Category: Κείμενα

Κοκτέιλ μπαρ οικονομικής ενίσχυσης

Κυριακή 14 Απριλίου 2024 στις 21.00

πεζόδρομος Γκαρμπολά

Ταμείο Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και Διωκώμενων Αγωνιστ(ρι)ών

Μαρμάγκα, Αντιπατριαρχική Ομάδα

Στο πλαίσιο του αντιφασιστικού αγώνα κι ενόψει επετειακής πορείας για τον Παύλο Φύσσα, σύντροφοι και συντρόφισσες στις 16/9/2020 πραγματοποίησαν παρέμβαση στην παραλία της Θεσσαλονίκης, σβήνοντας ταυτόχρονα φασιστικά συνθήματα και σύμβολα που είχαν απομείνει απο τις συγκεντρώσεις του κομματος του Κασιδιάρη. Η δράση αυτή κινητοποίησε άμεσα τις δυνάμεις καταστολής οι οποίες απάντησαν με ξύλο, τραυματίζοντας και συλλαμβάνοντας τον κόσμο της παρέμβασης. Συνέλαβαν 51 αντιφασίστες/ριες οι οποίοι/ες στη συνέχεια κρατούνταν εκδικητικά για ώρες στο κρατητήριο της γαδθ χωρίς πρόσβαση στα βασικά όπως φαγητό και με ελάχιστο νερό. Οι κατηγορίες που τους φορτώθηκαν αποτυπώνουν το μένος με το οποίο κρατικοί μηχανισμοί αντιμετωπίζουν αγωνιζόμενο κόσμο, καθώς με το πρόσχημα ότι οι πλάκες δίπλα από τον λευκό πύργο που έσβηναν τα φασιστικά συνθήματα αποτελούν μνημείο, τούς στοιχειοθετήθηκε η κατηγορία του κακουργήματος για φθορά μνημείου. Οι υπόλοιπες κατηγορίες είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα και επιπλέον τους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι.

Η καταστολή κι η βιαιότητα που δέχτηκε αυτή η αντιφασιστική παρέμβαση αν και πρωτοφανής δε μας κάνει εντύπωση, καθώς παράλληλα χρονικά είχε προηγηθεί, αλλά και έπονταν, μια περίοδος αυστηρού λοκντάουν με ενα κλίμα γενικευμένης φίμωσης, και τρομοκρατίας. Διαρκής επιτήρηση κι έλεγχοι, πρόστιμα, απαγόρευση συναθροίσεων, συγκεντρώσεων, εκκενώσεις καταλήψεων, δημιουργούσαν ένα κλίμα καταστολής και δρούσαν σαν προληπτική αντιεξέγερση.

Παράλληλα, το κράτος έκλεινε το μάτι στις φασιστικές συγκεντρώσεις των ημερών ενόψει της δίκης της Χρυσής Αυγής. Δεν μας εκπλήσσει η προστασία και η συντήρηση από το κράτος,των φασιστικών μορφωμάτων καθώς είναι αποτέλεσμα της σχέσης αλληλεξάρτησής τους. Οι φασίστες έρχονται να εφαρμόσουν στο μικροεπίπεδο, στα πλαίσια της καθημερινής ζωής, τους κρατικούς σχεδιασμούς για εθνική συνοχή,τυφλή υποταγή και υπακοή σε κάθε σχέση εξουσίας , διαχείριση μειονοτήτων, μεταναστών και κουηρ, διασφάλιση του κεφαλαιακού κέρδους και έτσι το κράτος τους προστατεύει, δεν τους πολεμά.

Βλέπουμε φασιστικά μορφώματα όταν αποπειρώνται να βγουν από τις τρύπες τους επιχειρώντας να πιάσουν δημόσιο χώρο, να κάνουν επιθέσεις σε αγωνιζόμενο κοσμο, καταλήψεις, μετανάστριες, σεξεργάτριες, κουήρ άτομα, σε ό,τι δεν συμμορφώνεται στο “ιερό τρίπτυχο” πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Οι κρατικές πολιτικές που χτίζονται σε βάθος χρόνου δεν θα μπορούσαν να εντείνουν την υποτιμήση των ζωών μας χωρίς την βοήθεια των φασιστών και τον κοινώνικο κανιβαλισμό. Επιπλέον, ο ρατσισμός, ο αντιτσιγγανισμός, η ομοφοβία είναι διάχυτα στην ελληνική κοινωνία και δομικά στοιχεία του έθνους-κράτους και προλειαίνουν το έδαφος για φασιστικές επιθέσεις σε περιόδους κρίσης, όπως ήταν δηλαδή κι αυτή της πανδημίας.

Την Τρίτη στις 9/4 ξεκινάει η δίκη των 51 αντιφασιστών/στριών.Η στήριξή μας είναι δεδομένη.

Ενάντια στον κοινωνικό εκφασισμό να δομήσουμε σχέσεις αλληλεγγύης.

Ανυποχώρητοι κι αδιαμεσολάβητοι αγώνες για να τσακίσουμε κάθε παρακλάδι του φασισμού στις γειτονιές μας, στις σχολές, στη δουλειά μας, στις πλατείες και σε κάθε κοινωνικό πεδίο που υπάρχουμε.

Ούτε σπιθαμή γης στους φασίστες

Για Ζακ, Λουκμάν και Φύσσα δεν φτάνουν μόνο δύο,

Όλοι οι φασίστες στο νεκροτομείο

Μπάτσοι, δικαστές, ανθρωποφυλακές,

Κάτω τα χέρια απο τους/τις αγωνιστές/ριες

Κανένα(ς) μόνο(ς), καμία μόνη απέναντι στο κράτος

ΟΛΕΣ/ΟΙ/Α ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 9/4 ΣΤΙΣ 9:00 ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΚΑΘΑΡΕΣ, ΑΠΟ ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΣΕΞΙΣΤΕΣ ΚΑΙ (ΠΑΡΑ)ΒΙΑΣΤΕΣ.

