Από μικρά μάς μάθανε πως τα φύλα είναι δύo, ότι η έκφραση φύλου εχει όρια και κανόνες που ορίζουν τις ζωές μας και πως πρέπει να ζούμε συμφωνα με αυτές τις ετεροκανονικές προσταγές.
Σε συνέχεια αυτής της εκπαίδευσης, όποτε εκφράζαμε σεξουαλικότητα που δεν συμβάδιζε με τα ετεροκανονικά πρότυπα, η συμπεριφορά μας χαρακτηριζόταν αυτόματα ως ανώμαλη, προκλητική ή αποτρόπαια και προκειμένου να μας αποδοκιμάσουν λέγαν “φάση είναι και θα περάσει”.
Το δίπολο γυναίκα-άντρας και τα “πρέπει” που ενέχονται σε αυτό, με το “γυναικείο σώμα” να θεωρείται μηχανή αναπαραγωγής, που θα είναι φροντιστική, κι υπάκοη, ενώ ο κοινωνικός ρόλος του άνδρα είναι αυτός του προστάτη της οικογένειας και του έθνους-κράτους, βολεύει πολύ την αναπαραγωγή ενός πολύπλευρου, καταπιεστικού συστήματος.
Μέχρι πρότινος τα σύγχρονα, “πολιτισμένα”, δυτικά κράτη προωθούσαν ένα νεοφιλελεύθερο προοδευτισμό, ώστε να κατευνάσουν τις πιθανές αντιδράσεις από ορισμένα περιθωροποιημένα κομμάτια της κοινωνίας, καθώς και για να διεξάγουν ανενόχλητα πολέμους στην “απολίτιστη ανατολή”, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό της γενοκτονίας του Ισραήλ, με την υποστήριξη της Δύσης.
Την ίδια στιγμή, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε οτι η ακροδεξιά αποπειράται να αναρριχηθεί κοινωνικά και πολιτειακά. Αντιδραστικά νομοθετήματα σε ΗΠΑ και Ευρώπη, όπως η απαγόρευση διεξαγωγής pride στην Ουγγαρία με τη χρήση ai για ταυτοποίηση προσώπων που θα θέλαν να πάνε σε αυτό, καθώς και οι επιθέσεις στο δημόσιο χώρο, όπως έγινε πριν λίγες μέρες στον ηλεκτρικό στην Αθήνα, είναι μερικές από τις αναρίθμητες εκφάνσεις του φασισμού σήμερα.
Σε αυτά τα πλαίσια της δημοκρατίας που διατρανεύονται, προσπαθούν να κόψουν από το νήμα της ιστορίας το αίμα που χύθηκε στο Stonewall αλλά και το ότι μέχρι και σήμερα υπάρχει μια διάχυτη τρανσφοβία. Κάθε χρόνο ο μήνας Ιούνης παίρνει τα χαρακτηριστικά γιορτής από το κράτος και τον καπιταλισμό. Γιορτάζει το εμπόριο, η κατανάλωση, η αφομοίωση, η επίπλαστη ελευθερία και ισότητα, όσο νέοι ποινικοί και σωφρονιστικοί κώδικες ψηφίζονται για την καταστολή του περιθωρίου και του αγωνιζόμενου κόσμου. Αυτή η ολοένα αυστηρότερη καθημερινότητα, η υποταγή στην τάξη και ασφάλεια, παρουσιάζεται δήθεν για την προστασία μας από κακοποιητές συντρόφους και συζύγους, ενώ σε πολλές περιπτώσεις άνδρες σε θέσεις εξουσίας είναι και αυτοί που κακοποιούν σεξουαλικά και εκμεταλλεύονται τις ζωές.
Να βαλουμε αυτόν τον Ιούνη (αλλά και τον υπόλοιπο χρόνο) τα δικά μας χαρακτηριστικά στο δρόμο, σε πάρκα και πλατείες. Να επαναφέρουμε στις μνήμες μας αλλά και στη δράση μας τις νυχτες εξέγερσης του 69′ στο Stonewall. Να διαχύσουμε τον αντρικρατικό, αντιπατριαρχικό και αντικαπιταλιστικό μας λόγο παντού. Αρνούμαστε τους έμφυλους ρόλους που μάς αποδίδουν από μικρά και αρνούμαστε να υποταχθούμε σε αυτό το σύστημα. Θέλουμε δεσμούς αλληλεγγύης με το διπλανό μας, φροντιστικότητας με τη γειτόνισσα. Θέλουμε γκει, τρανς στα διπλανά θρανία, φρικιά κι ανώμαλα στα πάρκα και στις γειτονιές μας. Να δομήσουμε κοινότητες αγώνα και κουιρ δίκτυα αλληλεγγύης μέχρι το ολικό γκρέμισμα κράτους και πατριαρχίας.
Η ελευθερία κατακτιέται μόνο μέσα από αγώνες.
Είμαστε πολλά δεν κάνουμε ησυχία το κράτος θα το κάψουμε και την πατριαρχία
ΓΚΕΥ ΤΡΑΝΣ ΛΕΣΒΙΕΣ ΙΕΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΑ Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
Queer ανοιχτή συνέλευση με αφορμή το pride την Τρίτη 06/05 στις 19:00 στη ΣΘΕ