ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ, ΦΤΩΧΕΙΑ, PUSHBACKS, TRAFFICKING ΚΑΙ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΙ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Σε περιόδους γενικευμένης κρίσης και αβεβαιότητας για την αναπαραγωγή του,το κράτος κάνει τα αδύνατα δυνατά, ώστε να καταστείλει και να εξολοθρεύσει κάθε ψήγμα αντίθεσης και αντίστασης που μπορεί να προϋπάρχει ή που δημιουργείται στο τώρα. Έτσι, η καταστολή και η επιτήρηση των ζωών μας καθημερινά εντείνονται και επεκτείνονται προς πάσα κατεύθυνση.
Όλος ο κοινωνικός ανταγωνισμός που γεννιέται είναι αποτέλεσμα αντίρροπων δυνάμεων μεταξύ κράτους κι αυτών που αντιστέκονται στην ρατσιστική, κανιβαλιστική, πατριαρχική σαπίλα του. Κάθε φορά που το κράτος απειλείται, εξαπολύει επιθέσεις σε όποιο θεωρεί περιττό και πως δεν εμπίπτει στον εθνοκορμό του, με διάφορες μεθοδεύσεις.
Αυτό γίνεται άμεσα αντιληπτό αν αναλογιστούμε την καταστολή με την οποία αντιμετωπιζόμαστε εμείς, καθώς και άλλες πληθυσμιακές ομάδες, σε διάφορες πτυχές των ζωών μας. Από τα ρατσιστικά πογκρόμ στη λαϊκή της Ξηροκρήνης, την βία με την οποία προσπαθεί να καταστείλει τα ανήλικα προσάπτοντάς τους τη διαχρονική κι αόριστη κατηγορία της παραβατικότητας, μέχρι τις περιφράξεις στις πλατείες, την αστυνομοκρατία και επιτήρηση των καταυλισμών Ρομά, τις συνεχείς προσπάθειες διάλυσης συγκεντρώσεων και πορειών αγωνιζόμενου κόσμου. Όλες αυτές οι τακτικές επιθέσεις νομιμοποιούνται κοινωνικοπολιτικά μέσω των κρατικών και κεφαλαιακών ανακοινωθέντων στις ειδήσεις των 8 αλλα και με την ασταμάτητη υπερψήφιση όλο και πιο στυγνών νεοφιλελεύθερων νομοσχεδίων π.χ. νέος ποινικός κώδικας.
Το ίδιο ελληνικό κράτος που συντηρεί κυκλώματα trafficking, πνίγει μετανάστριες στο μπλε του Αιγαίου και συμμετέχει ενεργά στη γενοκτονία των Παλαιστινίων, τρομοκρατεί και προσπαθεί να εξοντώσει όσο κόσμο αγωνίζεται κι εξακολουθεί να αντιστέκεται στη βαρβαρότητα που επιβάλλει. Οι 112 συλλήψεις στη Θεσσαλονίκη και οι 8 με βαριά κατηγορητήρια στην Αθήνα έπειτα από τις πορείες της 6ης Δεκέμβρη, οι προαποφασισμένες προφυλακίσεις συντρόφων/ισσών με ελλειπή κατηγορητήρια,οι διώξεις και τα βασανιστήρια σε βάρος του κόσμου του κινήματος στην υπόθεση των Αμπελοκήπων, δείχνουν ακριβώς αυτό, την προσπάθεια διάχυσης του φόβου σε όσες γίνονται ανάχωμα στους σχεδιασμούς τους.
Η συνέχεια, η ανατροφοδότηση, η ενδυνάμωση και η στήριξη των πολύμορφων αγώνων είναι χρέος μας. Η αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων και η υπόσχεση συλλογικών στιγμών ελευθερίας είναι αυτά που νοηματοδοτούν τις υπάρξεις μας και μας εμπνέουν να συνεχίσουμε στο δρόμο του αγώνα. Ένας κόσμος που μια ζωή μας θέλει ατομιστές, καννίβαλες, υποταγμένους, φοβισμένα, θα μας βρίσκει απέναντι.
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΞΕΠΛΕΝΕΙ ΒΙΑΣΤΕΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ ΓΕΜΙΖΕΙ ΦΥΛΑΚΕΣ
Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Η 25η Νοεμβρίου θεσμοθετήθηκε από τον ΟΗΕ ως “Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών”, δηλαδή ως η παγκόσμια ημέρα κατά της έμφυλης βίας από τους ίδιους θεσμούς που τη συντηρούν. Η ημέρα αυτή, προφανώς έρχεται να συμπεριλάβει μοναχά όσες εντάσσονται στα στενά όρια του διπόλου του φύλου που επιβάλλεται. Όσες ξεφεύγουν από (αυτά)την σισ ετεροπατριαρχια, τα κουήρ και οι τρανς, όσες απειλούν την εθνοπατριαρχική κανονικότητα με την ελεύθερη έκφρασή τους, εξαιρούνται από τις γεμάτες συγκίνηση καμπάνιες θεσμών, εταιρειών και σαπιοκάναλων που χρησιμοθηρικά θυμούνται την έμφυλη βία ένα απόγευμα τον χρόνο.
Δεν τρέφουμε αυταπάτες πως οι θεσμοί θέλουν να μας προστατέψουν ή να μας στηρίξουν κι ούτε πιστεύουμε πως σε μία μέρα μπορεί να συμπυκνωθεί η καταπίεση που δεχόμαστε καθημερινά. Με αφορμή τέτοιες μέρες μοιραζόμαστε την ανάγκη για την επαναθεώρηση του αντιπατριαρχικού αγώνα και την ανάδειξη της χειραφετητικής φύσης αυτού, μακριά από θεσμούς και εμπορικούς μηχανισμούς που εργαλειοποιούν την ανάγκη των υποκειμένων για ορατότητα και αναγνώριση.
Η έμφυλη βία είναι καθημερινή
Η πατριαρχική καταπίεση είναι διαρκώς παρούσα και μεσολαβεί στις κοινωνικές μας σχέσεις με πολύπλευρους τρόπους. Η υποτίμηση των ικανοτήτων μας και της ύπαρξής μας, η συνεχής επιβολή εξουσίας και ο έλεγχος των ζωών και της έκφρασής μας είναι πλήρως κανονικοποιημένα στη δουλειά, στον δρόμο, στο σχολείο, στο σπίτι, στα ΜΜΜ και σε κάθε χώρο που υπάρχουμε, προκαλώντας μας ασφυξία και οργή. Θα ήταν τεράστια παράβλεψη να μην αναφέρουμε το πόσο ριζωμένη είναι στη συνείδησή μας, στις σχέσεις μας και στο πώς πραγματώνεται στην καθημερινότητά μας -ακριβώς επειδή η πατριαρχία αποτελεί μια διάχυτη κοινωνική συνθήκη-. Έτσι, δεν είναι κάτι αποκομμένο από τα συμπλέγματα εξουσίας που μας επιβάλλονται, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι τους και φυσική τους προέκταση. Η πολυπλοκότητα της άρρηκτης σύνδεσής τους καθιστά δυσδιάκριτα τα όρια των πολλαπλών καταπιέσεων που δεχόμαστε καθημερινά. Τα άτομα, δηλαδή, που φέρουν πολλαπλές ταυτότητες δέχονται ποικίλες και διαπλεκόμενες μεταξύ τους καταπιέσεις, καθιστώντας τα πιο ευάλωτα (εκτεθειμένα) στην διάχυτη καθημερινή πατριαρχική βία και στην εκμετάλλευση των ζωών τους. Η ταξική θέση, οι φυλετικές και έμφυλες ταυτότητες, των επιζωσών ή και των θυμάτων της πατριαρχικής βαρβαρότητας έρχονται να διαχωρίσουν στα μάτια κράτους, θεσμών και κοινωνίας τα “τέλεια θύματα” και μη και ως εκ τούτου να κανονικοποιήσουν την πραγμάτωση της πατριαρχικής επιβολής όταν αυτή ασκείται στις μιασματικές για την κανονικότητά τους, υπάρξεις.
Η αφομοίωση δεν είναι ό,τι κι ό,τι
Τα νεοφιλελεύθερα κράτη εργαλειοποιούν τα αντιπατριαρχικά προτάγματα και πλασάρονται ως κοιτίδες ελευθερίας, ως safe places για θηλυκότητες και κουήρ υποκείμενα. Επιδιώκουν να αφομοιώσουν τις αντιστάσεις και να τις διαστρεβλώσουν με τέτοιο τρόπο, ώστε τα καταπιεσμένα να συμμετέχουν στο ίδιο σύστημα που καταλήγει να τα καταπιέζει.
Αυτή είναι και η ουσία της καπιταλιστικής αφομοίωσης, η μετατροπή του περιθωριακού σε εμπόρευμα. Και το μέχρι πρότινος περιθωριακό αντικαθίσταται από έναν νέο εσωτερικό εχθρό. Κανένα κράτος προστάτης και κανένας νόμος δε πρόκειται να ενδιαφερθεί για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των καταπιεσμένων. Ειδικότερα, για το ελληνικό κράτος δεν έχουμε ψευδαίσθηση ότι προάγει φεμινισμό και νοιάζεται για την ασφάλειά μας, αφού είναι το ίδιο που κάνει πογκρόμ σε σεξεργάτριες, που αποκλείει τα τρανς άτομα από βασικά κοινωνικά αγαθά όπως υγεία, χαρτιά, στέγη, που συνεργάζεται με τη μαφία και συντηρεί κυκλώματα σωματεμπορίας. Η άρρηκτη σχέση κράτους-παρακράτους διαφαίνεται άλλωστε στην υπόθεση της Greek Mafia και στον πρωτεύοντα ρόλο της στο κύκλωμα trafficking στον Κολωνό και την Ηλιούπολη. Δεν πρόκειται, φυσικά, για έναν μηχανισμό που ξέφυγε μέσα στο σκοτάδι της μαφίας και της καπιταλιστικής αγοράς, αλλά ακριβώς για την πραγματική όψη του πώς το κεφάλαιο ρέει πάνω στα σώματά μας. Μπάτσοι, δικαστές, δημοσιογράφοι και το συνάφι τους φροντίζουν καλά, να συντηρούν και να συμμετέχουν στην αδιάκοπη λούπα της κακοποίησης. Από τις οδηγίες για το πώς οι γυναικοκτόνοι “μπορούν να πέσουν στα μαλακά” στα κανάλια, τους βιασμούς μέσα στα αστυνομικά τμήματα, μέχρι τις εκδικητικές απελάσεις των μεταναστριών που κατήγγειλαν του βιαστές τους η κανονικότητα που προσπαθούν να μας επιβάλλουν είναι ξεκάθαρη: πειθάρχηση και σιωπή.