Το “αόρατο χέρι” της πατριαρχίας, τελικά δεν είναι και τόσο αόρατο. Αποτελεί απανταχού παρούσα κοινωνική πραγματικότητα που μας θυμίζει κάθε φορά τις έμφυλες πειθαρχήσεις μας.Καθέ φορά που γυρνάμε προς το σπίτι και το συναισθήμα που κυριαρχεί είναι ο φόβος για το εάν και πως θα φτάσουμε,που σκεφτόμαστε τους πιο ευφάνταστους τρόπους αυτοάμυνας.Κάθε φορά που πρέπει να σκεφτούμε το πως θα ντυθούμε, τι διαδρομή θα ακολουθήσουμε,σε ποια μέρη θα αράξουμε, πως θα μιλήσουμε και πως θα αντιδράσουμε στη βία που ασκείται στα σώματα και τα μυαλά μας. Έγνοιες επιβαλλόμενες, ανησυχίες ψυχοφθόρες και διαρκή καλέσματα σε προσωπικούς ηρωισμούς για να τα βγάλουμε πέρα. Η έμφυλη καταπίεση δεν γνωρίζει όρια,αλλά φτιάχνει τα καλούπια των ζωών αλλά και των θανάτων μας με δεξιοτεχνία, διαπλέκεται σε κάθε πτυχή της ύπαρξης μας, τόσο στο δημόσιο όσο και στο “ιδιωτικό” πεδίο, στον δρόμο, στη δουλειά, στις γειτονιές, στα σπίτια μας, στις κοινωνικές μας σχέσεις.Πρόκειται για ένα συνεχές βίας, οριοθετήσεων, επιβολών με το οποίο έρχεται το καθένα και η καθεμία αντιμέτωπα στη καθημερινότητα του και που αποτελούν δομικό και απαραίτητο στοιχείο της αναπαραγωγής του κράτους και της υπάρχουσας κοινωνικής οργάνωσης.

Στη γειτονιά της Νεάπολης και στη Λαγκαδά την τελευταία περίοδο υπάρχει τύπος(καστανά μαλλιά και μάτια, μέτριο ανάστημα, πλατιά μύτη, συνήθως φοράει φόρμες και μαύρα αθλητικά, έχει ελαφριά προφορά και μιλάει ελληνικά και ρωσικά) ο οποίος δρα παραβιαστικά προς θηλυκότητες όλων των ηλικιών σε καθημερινή βάση. Μιλάει σεξιστικά, απειλεί σωματικά και λεκτικά και ενσαρκώνει τον καθημερινό σεξισμό και τη σεξουαλικοποιημένη βία απο τα πάρκα μέχρι και τα στενά της γειτονιάς. Ουσιαστικά, πρόκειται για έναν ακόμη τύπο που επιβάλλει μια καθημερινότητα που μοιάζει περισσότερο με πεδίο μάχης.

Αυτές οι συμπεριφορές δεν προκύπτουν στο κένο, δεν εντάσσονται στο πεδίο της ψυχοπαθολογίας και ούτε αποτελούν την εξαίρεση. Αντιθέτως, είναι γέννημα θρέμμα της κουλτούρας του βιασμού,της υποτίμησης των ζωών μας, των εξουσιαστικών σχέσεων που αναπαράγονται καθόλη τη διάρκεια και σε όλα τα πεδία της ύπαρξής μας, μιας κοινωνίας που κανονικοποιεί, ανά περιπτώσεις ωραιοποιεί, ανάλογα το ταξικό υπόβαθρο του παραβιαστή ή το κοινωνικό του κύρος, και ανά φάσεις δικαιολογεί την έμφυλη βία και μετακυλεί τις ευθύνες σε όσα την έχουν υποστεί.

Η σιωπή επιβάλλεται,η αδιαφορία προσπαθεί να γίνει στάση ζωής και οι καθημερινές μας αντιστάσεις να καμφθούν.

Η κοινωνία δημιουργεί ρόλους για εμάς. Μας κατευθύνει και μας επιβάλλει να τους εκπληρώσουμε από το πώς πρέπει να ντυνόμαστε, να μιλάμε και να συμπεριφερόμαστε μέχρι το πώς πρέπει να δεχόμαστε πειθήνια τις πειθαρχήσεις αυτές.Οι αντιδράσεις μας στους καθημερινούς παραβιασμούς για κάποιους αποτελούν αδιάφορες στιγμές,ενδείξεις δικής μας “υπερευαισθησίας” που δεν ανεχόμαστε λίγο παραπάνω “φλέρτ”και για άλλους ατομική μας υπόθεση.

Οι παραβιασμοί των επιζώντων ανάγονται σε”μεμονωμένα περιστατικά” που καλούνται να διαχειριστούν μόνα τους, ενώ όταν αυτά καταφέρουν να αντιδράσουν, αμφισβητούνται από λαϊκά και μη δικαστήρια που μετακυλύουν την ευθύνη στα ίδια. Εάν επιλέξουν τον δρόμο της αστικής δικαιοσύνης, επανατραυματίζονται και φιμώνονται προς παραδειγματισμό μέσα σε αστυνομικές και δικαστικές αίθουσες, όπως ακριβώς συμβαίνει με την υπόθεση της 12χρονης επιζώσας κυκλώματος trafficking στον Κολωνό και την φυλάκιση της μητέρας της αλλά και με την 19χρονη επιζώσα στην Ηλιούπολη που κατέληξε από καταγγέλουσα, κατηγορούμενη. Ενώ όταν επιλέγουμε τον δρόμο της αυτοάμυνας/αντιβίας τιμωρούμαστε και φυλακιζόμαστε. Έτσι συνέβη και στην Π. στην Κόρινθο η οποία τραυμάτισε θανάσιμα τον (παρα)βιαστή αυτής και της φίλης της, όπου δεν αναγνωρίστηκε ποτέ οτι βρισκόταν σε άμυνα και της επέβαλαν 10 χρόνια ποινή φυλάκισης.Δεν είναι τυχαίο που η όποια ατομική ή συλλογική μας προσπάθεια για απαντήσεις σε σχόλια στο δρόμο ή για αυτοάμυνα καταστέλλεται, δεν είναι τυχαίο που το σπρέι πιπεριού και η χρήση του από όσα δεν είμαστε μπατσινες θεωρείται παράνομη, δεν είναι τυχαίο που τα σεξιστικά σχολιάκια, τα “τυχαία” αγγίγματα, το ότι μας ακολουθούν στο δρόμο και άλλα τόσα, συμβαίνουν όταν πιστεύουν ότι δεν μπορούμε να αντιδράσουμε,όταν είμαστε μόνες ή με φίλες,όταν είμαστε ανήλικες και τα βιώματα μας δεν μετράνε, όταν πιστεύουν ότι κανένας γύρω μας δεν θα μιλήσει.

Για να μπορουμε να κυκλοφορούμε και νύχτα και μέρα, και μόνες και με παρέα,σε κάθε γειτονιά, να είμαστε το ένα για το άλλο κάτι παραπάνω απο ένα άθροισμα μονάδων, συλλογικοποιούμε τα βιώματά μας,στεκόμαστε η μία δίπλα στο άλλο,χτίζουμε δίκτυα αλληλεγγύης για να οριζούμε εμείς από τα κάτω τους τρόπους δράσης μας. Το γκρέμισμα του υπάρχοντος έρχεται με την καθημερινή φθορά του,δημιουργώντας ρωγμές σε κάθε σύστημα που μας καταπιέζει.

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ

Ο,ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΑ ΤΟ ΑΛΛΟ

Πορεία γειτονιάς ενάντια σε παραβιαστικές συμπεριφορές

Κυριακή 31/03 στις 13:00 στο ρολόι Νεάπολης

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2024 στις 11.00

Το Σάββατο 16/3 στο ΑΠΘ συνέβαινε απο τον σύλλογο φυσικού επανοικειοποιηση του χώρου του Πλατάνου, δίπλα στη ΣΘΕ, η οποία ηταν κατειλημμενη στα πλαίσια των κινητοποιήσεων ενάντια στο νομο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Έπειτα μπατσοι καθε λογής εισέβαλαν στο καμπους και τελικά στη κατειλημμένη σχολή εκκενώνοντάς τη, σπάζοντας τζάμια και προσήγαγαν τον παρευρισκόμενο κόσμο, 49 ατομα στο σύνολο ,τα οποία στη συνέχεια μετατράπηκαν όλα σε συλλήψεις.

ΟΛΟΙ/ΕΣ/Α ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 18/3 ΣΤΙΣ 11:00

ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΤΑ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ

ΤΟ ΆΣΥΛΟ ΑΝΉΚΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΊΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΜΠΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Το Σάββατο 16/3 στο ΑΠΘ συνέβαινε απο τον σύλλογο φυσικού επανοικειοποιηση του χώρου του Πλατάνου, δίπλα στη ΣΘΕ, η οποία ηταν κατειλημμενη στα πλαίσια των κινητοποιήσεων ενάντια στο νομο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Έπειτα μπατσοι καθε λογής εισέβαλαν στο καμπους και τελικά στη κατειλημμένη σχολή εκκενώνοντάς τη, σπάζοντας τζάμια και προσήγαγαν τον παρευρισκόμενο κόσμο, 49 ατομα στο σύνολο ,τα οποία στη συνέχεια μετατράπηκαν όλα σε συλλήψεις.

ΟΛΟΙ/ΕΣ/Α ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

KΥΡΙΑΚΗ 17/3 ΣΤΙΣ 9:30 που τα συλληφθέντα περνάν απο εισαγγελέα ΚΑΙ

ΔΕΥΤΕΡΑ 18/3 ΣΤΙΣ 11:00

ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΤΑ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ

ΤΟ ΆΣΥΛΟ ΑΝΉΚΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΊΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΜΠΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Συγκέντρωση/Πορεία στην Καμάρα,Πέμπτη 14 Μαρτίου στις 18.00

Χθες, την Τεταρτη 13 Μαρτη η εισαγγελεας Νικολού προτείνει την αθώωση του παιδοβιαστη και διακινητή Ηλια Μιχου απαλλάσσοντας τον απο την κατηγορία της μαστροπείας.Στη μητέρα της αντιθέτως η κατηγορία της μαστροπείας παραμένει.

Δε μας προκαλεί εκπληξη η συγκαλυψη/αθώωση επιφανων προσωπων η και με διασυνδεσεις απο τον δικαστικό μηχανισμο.Βλεπουμε μια μεθοδική προσπαθεια ενοχοποιήσης της μητερας της και φίμωσης ή ακομα και μετακύλισης ευθυνων στη 12χρονη.

Από όταν η επιζώσα με την οικογένειά της κατήγγειλαν τα όσα έζησε παρακολουθούμε την ακατάπαυστη κρατική και παρακρατική εξόντωσή της ηθικά, οικονομικά και ποινικά. Εξαρχής, η αστυνομία αποπειράθηκε να παραγκωνίσει την καταγγελία από τη στιγμή που τους έγινε κατανοητό για ποιόν και για τί πρόκειται εκκινώντας τη συγκάλυψη. Την υπέβαλαν σε εξαντλητικές καταθέσεις και φυλάκισαν τη μητέρα της παρά τα ελλιπή στοιχεία και τις καταθέσεις των παιδιών της.

Η μητέρα συγκεκριμένα, εξακολουθεί να βρίσκεται προφυλακισμένη και να αποτελεί καθημερινό στόχο της προπαγάνδας των ΜΜΕ και των αφηγημάτων που κυριαρχούν στη κοινή γνώμη. Οι δικαστικοί και υπόλοιποι ξεπλυματικοί μηχανισμοί κράτους και μαφίας, επιχειρούν στοχευμένα και μεθοδικά να μετακυλήσουν τις ευθύνες σε αυτή παρουσιάζοντάς την ως βασική κατηγορούμενη και συνεργό του σκουπιδιού Μίχου. Είναι αρκετά φανερό ότι η μητέρα στη συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί τον εύκολο στόχο. Λόγω της ταξικής της θέσης ως φτωχό άτομο της κοινωνικής βάσης αλλά και λόγω της κοινωνικής εννοιοδότησης του ρόλου της μητέρας, κανιβαλικά όλοι σπεύδουν να την κατηγορήσουν για “την παραμέληση του παιδιού της”

Το ίδιο το κράτος που συντηρεί τα κυκλώματα σωματεμπορίας ευαγγελίζεται ότι τα πολεμά και πως προστατεύει τα επιζήσαντα. Ενώ η οικογένεια ζούσε υπό καθεστώς συνεχούς κρατικής επιτήρησης και ελέγχου “για την προστασία της” δέχθηκε επίθεση με πέτρες στα παράθυρα του σπιτιού της, άγνωστοι απείλησαν λεκτικά τον αδερφό της να σιωπήσει, μαυροφορεμένοι άντρες με παρατεταγμένα όπλα σταμάτησαν όχημα ασφάλειας που επέβαινε με τα αδέρφια της και τους έκαναν έλεγχο και η πλέον υπουργός Δόμνα Μιχαηλίδου έδωσε δημόσια τη διεύθυνση κατοικίας της. Είναι πασιφανές ότι όλα αυτά δεν αποτελούν κινήσεις στήριξης και ενδυνάμωσης επιζώντος ατόμου, αλλά τακτικές εκφοβισμού τόσο του ίδιου όσο και των επόμενων επιζώντων που θα επιχειρήσουν να σπάσουν τη σιωπή.

Δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν κυκλώματα σωματεμπορίας δίχως την αλληλοτροφοδότηση κράτους -παρακράτους. Έτσι, και εδώ είδαμε τη συνεργασία κράτους και μαφίας προκειμένου να συγκαλύψουν την υπόθεση, να προστατευτούν οι ίδιοι και να τρομοκρατήσουν το επιζών ατομο. Εξάλλου, υπάρχει ολόκληρος μηχανισμός, δικαστικός, αστυνομικός, μιντιακός που θα δράσει ξεπλυματικά και θα προσπαθήσει να μην αποκαλύψει κι εκθέσει ισχυρά ονόματα που μπλέκονταν στο trafficking και θα δράσει κατασταλτικά για την οικογένεια.

Θεωρούμε σημαντική και αναγκαία την έμπρακτη συμπαράσταση σε όσα άτομα τολμούν να τα βάλουν με κράτος, παρακράτος και τα ξεπλυματικά τους όργανα. Να δομήσουμε σχέσεις αλληλεγγύης και να αγωνιστούμε συλλογικά μέχρι να σπάσει η σιωπή και ο φόβος.

Αλληλεγγύη στη 12χρονη επιζώσα κυκλώματος trafficking

Άμεση αποφυλάκιση της μητέρας της

Συγκέντρωση-Πορεία στην Καμάρα στις 18:00

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ

ΠΑΙΔΟΒΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑ

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Βγαίνεις βόλτα και εισαι γκει άτομο και αυτό για κάποιο λόγο ενοχλεί. Είσαι μετανάστρια στην ελλάδα και λένε αποτελείς υγειονομικό κίνδυνο. Λεκτικές και σωματικές επιθέσεις είναι καθημερινές έναντι σε κουιρ άτομα, Ρομά και μετανάστες και ακόμη σε όσα δεν πληρούν τα ετεροκανονικα στάνταρ της κοινωνίας και θεωρούνται απειλή για την εθνική ενότητα. Έτσι, μέσα στη διάχυτη ομοφοβία και ρατσισμό που διαδίδονται και συνυπάρχουν στις κοινωνικές μας σχέσεις, έγινε μία μαζική επίθεση από 150 άτομα μικρής ηλικίας προς 2 κουιρ άτομα που περπατούσαν στο κέντρο της πόλης, στην Αριστοτέλους, τα οποία εν τέλει βοηθήθηκαν από εργαζόμενα σε μαγαζί της περιοχής.

Ο φασισμός δεν αποτελεί κομμάτι μόνο οργανωμένων ομάδων αλλά τα άτομα καθώς μεγαλώνουν γαλουχούνται με αξίες, οι οποίες τα συσπειρώνουν γύρω απο τον εθνικό κορμό. Το κράτος θρέφει και συντηρεί τα φασιστικά μορφώματα, καθώς είναι πολύ βολικές για αυτό και για τον καπιταλισμό, οι κάθετες δομές της κοινωνίας που δεν αφήνουν περιθώρια για να δημιουργηθούν προβληματισμοί και ύστερη συλλογικοποίηση των ατόμων που έχουν κοινά ταξικά συμφέροντα.

Μας λένε ότι σαν κοινωνία έχουμε κανει “πρόοδο και βήματα προς τα μπροστά”, αφού πλέον μπορούμε να παντρευόμαστε και να συνάπτουμε σύμφωνα συμβίωσης άρα δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας αφού το κράτος μας λέει οτι εξασφάλισε τα δικαιώματα μας, παρόλο που οι μηχανισμοί του ( πολιτικοί, εκκλησία, ΜΜΕ) εξαπέλυσαν το προηγουμενο διάστημα ομοτρανσφοβικο οχετό βάζοντας στο στόχαστρο κουιρ ατομα και τις ζωές τους.

Στην εθνική ενότητα, στον φασισμό, στην ομοτρανσφοβία απαντάμε συλλογικα, με αλληλεγγύη, αντιστρέφοντας τον φόβο και διεκδικοντας τους δρόμους και τις ζωές μας πίσω.

ΓΚΕΙ ΤΡΑΝΣ ΛΕΣΒΙΕΣ ΙΕΡΙΕΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ

ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΑ Η ΝΤΡΟΠΉ ΤΟΥ ΈΘΝΟΥΣ

ΡΟΜΑ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ Σ’ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΕΙΣΤΕ ΕΣΕΙΣ ΞΕΦΤΙΛΕΣ ΡΑΤΣΙΣΤΕΣ

Συγκέντρωση στις 19:00 στο σημείο της επίθεσης

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Όλες/οι/α στην πορεία της 8 Μάρτη στην Καμάρα

Η ημέρα της «γυναίκας» ήρθε και πάλι να μάς δείξει πώς η εργαλειοποιήση
των ζωών και των αγώνων μας μπορεί να δώσει ροή στο κεφάλαιο. Εκπτωτικά
κουπόνια, λουλούδια και σοκολάτες,ξεσπάσματα «εκτίμησης», «θαυμασμού» και «αγάπης» για τις (cis)γυναίκες της ζωής σας. Οι ταξικοί αγώνες των εργατ(ρι)ών της κλωστοϋφαντουργίας του 20ου αιώνα και των μετέπειτα απεργιών μένουν στη λήθη, απονοηματοδοτούνται και μετατρέπονται σε καταναλωτικές γιορτές.

Κράτη και εταιρίες επιδίδονται σε μια προσπάθεια ανάδειξης της
ευαισθησίας τους για τα υποκείμενα που πλήττονται από τη πατριαρχία,
βάζουν τη φεμινιστική κάπα τους και ξαφνικά σταματάνε να εκμεταλλεύονται
και να ορίζουν τα σώματα και τις ζωές μας. Ξαφνικά οι εξουσιαστές μας
θέλουν το καλό μας και προάγουν την «ελευθερία» και την «ισότητα». Οι
προσπάθειες του κράτους και του κεφαλαίου να εισχωρήσουν στα φεμινιστικά
κινήματα είναι επικίνδυνες, έρχονται να αφομοιώσουν και να διαμεσολαβήσουν τους αγώνες μας,(όταν δεν καταφέρνουν να τους καταστείλουν), να εξομαλύνουν τις αντιθέσεις και τους κραδασμούς εντός της κρατικής/καπιταλιστικής/πατριαρχικής βαρβατότητας με σκοπό την εξασφάλιση της εσωτερικής συγκρότησης του συστήματος που τη γεννά και τη θρέφει. Τα “εκσυγχρονισμένα” κράτη που κάνουν λόγο για φιλελεύθερο δικαιωματισμό, οι επιχειρηματικοί κολοσσοί που τον Ιούνιο ντύνονται με τα χρώματα του ουράνιου τόξου, οι οδηγίες από ΕΕ για “ισότητα των φύλων” δημιουργούν μια δήθεν “προοδευτική” εικόνα των καταπιεστών μας, που όμως στην πραγματικότητα ελλοχεύει η εμπορευματοποίηση των αναγκών μας και η εκμετάλλευση κάθε πτυχής των ζωών μας.

Τα νεοφιλελεύθερα κράτη εργαλειοποιούν τα αντιπατριαρχικά προτάγματα και
πλασάρονται ως κοιτίδες ελευθερίας, ως safe places για θηλυκότητες και
κουηρ υποκείμενα.Επιδιώκουν να αφομοιώσουν τις αντιστάσεις και να τις
διαστρεβλώσουν με τέτοιο τρόπο ώστε τα καταπιεσμένα να συμμετέχουν στο
ίδιο σύστημα που καταλήγει να τα καταπιέζει. Ο φεμινισμός του κράτους,λοιπόν, περιλαμβάνει από μέριμνα για τη ταξική μας ανέλιξη ώστε να γίνουμε επιτυχημένα girl bosses μέχρι και πόλεμο εις βάρος μεταναστών με το αφήγημα ότι είναι απολίτιστοι, βάρβαροι που υποτιμούν και κακοποιούν γυναίκες σε αντίθεση με τα κυρίαρχα εθνικά ιδεώδη περί πολιτισμένων ευρωπαίων και εν προκειμένω ελλήνων.

Εμείς από τα κάτω ορίζουμε το πώς η πατριαρχια πλήττει τις ζωές μας και το πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε ρωγμές σε αυτή την ασφυκτική κανονικότητα. Έτσι, αυτό που πραγματικά επηρεάζει την ποιότητα των ζώων μας δεν ειναι το αν κάποια (μικρο/μέσο)αστή θηλυκότητα κατάφερε να γίνει διευθύντρια ή να μπει στη Βουλή, οι ζωές μας πλήττονται απο τη κακοπληρωμένη εργασία,τα απανωτά κύματα ακρίβειας,τα απλησίαστα νοίκια και τους λογαριασμούς. Όλα αυτά εκτός από το καθημερινό άγχος που μάς δημιουργούν, καθιστούν επίσης πιο δύσκολο για ενα άτομο που δέχεται έμφυλη βία να ξεφύγει από ένα κακοποιητικό περιβάλλον, είτε αυτό είναι ο χώρος εργασίας του είτε το σπίτι του.

Κανένα κράτος προστάτης και κανένας νόμος δε πρόκειται να ενδιαφερθεί
για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των καταπιεσμένων θηλυκοτήτων.Έτσι κι
ο νέος ποινικός κώδικας με το φεμινιστικό προσωπείο που μας πλασάρεται
για την πάταξη της ενδοοικογενειακής βίας και τη περισσότερη αυστηροποίηση ποινών των γυναικοκτόνων/βιαστών δε πρόκειται να μας εφησυχάσει. Γνωρίζουμε οτι το κράτος λειτουργεί με ταξικούς και πατριαρχικούς όρους κι ότι όταν κάνει λόγο για περισσότερες φυλακές και μείωση εγκληματικότητας έρχεται για να καταστείλει και να πειθαρχήσει
εμάς.

Το κράτος-προστάτης πράγματι προστατεύει.Προστατεύει τη κερδοφορία των καπιταλιστικών πεδίων εκμετάλλευσης και τα συμφέροντα του κεφαλαίου ακόμα και σε πεδία που προσχηματικά ονομάζει “παράνομα” όπως το trafficking. Μπάτσοι, πολιτικοί, αφεντικά αλλά και καθημερινοί πολίτες με διασυνδέσεις εκφοβίζουν και εκμεταλλεύονται θηλυκότητες, στήνοντας κυκλώματα trafficking, που στηρίζονται στην εκμεταλλευση των σωμάτων μας και την άρρηκτη σχέση κράτους-παρακράτους.
Απειλούν τα επιζώντα άτομα ώστε να μην μιλήσουν(βλέπε επιθέσεις με πέτρες στη κατοικία της 12χρονης στον Κολωνό) Μίντια και δικαστική αρχή μπλεγμένα στο παιχνίδι του κέρδους, συγκαλύπτουν και στις περισσότερες περιπτώσεις αποκρύπτουν από τη δημόσια σφαίρα τις χρόνιες κακοποιήσεις. Σε συνέχεια της συγκάλυψης
αυτής προσπαθούν να μετακυλήσουν τις ευθύνες στις πλάτες του επιζώντος ατόμου (π.χ.μήνυση στην 19χρονη στην Ηλιούπολη για παράνομη σεξεργασία). Κάθε φορά που ορατοποιείται ένα κύκλωμα βλέπουμε μια μεθοδική κρατική προσπάθεια τραμπουκισμού, φίμωσης και καταστολής των επιζώντων ατόμων που προσπαθούν να καταγγείλουν τα όσα πέρασαν και να ονοματίσουν τους
κακοποιητές τους.

Tο trafficking όπως οι γυναικοκτονίες και οι δολοφονίες λόγω έκφρασης φύλου , αποτελούν μια ολιγόλεπτη είδηση, ένα ακόμη τραγικό περιστατικό στη λίστα τηλεοπτικής βίας και τα λεπτά πέρασαν και η βιαιότητα ξεχάστηκε. Η καθημερινά βιωμένη πατριαρχία έγκειται στο ότι ακόμη και στην ύστατη στιγμή του θανάτου τα σώματα και οι ζωές μας είναι ένα απόσπασμα, μια υπόθεση, ένας συνταρακτικός τίτλος μέχρι να ακούσουμε τις επόμενες ειδήσεις. Η προσέγγιση της έμφυλης και σεξουαλικοποιήμενης βίας ως περιστατικών παραγνωρίζει το συνεχές των διαπλεκόμενων εξουσιών που επιτίθονται στη καθημερινότητα μας. Η βία όταν γίνεται ορατή αποκομμένη από τα πλαίσια μέσα στα οποία συμβαίνει, τις κοινωνικές σχέσεις που την θρέφουν και την έχουν ως δομικό στοιχείο του σχετίζεσθαι, κανονικοποιείται ακριβώς μέσω της ερμηνείας της ως εξαίρεση. Με αυτόν τον τρόπο κατασκευάζεται μια κοινωνική συνείδηση που βλέπει την έμφυλη βία ως σημεία που διαρρηγνύουν την κατά τα άλλα ομαλή καθημερινότητα. Η διεκδίκηση του πεδίου της καθημερινότητας, του δρόμου, του λεωφορείου, του δημόσιου χώρου αποτελεί διακύβευμα και πεδίο σύγκρουσης.

Για εμάς ο αντιπατριαρχικός αγώνας είναι πολύμορφος και περιλαμβάνει ανυπακοή στις έμφυλες επιταγές, συλλογική αντάπαντηση στον καθημερινό σεξισμό/τρανσφοβία στο δρόμο και στη δουλειά,τη διεκδίκηση του δρόμου και το χτίσιμο δικτύων στήριξης και αυτοάμυνας. Βλέπουμε επιπλέον, ως αναπόσπαστο κομμάτι του, την αμφισβήτηση του διπόλου του φύλου και της περιχαράκωσης της σεξουαλικότητας στις ετεροκανονικές νόρμες που μας επιβάλλουν.Την αμφισβήτηση των προτύπων που επιτάσσει ο εθνικός κορμός και την διεκδίκηση της ύπαρξής μας όπου και όπως θέλουμε, πολεμώντας το φασιστικό οχετό που ξαναπιάνει χώρο στο κοινωνικό πεδιο με αφορμές όπως αυτή του πρόσφατου νόμου για τα ομόφυλα ζευγάρια. Η ταυτότητα της
«γυναίκας» δεν χωράει όλα τα υποκείμενα που βάλλονται απο τη πατριαρχία. Για εμάς η 8η Μάρτη είναι μια ευκαιρία να υπάρχουμε συλλογικά στο δρόμο δίνοντας ορατότητα στη πατριαρχική καταπίεση όπως εμείς τη βιώνουμε προτάσσοντας τις δικές μας αρνήσεις και τις δικές μας ανάγκες.

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ,ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ

ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΛΩΝΕΙ ΧΕΡΙ ΘΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΕ ΦΟΡΕΙΟ

ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΣ

ΤΟ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ

* Συμμετέχουμε/στηρίζουμε το μπλοκ της ανοιχτής αντιπατριαρχικής/αντικρατικής συνέλευσης για την 8η Μάρτη

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

*φωτογραφία απο πανό που κρεμάστηκε στην Γιαννιτσών σε αλληλεγγύη με τις σεξεργάτριες

περιγραφή:Με τις σεξεργάτριες είμαστε μαζί, Τον λόγο για το σώμα μας τον έχουμε εμείς,Πορεία Καμάρα 8 Μάρτη στις 18:00

Η καθημερινότητά μας κατακλύζεται από τη βία κράτους, καπιταλισμού και
πατριαρχίας. Με τα νοίκια στα ουράνια, τις τιμές στα σούπερ μάρκετ και
στη λαϊκή συνεχώς να «αυξομειώνονται» (κυρίως να αυξάνονται θα πούμε
εμπειρικά) και οι μισθοί μας να παραμένουν χαμηλοί, με τον θάνατο να
γίνεται συνήθεια και θέαμα στις οθόνες μας (πόλεμοι, κρατικές
δολοφονίες, διετής εγκλεισμός, γυναικοκτονίες, επαναπροωθήσεις
μεταναστών και εργατικά «ατυχήματα»), πέρυσι στις 28/2 ήρθε να προστεθεί
μια ακόμα μαζική δολοφονία κράτους και κεφαλαίου με τη σύγκρουση τρένων
στα Τέμπη. Πενήντα εφτά τουλάχιστον γνωστοποιημένοι νεκροί υπό
αδιευκρίνιστες συνθήκες προστίθενται στη λίστα μαζικών κρατικών
δολοφονιών.

Είδαμε τον κρατικό μηχανισμό άμεσα να προσπαθεί να καλύψει τις ευθύνες
του αποπολιτικοποιώντας το ζήτημα και προσδίδοντας στην εν λόγω
δολοφονία χαρακτηριστικά εθνικού πένθους για ένα δήθεν ατύχημα από ένα
ανθρώπινο λάθος. Το κλίμα των ημερών που χτίστηκε από το κράτος και είχε
συνεχή ανατροφοδότηση από τα ΜΜΕ ήταν αυτό του εθνικού θρήνου και
κατεύθυνσης της κοινωνικής αγανάκτησης προς εύκαιρους στόχους, είτε
αυτός ήταν ο σταθμάρχης είτε ο κλασικός αντιτσιγγανικός οχετός των
μίντια περί Ρομά που «κλέβουν τα καλώδια των τρένων/χαλκο». Με αυτά τα
τεχνάσματα προσπάθησαν να καταπνίξουν την ταξική οργή που αναδυόταν. Μας
έβαλαν όρια στο πώς θα πενθήσουμε λέγοντάς μας ότι πρέπει να
προσευχηθούμε, να ανάψουμε κεριά και να κάνουμε ησυχία και σίγουρα όχι
να βγούμε στους δρόμους.

Την προσπάθεια αναγωγής της συστημικής δολοφονίας σε εθνική τραγωδία και
τη μετατροπή της σε θέαμα την είδαμε και με τη γλαφυρή περιγραφή των
προσωπικοτήτων και των ζωών των θυμάτων/δολοφονηθέντων από τα μίντια (με
λεπτομερειακές περιγραφές για την προσωπική ζωή του καθενός). Λες και το
αν ήταν “άξια” φοιτητά ή οικογενειάρχες καθιστά τις ζωές τους
περισσότερο άξιες να βιωθούν. Έτσι, φυσικά κανείς δεν ασχολήθηκε με τις
ζωές των μεταναστριών που υπήρχαν σε αυτό το τρένο. Εξάλλου, ο θάνατός
τους θεωρείται κάτι μακρινό, κάτι σύνηθες ή και θεμιτό από/για τον
εθνικό κορμό.

Ένα μεγάλο κομμάτι της πατριωτικής αριστεράς βολεύτηκε με το αφήγημα του
εθνικού πένθους και προσπάθησε να φιμώσει την οργή που μπορούσε να
αποτυπωθεί σε επίπεδο δρόμου. Αντίθετα, έσπευσε σε έναν
αντιπολιτευτικό/με αντί-νδ χαρακτηριστικά διάλογο (ακολουθούσε και
προεκλογική περίοδος εξάλλου) και έκανε λόγο περί ξεπουλήματος του
ελληνικού σιδηροδρόμου σε ξένες ιδιωτικές εταιρίες.

Ούτε το κράτος ούτε οι εταιρίες προφανώς νοιάζονται για τις ζωές μας,
αυτό που τα ενδιαφέρει είναι η μεγιστοποίηση των κερδών τους. Είτε
εποπτεύεται, συντηρείται, χρηματοδοτείται από το δημόσιο είτε από
ιδιώτες το σιδηροδρομικό δίκτυο παραμένει ένα σημαντικό μέσο που
εξυπηρετεί τη μεταφορά εμπορεύματος κι άρα του κεφαλαίου. Κύριος
ρυθμιστής της αξίας της ανθρώπινης ζωής είναι ο καπιταλισμός. Στο βωμό
του κέρδους λοιπόν 57+ νεκροί είναι απλά ένα στατιστικό σφάλμα σε μια
δικλείδα ασφαλείας που δεν πάρθηκε ποτέ γιατί δεν συνέφερε αρκετά η
επένδυση σε αυτή όσο το παγκόσμιο κεφάλαιο που περνάει από το ελληνικά
εδάφη.

Όταν ακούμε για καπιταλιστική αναδιάρθρωση κι οικονομική ανάπτυξη
ξέρουμε ότι έρχεται περαιτέρω είσοδος της ιδιωτικοποίησης σε υγεία,
μεταφορές, παιδεία κι απαξίωση της ανθρώπινης ζωής. Όταν οι βασικές
κοινωνικές ανάγκες κρίνονται από το κράτος πως δεν είναι περαιτέρω
επικερδείς και εκμεταλλεύσιμες, υποβαθμίζονται και εν τέλει έρχεται το
ιδιωτικό κεφάλαιο να τις χρησιμοποιήσει. Έρχεται να αυξήσει ακόμη
παραπάνω το κόστος ζωής για την κοινωνική βάση και να θέσει
περισσότερους φραγμούς στην κάλυψη αυτών των αναγκών.

Γίνεται αντιληπτό πως στο πλαίσιο αυτό η υπόστασή μας όλο και
υποτιμάται. Υποτίμηση που καταλήγει βίαιη και δολοφονική προς πάσα
κατεύθυνση στο βωμό της κεφαλαιϊκής γιγάντωσης. Βλέπουμε την όποια
αντίσταση σε αυτή την απαξίωση να ποινικοποιείται. Έτσι, κηρύσσονται
παράνομες οι απεργίες των εργαζομένων της Hellenic Train και
λασπολογούνται οι αγώνες τους για βελτίωση των συνθηκών εργασίας τους
και της κατάστασης του σιδηροδρομικού δικτύου.

Η κρατική-καπιταλιστική δολοφονία στα Τέμπη επαλήθευσε με τον πιο κυνικό
τρόπο αυτό που ήδη γνωρίζαμε. Πως οι ζωές των προλεταριοποιμένων
κοινωνικών κομματιών, ντόπιων και μεταναστριών, είναι ασήμαντες μέσα στο
νεοφιλελευθερισμό και ένα εμπόδιο στο στόχο της συνεχούς αύξησης του
κέρδους (τους). Να μην αφήσουμε να αποτυπωθεί στη συλλογική μνήμη ως μια
εθνική τραγωδία, ως στιγμιαίο λάθος ή ως αποτέλεσμα της πολιτικής μιας
κυβέρνησης. Να μην ανεχτούμε αυτό το επιβεβλημένο πλαίσιο που ασφυκτικά
ορίζει τις ζωές μας. Να μην αποδεχτούμε τον θάνατο που συμβαίνει παντού
δίπλα μας ως μια αναπόφευκτη κανονικότητα. Να συλλογικοποιήσουμε τις
αρνήσεις μας και να οργανώσουμε τις αντιστάσεις μας.

ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΝΘΟΣ ΕΘΝΙΚΟ
ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ

ΕΔΩ ΠΝΙΓΜΕΝΟΙ ΕΚΕΙ ΒΟΜΒΑΡΔΙΣΜΕΝΟΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ
ΞΕΝΟΙ

ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΟΥΤΕ Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ
ΝΕΚΡΟΙ

Η ΟΡΓΗ ΜΑΣ ΘΑ ΣΑΣ ΠΝΙΝΕΙ

*Στηρίζουμε το μπλοκ της ανοιχτής συνέλευσης για την απεργιακή πορεία
της 28/02

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Την προηγούμενη εβδομάδα προβήκαμε σε αφισοκόλληση στο κέντρο της πόλης και σε ανάρτηση πανιών στην αερογέφυρα του Φαλήρου και της Βούλγαρη, ως την ελάχιστη αντιφασιστική-αντισεξιστική δράση σε μια περίοδο που η στοχοποίηση κουίρ ατόμων στο δημόσιο χώρο και λόγο από φασιστικά μορφώματα έρχεται να διεκδικήσει την κανονικότητα. Γιατί ο αντιφασισμός δεν είναι μια ατομική επιλογή, δε νοείται χωρίς τα άτομα που πλήττει κι αφορά, αλλά μια συλλογική ανάγκη σε επίπεδο καθημερινότητας, στις γειτονιές, στους δρόμους, στις δουλειές.

Αφίσα:

δε θέλουμε παιδιά θέλουμε τις κόρες και τους γιους σας

ΠΟΥΣΤΙΑ ΚΑΙ ΑΛΗΤΕΙΑ ΦΑΣΙΣΤΕΣ ΣΤΑ ΦΟΡΕΙΑ

Τα συνθήματα στα πανό:

ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΦΑΣΙΣΤΑ ΚΑΙ ΟΜΟΦΟΒΙΚΟ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΘΕΣΗ ΣΤΟΝ ΘΕΡΜΑΪΚΟ ΚΟΥΗΡ ΚΑΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ Σ΄ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

ΟΧΙ ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΟΜΟΦΟΒΙΚΟΙ ΚΑΙ ΣΕΞΙΣΤΕΣ ΣΕ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΣ ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΚΑΘΑΡΕΣ

Τρικάκια:

ΖΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΜΑΖΙ                                                                 

ΝΤΟΠΙΕΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΡΙΕΣ ΤΣΑΚΙΖΟΥΜΕ ΝΑΖΙ

Η ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΑΓΙΔΑ                                                           

  ΟΙ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΕΣ ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΠΑΤΡΙΔΑ

NO BORDERS NO NATIONS STOP DEPORTATIONS

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα