Έχουν περάσει δύο χρόνια από τη μαζική δολοφονία των Τεμπών και παρά τις προσπάθειες του κράτους για συγκάλυψη και καθησυχασμό μας, η θλίψη,η οργή κι η αγανάκτησή μας μεγαλώνουν, γίνονται αμφισβήτηση του υπάρχοντος και δράση, μετατρέπονται στην αναζήτηση της δικαιοσύνης στο δρόμο. Καθημερινά, έρχονται στο προσκήνιο καινούργιες αποκαλύψεις, νέα οπτικοακουστικά υλικά, εξαφάνιση στοιχείων. Πολιτικά πρόσωπα και παρουσιαστές στα σαπιοκάναλα μάς λένε να ξεχάσουμε τι έγινε στα Τέμπη, να επιστρέψουμε στην κανονικότητα, ή να εμπιστευτούμε την αστική δικαιοσύνη, ενώ παράλληλα ασκείται πίεση προς τους συγγενείς των θυμάτων που κάνουν αγώνα για να ξεσκεπάσουν τη συγκάλυψη. Στην αρχή κάναν λόγο για δυστύχημα, αμέλεια και δήθεν ανθρώπινο λάθος ενός σταθμάρχη, ενώ οι πραγματικοί υπαίτιοι κι η ρίζα του προβλήματος έγκειται πολύ πιο βαθιά, στο ίδιο το σύστημα, το κράτος και το κεφάλαιο. Επίσης, να επισημάνουμε πως ανά τα χρόνια οι εργαζόμενοι της Hellenic Train έκαναν απεργίες και κατήγγειλλαν την κατάσταση του σιδηροδρομικού δικτύου, στο οποίο δεν υπήρχε κανένα ουσιαστικό μέτρο ασφάλειας, αλλά λασπολογούνταν, οι απεργίες τους κηρύσσοταν παράνομες και αποσιωπούνταν. Μέσα στο κρατικό καπιταλιστικό σύμπλεγμα διαπιστώνεται με τον πιο σκληρό τρόπο πως οι ζωές μας δεν εχουν καμία αξία. Στον σύγχρονο φιλελευθερισμό 57 χαμένες ζωές δε σημαίνουν τίποτα μπροστά στο βωμό της γιγάντωσης κεφαλαιακού κέρδους. Το ίδιο ισχύει και για την πολύνεκρη δολοφονία, αυτή των εκατοντάδων μεταναστ(ρι)ών στην Πύλο, που ειδικά λόγω ελληνικού ρατσισμού σχεδόν θεωρείται κανονικότητα στα μάτια της κοινωνικής πλειοψηφίας. Πρέπει να καταλάβουμε ότι τον πόλεμο τον ζούμε καθημερινά και ότι είναι κοινωνικός και ταξικός. Ό,τι δήθεν βαφτίζουν ατυχήματα, ναυάγια, ανθρώπινα λάθη στην πραγματικότητα αφορούν μια πάγια θανατοπολιτική του ελληνικού κράτους που προσπαθούν να συγκαλύψουν. Ο πόλεμος κατά των μεταναστριών, οι επαναπροωθήσεις, η μη συντήρηση έργων, η ιδιωτικοποίηση, οι εργατικές δολοφονίες, η ακρίβεια, η εξαθλίωση, το κυνήγι κι η καταστολή όσων περισσεύουν στην καπιταλιστική μηχανή δεν είναι ατζέντα μιας συγκεκριμένης κυβέρνησης αλλά συστηματική βία η οποία είναι απαραίτητη για τη συντήρηση του κράτους και του κεφαλαίου. Για αυτό κι εμείς οφείλουμε να πάρουμε τη δικαιοσύνη στα χέρια μας. Να μην ανεχτούμε την καταδυνάστευση των ζωών μας από αυτό το αδηφάγο σύστημα που μας θέλει υποταγμένους και διχασμένες.Να καταλάβουμε τους δρόμους.
ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΘΑ ΚΡΙΘΕΙ
ΚΑΝΕΝΑ ΠΕΝΘΟΣ ΕΘΝΙΚΟ, ΤΩΡΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΜΙΣΟΣ ΤΑΞΙΚΟ
ΔΕΝ ΗΤΑΝΕ ΤΑ ΤΕΜΠΗ ΟΥΤΕ Η ΚΑΚΙΑ ΣΤΙΓΜΗ, ΔΙΚΑ ΤΟΥΣ ΤΑ ΚΕΡΔΗ, ΔΙΚΟΙ ΜΑΣ ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ
Την Τετάρτη 6/11 πραγματοποιήσαμε συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Καμάρα και την Πέμπτη 7/11 παρέμβαση με μοίρασμα κειμένων σε λαϊκή και ανάρτηση πανό στο εργατικό πάρκο Θεσσαλονίκης σε αλληλεγγύη με τις 2 επιζώσες κυκλώματος trafficking από τον Κολωνό και την Ηλιούπολη.
Το κείμενο που μοιράστηκε:
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΙΣ 2 ΕΠΙΖΩΣΕΣ ΚΥΚΛΩΜΑΤΟΣ TRAFFICKING ΑΠΟ ΤΗΝ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΟΛΩΝΟ
Να δώσουμε μάχη για όλα μας
Tην Τετάρτη 6/11 ξεκινάει η δεύτερη δίκη του κυκλώματος trafficking και παιδοβιασμών της ανήλικης επιζώσας από τον Κολωνό, με την παραπομπή ακόμα 18 κατηγορουμένων (από τους 200 ταυτοποιημένους βιαστές) και την Πέμπτη 7/11 συνεχίζεται το εφετείο της υπόθεσης trafficking της Ηλιούπολης, το οποίο είχε διακοπεί τον περασμένο Σεπτέμβρη. Και οι δύο επιζώσες θα βρεθούν άλλη μια φορά στις δικαστικές αίθουσες για να υπερασπιστούν τα αυτονόητα που το πατριαρχικό σύστημα τους στέρησε.
Το κράτος που τα ρυθμίζει όλα
Ο ρόλος του κράτους είναι συνεπής και ξεκάθαρος ·αποτελεί τον βασικό πυλώνα και τον εγγυητή της ύπαρξης και της διαιώνισης των κυκλωμάτων trafficking, έξω απο τα πλαίσια του οποίου δεν μπορεί να υπάρξει και συγκεκριμενα/ιδίως χωρίς την ενεργή εμπλοκή των μπάτσων και των δικαστών. Οι δουλειές και οι σχέσεις κράτους και παρακράτους συμπυκνώνονται στην υπόθεση της Greek Mafia (κύκλωμα με υψηλόβαθμα στελέχη, μπάτσους, απόστρατους, δικηγόρους, ‘καλα’ και ‘κακά’ παιδιά της νύχτας και μπόλικο ξέπλυμα μαύρου χρήματος με ό,τι αυτό συνεπάγεται) και του πρωτεύοντα ρόλου της στα κυκλώματα τραφικινγκ. Η γνωστή πλέον με το ψευδώνυμο «Μαρίνα», είναι κατηγορούμενη ως «ταμίας» του κυκλώματος προστασίας στη δίκη της Greek Police Mafia και η ιδιοκτήτρια του οίκου ανοχής επί της οδού Κασσάνδρας 6 στον Κεραμεικό, χώρο που η 12χρονη από τον Κολωνό αναγνώρισε ως ένα από τα μέρη όπου την εξέδιδε ο Μίχος και ο οποίος έτσι για να πέφτει και λίγη στάχτη στα μάτια, είχε σφραγιστεί και επανασφραγιστεί 7 φορές, με την ελληνική αστυνομία “να μην γνωρίζει” τη λειτουργία του μέχρι να αποκτήσει διαστάσεις ο αγώνας της 12χρονης και της οικογένειάς της (βολικότατο). Ήταν, επίσης, η διαχειρίστρια σελίδας γνωριμιών μέσω της οποίας ο μπάτσος Μπουγιούκος εξέδιδε την 19χρονη Ε. Ωστόσο, το δικαστήριο δεν έχει καλέσει την «Μαρίνα» ως κατηγορούμενη σε καμία από τις δύο δίκες.
Δεν πρόκειται, φυσικά, για έναν μηχανισμό που ξέφυγε μέσα στο σκοτάδι της μαφίας και της καπιταλιστικής αγοράς (με τζίρους εκατομμυριών ευρώ τον μήνα), αλλά ακριβώς για την πραγματική όψη του πώς το κεφάλαιο ρέει πάνω στα σώματά μας, για το πώς το ελληνικό κράτος εγγυάται ότι όλα αυτά τα κυκλώματα θα λειτουργούν ανενόχλητα. Είναι αυτό που ρυθμίζει τις συνθήκες μετανάστευσης, ώστε όσες μετανάστριες καταφέρνουν (καθώς αποτελεί ερώτημα για τον εάν τα καταφέρνουν όντως) να καταγγείλουν την κακοποίησή τους μέσα σε τέτοια κυκλώματα, αυτό που έρχεται ως απάντηση είναι η απέλαση.
Οι ίδιοι οι βιαστές, μπάτσοι, δικαστές και μμε μιλάνε ακατάπαυστα για θηλυκότητες που τα θέλανε και το γουστάρανε με την έκτροπη πορεία της ζωής τους, για παιδιά που τελικά δεν ήταν και τόσο παιδιά, για ερωτευμένους οικογενειάρχες και μπερδεμένους άντρες και άλλα τόσα παραμύθια που όχι απλά δεν είναι κρυμμένα στο σκοτάδι και αποκομμένα από τον κοινωνικό ιστό και την καπιταλιστική πραγματικότητα αλλά είναι γέννημα θρέμμα αυτού.
«Σε έναν κόσμο που σου δίνει διαταγές και σε πνίγει σε αμέτρητες σιωπές»: Ό,τι έχουμε είμαστε εμείς
Οι διάφορες εκφάνσεις της πατριαρχικής βίας δεν είναι κάτι άγνωστο, ανοίκειο η πρωτάκουστο. Το έχουμε ζήσει (ή προσπαθούμε να ζήσουμε εντός αυτών) στο σπίτι μας, στις γειτονιές μας, στις δουλειές μας, με τις φίλες μας και με μικρά ή μεγάλα δίκτυα και η κύρια μορφή αντίστασης σε αυτή τη μορφή βαρβαρότητας είναι η αλληλεγγύη, αυτή που μας έμαθε να φροντίζουμε η μία την άλλη. Οι δυναμικές μας στο κοινωνικό πεδίο και η συλλογικοποιήση των αγώνων μας έχουν καταφέρει να φέρουν ρωγμές στο υπάρχον και να αποτελέσουν αναχώματα στις πατριαρχικές επιβολές. Το τράφικινγκ, οι βιασμοί, οι γυναικοκτονίες και οι πολλαπλές μορφές της έμφυλης βίας δεν είναι υποθέσεις που θα μπουν στα συρτάρια της λήθης και των δικαστών, ούτε μεμονωμένα τυχαία περιστατικά, είναι πτυχές του κοινωνικού πολέμου που διεξάγεται ενάντια στην ύπαρξή μας, η αποτύπωση της σαπίλας αυτής της κοινωνικής οργάνωσης και η υπενθύμιση πως μέσα σ’αυτόν τον κόσμο που μας θέλει φρόνιμες και ήσυχες, ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ
ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΧΕΡΑΝΗ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ, ΒΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑ
ΜΕ ΚΑΘΕ ΕΠΙΖΩΣΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ (ΠΑΡΑ)ΚΡΑΤΟΥΣ
ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΕΣ, ΦΤΩΧΕΙΑ, PUSHBACKS, TRAFFICKING ΚΑΙ ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΙ ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ
Σε περιόδους γενικευμένης κρίσης και αβεβαιότητας για την αναπαραγωγή του,το κράτος κάνει τα αδύνατα δυνατά, ώστε να καταστείλει και να εξολοθρεύσει κάθε ψήγμα αντίθεσης και αντίστασης που μπορεί να προϋπάρχει ή που δημιουργείται στο τώρα. Έτσι, η καταστολή και η επιτήρηση των ζωών μας καθημερινά εντείνονται και επεκτείνονται προς πάσα κατεύθυνση.
Όλος ο κοινωνικός ανταγωνισμός που γεννιέται είναι αποτέλεσμα αντίρροπων δυνάμεων μεταξύ κράτους κι αυτών που αντιστέκονται στην ρατσιστική, κανιβαλιστική, πατριαρχική σαπίλα του. Κάθε φορά που το κράτος απειλείται, εξαπολύει επιθέσεις σε όποιο θεωρεί περιττό και πως δεν εμπίπτει στον εθνοκορμό του, με διάφορες μεθοδεύσεις.
Αυτό γίνεται άμεσα αντιληπτό αν αναλογιστούμε την καταστολή με την οποία αντιμετωπιζόμαστε εμείς, καθώς και άλλες πληθυσμιακές ομάδες, σε διάφορες πτυχές των ζωών μας. Από τα ρατσιστικά πογκρόμ στη λαϊκή της Ξηροκρήνης, την βία με την οποία προσπαθεί να καταστείλει τα ανήλικα προσάπτοντάς τους τη διαχρονική κι αόριστη κατηγορία της παραβατικότητας, μέχρι τις περιφράξεις στις πλατείες, την αστυνομοκρατία και επιτήρηση των καταυλισμών Ρομά, τις συνεχείς προσπάθειες διάλυσης συγκεντρώσεων και πορειών αγωνιζόμενου κόσμου. Όλες αυτές οι τακτικές επιθέσεις νομιμοποιούνται κοινωνικοπολιτικά μέσω των κρατικών και κεφαλαιακών ανακοινωθέντων στις ειδήσεις των 8 αλλα και με την ασταμάτητη υπερψήφιση όλο και πιο στυγνών νεοφιλελεύθερων νομοσχεδίων π.χ. νέος ποινικός κώδικας.
Το ίδιο ελληνικό κράτος που συντηρεί κυκλώματα trafficking, πνίγει μετανάστριες στο μπλε του Αιγαίου και συμμετέχει ενεργά στη γενοκτονία των Παλαιστινίων, τρομοκρατεί και προσπαθεί να εξοντώσει όσο κόσμο αγωνίζεται κι εξακολουθεί να αντιστέκεται στη βαρβαρότητα που επιβάλλει. Οι 112 συλλήψεις στη Θεσσαλονίκη και οι 8 με βαριά κατηγορητήρια στην Αθήνα έπειτα από τις πορείες της 6ης Δεκέμβρη, οι προαποφασισμένες προφυλακίσεις συντρόφων/ισσών με ελλειπή κατηγορητήρια,οι διώξεις και τα βασανιστήρια σε βάρος του κόσμου του κινήματος στην υπόθεση των Αμπελοκήπων, δείχνουν ακριβώς αυτό, την προσπάθεια διάχυσης του φόβου σε όσες γίνονται ανάχωμα στους σχεδιασμούς τους.
Η συνέχεια, η ανατροφοδότηση, η ενδυνάμωση και η στήριξη των πολύμορφων αγώνων είναι χρέος μας. Η αλληλεγγύη μεταξύ των καταπιεσμένων και η υπόσχεση συλλογικών στιγμών ελευθερίας είναι αυτά που νοηματοδοτούν τις υπάρξεις μας και μας εμπνέουν να συνεχίσουμε στο δρόμο του αγώνα. Ένας κόσμος που μια ζωή μας θέλει ατομιστές, καννίβαλες, υποταγμένους, φοβισμένα, θα μας βρίσκει απέναντι.
ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΞΕΠΛΕΝΕΙ ΒΙΑΣΤΕΣ ΣΚΟΤΩΝΕΙ ΜΕΤΑΝΑΣΤ(ΡΙ)ΕΣ ΓΕΜΙΖΕΙ ΦΥΛΑΚΕΣ
Η ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗ ΣΤΗΝ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ Σ’ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ
Η ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΟΠΛΟ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΒΙΑ ΣΤΗ ΒΙΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ
Η 25η Νοεμβρίου θεσμοθετήθηκε από τον ΟΗΕ ως “Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών”, δηλαδή ως η παγκόσμια ημέρα κατά της έμφυλης βίας από τους ίδιους θεσμούς που τη συντηρούν. Η ημέρα αυτή, προφανώς έρχεται να συμπεριλάβει μοναχά όσες εντάσσονται στα στενά όρια του διπόλου του φύλου που επιβάλλεται. Όσες ξεφεύγουν από (αυτά)την σισ ετεροπατριαρχια, τα κουήρ και οι τρανς, όσες απειλούν την εθνοπατριαρχική κανονικότητα με την ελεύθερη έκφρασή τους, εξαιρούνται από τις γεμάτες συγκίνηση καμπάνιες θεσμών, εταιρειών και σαπιοκάναλων που χρησιμοθηρικά θυμούνται την έμφυλη βία ένα απόγευμα τον χρόνο.
Δεν τρέφουμε αυταπάτες πως οι θεσμοί θέλουν να μας προστατέψουν ή να μας στηρίξουν κι ούτε πιστεύουμε πως σε μία μέρα μπορεί να συμπυκνωθεί η καταπίεση που δεχόμαστε καθημερινά. Με αφορμή τέτοιες μέρες μοιραζόμαστε την ανάγκη για την επαναθεώρηση του αντιπατριαρχικού αγώνα και την ανάδειξη της χειραφετητικής φύσης αυτού, μακριά από θεσμούς και εμπορικούς μηχανισμούς που εργαλειοποιούν την ανάγκη των υποκειμένων για ορατότητα και αναγνώριση.
Η έμφυλη βία είναι καθημερινή
Η πατριαρχική καταπίεση είναι διαρκώς παρούσα και μεσολαβεί στις κοινωνικές μας σχέσεις με πολύπλευρους τρόπους. Η υποτίμηση των ικανοτήτων μας και της ύπαρξής μας, η συνεχής επιβολή εξουσίας και ο έλεγχος των ζωών και της έκφρασής μας είναι πλήρως κανονικοποιημένα στη δουλειά, στον δρόμο, στο σχολείο, στο σπίτι, στα ΜΜΜ και σε κάθε χώρο που υπάρχουμε, προκαλώντας μας ασφυξία και οργή. Θα ήταν τεράστια παράβλεψη να μην αναφέρουμε το πόσο ριζωμένη είναι στη συνείδησή μας, στις σχέσεις μας και στο πώς πραγματώνεται στην καθημερινότητά μας -ακριβώς επειδή η πατριαρχία αποτελεί μια διάχυτη κοινωνική συνθήκη-. Έτσι, δεν είναι κάτι αποκομμένο από τα συμπλέγματα εξουσίας που μας επιβάλλονται, αλλά αναπόσπαστο κομμάτι τους και φυσική τους προέκταση. Η πολυπλοκότητα της άρρηκτης σύνδεσής τους καθιστά δυσδιάκριτα τα όρια των πολλαπλών καταπιέσεων που δεχόμαστε καθημερινά. Τα άτομα, δηλαδή, που φέρουν πολλαπλές ταυτότητες δέχονται ποικίλες και διαπλεκόμενες μεταξύ τους καταπιέσεις, καθιστώντας τα πιο ευάλωτα (εκτεθειμένα) στην διάχυτη καθημερινή πατριαρχική βία και στην εκμετάλλευση των ζωών τους. Η ταξική θέση, οι φυλετικές και έμφυλες ταυτότητες, των επιζωσών ή και των θυμάτων της πατριαρχικής βαρβαρότητας έρχονται να διαχωρίσουν στα μάτια κράτους, θεσμών και κοινωνίας τα “τέλεια θύματα” και μη και ως εκ τούτου να κανονικοποιήσουν την πραγμάτωση της πατριαρχικής επιβολής όταν αυτή ασκείται στις μιασματικές για την κανονικότητά τους, υπάρξεις.
Η αφομοίωση δεν είναι ό,τι κι ό,τι
Τα νεοφιλελεύθερα κράτη εργαλειοποιούν τα αντιπατριαρχικά προτάγματα και πλασάρονται ως κοιτίδες ελευθερίας, ως safe places για θηλυκότητες και κουήρ υποκείμενα. Επιδιώκουν να αφομοιώσουν τις αντιστάσεις και να τις διαστρεβλώσουν με τέτοιο τρόπο, ώστε τα καταπιεσμένα να συμμετέχουν στο ίδιο σύστημα που καταλήγει να τα καταπιέζει.
Αυτή είναι και η ουσία της καπιταλιστικής αφομοίωσης, η μετατροπή του περιθωριακού σε εμπόρευμα. Και το μέχρι πρότινος περιθωριακό αντικαθίσταται από έναν νέο εσωτερικό εχθρό. Κανένα κράτος προστάτης και κανένας νόμος δε πρόκειται να ενδιαφερθεί για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των καταπιεσμένων. Ειδικότερα, για το ελληνικό κράτος δεν έχουμε ψευδαίσθηση ότι προάγει φεμινισμό και νοιάζεται για την ασφάλειά μας, αφού είναι το ίδιο που κάνει πογκρόμ σε σεξεργάτριες, που αποκλείει τα τρανς άτομα από βασικά κοινωνικά αγαθά όπως υγεία, χαρτιά, στέγη, που συνεργάζεται με τη μαφία και συντηρεί κυκλώματα σωματεμπορίας. Η άρρηκτη σχέση κράτους-παρακράτους διαφαίνεται άλλωστε στην υπόθεση της Greek Mafia και στον πρωτεύοντα ρόλο της στο κύκλωμα trafficking στον Κολωνό και την Ηλιούπολη. Δεν πρόκειται, φυσικά, για έναν μηχανισμό που ξέφυγε μέσα στο σκοτάδι της μαφίας και της καπιταλιστικής αγοράς, αλλά ακριβώς για την πραγματική όψη του πώς το κεφάλαιο ρέει πάνω στα σώματά μας. Μπάτσοι, δικαστές, δημοσιογράφοι και το συνάφι τους φροντίζουν καλά, να συντηρούν και να συμμετέχουν στην αδιάκοπη λούπα της κακοποίησης. Από τις οδηγίες για το πώς οι γυναικοκτόνοι “μπορούν να πέσουν στα μαλακά” στα κανάλια, τους βιασμούς μέσα στα αστυνομικά τμήματα, μέχρι τις εκδικητικές απελάσεις των μεταναστριών που κατήγγειλαν του βιαστές τους η κανονικότητα που προσπαθούν να μας επιβάλλουν είναι ξεκάθαρη: πειθάρχηση και σιωπή.
Καμία ροζ ατζέντα δε θα σας ξεπλύνει Λευτεριά στην Παλαιστίνη
Όσο το ελληνικό κράτος προσπαθεί, ανά περιπτώσεις, να πλασάρει αυτή τη φιλοφεμινιστική βιτρίνα προκειμένου να μας κατευνάσει και να μας πείσει για τους αγαθούς σκοπούς του, διεξάγει πόλεμο στο εξωτερικό του και συμμετέχει ενεργά στους διακρατικούς ανταγωνισμούς. Και σε όλα αυτά απαιτεί και τη δική μας συμμετοχή και συναίνεση.
Η Δύση ακολουθεί μια συγκεκριμένη πολιτική που αποσκοπεί στην ωραιοποίηση των πολεμικών-γενοκτονικών της τακτικών, αναπαράγοντας το πάλαι ποτέ αφήγημα του διπόλου πολιτισμένων-βάρβαρων. Παρουσιάζουν, δηλαδή, την αντίπερα όχθη ως επίγεια κόλαση για «ευάλωτες κοινωνικές ομάδες» όπως οι γυναίκες και τα queer άτομα, ενώ παράλληλα το Ισραήλ και οι σύμμαχοί του χρησιμοποιούν τους προπαγανδιστικούς τους μηχανισμούς για να πλάσουν μια ειδυλλιακή εικόνα ζωής όσον αφορά αυτή τη μερίδα κόσμου. Διατρανώνεται ότι στο Τελ Αβίβ γίνονται κάθε χρόνο εορτασμοί για το pride (παρόλο που ο ομόφυλος γάμος δεν είναι καν νόμιμος), το ότι έτσι γενικά και αόριστα «οι γυναίκες εκεί έχουν δικαιώματα» σε βαθμό που μέχρι και αυτές συμμετέχουν στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις! Ακολουθώντας το μοντέλο των γυναικών του IDF, η εθελοντική στράτευση των θυληκοτήτων και η ένταξή τους στην πολεμική μηχανή της Ελλάδας (βλ. Δένδιας) παρουσιάζεται ως πράξη απελευθερωτική.
Το ίδιο αφήγημα περί “πολιτισμένων” και “βάρβαρων” κοινωνωνιών ξεδιπλώθηκε και μετά την βίαιη σύλληψη και απαγωγή της Ιρανής φοιτήτριας Ahoo Daryaei, η οποία διαμαρτηρήθηκε για τον νόμο περί χιτζάμπ. Στην προσπάθεια αποπροσανατολισμού της κοινής γνωμής η χειραφετική της πράξη νοηματοδοτήθηκε ως ψυχωτικό επεισόδιο με σκοπό την αποσιώπηση του δικού της λόγου και την αποπολιτικοποίηση του γεγονότος, ενώ παράλληλα ένας ισλαμοφοβικός οχετός ήταν προετοιμασμένος να χρησιμοποιηθεί για την κανονικοποίηση, στις συνειδήσεις των “πολιτισμένων ευρωπαίων”, των πολεμικών συρράξεων στην Μέση Ανατολή.
Βία στη βία της πατριαρχίας
Όταν έρχεται η ώρα που οι θυληκότητες υπερασπίζονται τον εαυτό τους, τότε βρίσκουνε τους κρατικούς μηχανισμούς απέναντί τους. Θυμόμαστε τον Ιούνιο του 2016 την Π. από την Κόρινθο που στη προσπάθειά της να αμυνθεί, μαχαίρωσε θανάσιμα έναν 46χρονο επίδοξο βιαστή. Η Π. καταδικάστηκε απ’τη δικαιοσύνη σε 15 χρόνια κάθειρξης. Το 2005 σε μία κοινότητα της Ισπανίας μία γυναίκα λούζει με βενζίνη και καίει ζωντανό τον 62χρονο βιαστή της 13χρονης κόρης της. Ο βιαστής, την είχε συναντήσει τυχαία μετά την αποφυλάκισή του και είχε το θράσος να τη ρωτήσει “τί κάνουν οι κόρες της”.
Μέσα σε αυτόν τον οχετό βίας, καταπίεσης κι εκμετάλλευσης η βία στη βία τους είναι πολλές φορές μονόδρομος, κι άλλες τόσες συνειδητή επιλογή ώστε ο φόβος να αλλάξει πλευρά. Ξέρουμε πολύ καλά πως χαλάει την εικόνα της γυναίκας που θα θέλανε. Ξέρουμε πολύ καλά πως η “φορεσιά” μας πάντα πρέπει να είναι πρόσχαρη, γλυκιά κι ευχάριστη και πως στη βία τους θέλουνε να σκύβουμε το κεφάλι και να υπάρχουμε ήσυχες. Ήρθε ο καιρός αυτή η ησυχία να σπάσει και την θέση της να πάρουν εκκωφαντικές κραυγές. Οι αγώνες των προηγούμενων αιώνων ζούνε μέσα μας, για κάθε θυληκότητα που αντιστάθηκε και για όλες αυτές που μάχονται με όλα τα μέσα, στεκόμαστε στο πλάι τους και υπερασπιζόμαστε την ύπαρξή μας μέχρι τη διάλυση του υπάρχον.
“…Όμως ποτέ δε θα μπορέσετε να απαγορεύετε να γελάσουν ειρωνικά μπρος στις ηλίθιες φάτσες σας, για τη μεγάλη βλακεία σας. Την αιώνια βλακεία που δέρνει κάθε δολοφόνο. Βαρύς σαν το βουνό είναι ο θάνατος. Εκατομμύρια χέρια γυναικών σηκώνουν αυτό το βουνό και τώρα θα δώσουν μια να το γκρεμίσουν μοναχές τους. Με ένα ανατριχιαστικό χαμόγελο.”
–Απόσπασμα από το θεατρικό έργο της Φράνκο Ράμε και του Ντάριο Φο, βασισμένο στο κείμενο της Ουρλίκε Μάινχοφ “επιστολή από τη νεκρή πτέρυγα”
ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΕΧΤΟΥΜΕ ΤΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΣΩΜΑΤΑ ΜΑΣ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑΒΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑ
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ ΩΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗ ΤΕΧΕΡΑΝΗΗ ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ
ΠΟΡΕΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 25 ΝΟΕΜΒΡΗ, 18:30, ΚΑΜΑΡΑ
*Συγκροτούμε κοινό μπλοκ με τις Rabbia Viola και Witches fight back
Tην Τετάρτη 6/11 ξεκινάει η δεύτερη δίκη του κυκλώματος trafficking και παιδοβιασμών της ανήλικης επιζώσας από τον Κολωνό, με την παραπομπή ακόμα 18 κατηγορουμένων (από τους 200 ταυτοποιημένους βιαστές) και την Πέμπτη 7/11 συνεχίζεται το εφετείο της υπόθεσης trafficking της Ηλιούπολης, το οποίο είχε διακοπεί τον περασμένο Σεπτέμβρη. Και οι δύο επιζώσες θα βρεθούν άλλη μια φορά στις δικαστικές αίθουσες για να υπερασπιστούν τα αυτονόητα που το πατριαρχικό σύστημα τους στέρησε.
Το κράτος που τα ρυθμίζει όλα
Ο ρόλος του κράτους είναι συνεπής και ξεκάθαρος ·αποτελεί τον βασικό πυλώνα και τον εγγυητή της ύπαρξης και της διαιώνισης των κυκλωμάτων trafficking, έξω απο τα πλαίσια του οποίου δεν μπορεί να υπάρξει και συγκεκριμενα/ιδίως χωρίς την ενεργή εμπλοκή των μπάτσων και των δικαστών. Οι δουλειές και οι σχέσεις κράτους και παρακράτους συμπυκνώνονται στην υπόθεση της Greek Mafia (κύκλωμα με υψηλόβαθμα στελέχη, μπάτσους, απόστρατους, δικηγόρους, ‘καλα’ και ‘κακά’ παιδιά της νύχτας και μπόλικο ξέπλυμα μαύρου χρήματος με ό,τι αυτό συνεπάγεται) και του πρωτεύοντα ρόλου της στα κυκλώματα τραφικινγκ. Η γνωστή πλέον με το ψευδώνυμο «Μαρίνα», είναι κατηγορούμενη ως «ταμίας» του κυκλώματος προστασίας στη δίκη της Greek Police Mafia και η ιδιοκτήτρια του οίκου ανοχής επί της οδού Κασσάνδρας 6 στον Κεραμεικό, χώρο που η 12χρονη από τον Κολωνό αναγνώρισε ως ένα από τα μέρη όπου την εξέδιδε ο Μίχος και ο οποίος έτσι για να πέφτει και λίγη στάχτη στα μάτια, είχε σφραγιστεί και επανασφραγιστεί 7 φορές, με την ελληνική αστυνομία “να μην γνωρίζει” τη λειτουργία του μέχρι να αποκτήσει διαστάσεις ο αγώνας της 12χρονης και της οικογένειάς της (βολικότατο). Ήταν, επίσης, η διαχειρίστρια σελίδας γνωριμιών μέσω της οποίας ο μπάτσος Μπουγιούκος εξέδιδε την 19χρονη Ε. Ωστόσο, το δικαστήριο δεν έχει καλέσει την «Μαρίνα» ως κατηγορούμενη σε καμία από τις δύο δίκες.
Δεν πρόκειται, φυσικά, για έναν μηχανισμό που ξέφυγε μέσα στο σκοτάδι της μαφίας και της καπιταλιστικής αγοράς (με τζίρους εκατομμυριών ευρώ τον μήνα), αλλά ακριβώς για την πραγματική όψη του πώς το κεφάλαιο ρέει πάνω στα σώματά μας, για το πώς το ελληνικό κράτος εγγυάται ότι όλα αυτά τα κυκλώματα θα λειτουργούν ανενόχλητα. Είναι αυτό που ρυθμίζει τις συνθήκες μετανάστευσης, ώστε όσες μετανάστριες καταφέρνουν (καθώς αποτελεί ερώτημα για τον εάν τα καταφέρνουν όντως) να καταγγείλουν την κακοποίησή τους μέσα σε τέτοια κυκλώματα, αυτό που έρχεται ως απάντηση είναι η απέλαση.
Οι ίδιοι οι βιαστές, μπάτσοι, δικαστές και μμε μιλάνε ακατάπαυστα για θηλυκότητες που τα θέλανε και το γουστάρανε με την έκτροπη πορεία της ζωής τους, για παιδιά που τελικά δεν ήταν και τόσο παιδιά, για ερωτευμένους οικογενειάρχες και μπερδεμένους άντρες και άλλα τόσα παραμύθια που όχι απλά δεν είναι κρυμμένα στο σκοτάδι και αποκομμένα από τον κοινωνικό ιστό και την καπιταλιστική πραγματικότητα αλλά είναι γέννημα θρέμμα αυτού.
«Σε έναν κόσμο που σου δίνει διαταγές και σε πνίγει σε αμέτρητες σιωπές»: Ό,τι έχουμε είμαστε εμείς
Οι διάφορες εκφάνσεις της πατριαρχικής βίας δεν είναι κάτι άγνωστο, ανοίκειο η πρωτάκουστο. Το έχουμε ζήσει (ή προσπαθούμε να ζήσουμε εντός αυτών) στο σπίτι μας, στις γειτονιές μας, στις δουλειές μας, με τις φίλες μας και με μικρά ή μεγάλα δίκτυα και η κύρια μορφή αντίστασης σε αυτή τη μορφή βαρβαρότητας είναι η αλληλεγγύη, αυτή που μας έμαθε να φροντίζουμε η μία την άλλη. Οι δυναμικές μας στο κοινωνικό πεδίο και η συλλογικοποιήση των αγώνων μας έχουν καταφέρει να φέρουν ρωγμές στο υπάρχον και να αποτελέσουν αναχώματα στις πατριαρχικές επιβολές. Το τράφικινγκ, οι βιασμοί, οι γυναικοκτονίες και οι πολλαπλές μορφές της έμφυλης βίας δεν είναι υποθέσεις που θα μπουν στα συρτάρια της λήθης και των δικαστών, ούτε μεμονωμένα τυχαία περιστατικά, είναι πτυχές του κοινωνικού πολέμου που διεξάγεται ενάντια στην ύπαρξή μας, η αποτύπωση της σαπίλας αυτής της κοινωνικής οργάνωσης και η υπενθύμιση πως μέσα σ’αυτόν τον κόσμο που μας θέλει φρόνιμες και ήσυχες, ΠΑΝΤΑ ΘΑ ΜΑΣ ΒΡΙΣΚΕΙ ΑΠΕΝΑΝΤΙ.
ΑΠΟ ΤΗ ΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΤΕΧΕΡΑΝΗ Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΜΕ ΑΓΩΝΕΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙ
ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΊΑ,ΒΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑ
ΜΕ ΚΑΘΕ ΕΠΙΖΩΣΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΑΖΙ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ (ΠΑΡΑ)ΚΡΑΤΟΥΣ
Το βράδυ της 28ης Οκτωβρίου τα γνωστά σκουπίδια της ΔΙΑΣ με τη πρόφαση τυπικού ελέγχου, επιτίθονται σε παρέα που βρίσκονταν κι άραζε στο εργατικό πάρκο. Στηn παρέα ήταν ένα ζευγάρι με το μωρό τους. Κατά τη διάρκεια του ελέγχου όταν ο πατέρας κάνει παράκληση να μην ακουμπήσουν το τρίμηνο βρέφος τους, οι σερίφηδες θίγονται και ξεσπούν βίαια χτυπώντας τον πατέρα, τον οποίο και συλλαμβάνουν μαζί με έναν φίλο του.
Δύο μέρες μετά καλείται αντικατασταλτική πορεία από αλληλέγγυο κόσμο, με αφορμή το περιστατικό, ενάντια στην αστυνομική βαρβαρότητα και στην υποτίμηση των ζωών και της αξιοπρέπειας μας εν γένει. Στο τέλος της πορείας συνέβη σύγκρουση με τους μπάτσους, στην οποία απάντησαν με ένα λυσσασμένο ανθρωποκυνηγητό και ρήψη χημικών. Λίγη ώρα αφότου είχε τελειώσει η μικροσυμπλοκή κι ενώ κόσμος άραζε επί της οδού γκαρμπολά και πέριξ της ρωμαϊκής αγοράς, μπάτσοι αποκλείουν τον πεζόδρομο δημιουργώντας έναν ασφυκτικό κλοιό και κόσμος κυνηγημένος καταλήγει σε μαγαζί του πεζόδρομου όπου οι μπάτσοι δε δίστασαν να επιτεθούν δολοφονικά, να χτυπήσουν συντρόφια και να πετάξουν δακρυγόνα, σε μικρό, κλειστό χώρο. Από όλη αυτή την επιχείρηση κατέληξαν σε δύο προσαγωγές και δύο συλλήψεις.
Αντιλαμβανόμαστε ότι στόχος αυτών των κρατικών κινήσεων είναι η τρομοκράτηση μας, η φίμωση του κόσμου της γειτονιάς, κι η αποστείρωση των γειτονιών του κέντρου και γενικότερα των δημόσιων χώρων. Το ίδιο κλίμα προσπαθούσαν να επιβάλλουν το καλοκαίρι στις πλατείες της άνω πόλης, στα πανεπιστήμια με τα συνεχή λοκ αουτ και στη γειτονιά της Ξηροκρήνης με τα ρατσιστικά πογκρομ σε βάρος μεταναστριών και ρομά στη λαική. Αυτές οι τακτικές δεν μας είναι άγνωστες. Αποσκοπούν στην περαιτέρω επιτήρηση και έλεγχο των ζωών μας, στον εκτοπισμό μας, στην καθαρότητα των δημόσιων χώρων, στην απαξίωσή και στη περαιτέρω εξαθλίωση των ζωών μας.
Να μην ανεχτούμε τη κρατική βαρβαρότητα.
ΠΟΡΕΙΑ ΣΑΒΒΑΤΟ 2/11 ΣΤΙΣ 14:00, ΑΓ.ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
Θα ακολουθήσει ανοιχτή αντικατασταλτική συνέλευση στο ΕΚΘ, στις 16:00
ΑΝ ΔΕΝ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΈΣ ΘΑ ΒΓΑΙΝΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ ΜΟΝΑΧΑ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΕΣ
ΟΛΟΙ ΟΙ ΧΩΡΟΙ ΠΟΥ ΘΕΛΕΙΣ ΝΑ ΑΡΑΞΕΙΣ ΓΕΜΙΣΑΝΕ ΜΕ ΜΠΑΤΣΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕ ΠΕΡΙΦΡΑΞΕΙΣ
Στις 15/02/24 είχε καλεστεί φοιτητική πορεία στην Καμάρα ενάντια στην ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Στη συγκέντρωση κρεμάστηκε γιγαντοπανό στην Καμάρα από την Ανοιχτή συνέλευση ενάντια στο νέο ποινικό κώδικα, μια βδομάδα πριν αυτός ψηφιστεί. Μετά την ολοκλήρωση της δράσης και αφού είχε ξεκινήσει η πορεία, οι μπάτσοι σταμάτησαν τέσσερα συντρόφια τα οποία προσήχθησαν και εν τέλει συνελήφθησαν κατηγορούμενα για την παραπάνω δράση.Να θυμίσουμε πως εκείνη την περιοδο υπήρχε μια διάχυτη κοινωνική κίνηση στον ελλαδικό χώρο, με καταλήψεις σχολών, επανοικειοποίηση του κάμπους, εβδομαδιαίες πορείες χιλιάδων ατόμων, συζητήσεις, συνελεύσεις, με αφορμή την επικείμενη ψήφιση του νόμου για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, τους χρόνιους ταξικούς φραγμούς που μπαίνουν στην εκπαίδευση και την ακρίβεια που κάνει τις συνθήκες επιβίωσης της ταξικής βάσης όλο και πιο δύσκολες. Σε τέτοιες κινηματικές περιόδους συναντιέται η οργή του κοσμου για την υποτίμηση και την καταπίεση που δέχεται καθημερινά και συνδέεται με πολύμορφους αγώνες. Έτσι κι η προπαγάνδιση κατά της ψήφισης του νέου ποινικού κώδικα που αποσκοπεί στη περαιτέρω καταστολή κι εκφοβισμό των ζωών μας,πραγματώθηκε και στις φοιτητικές πορείες, σε σχολεία και γειτονιές, καθως δεν ήταν κάτι που αφορούσε ενα συγκεκριμένο κόμματι της κοινωνίας αλλά οι τροποποιήσεις που προβλέπονται θα στέλνουν στη φυλακή (αφού πλέον έχει υπερψηφιστεί) τα άτομα των οποίων η ζωή δεν είναι σύμφυτη με τις επιταγές του κράτους,της πατριαρχίας και του κεφαλαίου. Εξισωμένες ποινές ανηλίκων άνω των 15 ετών με αυτές των ενηλίκων, αυστηροποιήσεις των προϋποθέσεων απόλυσης από τις φυλακές και της άσκησης έφεσης, αύξηση χρηματικών ποινών και κοινωφελούς εργασίας είναι μερικές μόνο απο τις αλλαγές που έφερε. Είναι ολοφάνερο ότι ενας τέτοιος νόμος έρχεται για να εξαθλιώσει περαιτέρω ταξικά και κοινωνικά υποτιμημένα κομμάτια, όπως μετανάστριες, μικροπαραβατικούς, ανήλικους, εγκλειστους, επιζώσες εμφυλης βίας, καθώς και όσα άτομα επιλέγουν το δρόμο της αντίστασης και του αγώνα ενάντια στην εκμετάλλευση τους. Να μη συνηθίσουμε τη βαρβαρότητα και να μην αποδεχτούμε ως όρο ζωής τη φυλακή. Σε μια κοινωνία που μας θέλει υποταγμένες και συνηθισμένους στην εκμετάλλευση, την εξαθλίωση, τη μιζέρια, συλλογικοποιούμαστε απο τα κάτω και ανατρέπουμε τους νόμους εμπρακτα στους δρόμους.
ΟΛΟΙ/ΕΣ/Α ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΊΚΗΣ ΣΤΙΣ 19/2, 9:00ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΑ 4 ΔΙΩΚΌΜΕΝΑ ΣΥΝΤΡΟΦΙΑ
ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΑ ΠΡΟΤΑΓΜΑΤΑ, ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΚΑΤΑΡΓΟΥΝΤΑΙ ΣΤΑ ΟΔΟΦΡΑΓΜΑΤΑ
ΟΥΤΕ ΠΟΙΝΙΚΟΙ, ΟΥΤΕ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ, ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ ΣΕ ΚΑΘΕ ΦΥΛΑΚΗ
Σχετικά με τη γενοκτονία στην Παλαιστίνη/Free Palestine
Ένα χρόνο τώρα, παρακολουθούμε την ακατάπαυστη επίθεση και γενοκτονία εις βάρος των Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας από το κράτος του Ισραήλ. Οι εναπομείναντες παλαιστίνιοι έπειτα από την εισβολή και το βομβαρδισμό στη Γάζα στις 7/10/23 και αυτόν στη Ράφα στις 7/5/24 εκτοπίστηκαν στο νότιο μέρος της Λωρίδας της Γάζας όπου ζούν σε συνθήκες πλήρους αποκλεισμού από τον υπόλοιπο κόσμο. Η πρόσβαση σε τρόφιμα, φάρμακα και νερό είναι μηδαμινή καθώς κάθε υδάτινη πηγή είναι μολυσμένη, οι τιμές των τροφίμων έχουν εκτοξευθεί και πλέον καθίσταται αδύνατη κι η πρόσβαση σε αυτά, αφού είναι καθημερινές οι επιθέσεις στα φορτηγά που τα μεταφέρουν. Καθε εναπομείναν καταφύγιο βομβαρδίζεται• απο καταυλισμούς μέχρι σχολεία και νοσοκομεία . Ο στόχος του Ισραήλ είναι ξεκάθαρος, η πλήρης στρατιωτική επιβολή κι ο ολικός εκτοπισμός κι αφανισμός Παλαιστινίων από τη Γάζα. Όλο αυτό έρχεται να συμπληρώσει το συνεχές των επιθέσεων,του ελέγχου και των εκδιωγμών που δέχονται οι Παλαιστίνιοι τα τελευταία τουλάχιστον 76 χρόνια έπειτα από τη Νάκμπα (σημασία λέξης: καταστροφή).
Τα κράτη βρίσκονται συνεχώς σε πόλεμο. Κάνουν πόλεμο στο εσωτερικό τους καταβάλλοντας προσπάθεια να καταστείλουν τα χειραφετικά κινήματα, πόλεμο στο προλεταριάτο διαλύοντας εργατικές κατοχυρωμένες διεκδικήσεις αιώνων, πόλεμο στους φτωχοδιάβολους κλείνοντας τους σε φυλακές, πόλεμο στα μεταναστά πυροβολώντας τα στον Έβρο και πνίγοντας τα στο Αιγαίο.
Ισραήλ: “Η μόνη δημοκρατία στη Μέση Ανατολή”
Η «Δύση» (έτσι και η Ελλάδα) από γεννησιμιού της υπήρξε δομικά δολοφονική. Η ιστορία της σε όλες τις φάσεις διακρίνεται από επεκτατικούς και ιμπεριαλιστικούς πολέμους, γενοκτονίες, εθνοκαθάρσεις, περιθωριοποίηση όσων δεν κατάφερνε να εκμεταλλευτεί για το ντόπιο κεφάλαιο και καταστροφή της φύσης. Αυτή τη στιγμή αποδεικνύει για ακόμη μια φορά ότι ποτέ δεν έπαυσε να είναι εγγενώς δολοφονική με τη στάση που διατηρεί υπέρ του κράτους του Ισραήλ και σε βάρος του παλαιστινιακού προλεταριάτου. Σημειωτέον, το ισραήλ εξακολουθεί να λαμβάνει υλική και πολεμική στήριξη, συνάμα διατηρεί εξέχουσα θέση σε παγκόσμιους οργανισμούς και οι μιντιακοί κολοσσοί προπαγανδίζουν πως βρίσκεται σε θέση «αμυνόμενου».
Η Δύση ακολουθεί μια συγκεκριμένη πολιτική που αποσκοπεί στην ωραιοποίηση των πολεμικών-γενοκτονικων της τακτικών. Αναθεώρησε το πάλαι ποτέ αφήγημα του διπόλου πολιτισμένων-βάρβαρων και το προσάρμοσε στα νεοφιλελεύθερα μέτρα και σταθμά. Ειδικότερα, παρουσιάζουν την αντίπερα όχθη ως επίγεια κόλαση για «ευάλωτες κοινωνικές ομάδες» όπως οι γυναίκες και τα queer άτομα. Εν προκειμένω, το Ισραήλ και οι σύμμαχοι του χρησιμοποιούν τους προπαγανδιστικούς τους μηχανισμούς για να πλάσουν μια ειδυλλιακή εικόνα όσον αφορά αυτή τη μερίδα κόσμου. Διατρανώνεται ότι στο Τελ Αβίβ γίνονται κάθε χρόνο εορτασμοί για το pride (παρόλο που ο ομοφυλος γάμος δεν είναι καν νόμιμος),το ότι έτσι γενικά και αόριστα «οι γυναίκες εκεί έχουν δικαιώματα» σε βαθμό που μέχρι και αυτές συμμετέχουν στις ισραηλινές ένοπλες δυνάμεις! Από την άλλη, όσον αφορά τον παλαιστινιακό πληθυσμό, όλος αυτός ο κόσμος απανθρωποποιείται πλήρως. Η παλαιστινιακή αντίσταση παρουσιάζεται ως βάρβαρη και αδικαιολόγητη, οι Παλαιστίνιες ως εγκλωβισμένες σε μια «οπισθοδρομική» κουλτούρα και οι Παλαιστίνιοι ως φανατισμένοι ισλαμιστές που τις εγκλωβίζουν σε αυτή.
Ετσι σκιαγραφείται μια προοδευτική και φιλελεύθερη εικόνα για το Ισραήλ , που ταιριάζει με αυτή των «πολιτισμένων» δυτικών κρατών. Υποστηρίζεται ότι η γενοκτονία που διαπράττει είναι η άμυνα της “μονής δημοκρατίας στη μέση Ανατολή” απέναντι στα «απολίτιστα μιάσματα» που την απειλούν. Τα πραγματικά μιάσματα ειναι ο Ισραηλινός στρατός που πραγματοποιεί καθημερινα φρικαλέα βασανιστήρια σε αιχμαλώτους παλαιστίνιους, τα οποία αποσιωπούνται πλήρως. Ο IDF εχει απο τα πιο απάνθρωπα και σκληρά προγράμματα στράτευσης. Πρόσφατα έχουν δημοσιοποιηθεί καταγγελιες Παλαιστινίων που αναφέρουν εξευτελιστικές συνθήκες κράτησης, με βασανιστήρια, εικονικές εκτελέσεις, βιασμούς, σεξουαλική κακοποίηση και στοιβαγμα πολλων φυλακισμένων σε μικρούς χώρους. Καίριο παράδειγμα που αποδεικνύει πως η γενοκτονική βία αποτελεί ακρογωνιαία λίθο του/ της ριζικής γενοκτονικής βίας του σιωνιστικού κράτους αποτελεί η γνωστοποίηση της τακτικής της σεξουαλικής κακοποίησης των Παλαιστίνιων αιχμαλώτων που βρίσκονται στα χέρια του και το τι ακολούθησε την γνωστοποίηση τους και η απόπειρα διερεύνησης τους. Συγκεριμένα ο ισραηλινός εθνικός κορμός (έντιμοι πολίτες όπως στρατιωτικά στελέχη, νοικοκυραίοι, πολιτικοί και ένα κάρο άλλοι ακροδεξιοί) «πήρε τον νόμο στα χέρια του»και επιτέθηκε στη βάση Σντε Τεϊμάν (όπου κατάφεραν να εισβάλουν) διαμαρτυρόμενοι/υπερασπιζόμενοι το δικαίωμα στο βιασμό των ισραηλινών στρατιωτών.
Γνωρίζουμε πολύ καλά ότι τα δυτικά παραμύθια περί κοιτίδας της δημοκρατίας και του ανθρωπισμού στην πραγματικότητα δημιουργούν αιματοβαμμένα σύνορα, αποκλεισμό, βασανιστήρια και εξόντωση πληθυσμών. Ο «παράδεισος στη Δύση» στηρίζεται πάνω στην εκμετάλλευση, τον θάνατο και τον πόλεμο σε πληθυσμούς στο εσωτερικό της, στα εξωτερικά της σύνορα και πέρα από αυτά. Χτίζεται πάνω σε πνιγμένους μετανάστες όπως στην Πύλο, όπου το ελληνικό λιμενικό δολοφόνησε 600 ανθρώπους στην επιχείρηση διωγμού τους.
Η εμπλοκή του ελληνικού κράτους
Το ελληνικό κράτος όπως και κάθε κράτος που θέλει να επιτύχει εθνική συνοχή κι ομοιογένεια χτίζει ενα ρατσιστικό αποπροσανατολιστικό ψευτοδίπολο του Εμείς και των Άλλων προκειμένου να δημιουργεί διαχωρισμούς και στη συνέχεια να τους χρησιμοποιεί για να δικαιολογήσει στα μάτια των πολιτών της τη βια που ασκει. Ακούμε συνεχώς ότι οι «μεσανατολίτες» είναι τρομοκράτες, ότι οι μετανάστες βιάζουν και ότι οι Ρομά είναι πονηροί κι αδίστακτοι. Έτσι, χτίζονται εθνικά αφηγήματα που έρχονται ώστε να νομιμοποιήσουν τη βία, την πειθάρχηση και την εξαθλίωση που δέχονται αυτοί οι πληθυσμοί. Όσες ζωές κρίνει το ελληνικό κράτος ότι περιττεύουν τις εξοντώνει ή προσπαθεί να τις εκμεταλλευτεί αλόγιστα. Οι επαναπροωθήσεις είναι καθημερινότητα, οι δολοφονίες των μεταναστριών στα σύνορα αόρατες.Όσα επιβιώνουν στέλνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης (camps) με άθλιες συνθήκες διαβίωσης, χωρίζονται από τις οικογένειές τους, ζουν χωρίς χαρτιά, δουλεύουν σε εργασιακά κάτεργα καθώς αποτελούν τον ταξικό πάτο κι οποιαδήποτε μορφή αντίστασης εκ μέρους τους εγκυμονεί τον κίνδυνο της απέλασης. Κάθε κράτος προκειμένου να επεκτείνεται και να διατηρεί την ισχύ του στον γεωπολιτικό χάρτη δε μένει αμέτοχο στους διακρατικούς ανταγωνισμούς ή εν προκειμένω στη γενοκτονία που συντελείται σε έναν ολόκληρο πληθυσμό. Έτσι και το ελληνικό προκειμένου να επεκτείνει το κεφαλαιακό/ενεργειακό του συμφέρον σε Βαλκάνια και Μέση Ανατολή ενισχύει την πολεμική-στρατιωτική του μηχανή. Αγοράζει εξελιγμένη πολεμική τεχνολογία, καινούρια drones, f16, ραφαλ για στρατό και μπάτσους. Επιβάλεται με ιμπεριαλιστικές συμφωνίες σε γειτονικές βαλκανικές χώρες και ενισχύει τη γεωπολιτική του θέση κάνοντας πολεμικές συμμαχίες οπως αυτή με το Ισραήλ. Πρόσφατα εξάλλου πραγματοποιήθηκε και κοινή πολεμική άσκηση ελληνικών και ισραηλινών αεροπορικών δυνάμεων στη Σούδα. Το ελληνικό κράτος έχει κρατήσει επίσημα στάση υπεράσπισης της γενοκτονίας των Παλαιστινίων, εξυπηρετώντας τις συμφωνίες και τα συμφέροντα της ίδιας και της Δύσης στην περιοχή
της Ανατολικής Μεσογείου, πάνω στα σώματα τόσων νεκρών Παλαιστινίων (φρεγάτα Ύδρα στην Υεμένη, ερευνητικά πανεπιστημιακά προγράμματα ΕΚΠΑ κλπ).
Φεμινιστικό προσωπείο ελλαδας -Pink washing
Δεν είναι τυχαίο ότι σε αυτές τις συγκυρίες (πόλεμος στην Ουκρανία, γενοκτονία στην Παλαστίνη) έχει επανέλθει η συζήτηση για τη θητεία γυναικών στον στρατό. Την περασμένη 8η Μάρτη ο υπουργός εθνικής άμυνας Ν.Δένδιας ανακοίνωσε σχεδιασμό για την «εθελοντική θητεία γυναικών» αναφερόμενος στο παράδειγμα των ενόπλων δυνάμεων του Ισραήλ (επισημαίνοντας ως πρότυπο την πλέον νατοϊκή Φινλανδία). Το ελληνικό κράτος στο πλαίσιο του νεοφιλελευθερισμού αποπειράται να πλασάρει ένα φιλοφεμινιστικό προσωπείο με την ένταξη των «Ελληνίδων» στην πολεμική μηχανή. Κατ’εξοχήν παράδειγμα το μοντέλο των γυναικών του IDF που διαφημίζονται ως φεμινιστικά πρότυπα καθώς μπορούν να υπηρετούν σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο, το στρατό, αλλά ταυτόχρονα πλασάρονται κι ως πρότυπα ομορφιάς. Σε κρίσιμους καιρούς τα κράτη πάντα στοχεύουν στην εθνική ενότητα, με την αναδιάρθρωση του εθνικού κορμού, προσπαθώντας να εντάξουν σε αυτόν κοινωνικά κομμάτια που άλλοτε αποκλείονται και άλλοτε θεωρούνται χρήσιμα (πχ θηλυκότητες και queer). Θεωρούνται χρήσιμα καθώς με πρόσχημα τον προοδευτισμό και την ισότητα το κράτος περνάει μέτρα και νόμους που στην πραγματικότητα εντείνουν την εκμετάλλευσή τους απο αφεντικά και συζύγους και βοηθούν στην αναπαραγωγή του έθνους. Δεν έχουμε καμία ψευδαίσθηση ότι το ελληνικό κράτος προάγει φεμινισμό και νοιάζεται για την ασφάλεια μας. Ειναι το ίδιο κράτος που κάνει πογκρόμ σε σεξεργάτριες, που συνεργάζεται με τη μαφία και συντηρεί κυκλώματα σωματεμπορίας, που αποκλείει τα τρανς άτομα από βασικά κοινωνικά αγαθά όπως υγεία,χαρτιά,στέγη. Έτσι καμία τακτική ροζ ατζέντας όπως η διεξαγωγή του europride στη Θεσσαλονίκη ως gay friendly πόλη και η νομιμοποίηση του γάμου ομόφυλων ζευγαριών δε θα μας πείσει ότι έρχεται για να βελτιώσει τη ζωή όσων ατόμων βρίσκονται στη ταξική και κοινωνική βάση, που παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση τους. Κατανοούμε ότι μπορεί σε κάποιο κόσμο να προσφέρει φαινομενικά ή και πρακτικά κάποια αναγνώριση (χαρτιά γάμου και ό,τι συνεπάγεται με αυτό) αλλά πρέπει
να την αναδείξουμε και ως ακόμη μια εξέχουσα ξεπλυματική τακτική που έρχεται για περαιτέρω αφομοίωση κινηματικών φεμινιστικών διεκδικήσεων. Οι φιλοφεμινιστικές ανησυχίες του ελληνικού κράτους έγιναν εμφανείς και πρόσφατα, στα πλαίσια του νέου ποινικού κώδικα με την αυστηροποίηση των ποινών για την «ενδοοικογενειακή» βία. Η δικαιοσύνη ήταν και είναι ταξική, έμφυλη και φυλετική. Ένας νέος ποινικός κώδικας σημαίνει περισσότερη φυλακή για όσους δεν επιβιώνουν με συμβατικό τρόπο, για περιθωριοποιημένους πληθυσμούς (Ρομά και μετανάστριες), για όσα αγωνίζονται και αντιστέκονται στη βαρβαρότητα της πατριαρχίας, του κράτους και του καπιταλισμού. Οι νομικές ρυθμίσεις για την ενδοοικογενειακή βία στη πραγματικότητα είναι ακόμη μια κοιτίδα προστασίας του θεσμού της οικογένειας τελικά, και όχι των επιζώντων ατόμων.
Διεθνιστική αλληλεγγύη
Κι ενώ το ελληνικό κράτος προσπαθεί να πλασάρει αυτη τη φιλοφεμινιστική και προοδευτική βιτρίνα προκειμένου να μας κατευνάσει και να μας πείσει για τους αγαθούς σκοπούς του, παράλληλα διεξάγει πόλεμο στο εξωτερικό του και συμμετέχει ενεργά στους διακρατικούς ανταγωνισμούς. Και σε όλα αυτά απαιτεί και τη δική μας συμμετοχή και συναίνεση. Λες και δε ξερουμε οτι εμπλοκή σε ενα πόλεμο σημαίνει τον εκτοπισμό μας ή περαιτέρω πειθάρχηση και εξόντωση των εσωτερικών εχθρών, χαμηλότερη ποιότητα ζωής, περαιτέρω στρατιωτικοποίηση κι αστυνομοκρατια. Δε θα γίνουμε κρέας για οβίδες, δε θα πολεμήσουμε για τα συμφέροντα κανενός κράτους. Οσο πιο νωρίς το αντιληφθούμε κι αυτοοργανωθούμε τόσο πιο προετοιμασμένα θα είμαστε για την επόμενη εθνική κρίση που δεν είναι άλλη απο την καπιταλιστική. Για αυτό και εμείς κοιτάμε τα δικά μας συμφέροντα, αυτα του ανώμαλου πολυεθνικού προλεταριάτου. Τασσόμαστε με τις αντιστεκόμενες, με τους εκτοπισμένους, με τα κολασμένα και τα ανώμαλα αυτης της γης. Δείχνουμε την αλληλεγγύη μας σε κάθε παλαιστίνιο/α που αντιστέκεται με κάθε μέσο που διαθέτει, από τα μικρά παιδιά που πετάνε πέτρες στο τείχος και κάθε άτομο που βάζει το σωμα του ανάχωμα στον αφανισμό, που ζει καθημερινα με το φοβο του βομβαρδισμου ή του διωγμου του. Μη ξεχνάμε ότι και στην ελλαδα έχουν γίνει απεργίες πείνας έγκλειστων μετανασ(τρι)ών εις ενδειξη αλληλεγγύης με την Παλαιστίνη ή και για αναστολή ποινής απέλασης λογω συμμετοχής σε δράσεις υπερ της Παλαιστίνης. Επίσης, καθ’ολη τη διάρκεια του γενοκτονικού πολέμου έχει ξεσπάσει ενα ευρυτερο διεθνιστικό κίνημα αλληλεγγύης και καταλήψεων υπερ της Παλαιστίνης σε ολο τον κοσμο το οποίο οφείλουμε και να ακολουθήσουμε.Να σταθούμε στο πλευρό του παλαιστινιακού πληθυσμού και να προσπαθήσουμε με όποιον τρόπο μπορούμε να είμαστε αλληλέγγυα και να δίνουμε ορατότητα στην φρικαλέα εξόντωση τους, αποβάλλοντας κάθε παραπλανητικό δικαιολογητικό μανδύα από αυτό που συμβαίνει.Μη σιωπούμε σε μια γενοκτονία. Να μπλοκάρουμε την πολεμική μηχανή της ελλαδας.
Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΧΕΙ ΜΙΑ ΣΩΣΤΗ ΠΛΕΥΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΊΝΗ ΩΣ ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ
ΚΑΜΙΑ ΡΟΖ ΑΤΖΕΝΤΑ ΔΕΝ ΘΑ ΣΑΣ ΞΕΠΛΥΝΕΙ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΗ ΠΑΛΑΙΣΤΊΝΗ
Πριν λιγες μερες συνεβη μια τρανσφοβικη επιθεση στο κεντρο της αθηνας από οδηγό ταξί προς μια επιβαίνουσα και τον φιλο της όταν αντιλήφθηκε ότι αυτή ηταν τρανς.Ο οδηγός τούς κατέβασε κι άρχισε να τούς χτυπάει με αποτέλεσμα να τους τραυματίσει και μάλιστα η γυναίκα να χρειαστεί νοσηλεία και χειρουργική αποκατάσταση.Τετοια περιστατικά ερχονται να μας επιβεβαιωσουν τη σκληρη και βιαιη πραγματικοτητα.Αν εισαι τρανς η ζωη σου απειλείται καθημερινά και μια απλή έξοδος μπορεί να μετατραπεί σε αγωνας για επιβιωση.Η βια κι η βαρβαροτητα με την οποια αντιμετωπιζονται στην καθημερινοτητα τους τα τρανς ατομα είναι ασύλληπτη, από τον καθημερινό οχετό, τις δυσκολίες αναγνώρισης φύλου στα νομικά έγγραφα και κατά συνέπεια τον αποκλεισμό από βασικά κοινωνικά αγαθά μέχρι τα πογκρόμ και τις δολοφονικές τρανσφοβικές επιθέσεις μας κανουν να αντιληφθούμε πως μια τρανς ζωη είναι διαρκώς υποτιμημένη,κατατρεγμένη και περιττεύει στα στενά ομοτρανσφοβικα-πατριαρχικά όρια που είναι δομημένος ο ελληνικός εθνοκορμός.Οσο για αυτους που θα σχολιάσουν πως ο οδηγός εν προκειμένω ηταν μετανάστης έχουμε να πουμε οτι η πατριαρχία δε κοιτάει συνορα κι έθνη και πως η ελληνικότητα χτίζεται και με την πατριαρχική συγκρότηση της κοινωνίας .Οταν ο ανδρας προστάτης που ερχεται να διαφυλλάξει από περιθωριακά στοιχεία το εθνικό σώμα θεωρείται πρότυπο και όταν η αρρενωπότητα ταυτίζεται με τη ματσίλα ,τη βία και τον έλεγχο πάνω στα σώματά μας τότε η πατριαρχική βία θεωρείται κανονικοποιημένη κι επιβεβλημένη για οποιοδήποτε θελει να ενταχθεί στον εθνοκορμό ανεξαρτήτου φυλετικής καταγωγής.
Αλληλεγγύη και δύναμη- σύντομη ανάρρωση στην επιζώσα τρανσφοβικής επίθεσης.
Να δομήσουμε σχέσεις και δίκτυα αλληλοστήριξης κι αλληλεγγύης
Όλοι-ες-α στην πορεία στην Καμάρα στις 19:00 στις 01-10
Στις 21-09 ο 38χρονος Πακιστανός Μοχάμεντ Καμράν δολοφονείται από μπάτσους στο ΑΤ Αγίου Παντελεήμονα, έπειτα από άγριο ξυλοδαρμό. Επί μέρες αγνοούνταν και η δολοφονία αυτή γνωστοποιήθηκε λόγω της αναζήτησής του από την οικογένεια του. Οι αρχές από την πρώτη στιγμή προσπάθησαν να συγκαλύψουν και να αποδώσουν τον θανατό του σε φυσικά αίτια. Γνωρίζουμε πολύ καλά τί σημαίνει να είσαι μετανάστης στην Ελλάδα κι ειδικά κρατούμενος σε ατ και να αυτοκτονείς ή να πεθαίνεις από «φυσικά αίτια». Οι ξυλοδαρμοί μέχρι θανάτου, τα βασανιστήρια, οι δολοφονίες στα σύνορα, οι επαναπροωθήσεις και οι εμβολισμοί σκαφών που αποκαλούνται ναυμαχίες είναι μερικές μόνο από τις πρακτικές του κράτους στον πόλεμο εναντίον των μεταναστριών, ο οποίος είναι άλλωστε δομικό στοιχείο για τη συγκρότησή του. Αν είσαι μετανάστης, ακόμα κι αν καταφέρεις να περάσεις τα σύνορα χωρίς να βρεθείς σε φυλακή ή σε κάποιο καμπ, θα έρχεσαι αντιμέτωπος με άθλιες συνθήκες διαβίωσης και σε καθημερινό επίπεδο. Μια ζωή εγκληματοποιημένη, περιθωριοποιημένη, μια ζωή που παλεύεις για την επιβίωση. Από την αορατοποίηση στο κοινωνικό πεδίο, τη σφοδρή υποτίμηση της εργασίας μέχρι τον καθημερινό ρατσιστικό οχετό της ελληνικής κοινωνίας, αντιλαμβανόμαστε ότι οι μετανάστριες θα αποτελούν τα κολασμένα και εκτοπισμένες αυτής της γης.
Να παλέψουμε ώστε να γκρεμίσουμε τα επιβεβλημένα κοινωνικά σύνορα/τείχη και να δημιουργήσουμε κοινότητες που βασίζονται στην ταξική και κοινωνική αλληλεγγύη. Μέχρι να μας ενώνει η ζωή και όχι ο θάνατος!
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΟΡΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΜΕΤΑΝΑΣΤΩΝ
ΝΑ ΜΗ ΣΥΝΗΘΙΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ
ΚΑΜΙΑ ΚΡΑΤΙΚΗ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ΑΝΑΠΑΝΤΗΤΗ
Πορεία Καμάρα Τρίτη 01/10 στις 19:00
Στηρίζουμε την πρωτοβουλία ενάντια στην κρατική δολοφονία του Μ.Καμράν