Καμία ροζ ατζέντα δε θα σας ξεπλύνει Λευτεριά στην Παλαιστίνη
Όσο το ελληνικό κράτος προσπαθεί, ανά περιπτώσεις, να πλασάρει αυτή τη φιλοφεμινιστική βιτρίνα προκειμένου να μας κατευνάσει και να μας πείσει για τους αγαθούς σκοπούς του, διεξάγει πόλεμο στο εξωτερικό του και συμμετέχει ενεργά στους διακρατικούς ανταγωνισμούς. Και σε όλα αυτά απαιτεί και τη δική μας συμμετοχή και συναίνεση.
Η Δύση ακολουθεί μια συγκεκριμένη πολιτική που αποσκοπεί στην ωραιοποίηση των πολεμικών-γενοκτονικών της τακτικών, αναπαράγοντας το πάλαι ποτέ αφήγημα του διπόλου πολιτισμένων-βάρβαρων. Παρουσιάζουν, δηλαδή, την αντίπερα όχθη ως επίγεια κόλαση για «ευάλωτες κοινωνικές ομάδες» όπως οι γυναίκες και τα queer άτομα, ενώ παράλληλα το Ισραήλ και οι σύμμαχοί του χρησιμοποιούν τους προπαγανδιστικούς τους μηχανισμούς για να πλάσουν μια ειδυλλιακή εικόνα ζωής όσον αφορά αυτή τη μερίδα κόσμου. Διατρανώνεται ότι στο Τελ Αβίβ γίνονται κάθε χρόνο εορτασμοί για το pride (παρόλο που ο ομόφυλος γάμος δεν είναι καν νόμιμος), το ότι έτσι γενικά και αόριστα «οι γυναίκες εκεί έχουν δικαιώματα» σε βαθμό που μέχρι και αυτές συμμετέχουν στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις! Ακολουθώντας το μοντέλο των γυναικών του IDF, η εθελοντική στράτευση των θυληκοτήτων και η ένταξή τους στην πολεμική μηχανή της Ελλάδας (βλ. Δένδιας) παρουσιάζεται ως πράξη απελευθερωτική.
Το ίδιο αφήγημα περί “πολιτισμένων” και “βάρβαρων” κοινωνωνιών ξεδιπλώθηκε και μετά την βίαιη σύλληψη και απαγωγή της Ιρανής φοιτήτριας Ahoo Daryaei, η οποία διαμαρτηρήθηκε για τον νόμο περί χιτζάμπ. Στην προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνωμής η χειραφετική της πράξη νοηματοδοτήθηκε ως ψυχωτικό επεισόδιο με σκοπό την αποσιώπηση του δικού της λόγου και την αποπολιτικοποίηση του γεγονότος, ενώ παράλληλα ένας ισλαμοφοβικός οχετός ήταν προετοιμασμένος να χρησιμοποιηθεί για την κανονικοποίηση, στις συνειδήσεις των “πολιτισμένων ευρωπαίων”, των πολεμικών συρράξεων στην Μέση Ανατολή.
Βία στη βία της πατριαρχίας
Όταν έρχεται η ώρα που οι θυληκότητες υπερασπίζονται τον εαυτό τους, τότε βρίσκουνε τους κρατικούς μηχανισμούς απέναντί τους. Θυμόμαστε τον Ιούνιο του 2016 την Π. από την Κόρινθο που στη προσπάθειά της να αμυνθεί, μαχαίρωσε θανάσιμα έναν 46χρονο επίδοξο βιαστή. Η Π. καταδικάστηκε απ’τη δικαιοσύνη σε 15 χρόνια κάθειρξης. Το 2005 σε μία κοινότητα της Ισπανίας μία γυναίκα λούζει με βενζίνη και καίει ζωντανό τον 62χρονο βιαστή της 13χρονης κόρης της. Ο βιαστής, την είχε συναντήσει τυχαία μετά την αποφυλάκισή του και είχε το θράσος να τη ρωτήσει “τί κάνουν οι κόρες της”.
Μέσα σε αυτόν τον οχετό βίας, καταπίεσης κι εκμετάλλευσης η βία στη βία τους είναι πολλές φορές μονόδρομος, κι άλλες τόσες συνειδητή επιλογή ώστε ο φόβος να αλλάξει πλευρά. Ξέρουμε πολύ καλά πως χαλάει την εικόνα της γυναίκας που θα θέλανε. Ξέρουμε πολύ καλά πως η “φορεσιά” μας πάντα πρέπει να είναι πρόσχαρη, γλυκιά κι ευχάριστη και πως στη βία τους θέλουνε να σκύβουμε το κεφάλι και να υπάρχουμε ήσυχες. Ήρθε ο καιρός αυτή η ησυχία να σπάσει και την θέση της να πάρουν εκκωφαντικές κραυγές. Οι αγώνες των προηγούμενων αιώνων ζούνε μέσα μας, για κάθε θυληκότητα που αντιστάθηκε και για όλες αυτές που μάχονται με όλα τα μέσα, στεκόμαστε στο πλάι τους και υπερασπιζόμαστε την ύπαρξή μας μέχρι τη διάλυση του υπάρχον.
“…Όμως ποτέ δε θα μπορέσετε να απαγορεύετε να γελάσουν ειρωνικά μπρος στις ηλίθιες φάτσες σας, για τη μεγάλη βλακεία σας. Την αιώνια βλακεία που δέρνει κάθε δολοφόνο. Βαρύς σαν το βουνό είναι ο θάνατος. Εκατομμύρια χέρια γυναικών σηκώνουν αυτό το βουνό και τώρα θα δώσουν μια να το γκρεμίσουν μοναχές τους. Με ένα ανατριχιαστικό χαμόγελο.”
–Απόσπασμα από το θεατρικό έργο της Φράνκο Ράμε και του Ντάριο Φο, βασισμένο στο κείμενο της Ουρλίκε Μάινχοφ “επιστολή από τη νεκρή πτέρυγα”
ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΕΧΤΟΥΜΕ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑΒΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΩΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΤΕΧΕΡΑΝΗΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ
ΠΟΡΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 25 ΝΟΕΜΒΡΗ, 18:30, ΚΑΜΑΡΑ
*Συγκροτούμε κοινό μπλοκ με τις Rabbia Viola και Witches fight back
Το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου τα γνωστά σκουπίδια της ΔΙΑΣ με τη πρόφαση τυπικού ελέγχου, επιτίθονται σε παρέα που βρίσκονταν κι άραζε στο εργατικό πάρκο. Στηn παρέα ήταν ένα ζευγάρι με το μωρό τους. Κατά τη διάρκεια του ελέγχου όταν ο πατέρας κάνει παράκληση να μην ακουμπήσουν το τρίμηνο βρέφος τους, οι σερίφηδες θίγονται και ξεσπούν βίαια χτυπώντας τον πατέρα, τον οποίο και συλλαμβάνουν μαζί με έναν φίλο του.
Δύο μέρες μετά καλείται αντικατασταλτική πορεία από αλληλέγγυο κόσμο, με αφορμή το περιστατικό, ενάντια στην αστυνομική βαρβαρότητα και στην υποτίμηση των ζωών και της αξιοπρέπειας μας εν γένει. Στο τέλος της πορείας συνέβη σύγκρουση με τους μπάτσους, στην οποία απάντησαν με ένα λυσσασμένο ανθρωποκυνηγητό και ρήψη χημικών. Λίγη ώρα αφότου είχε τελειώσει η μικροσυμπλοκή κι ενώ κόσμος άραζε επί της οδού γκαρμπολά και πέριξ της ρωμαϊκής αγοράς, μπάτσοι αποκλείουν τον πεζόδρομο δημιουργώντας έναν ασφυκτικό κλοιό και κόσμος κυνηγημένος καταλήγει σε μαγαζί του πεζόδρομου όπου οι μπάτσοι δε δίστασαν να επιτεθούν δολοφονικά, να χτυπήσουν συντρόφια και να πετάξουν δακρυγόνα, σε μικρό, κλειστό χώρο. Από όλη αυτή την επιχείρηση κατέληξαν σε δύο προσαγωγές και δύο συλλήψεις.
Αντιλαμβανόμαστε ότι στόχος αυτών των κρατικών κινήσεων είναι η τρομοκράτηση μας, η φίμωση του κόσμου της γειτονιάς, κι η αποστείρωση των γειτονιών του κέντρου και γενικότερα των δημόσιων χώρων. Το ίδιο κλίμα προσπαθούσαν να επιβάλλουν το καλοκαίρι στις πλατείες της άνω πόλης, στα πανεπιστήμια με τα συνεχή λοκ αουτ και στη γειτονιά της Ξηροκρήνης με τα ρατσιστικά πογκρομ σε βάρος μεταναστριών και ρομά στη λαική. Αυτές οι τακτικές δεν μας είναι άγνωστες. Αποσκοπούν στην περαιτέρω επιτήρηση και έλεγχο των ζωών μας, στον εκτοπισμό μας, στην καθαρότητα των δημόσιων χώρων, στην απαξίωσή και στη περαιτέρω εξαθλίωση των ζωών μας.
Να μην ανεχτούμε τη κρατική βαρβαρότητα.
ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 2/11 ΣΤΙΣ 14:00, ΑΓ.ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Θα ακολουθήσει ανοιχτή αντικατασταλτική συνέλευση στο ΕΚΘ, στις 16:00
ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΈΣ ΘΑ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΜΟΝΑΧΑ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΕΣ
ΟΛΟΙ ΟΙ ΧΩΡΟΙ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΡΑΞΕΙΣ ΓΕΜΙΣΑΝΕ ΜΕ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΕΡΙΦΡΑΞΕΙΣ
Σχετικά με τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη/Free Palestine
Ένα χρόνο τώρα, παρακολουθούμε την ακατάπαυστη επίθεση και γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας από το κράτος του Ισραήλ. Οι εναπομείναντες παλαιστίνιοι έπειτα από την εισβολή και το βομβαρδισμό στη Γάζα στις 7/10/23 και αυτόν στη Ράφα στις 7/5/24 εκτοπίστηκαν στο νότιο μέρος της Λωρίδας της Γάζας όπου ζούν σε συνθήκες πλήρους αποκλεισμού από τον υπόλοιπο κόσμο. Η πρόσβαση σε τρόφιμα, φάρμακα και νερό είναι μηδαμινή καθώς κάθε υδάτινη πηγή είναι μολυσμένη, οι τιμές των τροφίμων έχουν εκτοξευθεί και πλέον καθίσταται αδύνατη κι η πρόσβαση σε αυτά, αφού είναι καθημερινές οι επιθέσεις στα φορτηγά που τα μεταφέρουν. Καθε εναπομείναν καταφύγιο βομβαρδίζεται• απο καταυλισμούς μέχρι σχολεία και νοσοκομεία . Ο στόχος του Ισραήλ είναι ξεκάθαρος, η πλήρης στρατιωτική επιβολή κι ο ολικός εκτοπισμός κι αφανισμός Παλαιστινίων από τη Γάζα. Όλο αυτό έρχεται να συμπληρώσει το συνεχές των επιθέσεων,του ελέγχου και των εκδιωγμών που δέχονται οι Παλαιστίνιοι τα τελευταία τουλάχιστον 76 χρόνια έπειτα από τη Νάκμπα (σημασία λέξης: καταστροφή).
Τα κράτη βρίσκονται συνεχώς σε πόλεμο. Κάνουν πόλεμο στο εσωτερικό τους καταβάλλοντας προσπάθεια να καταστείλουν τα χειραφετικά κινήματα, πόλεμο στο προλεταριάτο διαλύοντας εργατικές κατοχυρωμένες διεκδικήσεις αιώνων, πόλεμο στους φτωχοδιάβολους κλείνοντας τους σε φυλακές, πόλεμο στα μεταναστά πυροβολώντας τα στον Έβρο και πνίγοντας τα στο Αιγαίο.
Ισραήλ: “Η μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή”
Η «Δύση» (έτσι και η Ελλάδα) από γεννησιμιού της υπήρξε δομικά δολοφονική. Η ιστορία της σε όλες τις φάσεις διακρίνεται από επεκτατικούς και ιμπεριαλιστικούς πολέμους, γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις, περιθωριοποίηση όσων δεν κατάφερνε να εκμεταλλευτεί για το ντόπιο κεφάλαιο και καταστροφή της φύσης. Αυτή τη στιγμή αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι ποτέ δεν έπαυσε να είναι εγγενώς δολοφονική με τη στάση που διατηρεί υπέρ του κράτους του Ισραήλ και σε βάρος του παλαιστινιακού προλεταριάτου. Σημειωτέον, το ισραήλ εξακολουθεί να λαμβάνει υλική και πολεμική στήριξη, συνάμα διατηρεί εξέχουσα θέση σε παγκόσμιους οργανισμούς και οι μιντιακοί κολοσσοί προπαγανδίζουν πως βρίσκεται σε θέση «αμυνόμενου».
Η Δύση ακολουθεί μια συγκεκριμένη πολιτική που αποσκοπεί στην ωραιοποίηση των πολεμικών-γενοκτονικων της τακτικών. Αναθεώρησε το πάλαι ποτέ αφήγημα του διπόλου πολιτισμένων-βάρβαρων και το προσάρμοσε στα νεοφιλελεύθερα μέτρα και σταθμά. Ειδικότερα, παρουσιάζουν την αντίπερα όχθη ως επίγεια κόλαση για «ευάλωτες κοινωνικές ομάδες» όπως οι γυναίκες και τα queer άτομα. Εν προκειμένω, το Ισραήλ και οι σύμμαχοι του χρησιμοποιούν τους προπαγανδιστικούς τους μηχανισμούς για να πλάσουν μια ειδυλλιακή εικόνα όσον αφορά αυτή τη μερίδα κόσμου. Διατρανώνεται ότι στο Τελ Αβίβ γίνονται κάθε χρόνο εορτασμοί για το pride (παρόλο που ο ομοφυλος γάμος δεν είναι καν νόμιμος),το ότι έτσι γενικά και αόριστα «οι γυναίκες εκεί έχουν δικαιώματα» σε βαθμό που μέχρι και αυτές συμμετέχουν στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις! Από την άλλη, όσον αφορά τον παλαιστινιακό πληθυσμό, όλος αυτός ο κόσμος απανθρωποποιείται πλήρως. Η παλαιστινιακή αντίσταση παρουσιάζεται ως βάρβαρη και αδικαιολόγητη, οι Παλαιστίνιες ως εγκλωβισμένες σε μια «οπισθοδρομική» κουλτούρα και οι Παλαιστίνιοι ως φανατισμένοι ισλαμιστές που τις εγκλωβίζουν σε αυτή.
Ετσι σκιαγραφείται μια προοδευτική και φιλελεύθερη εικόνα για το Ισραήλ , που ταιριάζει με αυτή των «πολιτισμένων» δυτικών κρατών. Υποστηρίζεται ότι η γενοκτονία που διαπράττει είναι η άμυνα της “μονής δημοκρατίας στη μέση Ανατολή” απέναντι στα «απολίτιστα μιάσματα» που την απειλούν. Τα πραγματικά μιάσματα ειναι ο Ισραηλινός στρατός που πραγματοποιεί καθημερινα φρικαλέα βασανιστήρια σε αιχμαλώτους παλαιστίνιους, τα οποία αποσιωπούνται πλήρως. Ο IDF εχει απο τα πιο απάνθρωπα και σκληρά προγράμματα στράτευσης. Πρόσφατα έχουν δημοσιοποιηθεί καταγγελιες Παλαιστινίων που αναφέρουν εξευτελιστικές συνθήκες κράτησης, με βασανιστήρια, εικονικές εκτελέσεις, βιασμούς, σεξουαλική κακοποίηση και στοιβαγμα πολλων φυλακισμένων σε μικρούς χώρους. Καίριο παράδειγμα που αποδεικνύει πως η γενοκτονική βία αποτελεί ακρογωνιαία λίθο του/ της ριζικής γενοκτονικής βίας του σιωνιστικού κράτους αποτελεί η γνωστοποίηση της τακτικής της σεξουαλικής κακοποίησης των Παλαιστίνιων αιχμαλώτων που βρίσκονται στα χέρια του και το τι ακολούθησε την γνωστοποίηση τους και η απόπειρα διερεύνησης τους. Συγκεριμένα ο ισραηλινός εθνικός κορμός (έντιμοι πολίτες όπως στρατιωτικά στελέχη, νοικοκυραίοι, πολιτικοί και ένα κάρο άλλοι ακροδεξιοί) «πήρε τον νόμο στα χέρια του»και επιτέθηκε στη βάση Σντε Τεϊμάν (όπου κατάφεραν να εισβάλουν) διαμαρτυρόμενοι/υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα στο βιασμό των ισραηλινών στρατιωτών.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα δυτικά παραμύθια περί κοιτίδας της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού στην πραγματικότητα δημιουργούν αιματοβαμμένα σύνορα, αποκλεισμό, βασανιστήρια και εξόντωση πληθυσμών. Ο «παράδεισος στη Δύση» στηρίζεται πάνω στην εκμετάλλευση, τον θάνατο και τον πόλεμο σε πληθυσμούς στο εσωτερικό της, στα εξωτερικά της σύνορα και πέρα από αυτά. Χτίζεται πάνω σε πνιγμένους μετανάστες όπως στην Πύλο, όπου το ελληνικό λιμενικό δολοφόνησε 600 ανθρώπους στην επιχείρηση διωγμού τους.
Η εμπλοκή του ελληνικού κράτους
Το ελληνικό κράτος όπως και κάθε κράτος που θέλει να επιτύχει εθνική συνοχή κι ομοιογένεια χτίζει ενα ρατσιστικό αποπροσανατολιστικό ψευτοδίπολο του Εμείς και των Άλλων προκειμένου να δημιουργεί διαχωρισμούς και στη συνέχεια να τους χρησιμοποιεί για να δικαιολογήσει στα μάτια των πολιτών της τη βια που ασκει. Ακούμε συνεχώς ότι οι «μεσανατολίτες» είναι τρομοκράτες, ότι οι μετανάστες βιάζουν και ότι οι Ρομά είναι πονηροί κι αδίστακτοι. Έτσι, χτίζονται εθνικά αφηγήματα που έρχονται ώστε να νομιμοποιήσουν τη βία, την πειθάρχηση και την εξαθλίωση που δέχονται αυτοί οι πληθυσμοί. Όσες ζωές κρίνει το ελληνικό κράτος ότι περιττεύουν τις εξοντώνει ή προσπαθεί να τις εκμεταλλευτεί αλόγιστα. Οι επαναπροωθήσεις είναι καθημερινότητα, οι δολοφονίες των μεταναστριών στα σύνορα αόρατες.Όσα επιβιώνουν στέλνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (camps) με άθλιες συνθήκες διαβίωσης, χωρίζονται από τις οικογένειές τους, ζουν χωρίς χαρτιά, δουλεύουν σε εργασιακά κάτεργα καθώς αποτελούν τον ταξικό πάτο κι οποιαδήποτε μορφή αντίστασης εκ μέρους τους εγκυμονεί τον κίνδυνο της απέλασης. Κάθε κράτος προκειμένου να επεκτείνεται και να διατηρεί την ισχύ του στον γεωπολιτικό χάρτη δε μένει αμέτοχο στους διακρατικούς ανταγωνισμούς ή εν προκειμένω στη γενοκτονία που συντελείται σε έναν ολόκληρο πληθυσμό. Έτσι και το ελληνικό προκειμένου να επεκτείνει το κεφαλαιακό/ενεργειακό του συμφέρον σε Βαλκάνια και Μέση Ανατολή ενισχύει την πολεμική-στρατιωτική του μηχανή. Αγοράζει εξελιγμένη πολεμική τεχνολογία, καινούρια drones, f16, ραφαλ για στρατό και μπάτσους. Επιβάλεται με ιμπεριαλιστικές συμφωνίες σε γειτονικές βαλκανικές χώρες και ενισχύει τη γεωπολιτική του θέση κάνοντας πολεμικές συμμαχίες οπως αυτή με το Ισραήλ. Πρόσφατα εξάλλου πραγματοποιήθηκε και κοινή πολεμική άσκηση ελληνικών και ισραηλινών αεροπορικών δυνάμεων στη Σούδα. Το ελληνικό κράτος έχει κρατήσει επίσημα στάση υπεράσπισης της γενοκτονίας των Παλαιστινίων, εξυπηρετώντας τις συμφωνίες και τα συμφέροντα της ίδιας και της Δύσης στην περιοχή
της Ανατολικής Μεσογείου, πάνω στα σώματα τόσων νεκρών Παλαιστινίων (φρεγάτα Ύδρα στην Υεμένη, ερευνητικά πανεπιστημιακά προγράμματα ΕΚΠΑ κλπ).
Φεμινιστικό προσωπείο ελλαδας -Pink washing
Δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτές τις συγκυρίες (πόλεμος στην Ουκρανία, γενοκτονία στην Παλαστίνη) έχει επανέλθει η συζήτηση για τη θητεία γυναικών στον στρατό. Την περασμένη 8η Μάρτη ο υπουργός εθνικής άμυνας Ν.Δένδιας ανακοίνωσε σχεδιασμό για την «εθελοντική θητεία γυναικών» αναφερόμενος στο παράδειγμα των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ (επισημαίνοντας ως πρότυπο την πλέον νατοϊκή Φινλανδία). Το ελληνικό κράτος στο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού αποπειράται να πλασάρει ένα φιλοφεμινιστικό προσωπείο με την ένταξη των «Ελληνίδων» στην πολεμική μηχανή. Κατ’εξοχήν παράδειγμα το μοντέλο των γυναικών του IDF που διαφημίζονται ως φεμινιστικά πρότυπα καθώς μπορούν να υπηρετούν σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, το στρατό, αλλά ταυτόχρονα πλασάρονται κι ως πρότυπα ομορφιάς. Σε κρίσιμους καιρούς τα κράτη πάντα στοχεύουν στην εθνική ενότητα, με την αναδιάρθρωση του εθνικού κορμού, προσπαθώντας να εντάξουν σε αυτόν κοινωνικά κομμάτια που άλλοτε αποκλείονται και άλλοτε θεωρούνται χρήσιμα (πχ θηλυκότητες και queer). Θεωρούνται χρήσιμα καθώς με πρόσχημα τον προοδευτισμό και την ισότητα το κράτος περνάει μέτρα και νόμους που στην πραγματικότητα εντείνουν την εκμετάλλευσή τους απο αφεντικά και συζύγους και βοηθούν στην αναπαραγωγή του έθνους. Δεν έχουμε καμία ψευδαίσθηση ότι το ελληνικό κράτος προάγει φεμινισμό και νοιάζεται για την ασφάλεια μας. Ειναι το ίδιο κράτος που κάνει πογκρόμ σε σεξεργάτριες, που συνεργάζεται με τη μαφία και συντηρεί κυκλώματα σωματεμπορίας, που αποκλείει τα τρανς άτομα από βασικά κοινωνικά αγαθά όπως υγεία,χαρτιά,στέγη. Έτσι καμία τακτική ροζ ατζέντας όπως η διεξαγωγή του europride στη Θεσσαλονίκη ως gay friendly πόλη και η νομιμοποίηση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών δε θα μας πείσει ότι έρχεται για να βελτιώσει τη ζωή όσων ατόμων βρίσκονται στη ταξική και κοινωνική βάση, που παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση τους. Κατανοούμε ότι μπορεί σε κάποιο κόσμο να προσφέρει φαινομενικά ή και πρακτικά κάποια αναγνώριση (χαρτιά γάμου και ό,τι συνεπάγεται με αυτό) αλλά πρέπει
να την αναδείξουμε και ως ακόμη μια εξέχουσα ξεπλυματική τακτική που έρχεται για περαιτέρω αφομοίωση κινηματικών φεμινιστικών διεκδικήσεων. Οι φιλοφεμινιστικές ανησυχίες του ελληνικού κράτους έγιναν εμφανείς και πρόσφατα, στα πλαίσια του νέου ποινικού κώδικα με την αυστηροποίηση των ποινών για την «ενδοοικογενειακή» βία. Η δικαιοσύνη ήταν και είναι ταξική, έμφυλη και φυλετική. Ένας νέος ποινικός κώδικας σημαίνει περισσότερη φυλακή για όσους δεν επιβιώνουν με συμβατικό τρόπο, για περιθωριοποιημένους πληθυσμούς (Ρομά και μετανάστριες), για όσα αγωνίζονται και αντιστέκονται στη βαρβαρότητα της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού. Οι νομικές ρυθμίσεις για την ενδοοικογενειακή βία στη πραγματικότητα είναι ακόμη μια κοιτίδα προστασίας του θεσμού της οικογένειας τελικά, και όχι των επιζώντων ατόμων.
Διεθνιστική αλληλεγγύη
Κι ενώ το ελληνικό κράτος προσπαθεί να πλασάρει αυτη τη φιλοφεμινιστική και προοδευτική βιτρίνα προκειμένου να μας κατευνάσει και να μας πείσει για τους αγαθούς σκοπούς του, παράλληλα διεξάγει πόλεμο στο εξωτερικό του και συμμετέχει ενεργά στους διακρατικούς ανταγωνισμούς. Και σε όλα αυτά απαιτεί και τη δική μας συμμετοχή και συναίνεση. Λες και δε ξερουμε οτι εμπλοκή σε ενα πόλεμο σημαίνει τον εκτοπισμό μας ή περαιτέρω πειθάρχηση και εξόντωση των εσωτερικών εχθρών, χαμηλότερη ποιότητα ζωής, περαιτέρω στρατιωτικοποίηση κι αστυνομοκρατια. Δε θα γίνουμε κρέας για οβίδες, δε θα πολεμήσουμε για τα συμφέροντα κανενός κράτους. Οσο πιο νωρίς το αντιληφθούμε κι αυτοοργανωθούμε τόσο πιο προετοιμασμένα θα είμαστε για την επόμενη εθνική κρίση που δεν είναι άλλη απο την καπιταλιστική. Για αυτό και εμείς κοιτάμε τα δικά μας συμφέροντα, αυτα του ανώμαλου πολυεθνικού προλεταριάτου. Τασσόμαστε με τις αντιστεκόμενες, με τους εκτοπισμένους, με τα κολασμένα και τα ανώμαλα αυτης της γης. Δείχνουμε την αλληλεγγύη μας σε κάθε παλαιστίνιο/α που αντιστέκεται με κάθε μέσο που διαθέτει, από τα μικρά παιδιά που πετάνε πέτρες στο τείχος και κάθε άτομο που βάζει το σωμα του ανάχωμα στον αφανισμό, που ζει καθημερινα με το φοβο του βομβαρδισμου ή του διωγμου του. Μη ξεχνάμε ότι και στην ελλαδα έχουν γίνει απεργίες πείνας έγκλειστων μετανασ(τρι)ών εις ενδειξη αλληλεγγύης με την Παλαιστίνη ή και για αναστολή ποινής απέλασης λογω συμμετοχής σε δράσεις υπερ της Παλαιστίνης. Επίσης, καθ’ολη τη διάρκεια του γενοκτονικού πολέμου έχει ξεσπάσει ενα ευρυτερο διεθνιστικό κίνημα αλληλεγγύης και καταλήψεων υπερ της Παλαιστίνης σε ολο τον κοσμο το οποίο οφείλουμε και να ακολουθήσουμε.Να σταθούμε στο πλευρό του παλαιστινιακού πληθυσμού και να προσπαθήσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε να είμαστε αλληλέγγυα και να δίνουμε ορατότητα στην φρικαλέα εξόντωση τους, αποβάλλοντας κάθε παραπλανητικό δικαιολογητικό μανδύα από αυτό που συμβαίνει.Μη σιωπούμε σε μια γενοκτονία. Να μπλοκάρουμε την πολεμική μηχανή της ελλαδας.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΊΝΗ ΩΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΡΟΖ ΑΤΖΕΝΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΞΕΠΛΥΝΕΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΠΑΛΑΙΣΤΊΝΗ
Όλοι-ες-α στην πορεία στην Καμάρα στις 19:00 στις 01-10
Στις 21-09 ο 38χρονος Πακιστανός Μοχάμεντ Καμράν δολοφονείται από μπάτσους στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα, έπειτα από άγριο ξυλοδαρμό. Επί μέρες αγνοούνταν και η δολοφονία αυτή γνωστοποιήθηκε λόγω της αναζήτησής του από την οικογένεια του. Οι αρχές από την πρώτη στιγμή προσπάθησαν να συγκαλύψουν και να αποδώσουν τον θανατό του σε φυσικά αίτια. Γνωρίζουμε πολύ καλά τί σημαίνει να είσαι μετανάστης στην Ελλάδα κι ειδικά κρατούμενος σε ατ και να αυτοκτονείς ή να πεθαίνεις από «φυσικά αίτια». Οι ξυλοδαρμοί μέχρι θανάτου, τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες στα σύνορα, οι επαναπροωθήσεις και οι εμβολισμοί σκαφών που αποκαλούνται ναυμαχίες είναι μερικές μόνο από τις πρακτικές του κράτους στον πόλεμο εναντίον των μεταναστριών, ο οποίος είναι άλλωστε δομικό στοιχείο για τη συγκρότησή του. Αν είσαι μετανάστης, ακόμα κι αν καταφέρεις να περάσεις τα σύνορα χωρίς να βρεθείς σε φυλακή ή σε κάποιο καμπ, θα έρχεσαι αντιμέτωπος με άθλιες συνθήκες διαβίωσης και σε καθημερινό επίπεδο. Μια ζωή εγκληματοποιημένη, περιθωριοποιημένη, μια ζωή που παλεύεις για την επιβίωση. Από την αορατοποίηση στο κοινωνικό πεδίο, τη σφοδρή υποτίμηση της εργασίας μέχρι τον καθημερινό ρατσιστικό οχετό της ελληνικής κοινωνίας, αντιλαμβανόμαστε ότι οι μετανάστριες θα αποτελούν τα κολασμένα και εκτοπισμένες αυτής της γης.
Να παλέψουμε ώστε να γκρεμίσουμε τα επιβεβλημένα κοινωνικά σύνορα/τείχη και να δημιουργήσουμε κοινότητες που βασίζονται στην ταξική και κοινωνική αλληλεγγύη. Μέχρι να μας ενώνει η ζωή και όχι ο θάνατος!
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΟΡΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
Πορεία Καμάρα Τρίτη 01/10 στις 19:00
Στηρίζουμε την πρωτοβουλία ενάντια στην κρατική δολοφονία του Μ.Καμράν
Αλληλεγγύη στην 19χρονη Ε. επιζώσα κυκλώματος trafficking στην Ηλιούπολη
Η πατριαρχία μας αναγκάζει να ξεσκεπάζουμε το καθόλου κρυμμένο πρόσωπο του trafficking ξανά και ξανά. Οι κρατικοί μηχανισμοί και ο κυρίαρχος λόγος προσπαθούν να μας πείσουν πως μάχονται ιδρωμένα για την καταπολέμηση του, με εγκυκλίους, νομοθετήματα και κάθε λογής ρυθμίσεις για την εξάλειψη του , την ίδια στιγμή που έχουν εγγυηθεί πως οι ίδιοι οι βιαστές, μπάτσοι ,δικαστές και μμε θα μιλάνε ακατάπαυστα για θηλυκότητες που τα θέλανε και το γουστάρανε με την έκτροπη πορεία της ζωής τους, για παιδιά που τελικά δεν ήταν και τόσο παιδιά, για ερωτευμένους οικογενειάρχες και μπερδεμένους άντρες και άλλα τόσα παραμύθια, που όχι απλά δεν είναι κρυμμένα στο σκοτάδι και αποκομμένα από τον κοινωνικό ιστό αλλά είναι γέννημα θρέμμα αυτού. Εμείς αυτό που βλέπουμε είναι ένα συνεχές της πιο εξοντωτικής πατριαρχικής βίας πάνω στα σώματα και στις ψυχές ντόπιων, μεταναστριών, παιδιών και μη.
Στην πατριαρχικά δομημένη κοινωνία τα άτομα όταν γεννιούνται τους αποδίδονται συγκεκριμένοι έμφυλοι ρόλοι. Αυτοί οι ρόλοι (ανά)παράγονται μέσα στις πυρηνικές οικογένειες. Βλέπουμε λοιπόν το κυρίαρχο αρσενικό να έχει λόγο στις επιλογές και στα σώματα από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, είτε αυτός είναι ο πατέρας είτε ο σύζυγος είτε ο μεγάλος γιός. Μια ιεραρχική δομή που έχει αντίκτυπο στις ζωές των θηλυκοτήτων ή των μικρών παιδιών της οικογένειας, των οποίων τα θέλω και οι ανάγκες περιορίζονται. Γι αυτό πολλές φορές οικεία πρόσωπα ασκούν και την μέγαλύτερη εξουσία στα επιζώντα άτομα έμφυλης βίας και στις περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης ή εκμετάλλευσης αυτών εμπλέκονται και οι αρρενωπότητες της οικογένειας.
Στο κύκλωμα trafficking που κατήγγειλε η Ε. το καλοκαίρι του 2021 ο πατέρας της,ο πρώην σύντροφος της Ντάνιελ και ο μπάτσος Μπουγιούκος αποτελούσαν τους βασικούς κατηγορημένους. Σε πρώτο βαθμό ο πατέρας της και ο Ντάνιελ κρίθηκαν αθώοι για βιασμό και σωματεμπορία,ενώ ο μπάτσος που καταδικάστηκε για εμπορία ανθρώπου άσκησε έφεση. Έτσι, στις 18 Σεπτεμβρίου 2024 εκδικάζεται η υπόθεση σε β΄βαθμό.
Πού είναι το κρατος και οι θεσμοί του μέσα σε όλα αυτα;
Ο ρόλος του κράτους είναι συνεπής και ξεκάθαρος: Αποτελεί τον βασικό πυλώνα και τον εγγυητή της ύπαρξης και της διαιώνισης των κυκλωμάτων trafficking, έξω απο τα πλαίσια του οποίου δεν μπορεί να υπάρξει και ακόμη πιο σημαντικό χώρις την ενεργή εκμπλοκή των μπάτσων και των δικαστών. Οι δουλειές και οι σχέσεις κράτους και παρακράτους συμπυκνώνονται στην υπόθεση της Greek Mafia (κύκλωμα με υψηλόβαθμα στελέχη, μπάτσους, απόστρατους, δικηγόρους, ‘καλα’ και ‘κακα’ παιδια της νύχτας και μπόλικο ξέπλυμα μαύρου χρήματος με ό,τι αυτό συνεπάγεται) και του πρωτεύοντα ρόλου της στα κυκλώματα τραφικινγκ. Η γνωστή πλέον με το ψευδώνυμο «Μαρίνα», είναι κατηγορούμενη ως «ταμίας» του κυκλώματος προστασίας στη δίκη της Greek Police Mafia και η ιδιοκτήτρια του οίκου ανοχής επί της οδού Κασσάνδρας 6 στον Κεραμεικό, χώρο που η 12χρονη από τον Κολωνό αναγνώρισε ως ένα από τα μέρη όπου την εξέδιδε ο Μίχος και ο οποίος έτσι για να πέφτει και λίγη στάχτη στα μάτια, είχε σφραγιστεί και επανασφραγιστεί 7 φορές, με την ελληνική αστυνομία “να μην γνωρίζει” τη λειτουργία του μέχρι να αποκτήσει διαστάσεις ο αγώνας της 12χρονης και της οικογένειας της(βολικότατο). Ήταν επίσης η διαχειρίστρια σελίδας γνωριμιών μέσω της οποίας ο μπάτσος Μπουγιούκος εξέδιδε την 19χρονη Ε. Στην κατάθεση που είχε δώσει η ίδια στις 10 Ιουλίου 2021,ανέφερε: «Αυτός (σ.σ.: ο αστυνομικός) μου είπε ότι η μητέρα ενός φίλου του, του Γ.Λ., έχει οίκους ανοχής στην Αθήνα και ένα site για να κλείνεις ερωτικά ραντεβού με κοπέλες και μου πρότεινε να εργαστώ κι εγώ γι’ αυτήν. Ο Δ. και ο Λ. δουλεύουν χωρίς να φαίνονται για τη μητέρα του Λ., την οποία φωνάζουν στη δουλειά Μαρίνα, χωρίς να γνωρίζω ποιο είναι το πραγματικό της όνομα. Αυτοί ουσιαστικά είναι τα αφεντικά και κανονίζουν τις δουλειές και διαχειρίζονται το site. Όταν μου έγινε η πρόταση από τον Δ. να εργαστώ μαζί τους, εγώ αρχικά το αρνήθηκα, όμως αυτός με απείλησε ότι θα με σκοτώσει και ότι θα κάνει κακό στην οικογένειά μου και έτσι εξαναγκάστηκα να δουλέψω μαζί τους».
Δεν πρόκειται για ένα μηχανισμό που ξέφυγε μέσα στο σκοτάδι της μαφίας και της καπιταλιστικής αγοράς(με τζίρους εκατομμυριών ευρώ τον μήνα) αλλα ακριβώς για την πραγματική όψη του πως το κεφάλαιο ρέει πάνω στα σώματα μας,για το πως το ελληνικό κράτος με όλες τις πτυχές του (μπάτσοι, δικαστική εξουσία, πατριαρχική βία) εγγυάται ότι όλα αυτά τα κυκλώματα θα λειτουργούν ανενόχλητα. Είναι αυτό που ρυθμίζει τις συνθήκες μετανάστευσης, ώστε όσες μετανάστριες καταφέρνουν (καθώς αποτελεί ερώτημα για τον εαν τα καταφέρνουν όντως) να καταγγειλούν την κακοποιήση τους μέσα σε τέτοια κυκλώματα, αυτό που έρχεται ως απάντηση ειναι η απέλαση. Οι επιζώσες καταλήγουν κατηγορούμενες για το καθεστώς της μετανάστευσης τους και τις περισσότερες φορές τις έχουν ήδη απελαύνει πριν εκδικαστεί η υπόθεση τους.
Η αστική δικαιοσύνη λειτουργεί με ταξικά, έμφυλα και φυλετικά κριτήρια. Μέσα στις δικαστικές αίθουσες αναπαράγεται η κουλτούρα του βιασμού με ερωτήσεις που υπονοούν ότι με κάποιο τρόπο τα ήθελε και τα έπαθε, με κάποιο τρόπο θα έφταιγε και αυτή. Τα επιζώντα έμφυλης βίας επανατραυματίζονται και κρίνονται σαν κατηγορούμενα, προσπαθόντας να αποδείξουν την εγγυρότητα των βιωμάτων τους, πολλές φορές μπροστά στους ίδιους τους κακοποιητές τους. Η Ε. το έζησε αυτο στην ολότητα και στη βιαιότητα του, αφού την έβαλαν στη διαδικασία να είναι στην ίδια αίθουσα με τους θύτες της και να χρειάζεται να καταθέσει μπροστά τους. Ο εισαγγελέας μάλιστα, που πρότεινε την αθώωση όλων των κατηγορουμένων, είπε πως “η καταγγέλλουσα μπορούσε να πράξει διαφορετικά και να πάρει άλλο δρόμο στη ζωή της” και ακόμη πως και η ίδια ήθελε αυτή τη σεξουαλική επαφή μαζί τους. Είναι εμφανές το πως στα κυκλώματα trafficking συμμετέχουν ο πατέρας και άλλοι της ιερής ελληνικής οικογένειας, μπάτσοι, καταστηματάρχες, πολιτικά πρόσωπα και γενικά πρόσωπα σε υψηλή κοινωνική και ταξική θέση. Θύτες που έχουν τις κατάλληλες ανδρικές ταυτότητες που διαιωνίζονται μέσα από δομές εξουσίας, βρίσκουν αντίστοιχα δίκτυα εξουσίας να τους υποστηρίξουν. Έτσι, στις δίκες για έμφυλη βία, βλέπουμε εξαγοράσιμες ποινές, πόσο μάλλον με το νέο ποινικό κώδικα, βιαστές να αθωώνονται ή να τους καταδικάζουν σε 2-3 χρόνια με αναστολή της ποινής και τα δικαστήρια να επικαλούνται το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου όπως έγινε και στην περίπτωση του μαστροπού μπάτσου Μπουγιούκου. Ο μπάτσος αυτός, από τότε που αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή έχει απειλείσει την ζωή της επιζώσας, σε μια απέλπιδα προσπάθειά του να τη φιμώσει και να καταστείλει τον αγώνα της. Ακόμη, την κατείγγειλε για διακίνηση ναρκωτικών αλλά και για παράνομη σεξεργασία χωρις τα απαραίτητα υγειονομικά έγγραφα. Κατηγορία καθαρά εκδικιτική, η οποία έπεσε στο δικαστήριο.
Στο σύστημα κράτους-πατριαρχίας-καπιταλισμού που προσπαθεί να ελέγξει τις ζωές μας, τα σώματα μας γίνονται αντιληπτά ως εργαλεία προς εκμετάλλευση και οικονομική εξόντωση. Δυστυχώς, μέσα στις αφηγήσεις του κράτους καθώς και των μμε, η σύγχιση trafficking και σεξεργασίας είναι πολύ συχνή. Η τακτική αυτή αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από τα πραγματικά αίτια της σωματεμπορίας, που είναι κομμάτι της συστημικής βίας και ακόμη δίνει άλλοθι στα κράτη να ασκήσουν σκληρότερη πολιτική καταπολέμησης της σεξεργασίας καθώς και περαιτέρω αντιμεταναστευτική πολιτική. Είναι σημαντικό να ξαναειπωθεί πως σε πολλές καταγραφές καταναγκαστικής σεξεργασίας, τα άτομα μπορεί στην αρχή να συννενούσαν και μετέπειτα να ξεκίνησε η κακοποίηση τους, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχουν οι δομές για να καταγγείλουν τους μαστροπούς και τους θύτες τους. Η επιλεκτική συμπόνοια που προσφέρεται μόνο σε όσα επιζώντα άτομα πληρούν τη χριστιανική ηθική της κοινωνίας και δεν είναι προκλητικά με τον οποιοδήποτε τρόπο ορίζει αυτή κάθε φορά, κλείνει το στόμα σε όσα άτομα ζουν σε συνθήκες κακοποίησης. Έτσι, η έμφυλη βία κανονικοποιείται σε κάποιες περιπτώσεις, ενώ σε άλλες καταδικάζεται γιατί διαταράσσει την επίπλαστη κοινωνική ειρήνη. Καμία ειρήνη δεν υπάρχει στο σύστημα που συντηρεί και θρέφει τα κυκλώματα σωματεμπορίας. Κυκλώματα που εκμηδενίζουν τα άτομα, τα αναγκάζουν να ζουν σε συνθήκες ημιθανάτου, μετατρέποντάς τα σε μηχανές. Σύμφωνα και με τα λόγια της δικηγόρου της 19χρονης “το trafficking είναι πόλεμος”. Όντως είναι ένας κοινωνικός πόλεμος στον οποίο το επιζών άτομο απανθρωποποιείται κι αντικειμενοποιείται πλήρως, διασύρεται στις οθόνες μας λες και το ίδιο ήταν υπαίτιο ή συνένοχο για την ύπαρξη του κυκλώματος εν’ω παράλληλα οι πραγματικοί ένοχοι, οι οποίοι τυχαίνει να είναι ευυπόληπτοι άντρες με αξιώματα, συγκαλύπτονται και προστατεύονται από τους κρατικούς μηχανισμούς και των περισσότερων τα ονόματα δε θα τα μάθουμε ποτέ.
Όταν τα συνθήματα γίνονται πράξη
Στις 10/7/2021 η Ε. βρίσκει διέξοδο σε μια σερβιτόρα γειτονικού καφέ. Μέσα στη κοινωνία του “δεν σε αφορα” και του “πού να μπλεκεις”, το ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ παίρνει σάρκα και οστά και έτσι καταφέρνει να ξεφύγει από τον κακοποιητή και προαγωγό, πρώην μπάτσο Μπουγιούκο, ο οποίος την κακοποιούσε σεξουαλικά, συναισθματικά, σωματικά και την εξέδιδε για χρόνια. Με τη βοήθεια φεμινστικών ομάδων δημιουργήθηκε ένα δίκτυο αλληλεγγύης, γιατί ξέρουμε πολύ καλά πως ότι έχουμε είναι η μία το άλλο. Το εχουμε ζήσει σπίτι μας, στις γειτονιές μας, στις δουλειές μας, με τις φίλες μας και με μικρά ή μεγάλα δίκτυα αλληλεγγύης, που μας έμαθαν να φροντίζουμε η μία την άλλη. Για εμάς η Ε. δεν είναι μια υπόθεση που θα μπει στο συρτάρι, ούτε ενα μεμονωμένο τυχαίο περιστατικό, είναι πόλεμος ενάντια στην ύπαρξή μας, η αποτύπωση της σαπίλας αυτής της κοινωνίας και η υπενθύμιση πως μέσα σ’αυτόν τον κόσμο που μας θέλει φρόνιμες και ήσυχες, πάντα θα μας βρίσκει απέναντι. Για όλες όσες δεν έχουν φωνή να μιλήσουν” όπως έχει πει η ίδια μέσα στις δικαστικές αίθουσες στις οποίες κλήθηκε πολλές φορές να βρεθεί. Μέχρι να τελειώνουμε με όλους εσάς, τους κακοποιητές και εκμεταλλευτές των ζωών μας, δημιουργούμε ρωγμές και σπάμε τη σιωπή.
ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ (ΠΑΡΑ)ΚΡΑΤΟΥΣ
Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΠΑΙΔΟΒΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑ
Συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Ε. επιζώσα κυκλώματος trafficking Σάββατο 14/09 12:00 Καμάρα, εν όψει του εφετείου στις 18/09
Βγαίνεις βόλτα και εισαι γκει άτομο και αυτό για κάποιο λόγο ενοχλεί. Είσαι μετανάστρια στην ελλάδα και λένε αποτελείς υγειονομικό κίνδυνο. Λεκτικές και σωματικές επιθέσεις είναι καθημερινές έναντι σε κουιρ άτομα, Ρομά και μετανάστες και ακόμη σε όσα δεν πληρούν τα ετεροκανονικα στάνταρ της κοινωνίας και θεωρούνται απειλή για την εθνική ενότητα. Έτσι, μέσα στη διάχυτη ομοφοβία και ρατσισμό που διαδίδονται και συνυπάρχουν στις κοινωνικές μας σχέσεις, έγινε μία μαζική επίθεση από 150 άτομα μικρής ηλικίας προς 2 κουιρ άτομα που περπατούσαν στο κέντρο της πόλης, στην Αριστοτέλους, τα οποία εν τέλει βοηθήθηκαν από εργαζόμενα σε μαγαζί της περιοχής.
