Μαρμάγκα

Αλληλεγγύη στην 19χρονη Ε. επιζώσα κυκλώματος trafficking στην Ηλιούπολη

Η πατριαρχία μας αναγκάζει να ξεσκεπάζουμε το καθόλου κρυμμένο πρόσωπο του trafficking ξανά και ξανά. Οι κρατικοί μηχανισμοί και ο κυρίαρχος λόγος προσπαθούν να μας πείσουν πως μάχονται ιδρωμένα για την καταπολέμηση του, με εγκυκλίους, νομοθετήματα και κάθε λογής ρυθμίσεις για την εξάλειψη του , την ίδια στιγμή που έχουν εγγυηθεί πως οι ίδιοι οι βιαστές, μπάτσοι ,δικαστές και μμε θα μιλάνε ακατάπαυστα για θηλυκότητες που τα θέλανε και το γουστάρανε με την έκτροπη πορεία της ζωής τους, για παιδιά που τελικά δεν ήταν και τόσο παιδιά, για ερωτευμένους οικογενειάρχες και μπερδεμένους άντρες και άλλα τόσα παραμύθια, που όχι απλά δεν είναι κρυμμένα στο σκοτάδι και αποκομμένα από τον κοινωνικό ιστό αλλά είναι γέννημα θρέμμα αυτού. Εμείς αυτό που βλέπουμε είναι ένα συνεχές της πιο εξοντωτικής πατριαρχικής βίας πάνω στα σώματα και στις ψυχές ντόπιων, μεταναστριών, παιδιών και μη.

Στην πατριαρχικά δομημένη κοινωνία τα άτομα όταν γεννιούνται τους αποδίδονται συγκεκριμένοι έμφυλοι ρόλοι. Αυτοί οι ρόλοι (ανά)παράγονται μέσα στις πυρηνικές οικογένειες. Βλέπουμε λοιπόν το κυρίαρχο αρσενικό να έχει λόγο στις επιλογές και στα σώματα από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, είτε αυτός είναι ο πατέρας είτε ο σύζυγος είτε ο μεγάλος γιός. Μια ιεραρχική δομή που έχει αντίκτυπο στις ζωές των θηλυκοτήτων ή των μικρών παιδιών της οικογένειας, των οποίων τα θέλω και οι ανάγκες περιορίζονται. Γι αυτό πολλές φορές οικεία πρόσωπα ασκούν και την μέγαλύτερη εξουσία στα επιζώντα άτομα έμφυλης βίας και στις περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης ή εκμετάλλευσης αυτών εμπλέκονται και οι αρρενωπότητες της οικογένειας.

Στο κύκλωμα trafficking που κατήγγειλε η Ε. το καλοκαίρι του 2021 ο πατέρας της,ο πρώην σύντροφος της Ντάνιελ και ο μπάτσος Μπουγιούκος αποτελούσαν τους βασικούς κατηγορημένους. Σε πρώτο βαθμό ο πατέρας της και ο Ντάνιελ κρίθηκαν αθώοι για βιασμό και σωματεμπορία,ενώ ο μπάτσος που καταδικάστηκε για εμπορία ανθρώπου άσκησε έφεση. Έτσι, στις 18 Σεπτεμβρίου 2024 εκδικάζεται η υπόθεση σε β΄βαθμό.

Πού είναι το κρατος και οι θεσμοί του μέσα σε όλα αυτα;

Ο ρόλος του κράτους είναι συνεπής και ξεκάθαρος: Αποτελεί τον βασικό πυλώνα και τον εγγυητή της ύπαρξης και της διαιώνισης των κυκλωμάτων trafficking, έξω απο τα πλαίσια του οποίου δεν μπορεί να υπάρξει και ακόμη πιο σημαντικό χώρις την ενεργή εκμπλοκή των μπάτσων και των δικαστών. Οι δουλειές και οι σχέσεις κράτους και παρακράτους συμπυκνώνονται στην υπόθεση της Greek Mafia (κύκλωμα με υψηλόβαθμα στελέχη, μπάτσους, απόστρατους, δικηγόρους, ‘καλα’ και ‘κακα’ παιδια της νύχτας και μπόλικο ξέπλυμα μαύρου χρήματος με ό,τι αυτό συνεπάγεται) και του πρωτεύοντα ρόλου της στα κυκλώματα τραφικινγκ. Η γνωστή πλέον με το ψευδώνυμο «Μαρίνα», είναι κατηγορούμενη ως «ταμίας» του κυκλώματος προστασίας στη δίκη της Greek Police Mafia και η ιδιοκτήτρια του οίκου ανοχής επί της οδού Κασσάνδρας 6 στον Κεραμεικό, χώρο που η 12χρονη από τον Κολωνό αναγνώρισε ως ένα από τα μέρη όπου την εξέδιδε ο Μίχος και ο οποίος έτσι για να πέφτει και λίγη στάχτη στα μάτια, είχε σφραγιστεί και επανασφραγιστεί 7 φορές, με την ελληνική αστυνομία “να μην γνωρίζει” τη λειτουργία του μέχρι να αποκτήσει διαστάσεις ο αγώνας της 12χρονης και της οικογένειας της(βολικότατο). Ήταν επίσης η διαχειρίστρια σελίδας γνωριμιών μέσω της οποίας ο μπάτσος Μπουγιούκος εξέδιδε την 19χρονη Ε. Στην κατάθεση που είχε δώσει η ίδια στις 10 Ιουλίου 2021,ανέφερε: «Αυτός (σ.σ.: ο αστυνομικός) μου είπε ότι η μητέρα ενός φίλου του, του Γ.Λ., έχει οίκους ανοχής στην Αθήνα και ένα site για να κλείνεις ερωτικά ραντεβού με κοπέλες και μου πρότεινε να εργαστώ κι εγώ γι’ αυτήν. Ο Δ. και ο Λ. δουλεύουν χωρίς να φαίνονται για τη μητέρα του Λ., την οποία φωνάζουν στη δουλειά Μαρίνα, χωρίς να γνωρίζω ποιο είναι το πραγματικό της όνομα. Αυτοί ουσιαστικά είναι τα αφεντικά και κανονίζουν τις δουλειές και διαχειρίζονται το site. Όταν μου έγινε η πρόταση από τον Δ. να εργαστώ μαζί τους, εγώ αρχικά το αρνήθηκα, όμως αυτός με απείλησε ότι θα με σκοτώσει και ότι θα κάνει κακό στην οικογένειά μου και έτσι εξαναγκάστηκα να δουλέψω μαζί τους».

Δεν πρόκειται για ένα μηχανισμό που ξέφυγε μέσα στο σκοτάδι της μαφίας και της καπιταλιστικής αγοράς(με τζίρους εκατομμυριών ευρώ τον μήνα) αλλα ακριβώς για την πραγματική όψη του πως το κεφάλαιο ρέει πάνω στα σώματα μας,για το πως το ελληνικό κράτος με όλες τις πτυχές του (μπάτσοι, δικαστική εξουσία, πατριαρχική βία) εγγυάται ότι όλα αυτά τα κυκλώματα θα λειτουργούν ανενόχλητα. Είναι αυτό που ρυθμίζει τις συνθήκες μετανάστευσης, ώστε όσες μετανάστριες καταφέρνουν (καθώς αποτελεί ερώτημα για τον εαν τα καταφέρνουν όντως) να καταγγειλούν την κακοποιήση τους μέσα σε τέτοια κυκλώματα, αυτό που έρχεται ως απάντηση ειναι η απέλαση. Οι επιζώσες καταλήγουν κατηγορούμενες για το καθεστώς της μετανάστευσης τους και τις περισσότερες φορές τις έχουν ήδη απελαύνει πριν εκδικαστεί η υπόθεση τους.

Η αστική δικαιοσύνη λειτουργεί με ταξικά, έμφυλα και φυλετικά κριτήρια. Μέσα στις δικαστικές αίθουσες αναπαράγεται η κουλτούρα του βιασμού με ερωτήσεις που υπονοούν ότι με κάποιο τρόπο τα ήθελε και τα έπαθε, με κάποιο τρόπο θα έφταιγε και αυτή. Τα επιζώντα έμφυλης βίας επανατραυματίζονται και κρίνονται σαν κατηγορούμενα, προσπαθόντας να αποδείξουν την εγγυρότητα των βιωμάτων τους, πολλές φορές μπροστά στους ίδιους τους κακοποιητές τους. Η Ε. το έζησε αυτο στην ολότητα και στη βιαιότητα του, αφού την έβαλαν στη διαδικασία να είναι στην ίδια αίθουσα με τους θύτες της και να χρειάζεται να καταθέσει μπροστά τους. Ο εισαγγελέας μάλιστα, που πρότεινε την αθώωση όλων των κατηγορουμένων, είπε πως “η καταγγέλλουσα μπορούσε να πράξει διαφορετικά και να πάρει άλλο δρόμο στη ζωή της” και ακόμη πως και η ίδια ήθελε αυτή τη σεξουαλική επαφή μαζί τους.
Είναι εμφανές το πως στα κυκλώματα trafficking συμμετέχουν ο πατέρας και άλλοι της ιερής ελληνικής οικογένειας, μπάτσοι, καταστηματάρχες, πολιτικά πρόσωπα και γενικά πρόσωπα σε υψηλή κοινωνική και ταξική θέση. Θύτες που έχουν τις κατάλληλες ανδρικές ταυτότητες που διαιωνίζονται μέσα από δομές εξουσίας, βρίσκουν αντίστοιχα δίκτυα εξουσίας να τους υποστηρίξουν.
Έτσι, στις δίκες για έμφυλη βία, βλέπουμε εξαγοράσιμες ποινές, πόσο μάλλον με το νέο ποινικό κώδικα, βιαστές να αθωώνονται ή να τους καταδικάζουν σε 2-3 χρόνια με αναστολή της ποινής και τα δικαστήρια να επικαλούνται το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου όπως έγινε και στην περίπτωση του μαστροπού μπάτσου Μπουγιούκου. Ο μπάτσος αυτός, από τότε που αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή έχει απειλείσει την ζωή της επιζώσας, σε μια απέλπιδα προσπάθειά του να τη φιμώσει και να καταστείλει τον αγώνα της. Ακόμη, την κατείγγειλε για διακίνηση ναρκωτικών αλλά και για παράνομη σεξεργασία χωρις τα απαραίτητα υγειονομικά έγγραφα. Κατηγορία καθαρά εκδικιτική, η οποία έπεσε στο δικαστήριο.

Στο σύστημα κράτους-πατριαρχίας-καπιταλισμού που προσπαθεί να ελέγξει τις ζωές μας, τα σώματα μας γίνονται αντιληπτά ως εργαλεία προς εκμετάλλευση και οικονομική εξόντωση. Δυστυχώς, μέσα στις αφηγήσεις του κράτους καθώς και των μμε, η σύγχιση trafficking και σεξεργασίας είναι πολύ συχνή. Η τακτική αυτή αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από τα πραγματικά αίτια της σωματεμπορίας, που είναι κομμάτι της συστημικής βίας και ακόμη δίνει άλλοθι στα κράτη να ασκήσουν σκληρότερη πολιτική καταπολέμησης της σεξεργασίας καθώς και περαιτέρω αντιμεταναστευτική πολιτική.
Είναι σημαντικό να ξαναειπωθεί πως σε πολλές καταγραφές καταναγκαστικής σεξεργασίας, τα άτομα μπορεί στην αρχή να συννενούσαν και μετέπειτα να ξεκίνησε η κακοποίηση τους, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχουν οι δομές για να καταγγείλουν τους μαστροπούς και τους θύτες τους.
Η επιλεκτική συμπόνοια που προσφέρεται μόνο σε όσα επιζώντα άτομα πληρούν τη χριστιανική ηθική της κοινωνίας και δεν είναι προκλητικά με τον οποιοδήποτε τρόπο ορίζει αυτή κάθε φορά, κλείνει το στόμα σε όσα άτομα ζουν σε συνθήκες κακοποίησης. Έτσι, η έμφυλη βία κανονικοποιείται σε κάποιες περιπτώσεις, ενώ σε άλλες καταδικάζεται γιατί διαταράσσει την επίπλαστη κοινωνική ειρήνη. Καμία ειρήνη δεν υπάρχει στο σύστημα που συντηρεί και θρέφει τα κυκλώματα σωματεμπορίας. Κυκλώματα που εκμηδενίζουν τα άτομα, τα αναγκάζουν να ζουν σε συνθήκες ημιθανάτου, μετατρέποντάς τα σε μηχανές. Σύμφωνα και με τα λόγια της δικηγόρου της 19χρονης “το trafficking είναι πόλεμος”. Όντως είναι ένας κοινωνικός πόλεμος στον οποίο το επιζών άτομο απανθρωποποιείται κι αντικειμενοποιείται πλήρως, διασύρεται στις οθόνες μας λες και το ίδιο ήταν υπαίτιο ή συνένοχο για την ύπαρξη του κυκλώματος εν’ω παράλληλα οι πραγματικοί ένοχοι, οι οποίοι τυχαίνει να είναι ευυπόληπτοι άντρες με αξιώματα, συγκαλύπτονται και προστατεύονται από τους κρατικούς μηχανισμούς και των περισσότερων τα ονόματα δε θα τα μάθουμε ποτέ.

Όταν τα συνθήματα γίνονται πράξη

Στις 10/7/2021 η Ε. βρίσκει διέξοδο σε μια σερβιτόρα γειτονικού καφέ. Μέσα στη κοινωνία του “δεν σε αφορα” και του “πού να μπλεκεις”, το ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ παίρνει σάρκα και οστά και έτσι καταφέρνει να ξεφύγει από τον κακοποιητή και προαγωγό, πρώην μπάτσο Μπουγιούκο, ο οποίος την κακοποιούσε σεξουαλικά, συναισθματικά, σωματικά και την εξέδιδε για χρόνια. Με τη βοήθεια φεμινστικών ομάδων δημιουργήθηκε ένα δίκτυο αλληλεγγύης, γιατί ξέρουμε πολύ καλά πως ότι έχουμε είναι η μία το άλλο. Το εχουμε ζήσει σπίτι μας, στις γειτονιές μας, στις δουλειές μας, με τις φίλες μας και με μικρά ή μεγάλα δίκτυα αλληλεγγύης, που μας έμαθαν να φροντίζουμε η μία την άλλη. Για εμάς η Ε. δεν είναι μια υπόθεση που θα μπει στο συρτάρι, ούτε ενα μεμονωμένο τυχαίο περιστατικό, είναι πόλεμος ενάντια στην ύπαρξή μας, η αποτύπωση της σαπίλας αυτής της κοινωνίας και η υπενθύμιση πως μέσα σ’αυτόν τον κόσμο που μας θέλει φρόνιμες και ήσυχες, πάντα θα μας βρίσκει απέναντι. Για όλες όσες δεν έχουν φωνή να μιλήσουν” όπως έχει πει η ίδια μέσα στις δικαστικές αίθουσες στις οποίες κλήθηκε πολλές φορές να βρεθεί. Μέχρι να τελειώνουμε με όλους εσάς, τους κακοποιητές και εκμεταλλευτές των ζωών μας, δημιουργούμε ρωγμές και σπάμε τη σιωπή.

ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ (ΠΑΡΑ)ΚΡΑΤΟΥΣ

Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ
ΠΑΙΔΟΒΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Ε. επιζώσα κυκλώματος trafficking Σάββατο 14/09 12:00 Καμάρα, εν όψει του εφετείου στις 18/09

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Κανένα μόνο, καμία λιγότερη

Την περασμένη εβδομάδα είδαμε για ακόμη μια φορά πόσο υποτιμήμενες είναι οι ζωές των θηλυκοτήτων από το κράτος και την πατριαρχία. Τη Δευτέρα 1/4 η Κυριακή δολοφονήθηκε έξω απο το αστυνομικό τμήμα Αγίων Αναργύρων όπου είχε πάει να ζητήσει βοήθεια, καθώς ο επί χρόνια κακοποιήτης της,την απειλούσε και την παρακολουθούσε έξω από το σπίτι της. Όπως ήταν αναμενόμενο δεν εισακούστηκε το αίτημα της και εκτός αυτού δέχτηκε ειρωνικά σχόλια του στυλ “το περιπολικό δεν είναι ταξί για να σε πάει σπίτι”. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα , βγαίνοντας από το τμήμα ο γυναικοκτόνος τη δολοφόνησε έξω από το φυλάκιο.

Γνωρίζουμε καλά ότι το κράτος κι οι θεσμοί του δημιουργούν επιπρόσθετα πρόβληματα όταν καταγγέλλουμε τους κακοποιητές μας και βάζουν εμπόδια όταν προσπαθούμε να ξεφύγουμε. Όσο κι αν ευαγγελίζονται πως η επιμόρφωση μπάτσων και δικαστών θα φέρει λιγότερο επανατραυματισμό, εμείς στην υποτιθέμενη θεσμική προστασία βλέπουμε περισσότερη επιτήρηση κι έλεγχο των ζώων μας και των βιωμάτων μας. Για το λόγο αυτό, η συζήτηση γύρω από την ανυπαρξία και την αδιαφορία του κράτους σε γεγονότα όπως οι γυναικοκτονίες μας βρίσκουν σε θέση κριτικής και πλήρους αντίθεσης. Αιτήματα που κατευθύνονται σε ενα διάλογο γύρω απο την υποστελέχωση υποδομών της αστυνομίας και έλλειψης προσωπικού και περιπολικών μας φαίνονται αποπροσανατολιστικά κι αντιθέτως η ικανοποίησή τους μια χαρά εναρμονισμένη είναι με τη λειτουργία και τα συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου. Βλέπουμε καθημερινά την καταστολή να αναβαθμίζεται (ειδικά μετά τη ψήφιση του νέου Ποινικού Κώδικα) και να δρα τιμωρητικά/εξαθλιώνει περαιτέρω φτωχές ,ρομά και μετανάστριες . Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί κι η διαχείριση της υποθεσης της μητέρας της 12χρονης απο τον Κολωνό, η οποία παρόλο που αθωώθηκε, πρωτόδικα, εξακολουθεί να διώκεται έπειτα από έφεση της εισαγγελίας. Το κράτος λειτουργεί όπως οφείλει για τη διατήρηση της ισχύουσας τάξης πραγμάτων, δηλαδή με τρόπο που σίγουρα δε θα σταματήσει την καθημερινά βιωμένη σεξουαλικοποιημενη βία. Δεν πρόκειται να λάβει μέτρα που θα μεταβάλλουν την αναπαραγωγή του υπάρχοντος συστήματος που είναι εν γένει βίαιο και δολοφονικό για τον καταπιεσμένο κόσμο.

Αναγνωρίζουμε ακόμη ότι η πατριαρχία και η έμφυλη βία υπάρχουν σε άμεση συνάφεια με το κράτος και τους θεσμούς του και είναι διάχυτες στην κοινωνία. Είναι επακόλουθα του τρόπου που έχουν δομηθεί οι έμφυλες σχέσεις και ρόλοι, οι οποίοι καθιστούν τις θηλυκότητες άτομα χωρίς αυταξία, ως ιδιοκτησία προς πολλαπλή εκμετάλλευση, σεξουαλική, ψυχολογική, οικονομική. Ο κοινωνικός περίγυρος ακόμη, ρομαντικοποιεί καταστάσεις όπως όταν ο σύντροφος θα σου πει τι θα φορέσεις , θα ζηλέψει ή θα σου μιλήσει υποτιμητικά προσπαθώντας να το δικαιολογήσει με πρόσχημα την αγάπη ή την πίεση της καθημερινότητας. Στο αποκορύφωμα της σεξουαλικοποιήμενης βίας όταν πρόκειται είτε για βιασμό είτε για γυναικοκτονίες ο ίδιος κοινωνικός περίγυρος θα είναι που είτε θα ξεπλύνει τον γυναικοκτόνο/ κακοποιήτη βάσει των παραπάνω δικαιολογιών είτε θα κατηγορήσει την επιζώσα ή δολοφονημένη που δεν εντόπισε τα σημάδια νωρίτερα.

Βλέπουμε,συνεχώς, να απολιτικοποιείται η έμφυλη κακοποιήση,κάνοντας την πατριαρχική βία να μοιάζει με ατομικό πρόβλημα που η κάθε μια πρέπει να αντιμετωπίσει ξεχωριστά. Ξεχνάμε ότι οι δολοφονημένες είχαν ζωές που άξιζαν να βιωθούν, ότι δεν είναι απλά πρόσωπα στις ειδήσεις αλλά πραγματικοί άνθρωποι που η ζωή τους δε προσδιοριζόταν γύρω απο κακοποιητή τους, τη βία και τη θανατίλα, αλλά είχαν πολύπλευρες ζωές με όνειρα όπως όλα μας.

Επιλέγουμε να υπάρξουμε συλλογικά και να καλέσουμε συγκέντρωση στην περιοχή της Χαριλάου καθώς πριν δυο μήνες σημειώθηκε εκεί άλλη μια γυναικοκτονία. Σε εναν κόσμο που η δολοφονική πατριαρχική βία είναι καθημερινή, εμείς διαλέγουμε τον δρόμο της αλληλεγγύης ,της δράσης και τη δημιουργίας ενδυναμωτικών σχέσεων μεταξύ των καταπιεσμένων. Στεκόμαστε η μια δίπλα στο άλλο φτιάχνοντας δίκτυα επικοινωνίας κι αλληλοβοήθειας κόντρα στην εξατομίκευση και την απομόνωση που μας επιβάλλει το κρατος κι η πατριαρχία.

Δεν ήτανε ατύχημα,δεν ήταν τραγωδία,

έξω απο το Α.Τ. Αγ.Αναργύρων έγινε γυναικοκτονία

Δεν έφταιγε το αλκοόλ, ούτε η κακιά στιγμή,δύο μέτρα γη για κάθε γυναικοκτόνο και βιαστή

Ο,τι έχουμε είναι το ένα την άλλη

Συγκέντρωση ενάντια στην έμφυλη βία και τις γυναικοκτονίες Πέμπτη 18/04 18:00 πλατεία Χαριλάου

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Πέμπτη 18 Απριλίου 2024 στις 9.00 πμ

Η έμφυλη βία είναι καθημερινή στην πατριαρχικά δομημένη κοινωνία και μεσολαβεί σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Όταν γυρνάμε σπίτι, είτε με κάποιο μεταφορικό μέσο, είτε χωρίς, είτε είμαστε μόνα είτε περιβαλλόμαστε από κοινωνικό περίγυρο γεμάτο απάθεια, κάποιο παραβιαστικό βλέμμα, κάποιο χέρι που θα απλωθεί, προσβάλλει τα σώματά μας και οι παραβιασμοί συνεχίζονται χωρίς κανείς να αντιδράει.

Η κουλτούρα του βιασμού που (ανα)παράγεται από το κάθε σχόλιο για το τί θα φορέσουμε μέχρι τη σεξουαλικοποίηση-αντικειμενοποίησή μας απο τη βιομηχανία ομορφιάς, γεννά στερεοτυπικες αντιλήψεις για τα σώματά μας και μάς περιοριζει στα ετεροκανονικά πρότυπα για το πώς μπορούμε να υπάρχουμε. Μέσα σε αυτήν την κουλτούρα η έμφυλη βία είναι κανονικοποιημένη, καθώς η ευθύνη ανάγεται σχεδόν πάντα στο επιζών άτομο και όχι στον θύτη-(παρα)βιαστή κάνοντας παράλληλα αυτή τη βία να φαντάζει ατομικό/μεμονωμένο πρόβλημα.

Πριν απο 4 χρόνια η Ε. καθώς ανέβαινε στο αστικό λεωφορείο 10, στη στάση της Καμάρας, ένας παραβιαστής επιχείρησε να βάλει το χέρι του μέσα από τα ρούχα της. Η ίδια παρόλο που φώναξε, εντός του αστικού, κανείς δεν αντέδρασε και δεν στάθηκε δίπλα της. Το δρομολόγιο συνεχίστηκε κανονικά κι ο οδηγός αρνήθηκε να κλείσει τις πόρτες παρά την έκκληση της Ε. Η επιζώσα βρήκε το κουράγιο να καταγγείλει το περιστατικό και να κάνει μήνυση. Ο εν λόγω παραβιαστής έχει κριθεί ένοχος για βιασμό στο παρελθόν και του έχουν γίνει δεκάδες καταγγελίες για παρενοχλήσεις από άλλες υποθέσεις. Στην περίπτωση της Ε. η απόφαση του τελευταίου δικαστηρίου ήταν καταδικαστική με ποινή φυλάκισης 11 μήνες χωρίς αναστολή αλλά με δυνατότητα να ασκηθεί έφεση. Έτσι, η υπόθεση οδηγείται ξανά στα δικαστήρια.

Δε μπορούμε να αφήσουμε καμία μόνη στη βαρβαρότητα και τον επανατραυματισμό που δέχεται στις δικαστικές αίθουσες. Μέσα σε αυτές το καταγγέλλον άτομο αντιμετωπίζεται ως ένοχο της πατριαρχικής βίας που δέχτηκε με ένα μοτίβο ερωτήσεων από την έδρα περί του τί έκανε ή όχι εκείνη την ώρα, καθώς και την ψυχολογική του κατάσταση, προκειμένου να αποδείξει ότι πληρεί τα κριτήρια του “τέλειου θύματος”. Εν συνεχεία, στα δικαστήρια, που κρίνουν με ταξικά φυλετικά και έμφυλα κριτήρια, χρειάζεται να επιδείξεις την θέση σου στην πυραμίδα, καθώς το βίωμά σου δεν είναι αρκετό, ειδικά έναντι σε έναν θύτη με υψηλή κοινωνική και ταξική θέση.

Τη Πέμπτη 18 Απριλίου θα γίνει η δίκη. Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στην επιζώσα στις 9 το πρωί στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης. Να μην μείνει καμία μόνη απέναντι στην πατριαρχική βία.

Κάθε μέρα γνωρίζω κι άλλο ένα, που το έχει ζήσει και ξέρει πώς είναι. Στο σχολείο, στη δουλειά και στο λεωφορείο της κάνω παρέα, στα δικαστήρια της κρατάω το χέρι, στο δρόμο στέλνουμε σινιάλα αλληλεγγύης, με ένα βλέμμα και 5-10 λέξεις. Μαζί είμαστε πιο δυνατά, σπάμε την απάθεια και οι αντιστάσεις μας συλλογικοποιούνται.

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ

ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΛΩΝΕΙ ΧΕΡΙ ΘΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΕ ΦΟΡΕΙΟ

Ο,ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ

Μαρμαγκα, αντιπατριαρχικη ομαδα

Δευτέρα 15 Απριλίου 2024 στις 9.00 πμ

Τον Δεκέμβρη του 2021 η Γ.Δ. έκλεισε ραντεβού για γυναικολογική εξέταση μαστού. Ο γυναικολόγος παρενόχλησε σεξουαλικά την επιζήσασα, η οποία βρήκε το κουράγιο και το κατήγγειλε στο αστυνομικό τμήμα Τούμπας, όπου μετά την παρέλευση του αυτόφωρου μετράπηκε σε μύνηση. Η πατριαρχική καταπίεση και βία, είναι παρούσα σε κάθε πτυχή της καθημερινής μας εμπειρίας, μεσολαβεί σε κάθε κοινωνική μας συναναστροφή ορίζοντας τις σχέσεις και τις ζωές μας. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε γιατρούς να ασκούν σεξουαλικοποιημένη βία σε άτομα κατά τη διάρκεια μιας εξέτασης. Το κύρος και η οικονομική τους ευχέρεια σε συνδυασμό με τις διασυνδέσεις που έχουν διασφαλίζουν την ύστερη συνέχιση της ζωής τους χωρίς κάποια συνέπεια, σε αντίθεση με την οικονομική και ψυχολογική εξόντωση των επιζώντων άτομων. Ο γυναικολόγος Κατσίκης, πρώην καθηγητής του πανεπιστημίου ΔΙΠΑΕ είναι ένας ακόμη παραβιαστής γιατρός που παραβίαζε συστηματικά τις φοιτήτριες τις οποίες προσέγγιζε με παροχή δωρεάν γυναικολογικής εξέτασης.

Μια “τυπική” ιατρική εξέταση στην πατριαρχική συνθήκη, λοιπόν, μπορεί να μας φέρει αντιμέτωπα με την προσπάθεια για επιβολή και έλεγχο στα σώματά μας και τη διαχείριση κάθε λογής παρενοχλητικών συμπεριφορών. Γιατροί και άλλοι “ειδικοί” εκμεταλλεύονται την ιδιότητά τους και την εξουσία που έχουν για να δρουν παραβιαστικά και έπειτα σχετικοποιούν τη βία που ασκούν με όχημα τη γνώση που κατέχουν για το πώς πρέπει να είναι μια ιατρική εξέταση. Έτσι, οι εξετάσεις συνηθίζεται να πραγματοποιούνται χωρίς να υπάρχει καμιά ενημέρωση για τα στάδια που αυτές περιλαμβάνουν, με αυταρχικές μεθόδους και μη λαμβάνοντας υπόψιν προβληματισμούς και όρια των ατόμων που εξετάζονται.

Καμία ασφάλεια δεν έχουμε μέσα στη πατριαρχική κανονικότητα που επιβάλλεται, ούτε πίσω από τις κλειστές πόρτες ιατρείων, ούτε στο σπίτι, ούτε στη γειτονιά. Τα σώματά μας δεν είναι αντικείμενα προς χρήση και εκμετάλλευση από κανέναν, ούτε από τον σύζυγο και τον πατέρα, τον γείτονα, τον μπάτσο, τον καθηγητή, συνάδελφο/αφεντικό, ούτε από τον εκάστοτε γιατρό.

Τη Δευτέρα 15 Απριλίου θα γίνει η δίκη. Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στην επιζώσα στις 9 το πρωί στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης. Να μην μείνει καμία μόνη απέναντι στην πατριαρχική βία. Ό,τι έχουμε είναι το ένα την άλλη.

Ούτε γιατροί, ούτε ιερείς, ούτε εισαγγελείς

Τον λόγο για το σώμα μας τον έχουμε εμείς

Με τις επιζώσες είμαστε μαζί

Δίκτυα αλληλεγγύης ενάντια σε κάθε (παρα)βιαστή

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχικη ομάδα

Κοκτέιλ μπαρ οικονομικής ενίσχυσης

Κυριακή 14 Απριλίου 2024 στις 21.00

πεζόδρομος Γκαρμπολά

Ταμείο Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και Διωκώμενων Αγωνιστ(ρι)ών

Μαρμάγκα, Αντιπατριαρχική Ομάδα

Στο πλαίσιο του αντιφασιστικού αγώνα κι ενόψει επετειακής πορείας για τον Παύλο Φύσσα, σύντροφοι και συντρόφισσες στις 16/9/2020 πραγματοποίησαν παρέμβαση στην παραλία της Θεσσαλονίκης, σβήνοντας ταυτόχρονα φασιστικά συνθήματα και σύμβολα που είχαν απομείνει απο τις συγκεντρώσεις του κομματος του Κασιδιάρη. Η δράση αυτή κινητοποίησε άμεσα τις δυνάμεις καταστολής οι οποίες απάντησαν με ξύλο, τραυματίζοντας και συλλαμβάνοντας τον κόσμο της παρέμβασης. Συνέλαβαν 51 αντιφασίστες/ριες οι οποίοι/ες στη συνέχεια κρατούνταν εκδικητικά για ώρες στο κρατητήριο της γαδθ χωρίς πρόσβαση στα βασικά όπως φαγητό και με ελάχιστο νερό. Οι κατηγορίες που τους φορτώθηκαν αποτυπώνουν το μένος με το οποίο κρατικοί μηχανισμοί αντιμετωπίζουν αγωνιζόμενο κόσμο, καθώς με το πρόσχημα ότι οι πλάκες δίπλα από τον λευκό πύργο που έσβηναν τα φασιστικά συνθήματα αποτελούν μνημείο, τούς στοιχειοθετήθηκε η κατηγορία του κακουργήματος για φθορά μνημείου. Οι υπόλοιπες κατηγορίες είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα και επιπλέον τους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι.

Η καταστολή κι η βιαιότητα που δέχτηκε αυτή η αντιφασιστική παρέμβαση αν και πρωτοφανής δε μας κάνει εντύπωση, καθώς παράλληλα χρονικά είχε προηγηθεί, αλλά και έπονταν, μια περίοδος αυστηρού λοκντάουν με ενα κλίμα γενικευμένης φίμωσης, και τρομοκρατίας. Διαρκής επιτήρηση κι έλεγχοι, πρόστιμα, απαγόρευση συναθροίσεων, συγκεντρώσεων, εκκενώσεις καταλήψεων, δημιουργούσαν ένα κλίμα καταστολής και δρούσαν σαν προληπτική αντιεξέγερση.

Παράλληλα, το κράτος έκλεινε το μάτι στις φασιστικές συγκεντρώσεις των ημερών ενόψει της δίκης της Χρυσής Αυγής. Δεν μας εκπλήσσει η προστασία και η συντήρηση από το κράτος,των φασιστικών μορφωμάτων καθώς είναι αποτέλεσμα της σχέσης αλληλεξάρτησής τους. Οι φασίστες έρχονται να εφαρμόσουν στο μικροεπίπεδο, στα πλαίσια της καθημερινής ζωής, τους κρατικούς σχεδιασμούς για εθνική συνοχή,τυφλή υποταγή και υπακοή σε κάθε σχέση εξουσίας , διαχείριση μειονοτήτων, μεταναστών και κουηρ, διασφάλιση του κεφαλαιακού κέρδους και έτσι το κράτος τους προστατεύει, δεν τους πολεμά.

Βλέπουμε φασιστικά μορφώματα όταν αποπειρώνται να βγουν από τις τρύπες τους επιχειρώντας να πιάσουν δημόσιο χώρο, να κάνουν επιθέσεις σε αγωνιζόμενο κοσμο, καταλήψεις, μετανάστριες, σεξεργάτριες, κουήρ άτομα, σε ό,τι δεν συμμορφώνεται στο “ιερό τρίπτυχο” πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Οι κρατικές πολιτικές που χτίζονται σε βάθος χρόνου δεν θα μπορούσαν να εντείνουν την υποτιμήση των ζωών μας χωρίς την βοήθεια των φασιστών και τον κοινώνικο κανιβαλισμό. Επιπλέον, ο ρατσισμός, ο αντιτσιγγανισμός, η ομοφοβία είναι διάχυτα στην ελληνική κοινωνία και δομικά στοιχεία του έθνους-κράτους και προλειαίνουν το έδαφος για φασιστικές επιθέσεις σε περιόδους κρίσης, όπως ήταν δηλαδή κι αυτή της πανδημίας.

Την Τρίτη στις 9/4 ξεκινάει η δίκη των 51 αντιφασιστών/στριών.Η στήριξή μας είναι δεδομένη.

Ενάντια στον κοινωνικό εκφασισμό να δομήσουμε σχέσεις αλληλεγγύης.

Ανυποχώρητοι κι αδιαμεσολάβητοι αγώνες για να τσακίσουμε κάθε παρακλάδι του φασισμού στις γειτονιές μας, στις σχολές, στη δουλειά μας, στις πλατείες και σε κάθε κοινωνικό πεδίο που υπάρχουμε.

Ούτε σπιθαμή γης στους φασίστες

Για Ζακ, Λουκμάν και Φύσσα δεν φτάνουν μόνο δύο,

Όλοι οι φασίστες στο νεκροτομείο

Μπάτσοι, δικαστές, ανθρωποφυλακές,

Κάτω τα χέρια απο τους/τις αγωνιστές/ριες

Κανένα(ς) μόνο(ς), καμία μόνη απέναντι στο κράτος

ΟΛΕΣ/ΟΙ/Α ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 9/4 ΣΤΙΣ 9:00 ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

ΚΡΑΤΑΜΕ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΜΑΣ ΚΑΘΑΡΕΣ, ΑΠΟ ΦΑΣΙΣΤΕΣ, ΣΕΞΙΣΤΕΣ ΚΑΙ (ΠΑΡΑ)ΒΙΑΣΤΕΣ.

Το “αόρατο χέρι” της πατριαρχίας, τελικά δεν είναι και τόσο αόρατο. Αποτελεί απανταχού παρούσα κοινωνική πραγματικότητα που μας θυμίζει κάθε φορά τις έμφυλες πειθαρχήσεις μας.Καθέ φορά που γυρνάμε προς το σπίτι και το συναισθήμα που κυριαρχεί είναι ο φόβος για το εάν και πως θα φτάσουμε,που σκεφτόμαστε τους πιο ευφάνταστους τρόπους αυτοάμυνας.Κάθε φορά που πρέπει να σκεφτούμε το πως θα ντυθούμε, τι διαδρομή θα ακολουθήσουμε,σε ποια μέρη θα αράξουμε, πως θα μιλήσουμε και πως θα αντιδράσουμε στη βία που ασκείται στα σώματα και τα μυαλά μας. Έγνοιες επιβαλλόμενες, ανησυχίες ψυχοφθόρες και διαρκή καλέσματα σε προσωπικούς ηρωισμούς για να τα βγάλουμε πέρα. Η έμφυλη καταπίεση δεν γνωρίζει όρια,αλλά φτιάχνει τα καλούπια των ζωών αλλά και των θανάτων μας με δεξιοτεχνία, διαπλέκεται σε κάθε πτυχή της ύπαρξης μας, τόσο στο δημόσιο όσο και στο “ιδιωτικό” πεδίο, στον δρόμο, στη δουλειά, στις γειτονιές, στα σπίτια μας, στις κοινωνικές μας σχέσεις.Πρόκειται για ένα συνεχές βίας, οριοθετήσεων, επιβολών με το οποίο έρχεται το καθένα και η καθεμία αντιμέτωπα στη καθημερινότητα του και που αποτελούν δομικό και απαραίτητο στοιχείο της αναπαραγωγής του κράτους και της υπάρχουσας κοινωνικής οργάνωσης.

Στη γειτονιά της Νεάπολης και στη Λαγκαδά την τελευταία περίοδο υπάρχει τύπος(καστανά μαλλιά και μάτια, μέτριο ανάστημα, πλατιά μύτη, συνήθως φοράει φόρμες και μαύρα αθλητικά, έχει ελαφριά προφορά και μιλάει ελληνικά και ρωσικά) ο οποίος δρα παραβιαστικά προς θηλυκότητες όλων των ηλικιών σε καθημερινή βάση. Μιλάει σεξιστικά, απειλεί σωματικά και λεκτικά και ενσαρκώνει τον καθημερινό σεξισμό και τη σεξουαλικοποιημένη βία απο τα πάρκα μέχρι και τα στενά της γειτονιάς. Ουσιαστικά, πρόκειται για έναν ακόμη τύπο που επιβάλλει μια καθημερινότητα που μοιάζει περισσότερο με πεδίο μάχης.

Αυτές οι συμπεριφορές δεν προκύπτουν στο κένο, δεν εντάσσονται στο πεδίο της ψυχοπαθολογίας και ούτε αποτελούν την εξαίρεση. Αντιθέτως, είναι γέννημα θρέμμα της κουλτούρας του βιασμού,της υποτίμησης των ζωών μας, των εξουσιαστικών σχέσεων που αναπαράγονται καθόλη τη διάρκεια και σε όλα τα πεδία της ύπαρξής μας, μιας κοινωνίας που κανονικοποιεί, ανά περιπτώσεις ωραιοποιεί, ανάλογα το ταξικό υπόβαθρο του παραβιαστή ή το κοινωνικό του κύρος, και ανά φάσεις δικαιολογεί την έμφυλη βία και μετακυλεί τις ευθύνες σε όσα την έχουν υποστεί.

Η σιωπή επιβάλλεται,η αδιαφορία προσπαθεί να γίνει στάση ζωής και οι καθημερινές μας αντιστάσεις να καμφθούν.

Η κοινωνία δημιουργεί ρόλους για εμάς. Μας κατευθύνει και μας επιβάλλει να τους εκπληρώσουμε από το πώς πρέπει να ντυνόμαστε, να μιλάμε και να συμπεριφερόμαστε μέχρι το πώς πρέπει να δεχόμαστε πειθήνια τις πειθαρχήσεις αυτές.Οι αντιδράσεις μας στους καθημερινούς παραβιασμούς για κάποιους αποτελούν αδιάφορες στιγμές,ενδείξεις δικής μας “υπερευαισθησίας” που δεν ανεχόμαστε λίγο παραπάνω “φλέρτ”και για άλλους ατομική μας υπόθεση.

Οι παραβιασμοί των επιζώντων ανάγονται σε”μεμονωμένα περιστατικά” που καλούνται να διαχειριστούν μόνα τους, ενώ όταν αυτά καταφέρουν να αντιδράσουν, αμφισβητούνται από λαϊκά και μη δικαστήρια που μετακυλύουν την ευθύνη στα ίδια. Εάν επιλέξουν τον δρόμο της αστικής δικαιοσύνης, επανατραυματίζονται και φιμώνονται προς παραδειγματισμό μέσα σε αστυνομικές και δικαστικές αίθουσες, όπως ακριβώς συμβαίνει με την υπόθεση της 12χρονης επιζώσας κυκλώματος trafficking στον Κολωνό και την φυλάκιση της μητέρας της αλλά και με την 19χρονη επιζώσα στην Ηλιούπολη που κατέληξε από καταγγέλουσα, κατηγορούμενη. Ενώ όταν επιλέγουμε τον δρόμο της αυτοάμυνας/αντιβίας τιμωρούμαστε και φυλακιζόμαστε. Έτσι συνέβη και στην Π. στην Κόρινθο η οποία τραυμάτισε θανάσιμα τον (παρα)βιαστή αυτής και της φίλης της, όπου δεν αναγνωρίστηκε ποτέ οτι βρισκόταν σε άμυνα και της επέβαλαν 10 χρόνια ποινή φυλάκισης.Δεν είναι τυχαίο που η όποια ατομική ή συλλογική μας προσπάθεια για απαντήσεις σε σχόλια στο δρόμο ή για αυτοάμυνα καταστέλλεται, δεν είναι τυχαίο που το σπρέι πιπεριού και η χρήση του από όσα δεν είμαστε μπατσινες θεωρείται παράνομη, δεν είναι τυχαίο που τα σεξιστικά σχολιάκια, τα “τυχαία” αγγίγματα, το ότι μας ακολουθούν στο δρόμο και άλλα τόσα, συμβαίνουν όταν πιστεύουν ότι δεν μπορούμε να αντιδράσουμε,όταν είμαστε μόνες ή με φίλες,όταν είμαστε ανήλικες και τα βιώματα μας δεν μετράνε, όταν πιστεύουν ότι κανένας γύρω μας δεν θα μιλήσει.

Για να μπορουμε να κυκλοφορούμε και νύχτα και μέρα, και μόνες και με παρέα,σε κάθε γειτονιά, να είμαστε το ένα για το άλλο κάτι παραπάνω απο ένα άθροισμα μονάδων, συλλογικοποιούμε τα βιώματά μας,στεκόμαστε η μία δίπλα στο άλλο,χτίζουμε δίκτυα αλληλεγγύης για να οριζούμε εμείς από τα κάτω τους τρόπους δράσης μας. Το γκρέμισμα του υπάρχοντος έρχεται με την καθημερινή φθορά του,δημιουργώντας ρωγμές σε κάθε σύστημα που μας καταπιέζει.

ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ

Ο,ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ Η ΜΙΑ ΤΟ ΑΛΛΟ

Πορεία γειτονιάς ενάντια σε παραβιαστικές συμπεριφορές

Κυριακή 31/03 στις 13:00 στο ρολόι Νεάπολης

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2024 στις 11.00

Το Σάββατο 16/3 στο ΑΠΘ συνέβαινε απο τον σύλλογο φυσικού επανοικειοποιηση του χώρου του Πλατάνου, δίπλα στη ΣΘΕ, η οποία ηταν κατειλημμενη στα πλαίσια των κινητοποιήσεων ενάντια στο νομο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Έπειτα μπατσοι καθε λογής εισέβαλαν στο καμπους και τελικά στη κατειλημμένη σχολή εκκενώνοντάς τη, σπάζοντας τζάμια και προσήγαγαν τον παρευρισκόμενο κόσμο, 49 ατομα στο σύνολο ,τα οποία στη συνέχεια μετατράπηκαν όλα σε συλλήψεις.

ΟΛΟΙ/ΕΣ/Α ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΔΕΥΤΕΡΑ 18/3 ΣΤΙΣ 11:00

ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΤΑ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ

ΤΟ ΆΣΥΛΟ ΑΝΉΚΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΊΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΜΠΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Το Σάββατο 16/3 στο ΑΠΘ συνέβαινε απο τον σύλλογο φυσικού επανοικειοποιηση του χώρου του Πλατάνου, δίπλα στη ΣΘΕ, η οποία ηταν κατειλημμενη στα πλαίσια των κινητοποιήσεων ενάντια στο νομο για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Έπειτα μπατσοι καθε λογής εισέβαλαν στο καμπους και τελικά στη κατειλημμένη σχολή εκκενώνοντάς τη, σπάζοντας τζάμια και προσήγαγαν τον παρευρισκόμενο κόσμο, 49 ατομα στο σύνολο ,τα οποία στη συνέχεια μετατράπηκαν όλα σε συλλήψεις.

ΟΛΟΙ/ΕΣ/Α ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

KΥΡΙΑΚΗ 17/3 ΣΤΙΣ 9:30 που τα συλληφθέντα περνάν απο εισαγγελέα ΚΑΙ

ΔΕΥΤΕΡΑ 18/3 ΣΤΙΣ 11:00

ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΣΤΑ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΑ

ΤΟ ΆΣΥΛΟ ΑΝΉΚΕΙ ΣΕ ΟΛΗ ΤΗ ΚΟΙΝΩΝΊΑ ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΚΑΜΠΟΥΣ ΜΠΑΤΣΟΙ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα