώμη. Οι δικαστικοί και υπόλοιποι ξεπλυματικοί μηχανισμοί κράτους και μαφίας, επιχειρούν στοχευμένα και μεθοδικά να μετακυλήσουν τις ευθύνες σε αυτή παρουσιάζοντάς την ως βασική κατηγορούμενη και συνεργό του σκουπιδιού Μίχου. Είναι αρκετά φανερό ότι η μητέρα στη συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί τον εύκολο στόχο. Λόγω της ταξικής της θέσης ως φτωχό άτομο της κοινωνικής βάσης αλλά και λόγω της κοινωνικής εννοιοδότησης του ρόλου της μητέρας, κανιβαλικά όλοι σπεύδουν να την κατηγορήσουν για “την παραμέληση του παιδιού της”

Το ίδιο το κράτος που συντηρεί τα κυκλώματα σωματεμπορίας ευαγγελίζεται ότι τα πολεμά και πως προστατεύει τα επιζήσαντα. Ενώ η οικογένεια ζούσε υπό καθεστώς συνεχούς κρατικής επιτήρησης και ελέγχου “για την προστασία της” δέχθηκε επίθεση με πέτρες στα παράθυρα του σπιτιού της, άγνωστοι απείλησαν λεκτικά τον αδερφό της να σιωπήσει, μαυροφορεμένοι άντρες με παρατεταγμένα όπλα σταμάτησαν όχημα ασφάλειας που επέβαινε με τα αδέρφια της και τους έκαναν έλεγχο και η πλέον υπουργός Δόμνα Μιχαηλίδου έδωσε δημόσια τη διεύθυνση κατοικίας της. Είναι πασιφανές ότι όλα αυτά δεν αποτελούν κινήσεις στήριξης και ενδυνάμωσης επιζώντος ατόμου, αλλά τακτικές εκφοβισμού τόσο του ίδιου όσο και των επόμενων επιζώντων που θα επιχειρήσουν να σπάσουν τη σιωπή.

Δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν κυκλώματα σωματεμπορίας δίχως την αλληλοτροφοδότηση κράτους -παρακράτους. Έτσι, και εδώ είδαμε τη συνεργασία κράτους και μαφίας προκειμένου να συγκαλύψουν την υπόθεση, να προστατευτούν οι ίδιοι και να τρομοκρατήσουν το επιζών ατομο. Εξάλλου, υπάρχει ολόκληρος μηχανισμός, δικαστικός, αστυνομικός, μιντιακός που θα δράσει ξεπλυματικά και θα προσπαθήσει να μην αποκαλύψει κι εκθέσει ισχυρά ονόματα που μπλέκονταν στο trafficking και θα δράσει κατασταλτικά για την οικογένεια.

Θεωρούμε σημαντική και αναγκαία την έμπρακτη συμπαράσταση σε όσα άτομα τολμούν να τα βάλουν με κράτος, παρακράτος και τα ξεπλυματικά τους όργανα. Να δομήσουμε σχέσεις αλληλεγγύης και να αγωνιστούμε συλλογικά μέχρι να σπάσει η σιωπή και ο φόβος.

Αλληλεγγύη στη 12χρονη επιζώσα κυκλώματος trafficking

Άμεση αποφυλάκιση της μητέρας της

Συγκέντρωση-Πορεία στην Καμάρα στις 18:00

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ

ΠΑΙΔΟΒΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑ

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Βγαίνεις βόλτα και εισαι γκει άτομο και αυτό για κάποιο λόγο ενοχλεί. Είσαι μετανάστρια στην ελλάδα και λένε αποτελείς υγειονομικό κίνδυνο. Λεκτικές και σωματικές επιθέσεις είναι καθημερινές έναντι σε κουιρ άτομα, Ρομά και μετανάστες και ακόμη σε όσα δεν πληρούν τα ετεροκανονικα στάνταρ της κοινωνίας και θεωρούνται απειλή για την εθνική ενότητα. Έτσι, μέσα στη διάχυτη ομοφοβία και ρατσισμό που διαδίδονται και συνυπάρχουν στις κοινωνικές μας σχέσεις, έγινε μία μαζική επίθεση από 150 άτομα μικρής ηλικίας προς 2 κουιρ άτομα που περπατούσαν στο κέντρο της πόλης, στην Αριστοτέλους, τα οποία εν τέλει βοηθήθηκαν από εργαζόμενα σε μαγαζί της περιοχής.

Ο φασισμός δεν αποτελεί κομμάτι μόνο οργανωμένων ομάδων αλλά τα άτομα καθώς μεγαλώνουν γαλουχούνται με αξίες, οι οποίες τα συσπειρώνουν γύρω απο τον εθνικό κορμό. Το κράτος θρέφει και συντηρεί τα φασιστικά μορφώματα, καθώς είναι πολύ βολικές για αυτό και για τον καπιταλισμό, οι κάθετες δομές της κοινωνίας που δεν αφήνουν περιθώρια για να δημιουργηθούν προβληματισμοί και ύστερη συλλογικοποίηση των ατόμων που έχουν κοινά ταξικά συμφέροντα.

Μας λένε ότι σαν κοινωνία έχουμε κανει “πρόοδο και βήματα προς τα μπροστά”, αφού πλέον μπορούμε να παντρευόμαστε και να συνάπτουμε σύμφωνα συμβίωσης άρα δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας αφού το κράτος μας λέει οτι εξασφάλισε τα δικαιώματα μας, παρόλο που οι μηχανισμοί του ( πολιτικοί, εκκλησία, ΜΜΕ) εξαπέλυσαν το προηγουμενο διάστημα ομοτρανσφοβικο οχετό βάζοντας στο στόχαστρο κουιρ ατομα και τις ζωές τους.

Στην εθνική ενότητα, στον φασισμό, στην ομοτρανσφοβία απαντάμε συλλογικα, με αλληλεγγύη, αντιστρέφοντας τον φόβο και διεκδικοντας τους δρόμους και τις ζωές μας πίσω.

ΓΚΕΙ ΤΡΑΝΣ ΛΕΣΒΙΕΣ ΙΕΡΙΕΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΑ Η ΝΤΡΟΠΉ ΤΟΥ ΈΘΝΟΥΣ

ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ Σ’ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ

Συγκέντρωση στις 19:00 στο σημείο της επίθεσης

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα