Κατά διαστήματα βλέπουμε τα φασιστικά σκουπίδια να αποπειρώνται να βγουν από τις τρύπες τους επιχειρώντας εμφανίσεις στο δημόσιο χώρο και χτυπήματα στον αγωνιζόμενο κόσμο, σε καταλήψεις, σε μετανάστριες, σε κουήρ άτομα, σε ό,τι δεν συμμορφώνεται στο “ιερό τρίπτυχο” πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Οι φασιστικές επιθέσεις, οι δολοφονίες και οι βιαιότητες σε θηλυκότητες και κουήρ άτομα, οι εργατικές δολοφονίες δεν αποτελούν εξαίρεση στη καθημερινότητά μας ούτε απλά θεαματικά λεπτά στα μίντια. Είναι πανταχού παρόντα βιώματα και πραγματικότητες. Οι κρατικές πολιτικές που χτίζονται σε βάθος χρόνου δεν θα μπορούσαν να εντείνουν την υποτιμήση των ζωών μας χωρίς την βοήθεια των φασιστικών μορφωμάτων.
Το κράτος θρέφει και συντηρεί τα φασιστικά μορφώματα με τα οποία έχει σχέση αλληλεξάρτησης. Αποτελούν ένα χρήσιμο εργαλείο που θα καταστείλει και θα εξοντώσει τους πληθυσμούς που περισσεύουν και που το κράτος θέλει διακαώς να ελέγξει. Ο πόλεμος κατά των μεταναστριών, ο ρατσισμός, ο αντιτσιγγανισμός, η ομοφοβία είναι διάχυτα στην ελληνική κοινωνία, συντηρούν τον φασισμό και προλειαίνουν το έδαφος για φασιστικές επιθέσεις σε περιόδους κρίσης. Η συσπείρωση γύρω από κάθετες δομές που συγκροτούνται γύρω από την ιδέα της εθνικής ενότητας και στοχεύουν στον πόλεμο ενάντια στον εσωτερικό είτε εξωτερικό εχθρό απορποσανατολίζουν απο τον πραγματικό εχθρό, το κράτος. Ταυτόχρονα, συσκοτίζουν την ευθύνη κράτους και καπιταλισμού στη φτωχοποίηση της κοινωνικής βάσης αποδίδοντας πολύ βολικά το φταίξιμο σε πληθυσμούς που είναι σκληρά εκμεταλλευόμενοι στην τοπική κοινωνία.
Αυτές οι προσπάθειες διαίρεσης του προλεταριάτου παίρνουν σάρκα και οστά στη ρουτινιασμένη και επιβαρυμένη καθημερινότητα, κάθε φορά που τα λεφτά στο σούπερ μάρκετ δεν φτάνουν ούτε για τα βασικά και η οργή προσανατολίζεται στην ταμία αντί για τις πολυεθνικές και την ακρίβεια. Κάθε φορά που το νοίκι κι οι λογαριασμοί χτυπούν την πόρτα και αντί να φουντώσει η αγανάκτηση για το ξεζούμισμα από τους ιδιοκτήτες, ενεργοποιείται ο ρατσιστικός οχετός περί μεταναστών που ‘μας κλέβουν’ τις δουλειές, τις θέσεις, τα λεφτά και εν γένει την ζωή. ‘Ετσι, η υποκαστάσταση των πραγματικών εχθρών με πλασματικούς δεν απέχει από τη βιωμένη πραγματικότητα. Εχθρός μας είναι τα αφεντικά και οι απανταχού καταπιεστές μας. Οποιαδήποτε προσπάθεια διαίρεσης και κανιβαλισμού μεταξύ του πολυεθνικού προλεταριάτου εξυπηρετεί τα συμφέροντα τους.
Βλέπουμε τις γειτονιές μας να αποτελούν ένα καθημερινό πεδίο συκγρούσεων τάξης, φύλου, φυλής και οι σιωπές, οι υποχωρήσεις και αντίστοιχα οι συλλογικές μας αντιστάσεις καθορίζουν τους τρόπους που ζούμε, εργαζόμαστε, ερωτευομάστε, αγωνιζόμαστε και συνολικά σχετιζόμαστε. Γι΄ αυτό και οι απαντήσεις που δίνουμε πρέπει να είναι συλλογικές μαχητικές και με διάρκεια μέχρι να έχουν οι αγώνες μας την πολυμορφία της ζωής μας. Ανυποχώρητοι κι αδιαμεσολάβητοι αγώνες για να τσακίσουμε καθε παρακλάδι του φασισμού στις γειτονιές μας, στις σχολές, στη δουλειά μας, στις πλατείες και σε κάθε κοινωνικό πεδίο που υπάρχουμε.
Ούτε σπιθαμή γης στους φασίστες
Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα