Month: Απρίλιος 2024

Κανένα μόνο, καμία λιγότερη

Την περασμένη εβδομάδα είδαμε για ακόμη μια φορά πόσο υποτιμήμενες είναι οι ζωές των θηλυκοτήτων από το κράτος και την πατριαρχία. Τη Δευτέρα 1/4 η Κυριακή δολοφονήθηκε έξω απο το αστυνομικό τμήμα Αγίων Αναργύρων όπου είχε πάει να ζητήσει βοήθεια, καθώς ο επί χρόνια κακοποιήτης της,την απειλούσε και την παρακολουθούσε έξω από το σπίτι της. Όπως ήταν αναμενόμενο δεν εισακούστηκε το αίτημα της και εκτός αυτού δέχτηκε ειρωνικά σχόλια του στυλ “το περιπολικό δεν είναι ταξί για να σε πάει σπίτι”. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα , βγαίνοντας από το τμήμα ο γυναικοκτόνος τη δολοφόνησε έξω από το φυλάκιο.

Γνωρίζουμε καλά ότι το κράτος κι οι θεσμοί του δημιουργούν επιπρόσθετα πρόβληματα όταν καταγγέλλουμε τους κακοποιητές μας και βάζουν εμπόδια όταν προσπαθούμε να ξεφύγουμε. Όσο κι αν ευαγγελίζονται πως η επιμόρφωση μπάτσων και δικαστών θα φέρει λιγότερο επανατραυματισμό, εμείς στην υποτιθέμενη θεσμική προστασία βλέπουμε περισσότερη επιτήρηση κι έλεγχο των ζώων μας και των βιωμάτων μας. Για το λόγο αυτό, η συζήτηση γύρω από την ανυπαρξία και την αδιαφορία του κράτους σε γεγονότα όπως οι γυναικοκτονίες μας βρίσκουν σε θέση κριτικής και πλήρους αντίθεσης. Αιτήματα που κατευθύνονται σε ενα διάλογο γύρω απο την υποστελέχωση υποδομών της αστυνομίας και έλλειψης προσωπικού και περιπολικών μας φαίνονται αποπροσανατολιστικά κι αντιθέτως η ικανοποίησή τους μια χαρά εναρμονισμένη είναι με τη λειτουργία και τα συμφέροντα του κράτους και του κεφαλαίου. Βλέπουμε καθημερινά την καταστολή να αναβαθμίζεται (ειδικά μετά τη ψήφιση του νέου Ποινικού Κώδικα) και να δρα τιμωρητικά/εξαθλιώνει περαιτέρω φτωχές ,ρομά και μετανάστριες . Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί κι η διαχείριση της υποθεσης της μητέρας της 12χρονης απο τον Κολωνό, η οποία παρόλο που αθωώθηκε, πρωτόδικα, εξακολουθεί να διώκεται έπειτα από έφεση της εισαγγελίας. Το κράτος λειτουργεί όπως οφείλει για τη διατήρηση της ισχύουσας τάξης πραγμάτων, δηλαδή με τρόπο που σίγουρα δε θα σταματήσει την καθημερινά βιωμένη σεξουαλικοποιημενη βία. Δεν πρόκειται να λάβει μέτρα που θα μεταβάλλουν την αναπαραγωγή του υπάρχοντος συστήματος που είναι εν γένει βίαιο και δολοφονικό για τον καταπιεσμένο κόσμο.

Αναγνωρίζουμε ακόμη ότι η πατριαρχία και η έμφυλη βία υπάρχουν σε άμεση συνάφεια με το κράτος και τους θεσμούς του και είναι διάχυτες στην κοινωνία. Είναι επακόλουθα του τρόπου που έχουν δομηθεί οι έμφυλες σχέσεις και ρόλοι, οι οποίοι καθιστούν τις θηλυκότητες άτομα χωρίς αυταξία, ως ιδιοκτησία προς πολλαπλή εκμετάλλευση, σεξουαλική, ψυχολογική, οικονομική. Ο κοινωνικός περίγυρος ακόμη, ρομαντικοποιεί καταστάσεις όπως όταν ο σύντροφος θα σου πει τι θα φορέσεις , θα ζηλέψει ή θα σου μιλήσει υποτιμητικά προσπαθώντας να το δικαιολογήσει με πρόσχημα την αγάπη ή την πίεση της καθημερινότητας. Στο αποκορύφωμα της σεξουαλικοποιήμενης βίας όταν πρόκειται είτε για βιασμό είτε για γυναικοκτονίες ο ίδιος κοινωνικός περίγυρος θα είναι που είτε θα ξεπλύνει τον γυναικοκτόνο/ κακοποιήτη βάσει των παραπάνω δικαιολογιών είτε θα κατηγορήσει την επιζώσα ή δολοφονημένη που δεν εντόπισε τα σημάδια νωρίτερα.