Ο φασισμός δεν αποτελεί κομμάτι μόνο οργανωμένων ομάδων αλλά τα άτομα καθώς μεγαλώνουν γαλουχούνται με αξίες, οι οποίες τα συσπειρώνουν γύρω απο τον εθνικό κορμό. Το κράτος θρέφει και συντηρεί τα φασιστικά μορφώματα, καθώς είναι πολύ βολικές για αυτό και για τον καπιταλισμό, οι κάθετες δομές της κοινωνίας που δεν αφήνουν περιθώρια για να δημιουργηθούν προβληματισμοί και ύστερη συλλογικοποίηση των ατόμων που έχουν κοινά ταξικά συμφέροντα.
Μας λένε ότι σαν κοινωνία έχουμε κανει “πρόοδο και βήματα προς τα μπροστά”, αφού πλέον μπορούμε να παντρευόμαστε και να συνάπτουμε σύμφωνα συμβίωσης άρα δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας αφού το κράτος μας λέει οτι εξασφάλισε τα δικαιώματα μας, παρόλο που οι μηχανισμοί του ( πολιτικοί, εκκλησία, ΜΜΕ) εξαπέλυσαν το προηγουμενο διάστημα ομοτρανσφοβικο οχετό βάζοντας στο στόχαστρο κουιρ ατομα και τις ζωές τους.
Στην εθνική ενότητα, στον φασισμό, στην ομοτρανσφοβία απαντάμε συλλογικα, με αλληλεγγύη, αντιστρέφοντας τον φόβο και διεκδικοντας τους δρόμους και τις ζωές μας πίσω.
Τον Σεπτέμβριο γίναμε μάρτυρες άλλης μίας γυναικοκτονίας που συνέβη στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης. Ένας μπάτσος σκότωσε την εν διαστάσει σύζυγό του με καραμπίνα, ενώ νωρίτερα είχε δηλώσει και στον πατέρα του αυτήν του την επιθυμία. Πριν λίγες μέρες, ξανά στην Καλαμαριά, μάθαμε και για μία ακόμη γυναικοκτονία. Το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, ο γυναικοκτόνος, αφού σκότωσε τη σύντροφό του με συνεργό έναν φίλο του, προσπαθούσε για μέρες να πείσει την κοινή γνώμη και τις αρχές ότι αυτή εξαφανίστηκε μόνη της. Ο γυναικοκτόνος ήταν μάλιστα γνωστό πως κακοποιούσε την πρώην σύντροφό του και την αδερφή του, αφού υπήρχε και σειρά από καταγγελίες.
Αυτά τα περιστατικά δεν είναι αποκομμένα απο τη κοινωνική πραγματικότητα. Βλέπουμε και τα δύο γεγονότα ως την κορύφωση της πατριαρχικής επιβολής και βίας η οποία στηρίζεται και στηρίζει το κρατικό, καπιταλιστικό οικοδόμημα. Είναι επακόλουθα του τρόπου που έχουν δομηθεί οι έμφυλες σχέσεις και ρόλοι, οι οποίοι καθιστούν τις θηλυκότητες άτομα χωρίς αυταξία,ως ιδιοκτησία προς πολλαπλή εκμετάλλευση, σεξουαλική, ψυχολογική, οικονομική. Αυτοί οι ρόλοι διαμορφώνονται και αναπαράγονται από φορείς κοινωνικοποίησης όπως η οικογένεια,το σχολείο και τα μέσα ενημέρωσης.Δημιουργούν πρότυπα συμπεριφορών που ακόμα και αν προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε, δεν θα μπορέσουμε ποτέ εγγυημένα να είμαστε ασφαλείς από την έμφυλη βία, καθώς αυτοί οι ρόλοι και τα στερεότυπα είναι αντικρουόμενα και μεταβαλλόμενα.
Βλέπουμε συνεχώς τα περιστατικά έμφυλης βίας να εξατομικεύονται, αφαιρώντας την πολιτική διάστασή τους. Σε αυτά τα πλαίσια η συμπεριφορά των θυτών ψυχολογικοποιείται, σε μια προσπάθεια αιτιολόγησης και μετατροπής της καθημερινά βιωμένης πατριαρχικής βίας σε κάτι μακρινό και απόκοσμο που ανήκει στο χώρο της ψυχοπαθολογίας. Σαν ένα θέαμα που δεν μας επηρεάζει, σαν κάτι που μπορούμε να παρακολουθούμε από τον καναπέ μας για ψυχαγωγία. Από ενεργά υποκείμενα που μπορούν να επηρεάσουν τη κοινωνική πραγματικότητα μετατρεπόμαστε σε παθητικούς καταναλωτές θεάματος, περιμένοντας την επόμενη λεπτομέρεια της υπόθεσης σαν να περιμένουμε το επόμενο επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς. Οι δολοφονίες των θυληκοτήτων παρουσιάζονται σαν φυσικό επακόλουθο που έρχεται οριακά να τις απαλλάξει απο την πατριαρχική βία που δέχονται καθημερινά. Ξεχνάμε ότι τη ζωή μας δε τη χαρακτηρίζει η μιζέρια, η θανατίλα κι η βία που δεχόμαστε, αλλά αυτές είναι καταστάσεις που παλεύουμε για να ξεφύγουμε. Ξεχνάμε ότι οι δολοφονημένες είχαν καθημερινές ζωές που άξιζαν να βιωθούν, πολύπλευρες ζωές που δεν περιστρέφονταν μόνο γύρω απο τον κακοποιητή τους.
Λόγο για τα σώματα και τις ζωές μας δεν έχουν ούτε η κοινωνία, ούτε οι δημοσιογράφοι, ούτε το κράτος. Δεν αναζητάμε πιο “φιλικούς” κρατικούς υπαλλήλους και θεσμούς ως σωτηρία από την πατριαρχική βία που βιώνουμε, αντίθετα τους βλέπουμε ως αναπόσπαστο κομμάτι της. Γνωρίζουμε καλά ότι το κράτος δημιουργεί επιπρόσθετα πρόβληματα όταν καταγγέλλουμε τους κακοποιητές μας και βάζει εμπόδια όταν προσπαθούμε να ξεφύγουμε. Στην υποτιθέμενη προστασία του εμείς βλέπουμε περισσότερη επιτήρηση, έλεγχο και επανατραυματισμό.
Για το λόγο αυτό, η συζήτηση γύρω από την ανυπαρξία και την αδιαφορία του κράτους σε γεγονότα όπως οι γυναικοκτονίες μας βρίσκουν σε θέση κριτικής και πλήρους αντίθεσης. Το κράτος λειτουργεί όπως οφείλει για τη διατήρηση της ισχύουσας τάξης πραγμάτων, δηλαδή με τρόπο που σίγουρα δε θα σταματήσει την καθημερινή βιωμένη βία για τον καταπιεσμένο κόσμο και ειδικά την έμφυλη μορφή της. Δεν πρόκειται να λάβει μέτρα που θα μεταβάλλουν την αναπαραγωγή του υπάρχοντος συστήματος που είναι εν γένει βίαιο και δολοφονικό σε κάθε έκφανσή του.
Από παθητικοί καταναλωτές θεάματος να γίνουμε δρώντα υποκείμενα, να χτίσουμε αντανακλαστικά αλληλεγγύης και να μετατρέψουμε την παθητική ατομική αγανάκτηση σε αντίδραση και αλληλοστήριξη κάνοντας πράξη το ποτέ καμία μόνη.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΥΧΑΙΟ, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
ΗΤΑΝ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΔΡΑΚΟΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΤΕΡΑΣ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ
Συγκέντρωση το Σάββατο 27/01 στο Δημαρχείο Καλαμαριάς στη 13:00.
Την Τετάρτη 17/01 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης για την γυναικοκτονία που έγινε στην περιοχή πριν λίγες μέρες, καλώντας ταυτόχρονα σε συγκέντρωση το Σάββατο 27/01 στη 13:00 στο δημαρχείο Καλαμαριάς. Περάσαμε από τον κεντρικό πεζόδρομο και τα γύρω δρομάκια μοιράζοντας κείμενα και κολλώντας αφίσες.
Κατά διαστήματα βλέπουμε τα φασιστικά σκουπίδια να αποπειρώνται να βγουν από τις τρύπες τους επιχειρώντας εμφανίσεις στο δημόσιο χώρο και χτυπήματα στον αγωνιζόμενο κόσμο, σε καταλήψεις, σε μετανάστριες, σε κουήρ άτομα, σε ό,τι δεν συμμορφώνεται στο “ιερό τρίπτυχο” πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Οι φασιστικές επιθέσεις, οι δολοφονίες και οι βιαιότητες σε θηλυκότητες και κουήρ άτομα, οι εργατικές δολοφονίες δεν αποτελούν εξαίρεση στη καθημερινότητά μας ούτε απλά θεαματικά λεπτά στα μίντια. Είναι πανταχού παρόντα βιώματα και πραγματικότητες. Οι κρατικές πολιτικές που χτίζονται σε βάθος χρόνου δεν θα μπορούσαν να εντείνουν την υποτιμήση των ζωών μας χωρίς την βοήθεια των φασιστικών μορφωμάτων.
Το κράτος θρέφει και συντηρεί τα φασιστικά μορφώματα με τα οποία έχει σχέση αλληλεξάρτησης. Αποτελούν ένα χρήσιμο εργαλείο που θα καταστείλει και θα εξοντώσει τους πληθυσμούς που περισσεύουν και που το κράτος θέλει διακαώς να ελέγξει. Ο πόλεμος κατά των μεταναστριών, ο ρατσισμός, ο αντιτσιγγανισμός, η ομοφοβία είναι διάχυτα στην ελληνική κοινωνία, συντηρούν τον φασισμό και προλειαίνουν το έδαφος για φασιστικές επιθέσεις σε περιόδους κρίσης. Η συσπείρωση γύρω από κάθετες δομές που συγκροτούνται γύρω από την ιδέα της εθνικής ενότητας και στοχεύουν στον πόλεμο ενάντια στον εσωτερικό είτε εξωτερικό εχθρό απορποσανατολίζουν απο τον πραγματικό εχθρό, το κράτος. Ταυτόχρονα, συσκοτίζουν την ευθύνη κράτους και καπιταλισμού στη φτωχοποίηση της κοινωνικής βάσης αποδίδοντας πολύ βολικά το φταίξιμο σε πληθυσμούς που είναι σκληρά εκμεταλλευόμενοι στην τοπική κοινωνία.
Αυτές οι προσπάθειες διαίρεσης του προλεταριάτου παίρνουν σάρκα και οστά στη ρουτινιασμένη και επιβαρυμένη καθημερινότητα, κάθε φορά που τα λεφτά στο σούπερ μάρκετ δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά και η οργή προσανατολίζεται στην ταμία αντί για τις πολυεθνικές και την ακρίβεια. Κάθε φορά που το νοίκι κι οι λογαριασμοί χτυπούν την πόρτα και αντί να φουντώσει η αγανάκτηση για το ξεζούμισμα από τους ιδιοκτήτες, ενεργοποιείται ο ρατσιστικός οχετός περί μεταναστών που ‘μας κλέβουν’ τις δουλειές, τις θέσεις, τα λεφτά και εν γένει την ζωή. ‘Ετσι, η υποκαστάσταση των πραγματικών εχθρών με πλασματικούς δεν απέχει από τη βιωμένη πραγματικότητα. Εχθρός μας είναι τα αφεντικά και οι απανταχού καταπιεστές μας. Οποιαδήποτε προσπάθεια διαίρεσης και κανιβαλισμού μεταξύ του πολυεθνικού προλεταριάτου εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους.
Βλέπουμε τις γειτονιές μας να αποτελούν ένα καθημερινό πεδίο συκγρούσεων τάξης, φύλου, φυλής και οι σιωπές, οι υποχωρήσεις και αντίστοιχα οι συλλογικές μας αντιστάσεις καθορίζουν τους τρόπους που ζούμε, εργαζόμαστε, ερωτευομάστε, αγωνιζόμαστε και συνολικά σχετιζόμαστε. Γι΄ αυτό και οι απαντήσεις που δίνουμε πρέπει να είναι συλλογικές μαχητικές και με διάρκεια μέχρι να έχουν οι αγώνες μας την πολυμορφία της ζωής μας. Ανυποχώρητοι κι αδιαμεσολάβητοι αγώνες για να τσακίσουμε καθε παρακλάδι του φασισμού στις γειτονιές μας, στις σχολές, στη δουλειά μας, στις πλατείες και σε κάθε κοινωνικό πεδίο που υπάρχουμε.
Πριν από έναν χρόνο αποκαλύφθηκε το κύκλωμα trafficking στην περιοχή του Κολωνού. Ο διακινητής που γνωστοποιήθηκε αρχικά ήταν ιδιοκτήτης μικρού παντοπωλείου και γνωστός στη τοπική κοινωνία για τις πολιτικές του διασυνδέσεις εντός της ΝΔ, Ηλίας Μίχος, ο οποίος εξέδιδε τη 12χρονη. Κατόπιν, ακολούθησε η αποκάλυψη της εμπλοκής πολιτικών και μπάτσων. Η επιζήσασα με την οικογένειά της κατήγγειλαν όσα έζησε και έκτοτε παρακολουθούμε την ακατάπαυστη κρατική και παρακρατική εξόντωσή της ηθικά, οικονομικά και ποινικά. Εξαρχής, η αστυνομία αποπειράθηκε να παραγκωνίσει την καταγγελία από τη στιγμή που τους έγινε κατανοητό για ποιόν πρόκειται και να ξεκινήσει η συγκάλυψη. Την υπέβαλαν σε εξαντλητικές καταθέσεις και φυλάκισαν τη μητέρα της παρά τα ελλιπή στοιχεία και τις καταθέσεις των παιδιών της.
Η μητέρα συγκεκριμένα, εξακολουθεί να βρίσκεται προφυλακισμένη και να αποτελεί καθημερινό στόχο της προπαγάνδας των ΜΜΕ και των αφηγημάτων που κυριαρχούν στη κοινή γνώμη. Οι δικαστικοί και υπόλοιποι ξεπλυματικοί μηχανισμοί κράτους και μαφίας,επιχειρούν στοχευμένα και μεθοδικά να μετακυλήσουν τις ευθύνες σε αυτή παρουσιάζοντας την ως βασική κατηγορούμενη και συνεργό του σκουπιδιού Μίχου. Είναι αρκετά φανερό ότι η μητέρα στη συγκεκριμένη περίπτωση αποτελεί τον εύκολο στόχο. Λόγω της ταξικής της θέσης ως φτωχό άτομο της κοινωνικής βάσης αλλά και λόγω της κοινωνικής εννοιοδότησης του ρόλου της μητέρας, κανιβαλικά όλοι σπεύδουν να τη κατηγορήσουν για “την παραμέληση του παιδιού της”. Αξίζει να σημειωθεί ακόμα ότι τον Γενάρη του 2023 προχώρησε σε απεργία πείνας με αίτημα την αποφυλάκιση της το οποίο απορρίφθηκε από τις δικαστικές αρχές.
Το ίδιο το κράτος που συντηρεί τα κυκλώματα σωματεμπορίας ευαγγελίζεται ότι τα πολεμά και πως προστατεύει τα επιζήσαντα. Ενώ η οικογένεια ζούσε υπο καθεστώς συνεχούς κρατικής επιτήρησης και έλεγχου “για την προστασία της” δέχθηκε επίθεση με πέτρες στα παράθυρα του σπιτιού της, άγνωστοι απείλησαν λεκτικά τον αδερφό της να σιωπήσει, μαυροφορεμένοι άντρες με παρατεταγμένα όπλα σταμάτησαν όχημα ασφάλειας που επέβαινε με τα αδέρφια της και τους έκαναν έλεγχο και η υφυπουργός Δόμνα Μιχαηλίδου έδωσε δημόσια τη διεύθυνση κατοικίας της.Είναι πασιφανές ότι όλα αυτά δεν αποτελούν κινήσεις στήριξης και ενδυνάμωσης επιζώντος ατόμου, αλλά τακτικές εκφοβισμού τόσο του ίδιου όσο και των επόμενων επιζώντων που θα επιχειρήσουν να σπάσουν τη σιωπή.
Δεν θα μπορούσαν να υπάρχουν κυκλώματα σωματεμπορίας δίχως την αλληλοτροφοδότηση κράτους -παρακράτους. Έτσι, και εδώ είδαμε τη συνεργασία κράτους και μαφίας προκειμένου να συγκαλύψουν την υπόθεση, να προστατευτούν οι ίδιοι και να τρομοκρατήσουν το επιζήσαν ατομο. Εξάλλου, υπάρχει ολόκληρος μηχανισμός, δικαστικός, αστυνομικός, μιντιακός που θα δρασει ξεπλυματικά και θα προσπαθήσει να μην αποκαλύψει κι εκθέσει ισχυρά ονόματα που μπλέκονταν στο trafficking και θα δράσει κατασταλτικά για την οικογένεια.
Η σωματεμπορία με τη μορφή σεξουαλικοποιημένης βίας, επιπλέον στηρίζεται στη πατριαρχική δόμηση του εξουσιαστικού πλέγματος και της κοινωνίας. Η υποτίμηση των ικανοτήτων και η αντικείμενο ποίηση των σωμάτων των θηλυκοτήτων στην πατριαρχική συνθήκη αποτελούν θεμέλιο λίθο της επιβολής της σεξουαλικοποιημένης βίας στα σώματά μας, κατάσταση που εντείνεται όταν το άτομο βρίσκεται στην παιδική και εφηβική ηλικία. Η κοινή γνώμη θεωρεί πιο ειδεχθή περιστατικά έμφυλης βίας αυτά των ανηλίκων γιατί πληρούν τα κριτήρια αγνότητας κι αθωότητας προκειμένου να πείσουν τα λαϊκά και μη δικαστήρια σχετικά με τον (παρα)βιασμό τους. Η σεξουαλικοποίηση των παιδικών σωμάτων είναι εν μέρει απότοκο της αντίληψης των παιδιών ως μη άτομα, χωρίς αυτοδιάθεση, που άλλοι (οικογένεια κι άλλοι θεσμοί) παίρνουν αποφασεις για αυτά. Δεν μπαίνουμε στην θέση να κατανοήσουμε τις επιθυμίες και τις ανάγκες τους, αναπαράγοντας ιεραρχικές συμπεριφορές. Έτσι, και με τη 12χρονη ποτέ δεν ακούσαμε τί επιθυμούσε η ίδια και τί όχι.
Τη Δευτέρα 8/1/24 η υπόθεση θα εκδικαστεί με κύρια κατηγορούμενη και τη μητέρα της επιζήσασας η οποία αντιμετωπίζει τις κατηγορίες της μαστροπείας και της πορνογραφίας ανηλίκου. Θεωρούμε σημαντική και αναγκαία την έμπρακτη συμπαράσταση σε όσα άτομα τολμούν να τα βάλουν με κράτος, παρακράτος και τα ξεπλυματικά τους όργανα.
Να δομήσουμε σχέσεις αλληλεγγύης και να αγωνιστούμε συλλογικά μέχρι να σπάσει η σιωπή και ο φόβος.
Αλληλεγγύη στη 12χρονη επιζήσασα κυκλώματος trafficking
Άμεση αποφυλάκιση της μητέρας της
Συγκέντρωση αλληλεγγύης Δευτέρα 08/01/24 στην Καμάρα στη 13:00
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ,
ΠΑΙΔΟΒΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑ
Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα
*Μετά την συγκέντρωση ακολούθησε μαζική αφισοκόλληση σε κεντρικούς δρόμους της πόλης
