Ο Πέτρος Λεύκοβιτς είναι βιαστής…
Ο Λεύκοβιτς, επιφανής πολίτης των Ιωαννίνων, με διασυνδέσεις με το κυβερνών κόμμα, καταγγέλθηκε από την κόρη του Έλενα για τον κατ’ εξακολούθηση βιασμό της από τα 11 της χρόνια. Το 2018 καταδικάστηκε πρωτόδικα σε 18 χρόνια φυλάκισης με αναστολή, μέχρι να ολοκληρωθεί η δίκη σε δεύτερο βαθμό. Το εν λόγω σκουπίδι και διαμάντι του εξουσιαστικού συτήματος,το 2014 ήταν υποψήφιος ευρωβουλευτής με τον τωρινό αναπληρωτή υπουργό οικονομικών Θεόδωρο Σκυλάκη, έχει υπάρξει μεγαλοστέλεχος της Coca Cola, του ομίλου Γερμανός και της Samsung. Τον βιαστή συγκάλυψαν η μητέρα του και ο αδερφός του Στέλιος Λεύκοβιτς (πρώην υποψήφιος της ΝΔ στα Γιάννενα και νυν συνεργάτης του βουλευτή της ΝΔ Δημήτρη Αβραμόπουλου), ρίχνοντας την ευθύνη στην επιζώσα, κατηγορώντας την πως το κάνει από ΄καπρίτσιο΄ και για χρήματα. Ένα κλασσικό αφήγημα όσων ξεπλένουν βιαστές ή είναι και οι ίδιοι, ώστε να εκφοβίσουν τις επιζώσες και να τις εμποδίσουν να μιλήσουν για το βίωμά τους.
Λίγα λόγια για την οικογένεια…
Αυτό το κρατικό-καπιταλιστικό-πατριαρχικό σύστημα, καταπίεσης και εκμετάλλευσης, λειτουργεί και διαιωνίζεται μέσα και από τις παραδοσιακές πυρηνικές οικογένειες. Και όλο αυτό το σύμπλεγμα εξουσιών έρχεται να προσκρούσει πάνω στα κεφάλια μας… Η καθημερινότητα στο σπίτι κυλάει σύμφωνα με την ιεραρχική δόμηση της οικογένειας. Πάνω από όλα και από όλες βρίσκεται ο πατέρας, με το λόγο του να προωθείται ως αρχή για τα υπόλοιπα μέλη. Επιβάλλεται η υποταγή στους κανόνες του κυρίαρχου αρσενικού, καθώς όποιο αποκλίνει από αυτούς, θα αντιμετωπίζει τη βία αυτού (και όποιου άλλου μέλους έχει γίνει καταπιεστικό καθ’ ομοίωσή του). Ο φόβος διαχέεται σε όλα τα επίπεδα της καθημερινής ζωής, και η σιωπή πλανάται μετά τις βιαιοπραγίες του. Η μητέρα, σκιά του πατέρα, έχει ένα ρόλο, αυτόν της μητρότητας, όπως καθορίζεται από την πατριαρχία, της φροντίδας δηλαδή της οικίας και όσων διαμένουν σε αυτήν. Και το νήμα του ιερού θεσμού της οικογένειάς ξετυλίγεται… Τα παιδιά, ειδικά σε μικρές ηλικίες βρίσκονται στον πάτο της. Δεν θεωρούνται άνθρωποι, όπως οι υπόλοιποι, και έτσι τα θέλω τους και οι εμπειρίες τους δεν εισακούγονται και παραμερίζονται, ενώ δεν τα αφήνουν να υπερασπιστούν τα εαυτά τους.
Το τέρας μεγαλώνει και θρέφεται από τον πυρήνα, την δυναμική των σχέσεων και των έμφυλων ρόλων. Σε περιπτώσεις ενδοικογονειακής-πατριαρχικής βίας βλέπουμε η οικογένεια αντί να λειτουργήσει προστατευτικά και ενδυναμωτικά προς τα μέλη που δέχονται τη βία, λειτουργεί με αντίθετο τρόπο, προστατεύοντας τον κακοποιητή, είτε γιατί φοβούνται ΄τί θα πει ο κόσμος΄, είτε για να μην αμφισβητήσουν τον κακοποιητή και έχοντα την εξουσία. Ο λόγος, λοιπόν, από τον σύζυγο ή τον πατέρα πάνω στις ζωές και τα σώματά μας είναι δεδομένος σε αυτές τις συνθήκες, καθώς τα θεμέλια της οικογένειας είναι σαθρά.