Βλέπουμε,συνεχώς, να απολιτικοποιείται η έμφυλη κακοποιήση,κάνοντας την πατριαρχική βία να μοιάζει με ατομικό πρόβλημα που η κάθε μια πρέπει να αντιμετωπίσει ξεχωριστά. Ξεχνάμε ότι οι δολοφονημένες είχαν ζωές που άξιζαν να βιωθούν, ότι δεν είναι απλά πρόσωπα στις ειδήσεις αλλά πραγματικοί άνθρωποι που η ζωή τους δε προσδιοριζόταν γύρω απο κακοποιητή τους, τη βία και τη θανατίλα, αλλά είχαν πολύπλευρες ζωές με όνειρα όπως όλα μας.

Επιλέγουμε να υπάρξουμε συλλογικά και να καλέσουμε συγκέντρωση στην περιοχή της Χαριλάου καθώς πριν δυο μήνες σημειώθηκε εκεί άλλη μια γυναικοκτονία. Σε εναν κόσμο που η δολοφονική πατριαρχική βία είναι καθημερινή, εμείς διαλέγουμε τον δρόμο της αλληλεγγύης ,της δράσης και τη δημιουργίας ενδυναμωτικών σχέσεων μεταξύ των καταπιεσμένων. Στεκόμαστε η μια δίπλα στο άλλο φτιάχνοντας δίκτυα επικοινωνίας κι αλληλοβοήθειας κόντρα στην εξατομίκευση και την απομόνωση που μας επιβάλλει το κρατος κι η πατριαρχία.

Δεν ήτανε ατύχημα,δεν ήταν τραγωδία,

έξω απο το Α.Τ. Αγ.Αναργύρων έγινε γυναικοκτονία

Δεν έφταιγε το αλκοόλ, ούτε η κακιά στιγμή,δύο μέτρα γη για κάθε γυναικοκτόνο και βιαστή

Ο,τι έχουμε είναι το ένα την άλλη

Συγκέντρωση ενάντια στην έμφυλη βία και τις γυναικοκτονίες Πέμπτη 18/04 18:00 πλατεία Χαριλάου

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Πέμπτη 18 Απριλίου 2024 στις 9.00 πμ

Η έμφυλη βία είναι καθημερινή στην πατριαρχικά δομημένη κοινωνία και μεσολαβεί σε κάθε πτυχή της ζωής μας. Όταν γυρνάμε σπίτι, είτε με κάποιο μεταφορικό μέσο, είτε χωρίς, είτε είμαστε μόνα είτε περιβαλλόμαστε από κοινωνικό περίγυρο γεμάτο απάθεια, κάποιο παραβιαστικό βλέμμα, κάποιο χέρι που θα απλωθεί, προσβάλλει τα σώματά μας και οι παραβιασμοί συνεχίζονται χωρίς κανείς να αντιδράει.

Η κουλτούρα του βιασμού που (ανα)παράγεται από το κάθε σχόλιο για το τί θα φορέσουμε μέχρι τη σεξουαλικοποίηση-αντικειμενοποίησή μας απο τη βιομηχανία ομορφιάς, γεννά στερεοτυπικες αντιλήψεις για τα σώματά μας και μάς περιοριζει στα ετεροκανονικά πρότυπα για το πώς μπορούμε να υπάρχουμε. Μέσα σε αυτήν την κουλτούρα η έμφυλη βία είναι κανονικοποιημένη, καθώς η ευθύνη ανάγεται σχεδόν πάντα στο επιζών άτομο και όχι στον θύτη-(παρα)βιαστή κάνοντας παράλληλα αυτή τη βία να φαντάζει ατομικό/μεμονωμένο πρόβλημα.

Πριν απο 4 χρόνια η Ε. καθώς ανέβαινε στο αστικό λεωφορείο 10, στη στάση της Καμάρας, ένας παραβιαστής επιχείρησε να βάλει το χέρι του μέσα από τα ρούχα της. Η ίδια παρόλο που φώναξε, εντός του αστικού, κανείς δεν αντέδρασε και δεν στάθηκε δίπλα της. Το δρομολόγιο συνεχίστηκε κανονικά κι ο οδηγός αρνήθηκε να κλείσει τις πόρτες παρά την έκκληση της Ε. Η επιζώσα βρήκε το κουράγιο να καταγγείλει το περιστατικό και να κάνει μήνυση. Ο εν λόγω παραβιαστής έχει κριθεί ένοχος για βιασμό στο παρελθόν και του έχουν γίνει δεκάδες καταγγελίες για παρενοχλήσεις από άλλες υποθέσεις. Στην περίπτωση της Ε. η απόφαση του τελευταίου δικαστηρίου ήταν καταδικαστική με ποινή φυλάκισης 11 μήνες χωρίς αναστολή αλλά με δυνατότητα να ασκηθεί έφεση. Έτσι, η υπόθεση οδηγείται ξανά στα δικαστήρια.

Δε μπορούμε να αφήσουμε καμία μόνη στη βαρβαρότητα και τον επανατραυματισμό που δέχεται στις δικαστικές αίθουσες. Μέσα σε αυτές το καταγγέλλον άτομο αντιμετωπίζεται ως ένοχο της πατριαρχικής βίας που δέχτηκε με ένα μοτίβο ερωτήσεων από την έδρα περί του τί έκανε ή όχι εκείνη την ώρα, καθώς και την ψυχολογική του κατάσταση, προκειμένου να αποδείξει ότι πληρεί τα κριτήρια του “τέλειου θύματος”. Εν συνεχεία, στα δικαστήρια, που κρίνουν με ταξικά φυλετικά και έμφυλα κριτήρια, χρειάζεται να επιδείξεις την θέση σου στην πυραμίδα, καθώς το βίωμά σου δεν είναι αρκετό, ειδικά έναντι σε έναν θύτη με υψηλή κοινωνική και ταξική θέση.

Τη Πέμπτη 18 Απριλίου θα γίνει η δίκη. Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στην επιζώσα στις 9 το πρωί στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης. Να μην μείνει καμία μόνη απέναντι στην πατριαρχική βία.

Κάθε μέρα γνωρίζω κι άλλο ένα, που το έχει ζήσει και ξέρει πώς είναι. Στο σχολείο, στη δουλειά και στο λεωφορείο της κάνω παρέα, στα δικαστήρια της κρατάω το χέρι, στο δρόμο στέλνουμε σινιάλα αλληλεγγύης, με ένα βλέμμα και 5-10 λέξεις. Μαζί είμαστε πιο δυνατά, σπάμε την απάθεια και οι αντιστάσεις μας συλλογικοποιούνται.

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ

ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΛΩΝΕΙ ΧΕΡΙ ΘΑ ΦΕΥΓΕΙ ΜΕ ΦΟΡΕΙΟ

Ο,ΤΙ ΕΧΟΥΜΕ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΤΗΝ ΑΛΛΗ

Μαρμαγκα, αντιπατριαρχικη ομαδα

Δευτέρα 15 Απριλίου 2024 στις 9.00 πμ

Τον Δεκέμβρη του 2021 η Γ.Δ. έκλεισε ραντεβού για γυναικολογική εξέταση μαστού. Ο γυναικολόγος παρενόχλησε σεξουαλικά την επιζήσασα, η οποία βρήκε το κουράγιο και το κατήγγειλε στο αστυνομικό τμήμα Τούμπας, όπου μετά την παρέλευση του αυτόφωρου μετράπηκε σε μύνηση. Η πατριαρχική καταπίεση και βία, είναι παρούσα σε κάθε πτυχή της καθημερινής μας εμπειρίας, μεσολαβεί σε κάθε κοινωνική μας συναναστροφή ορίζοντας τις σχέσεις και τις ζωές μας. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπουμε γιατρούς να ασκούν σεξουαλικοποιημένη βία σε άτομα κατά τη διάρκεια μιας εξέτασης. Το κύρος και η οικονομική τους ευχέρεια σε συνδυασμό με τις διασυνδέσεις που έχουν διασφαλίζουν την ύστερη συνέχιση της ζωής τους χωρίς κάποια συνέπεια, σε αντίθεση με την οικονομική και ψυχολογική εξόντωση των επιζώντων άτομων. Ο γυναικολόγος Κατσίκης, πρώην καθηγητής του πανεπιστημίου ΔΙΠΑΕ είναι ένας ακόμη παραβιαστής γιατρός που παραβίαζε συστηματικά τις φοιτήτριες τις οποίες προσέγγιζε με παροχή δωρεάν γυναικολογικής εξέτασης.

Μια “τυπική” ιατρική εξέταση στην πατριαρχική συνθήκη, λοιπόν, μπορεί να μας φέρει αντιμέτωπα με την προσπάθεια για επιβολή και έλεγχο στα σώματά μας και τη διαχείριση κάθε λογής παρενοχλητικών συμπεριφορών. Γιατροί και άλλοι “ειδικοί” εκμεταλλεύονται την ιδιότητά τους και την εξουσία που έχουν για να δρουν παραβιαστικά και έπειτα σχετικοποιούν τη βία που ασκούν με όχημα τη γνώση που κατέχουν για το πώς πρέπει να είναι μια ιατρική εξέταση. Έτσι, οι εξετάσεις συνηθίζεται να πραγματοποιούνται χωρίς να υπάρχει καμιά ενημέρωση για τα στάδια που αυτές περιλαμβάνουν, με αυταρχικές μεθόδους και μη λαμβάνοντας υπόψιν προβληματισμούς και όρια των ατόμων που εξετάζονται.

Καμία ασφάλεια δεν έχουμε μέσα στη πατριαρχική κανονικότητα που επιβάλλεται, ούτε πίσω από τις κλειστές πόρτες ιατρείων, ούτε στο σπίτι, ούτε στη γειτονιά. Τα σώματά μας δεν είναι αντικείμενα προς χρήση και εκμετάλλευση από κανέναν, ούτε από τον σύζυγο και τον πατέρα, τον γείτονα, τον μπάτσο, τον καθηγητή, συνάδελφο/αφεντικό, ούτε από τον εκάστοτε γιατρό.

Τη Δευτέρα 15 Απριλίου θα γίνει η δίκη. Καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στην επιζώσα στις 9 το πρωί στα δικαστήρια Θεσσαλονίκης. Να μην μείνει καμία μόνη απέναντι στην πατριαρχική βία. Ό,τι έχουμε είναι το ένα την άλλη.

Ούτε γιατροί, ούτε ιερείς, ούτε εισαγγελείς

Τον λόγο για το σώμα μας τον έχουμε εμείς

Με τις επιζώσες είμαστε μαζί

Δίκτυα αλληλεγγύης ενάντια σε κάθε (παρα)βιαστή

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχικη ομάδα

Κοκτέιλ μπαρ οικονομικής ενίσχυσης

Κυριακή 14 Απριλίου 2024 στις 21.00

πεζόδρομος Γκαρμπολά

Ταμείο Αλληλεγγύης Φυλακισμένων και Διωκώμενων Αγωνιστ(ρι)ών

Μαρμάγκα, Αντιπατριαρχική Ομάδα

Στο πλαίσιο του αντιφασιστικού αγώνα κι ενόψει επετειακής πορείας για τον Παύλο Φύσσα, σύντροφοι και συντρόφισσες στις 16/9/2020 πραγματοποίησαν παρέμβαση στην παραλία της Θεσσαλονίκης, σβήνοντας ταυτόχρονα φασιστικά συνθήματα και σύμβολα που είχαν απομείνει απο τις συγκεντρώσεις του κομματος του Κασιδιάρη. Η δράση αυτή κινητοποίησε άμεσα τις δυνάμεις καταστολής οι οποίες απάντησαν με ξύλο, τραυματίζοντας και συλλαμβάνοντας τον κόσμο της παρέμβασης. Συνέλαβαν 51 αντιφασίστες/ριες οι οποίοι/ες στη συνέχεια κρατούνταν εκδικητικά για ώρες στο κρατητήριο της γαδθ χωρίς πρόσβαση στα βασικά όπως φαγητό και με ελάχιστο νερό. Οι κατηγορίες που τους φορτώθηκαν αποτυπώνουν το μένος με το οποίο κρατικοί μηχανισμοί αντιμετωπίζουν αγωνιζόμενο κόσμο, καθώς με το πρόσχημα ότι οι πλάκες δίπλα από τον λευκό πύργο που έσβηναν τα φασιστικά συνθήματα αποτελούν μνημείο, τούς στοιχειοθετήθηκε η κατηγορία του κακουργήματος για φθορά μνημείου. Οι υπόλοιπες κατηγορίες είναι πλημμεληματικού χαρακτήρα και επιπλέον τους επιβλήθηκαν περιοριστικοί όροι.

Η καταστολή κι η βιαιότητα που δέχτηκε αυτή η αντιφασιστική παρέμβαση αν και πρωτοφανής δε μας κάνει εντύπωση, καθώς παράλληλα χρονικά είχε προηγηθεί, αλλά και έπονταν, μια περίοδος αυστηρού λοκντάουν με ενα κλίμα γενικευμένης φίμωσης, και τρομοκρατίας. Διαρκής επιτήρηση κι έλεγχοι, πρόστιμα, απαγόρευση συναθροίσεων, συγκεντρώσεων, εκκενώσεις καταλήψεων, δημιουργούσαν ένα κλίμα καταστολής και δρούσαν σαν προληπτική αντιεξέγερση.

Παράλληλα, το κράτος έκλεινε το μάτι στις φασιστικές συγκεντρώσεις των ημερών ενόψει της δίκης της Χρυσής Αυγής. Δεν μας εκπλήσσει η προστασία και η συντήρηση από το κράτος,των φασιστικών μορφωμάτων καθώς είναι αποτέλεσμα της σχέσης αλληλεξάρτησής τους. Οι φασίστες έρχονται να εφαρμόσουν στο μικροεπίπεδο, στα πλαίσια της καθημερινής ζωής, τους κρατικούς σχεδιασμούς για εθνική συνοχή,τυφλή υποταγή και υπακοή σε κάθε σχέση εξουσίας , διαχείριση μειονοτήτων, μεταναστών και κουηρ, διασφάλιση του κεφαλαιακού κέρδους και έτσι το κράτος τους προστατεύει, δεν τους πολεμά.

Βλέπουμε φασιστικά μορφώματα όταν αποπειρώνται να βγουν από τις τρύπες τους επιχειρώντας να πιάσουν δημόσιο χώρο, να κάνουν επιθέσεις σε αγωνιζόμενο κοσμο, καταλήψεις, μετανάστριες, σεξεργάτριες, κουήρ άτομα, σε ό,τι δεν συμμορφώνεται στο “ιερό τρίπτυχο” πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Οι κρατικές πολιτικές που χτίζονται σε βάθος χρόνου δεν θα μπορούσαν να εντείνουν την υποτιμήση των ζωών μας χωρίς την βοήθεια των φασιστών και τον κοινώνικο κανιβαλισμό. Επιπλέον, ο ρατσισμός, ο αντιτσιγγανισμός, η ομοφοβία είναι διάχυτα στην ελληνική κοινωνία και δομικά στοιχεία του έθνους-κράτους και προλειαίνουν το έδαφος για φασιστικές επιθέσεις σε περιόδους κρίσης, όπως ήταν δηλαδή κι αυτή της πανδημίας.

Την Τρίτη στις 9/4 ξεκινάει η δίκη των 51 αντιφασιστών/στριών.Η στήριξή μας είναι δεδομένη.

Ενάντια στον κοινωνικό εκφασισμό να δομήσουμε σχέσεις αλληλεγγύης.

Ανυποχώρητοι κι αδιαμεσολάβητοι αγώνες για να τσακίσουμε κάθε παρακλάδι του φασισμού στις γειτονιές μας, στις σχολές, στη δουλειά μας, στις πλατείες και σε κάθε κοινωνικό πεδίο που υπάρχουμε.

Ούτε σπιθαμή γης στους φασίστες

Για Ζακ, Λουκμάν και Φύσσα δεν φτάνουν μόνο δύο,

Όλοι οι φασίστες στο νεκροτομείο

Μπάτσοι, δικαστές, ανθρωποφυλακές,

Κάτω τα χέρια απο τους/τις αγωνιστές/ριες

Κανένα(ς) μόνο(ς), καμία μόνη απέναντι στο κράτος

ΟΛΕΣ/ΟΙ/Α ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 9/4 ΣΤΙΣ 9:00 ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα