Όλες/οι/α στην πορεία της 8 Μάρτη στην Καμάρα
Η ημέρα της «γυναίκας» ήρθε και πάλι να μάς δείξει πώς η εργαλειοποιήση
των ζωών και των αγώνων μας μπορεί να δώσει ροή στο κεφάλαιο. Εκπτωτικά
κουπόνια, λουλούδια και σοκολάτες,ξεσπάσματα «εκτίμησης», «θαυμασμού» και «αγάπης» για τις (cis)γυναίκες της ζωής σας. Οι ταξικοί αγώνες των εργατ(ρι)ών της κλωστοϋφαντουργίας του 20ου αιώνα και των μετέπειτα απεργιών μένουν στη λήθη, απονοηματοδοτούνται και μετατρέπονται σε καταναλωτικές γιορτές.
Κράτη και εταιρίες επιδίδονται σε μια προσπάθεια ανάδειξης της
ευαισθησίας τους για τα υποκείμενα που πλήττονται από τη πατριαρχία,
βάζουν τη φεμινιστική κάπα τους και ξαφνικά σταματάνε να εκμεταλλεύονται
και να ορίζουν τα σώματα και τις ζωές μας. Ξαφνικά οι εξουσιαστές μας
θέλουν το καλό μας και προάγουν την «ελευθερία» και την «ισότητα». Οι
προσπάθειες του κράτους και του κεφαλαίου να εισχωρήσουν στα φεμινιστικά
κινήματα είναι επικίνδυνες, έρχονται να αφομοιώσουν και να διαμεσολαβήσουν τους αγώνες μας,(όταν δεν καταφέρνουν να τους καταστείλουν), να εξομαλύνουν τις αντιθέσεις και τους κραδασμούς εντός της κρατικής/καπιταλιστικής/πατριαρχικής βαρβατότητας με σκοπό την εξασφάλιση της εσωτερικής συγκρότησης του συστήματος που τη γεννά και τη θρέφει. Τα “εκσυγχρονισμένα” κράτη που κάνουν λόγο για φιλελεύθερο δικαιωματισμό, οι επιχειρηματικοί κολοσσοί που τον Ιούνιο ντύνονται με τα χρώματα του ουράνιου τόξου, οι οδηγίες από ΕΕ για “ισότητα των φύλων” δημιουργούν μια δήθεν “προοδευτική” εικόνα των καταπιεστών μας, που όμως στην πραγματικότητα ελλοχεύει η εμπορευματοποίηση των αναγκών μας και η εκμετάλλευση κάθε πτυχής των ζωών μας.
Τα νεοφιλελεύθερα κράτη εργαλειοποιούν τα αντιπατριαρχικά προτάγματα και
πλασάρονται ως κοιτίδες ελευθερίας, ως safe places για θηλυκότητες και
κουηρ υποκείμενα.Επιδιώκουν να αφομοιώσουν τις αντιστάσεις και να τις
διαστρεβλώσουν με τέτοιο τρόπο ώστε τα καταπιεσμένα να συμμετέχουν στο
ίδιο σύστημα που καταλήγει να τα καταπιέζει. Ο φεμινισμός του κράτους,λοιπόν, περιλαμβάνει από μέριμνα για τη ταξική μας ανέλιξη ώστε να γίνουμε επιτυχημένα girl bosses μέχρι και πόλεμο εις βάρος μεταναστών με το αφήγημα ότι είναι απολίτιστοι, βάρβαροι που υποτιμούν και κακοποιούν γυναίκες σε αντίθεση με τα κυρίαρχα εθνικά ιδεώδη περί πολιτισμένων ευρωπαίων και εν προκειμένω ελλήνων.
Εμείς από τα κάτω ορίζουμε το πώς η πατριαρχια πλήττει τις ζωές μας και το πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε ρωγμές σε αυτή την ασφυκτική κανονικότητα. Έτσι, αυτό που πραγματικά επηρεάζει την ποιότητα των ζώων μας δεν ειναι το αν κάποια (μικρο/μέσο)αστή θηλυκότητα κατάφερε να γίνει διευθύντρια ή να μπει στη Βουλή, οι ζωές μας πλήττονται απο τη κακοπληρωμένη εργασία,τα απανωτά κύματα ακρίβειας,τα απλησίαστα νοίκια και τους λογαριασμούς. Όλα αυτά εκτός από το καθημερινό άγχος που μάς δημιουργούν, καθιστούν επίσης πιο δύσκολο για ενα άτομο που δέχεται έμφυλη βία να ξεφύγει από ένα κακοποιητικό περιβάλλον, είτε αυτό είναι ο χώρος εργασίας του είτε το σπίτι του.
Κανένα κράτος προστάτης και κανένας νόμος δε πρόκειται να ενδιαφερθεί
για τη βελτίωση των συνθηκών ζωής των καταπιεσμένων θηλυκοτήτων.Έτσι κι
ο νέος ποινικός κώδικας με το φεμινιστικό προσωπείο που μας πλασάρεται
για την πάταξη της ενδοοικογενειακής βίας και τη περισσότερη αυστηροποίηση ποινών των γυναικοκτόνων/βιαστών δε πρόκειται να μας εφησυχάσει. Γνωρίζουμε οτι το κράτος λειτουργεί με ταξικούς και πατριαρχικούς όρους κι ότι όταν κάνει λόγο για περισσότερες φυλακές και μείωση εγκληματικότητας έρχεται για να καταστείλει και να πειθαρχήσει
εμάς.
Το κράτος-προστάτης πράγματι προστατεύει.Προστατεύει τη κερδοφορία των καπιταλιστικών πεδίων εκμετάλλευσης και τα συμφέροντα του κεφαλαίου ακόμα και σε πεδία που προσχηματικά ονομάζει “παράνομα” όπως το trafficking. Μπάτσοι, πολιτικοί, αφεντικά αλλά και καθημερινοί πολίτες με διασυνδέσεις εκφοβίζουν και εκμεταλλεύονται θηλυκότητες, στήνοντας κυκλώματα trafficking, που στηρίζονται στην εκμεταλλευση των σωμάτων μας και την άρρηκτη σχέση κράτους-παρακράτους.
Απειλούν τα επιζώντα άτομα ώστε να μην μιλήσουν(βλέπε επιθέσεις με πέτρες στη κατοικία της 12χρονης στον Κολωνό) Μίντια και δικαστική αρχή μπλεγμένα στο παιχνίδι του κέρδους, συγκαλύπτουν και στις περισσότερες περιπτώσεις αποκρύπτουν από τη δημόσια σφαίρα τις χρόνιες κακοποιήσεις. Σε συνέχεια της συγκάλυψης
αυτής προσπαθούν να μετακυλήσουν τις ευθύνες στις πλάτες του επιζώντος ατόμου (π.χ.μήνυση στην 19χρονη στην Ηλιούπολη για παράνομη σεξεργασία). Κάθε φορά που ορατοποιείται ένα κύκλωμα βλέπουμε μια μεθοδική κρατική προσπάθεια τραμπουκισμού, φίμωσης και καταστολής των επιζώντων ατόμων που προσπαθούν να καταγγείλουν τα όσα πέρασαν και να ονοματίσουν τους
κακοποιητές τους.
Tο trafficking όπως οι γυναικοκτονίες και οι δολοφονίες λόγω έκφρασης φύλου , αποτελούν μια ολιγόλεπτη είδηση, ένα ακόμη τραγικό περιστατικό στη λίστα τηλεοπτικής βίας και τα λεπτά πέρασαν και η βιαιότητα ξεχάστηκε. Η καθημερινά βιωμένη πατριαρχία έγκειται στο ότι ακόμη και στην ύστατη στιγμή του θανάτου τα σώματα και οι ζωές μας είναι ένα απόσπασμα, μια υπόθεση, ένας συνταρακτικός τίτλος μέχρι να ακούσουμε τις επόμενες ειδήσεις. Η προσέγγιση της έμφυλης και σεξουαλικοποιήμενης βίας ως περιστατικών παραγνωρίζει το συνεχές των διαπλεκόμενων εξουσιών που επιτίθονται στη καθημερινότητα μας. Η βία όταν γίνεται ορατή αποκομμένη από τα πλαίσια μέσα στα οποία συμβαίνει, τις κοινωνικές σχέσεις που την θρέφουν και την έχουν ως δομικό στοιχείο του σχετίζεσθαι, κανονικοποιείται ακριβώς μέσω της ερμηνείας της ως εξαίρεση. Με αυτόν τον τρόπο κατασκευάζεται μια κοινωνική συνείδηση που βλέπει την έμφυλη βία ως σημεία που διαρρηγνύουν την κατά τα άλλα ομαλή καθημερινότητα. Η διεκδίκηση του πεδίου της καθημερινότητας, του δρόμου, του λεωφορείου, του δημόσιου χώρου αποτελεί διακύβευμα και πεδίο σύγκρουσης.
Για εμάς ο αντιπατριαρχικός αγώνας είναι πολύμορφος και περιλαμβάνει ανυπακοή στις έμφυλες επιταγές, συλλογική αντάπαντηση στον καθημερινό σεξισμό/τρανσφοβία στο δρόμο και στη δουλειά,τη διεκδίκηση του δρόμου και το χτίσιμο δικτύων στήριξης και αυτοάμυνας. Βλέπουμε επιπλέον, ως αναπόσπαστο κομμάτι του, την αμφισβήτηση του διπόλου του φύλου και της περιχαράκωσης της σεξουαλικότητας στις ετεροκανονικές νόρμες που μας επιβάλλουν.Την αμφισβήτηση των προτύπων που επιτάσσει ο εθνικός κορμός και την διεκδίκηση της ύπαρξής μας όπου και όπως θέλουμε, πολεμώντας το φασιστικό οχετό που ξαναπιάνει χώρο στο κοινωνικό πεδιο με αφορμές όπως αυτή του πρόσφατου νόμου για τα ομόφυλα ζευγάρια. Η ταυτότητα της
«γυναίκας» δεν χωράει όλα τα υποκείμενα που βάλλονται απο τη πατριαρχία. Για εμάς η 8η Μάρτη είναι μια ευκαιρία να υπάρχουμε συλλογικά στο δρόμο δίνοντας ορατότητα στη πατριαρχική καταπίεση όπως εμείς τη βιώνουμε προτάσσοντας τις δικές μας αρνήσεις και τις δικές μας ανάγκες.
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ,ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ
ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΛΩΝΕΙ ΧΕΡΙ ΘΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΕ ΦΟΡΕΙΟ
ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΚΑΙ Η ΠΑΤΡΙΣ
ΤΟ ΛΟΓΟ ΓΙΑ ΤΟ ΣΩΜΑ ΜΑΣ ΤΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ
* Συμμετέχουμε/στηρίζουμε το μπλοκ της ανοιχτής αντιπατριαρχικής/αντικρατικής συνέλευσης για την 8η Μάρτη
Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα
*φωτογραφία απο πανό που κρεμάστηκε στην Γιαννιτσών σε αλληλεγγύη με τις σεξεργάτριες
περιγραφή:Με τις σεξεργάτριες είμαστε μαζί, Τον λόγο για το σώμα μας τον έχουμε εμείς,Πορεία Καμάρα 8 Μάρτη στις 18:00