Δικαιοσύνη…
Δεν έχουμε αυταπάτες για το πώς λειτουργεί η αστική δικαιοσύνη για τις επιζώσες. Επανατραυματισμός και αμφισβήτηση είναι η ατζέντα που διαφυλάσσουν εισαγγελείς και δικαστές για όσες βρίσκονται στις αίθουσες δικαστηρίων. Ο ρόλος της ελληνικής δικαιοσύνης είναι να εξασφαλίζει τη συγκρότηση της εξουσιαστικής δομής της κοινωνίας. Αναστέλλει την ποινή σε έναν βιαστή όπως τον Λεύκοβιτς, που κακοποιούσε σεξουαλικά επί χρόνια την κόρη του, επειδή “δεν τον θεωρεί επικίνδυνο να το ξανακάνει”, καθώς είναι Έλληνας, αστός, καλός πολίτης. Καταδικάζει, με μεγάλες και εξοντωτικές ποινές, αγωνίστ(ρι)ες και ειδικά, σε περιπτώσεις που δεν δηλώσουν μετάνοια, δεν τους αποφυλακίζει, παραδειγματικά. Ακόμη, σε περιπτώσεις όπου οι επιζώσες έμφυλης βίας αντεπιτίθενται στους κακοποιητές τους, η απομόνωσή τους, στα κελιά της δημοκρατίας, είναι η πιθανότερη κατάληξή τους. Στις ελληνικές φυλακές, στο μεγαλύτερο ποσοστό, βρίσκονται όσα περισσεύουν από την καπιταλιστική μηχανή, ρομά, μετανάστριες και περιθωριοποιήμενα από τον εθνικό κορμό για μικροεγκλήματα (κατά τον ποινικό κώδικα). Γνωρίζουμε, λοιπόν, και δεν περιμένουμε από κανένα δικαστήριο να μας δικαιώσει.
Καμία μόνη / Κανένα μόνο.
Και κάπου εδώ βρισκόμαστε κι εμείς. Και κάπου βρήκαμε το ένα την άλλη. Σ΄αυτούς τους δρόμους, σ΄αυτή την κοινωνία, θέλουμε να χτίζουμε σχέσεις αλληλεγγύης, δημιουργώντας ένα πλέγμα ενδυναμωτικό, διαδρομές και χώρους για να βρισκόμαστε συλλογικά μαζί απέναντι στην έμφυλη βία• Μέχρι οι κακοποιήτες και οι καταπιεστές μας να μην έχουν θέση πουθενά, μέχρι να πάρουμε τις ζωές μας και τα σώματά μας στα χέρια μας.
Κανένα μόνο απέναντι στην έμφυλη βία, καμία μόνη εκεί που αυτή η βία γεννιέται, αναπαράγεται και συγκαλύπτεται• στην οικογένεια, στο δρόμο, στη δουλειά, στις δικαστικές αίθουσες ό,τι έχουμε είναι η μία το άλλο(!)
Φωτιά σε κράτος και πατριαρχία
ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ, ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ Η ΠΑΤΡΙΣ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ ΝΑ ΖΗΣΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ.
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΔΡΑΚΟΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΤΕΡΑΣ. ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΖΥΓΟΣ, ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ.
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ. ΒΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑ
ΔΥΟ ΜΕΤΡΑ ΓΗ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΒΙΑΣΤΗ. ΕΙΤΕ ΕΙΝΑΙ ΓΕΙΤΟΝΑΣ ΕΙΤΕ ΦΟΡΑΕΙ ΣΤΟΛΗ.
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στον δικαστικό αγώνα της επιζώσας Πέμπτη 10/04 09:00 στα Δικαστήρια Ιωαννίνων