ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΣΤΙΣ ΕΙΔΗΣΕΙΣ
Τον Σεπτέμβριο γίναμε μάρτυρες άλλης μίας γυναικοκτονίας που συνέβη στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης. Ένας μπάτσος σκότωσε την εν διαστάσει σύζυγό του με καραμπίνα, ενώ νωρίτερα είχε δηλώσει και στον πατέρα του αυτήν του την επιθυμία. Πριν λίγες μέρες, ξανά στην Καλαμαριά, μάθαμε και για μία ακόμη γυναικοκτονία. Το βράδυ της Πρωτοχρονιάς, ο γυναικοκτόνος, αφού σκότωσε τη σύντροφό του με συνεργό έναν φίλο του, προσπαθούσε για μέρες να πείσει την κοινή γνώμη και τις αρχές ότι αυτή εξαφανίστηκε μόνη της. Ο γυναικοκτόνος ήταν μάλιστα γνωστό πως κακοποιούσε την πρώην σύντροφό του και την αδερφή του, αφού υπήρχε και σειρά από καταγγελίες.
Αυτά τα περιστατικά δεν είναι αποκομμένα απο τη κοινωνική πραγματικότητα. Βλέπουμε και τα δύο γεγονότα ως την κορύφωση της πατριαρχικής επιβολής και βίας η οποία στηρίζεται και στηρίζει το κρατικό, καπιταλιστικό οικοδόμημα. Είναι επακόλουθα του τρόπου που έχουν δομηθεί οι έμφυλες σχέσεις και ρόλοι, οι οποίοι καθιστούν τις θηλυκότητες άτομα χωρίς αυταξία,ως ιδιοκτησία προς πολλαπλή εκμετάλλευση, σεξουαλική, ψυχολογική, οικονομική. Αυτοί οι ρόλοι διαμορφώνονται και αναπαράγονται από φορείς κοινωνικοποίησης όπως η οικογένεια,το σχολείο και τα μέσα ενημέρωσης.Δημιουργούν πρότυπα συμπεριφορών που ακόμα και αν προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε, δεν θα μπορέσουμε ποτέ εγγυημένα να είμαστε ασφαλείς από την έμφυλη βία, καθώς αυτοί οι ρόλοι και τα στερεότυπα είναι αντικρουόμενα και μεταβαλλόμενα.
Βλέπουμε συνεχώς τα περιστατικά έμφυλης βίας να εξατομικεύονται, αφαιρώντας την πολιτική διάστασή τους. Σε αυτά τα πλαίσια η συμπεριφορά των θυτών ψυχολογικοποιείται, σε μια προσπάθεια αιτιολόγησης και μετατροπής της καθημερινά βιωμένης πατριαρχικής βίας σε κάτι μακρινό και απόκοσμο που ανήκει στο χώρο της ψυχοπαθολογίας. Σαν ένα θέαμα που δεν μας επηρεάζει, σαν κάτι που μπορούμε να παρακολουθούμε από τον καναπέ μας για ψυχαγωγία. Από ενεργά υποκείμενα που μπορούν να επηρεάσουν τη κοινωνική πραγματικότητα μετατρεπόμαστε σε παθητικούς καταναλωτές θεάματος, περιμένοντας την επόμενη λεπτομέρεια της υπόθεσης σαν να περιμένουμε το επόμενο επεισόδιο τηλεοπτικής σειράς. Οι δολοφονίες των θυληκοτήτων παρουσιάζονται σαν φυσικό επακόλουθο που έρχεται οριακά να τις απαλλάξει απο την πατριαρχική βία που δέχονται καθημερινά. Ξεχνάμε ότι τη ζωή μας δε τη χαρακτηρίζει η μιζέρια, η θανατίλα κι η βία που δεχόμαστε, αλλά αυτές είναι καταστάσεις που παλεύουμε για να ξεφύγουμε. Ξεχνάμε ότι οι δολοφονημένες είχαν καθημερινές ζωές που άξιζαν να βιωθούν, πολύπλευρες ζωές που δεν περιστρέφονταν μόνο γύρω απο τον κακοποιητή τους.
Λόγο για τα σώματα και τις ζωές μας δεν έχουν ούτε η κοινωνία, ούτε οι δημοσιογράφοι, ούτε το κράτος. Δεν αναζητάμε πιο “φιλικούς” κρατικούς υπαλλήλους και θεσμούς ως σωτηρία από την πατριαρχική βία που βιώνουμε, αντίθετα τους βλέπουμε ως αναπόσπαστο κομμάτι της. Γνωρίζουμε καλά ότι το κράτος δημιουργεί επιπρόσθετα πρόβληματα όταν καταγγέλλουμε τους κακοποιητές μας και βάζει εμπόδια όταν προσπαθούμε να ξεφύγουμε. Στην υποτιθέμενη προστασία του εμείς βλέπουμε περισσότερη επιτήρηση, έλεγχο και επανατραυματισμό.
Για το λόγο αυτό, η συζήτηση γύρω από την ανυπαρξία και την αδιαφορία του κράτους σε γεγονότα όπως οι γυναικοκτονίες μας βρίσκουν σε θέση κριτικής και πλήρους αντίθεσης. Το κράτος λειτουργεί όπως οφείλει για τη διατήρηση της ισχύουσας τάξης πραγμάτων, δηλαδή με τρόπο που σίγουρα δε θα σταματήσει την καθημερινή βιωμένη βία για τον καταπιεσμένο κόσμο και ειδικά την έμφυλη μορφή της. Δεν πρόκειται να λάβει μέτρα που θα μεταβάλλουν την αναπαραγωγή του υπάρχοντος συστήματος που είναι εν γένει βίαιο και δολοφονικό σε κάθε έκφανσή του.
Από παθητικοί καταναλωτές θεάματος να γίνουμε δρώντα υποκείμενα, να χτίσουμε αντανακλαστικά αλληλεγγύης και να μετατρέψουμε την παθητική ατομική αγανάκτηση σε αντίδραση και αλληλοστήριξη κάνοντας πράξη το ποτέ καμία μόνη.
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΥΧΑΙΟ, ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΡΑΓΩΔΙΑ
ΗΤΑΝ ΑΛΛΗ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΑ
ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΔΡΑΚΟΣ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΥΤΕ ΤΕΡΑΣ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ
Συγκέντρωση το Σάββατο 27/01 στο Δημαρχείο Καλαμαριάς στη 13:00.
Την Τετάρτη 17/01 πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης για την γυναικοκτονία που έγινε στην περιοχή πριν λίγες μέρες, καλώντας ταυτόχρονα σε συγκέντρωση το Σάββατο 27/01 στη 13:00 στο δημαρχείο Καλαμαριάς. Περάσαμε από τον κεντρικό πεζόδρομο και τα γύρω δρομάκια μοιράζοντας κείμενα και κολλώντας αφίσες.
Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα
