Month: Σεπτέμβριος 2024

Η Ζάκι ζει τσακίστε τους ναζί
 Έξι χρόνια μετά τη δολοφονία της Ζάκι βλέπουμε πως ο στιγματισμός και το κυνήγι του περιθωρίου από κράτος και φασίστες δεν έχει τελειωμό. Η ομοτρανσφοβική επίθεση στην Αριστοτέλους τον περασμένο Μάρτη, η εκδίωξη των μικροπωλητών στη λαϊκή της Ξηροκρήνης από δημοτικόμπατσους, οι τραμπουκισμοί σε βάρος αντιφασιστριών είναι λίγα από τα τρανταχτά παραδείγματα που μας έρχονται στο νου. Άλλωστε, δεν έχουμε ξεχάσει (κι ούτε πρόκειται να ξεχάσουμε) τι συνέβη στην Ομόνοια τον Σεπτέμβρη του ’18 και το τί ακολούθησε από ΜΜΕ και δικαστικούς σε βάρος της Ζάκι και σε βάρος μας. 

Στην Ομόνοια κι αν έγινε ληστεία…
 Δύο αφεντικά, ο κοσμηματοπώλης  Δημόπουλος  και ο κτηματομεσίτης Χορταριάς, με τον δεύτερο να αποτελεί γνωστό φασιστοειδές μέλος του «Πατριωτικού Μετώπου», μαζί με μπάτσους της ομάδας διας, στο πλαίσιο επιβολής του δόγματος νόμου και τάξης, δολοφόνησαν τον Ζακ για την προστασία της ιδιοκτησίας και της υποτιθεμένης τιμής-κύρους τους. Το λιντσάρισμα αυτό αποτέλεσε απλά ένα θέαμα για τους περαστικούς που κοιτούσαν ανενόχλητοι και βιντεοσκοπούσαν το ξυλοδαρμό ενός αβοήθητου ατόμου μέχρι θανάτου. Τα γεγονότα αυτά ήρθαν να μας υπενθυμίσουν την ωμότητα του κράτους και του (μικρομεσαίου εν προκειμένω) κεφαλαίου. Μας έδωσαν να καταλάβουμε για άλλη μια φορά πως οι ανθρώπινες ζωές δεν είναι αυτάξιες αλλά ότι αξιολογούνται βάσει χαρακτηριστικών τα οποία ορίζονται από τα πάνω-την εκάστοτε αστική τάξη και το κράτος. Επίσης, επιβεβαιώθηκε μια ακόμα σκληρή πραγματικότητα, ότι τέτοιες δολοφονίες νομιμοποιούνται και κοινωνικά, κάτι που φάνηκε από την ετοιμότητα των ομοφοβικών και τοξικοφοβικών ατανακλαστικών του μέσου νοικοκυραίου που έσπευσαν να σπιλώσουν το όνομα της ζακι, να την αντιμετωπίζουν σαν καρικατούρα και να αναπαράγουν τον γνωστό οχετό των ρουφιανοκάναλων.
 Μετά τη δολοφονία της ακολούθησε ένας ατελείωτος διασυρμός για αυτήν από τα ΜΜΕ, τα οποία βομβάρδιζαν την κοινωνία με ευτελιστικούς χαρακτηρισμούς για το πρόσωπο και το χαρακτήρα της. Συνέχισαν να την σκοτώνουν, να μειώνουν την αξία της ζωής της με κάθε καινούρια είδηση που έβγαινε. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το poll στο κανάλι του γνωστού ακροδεξιού απατεωνίσκου Καρατζαφέρη με ερώτημα σχετικό του κατά πόσο άξιζε τη δολοφονία της, η Ζάκι. Για άλλη μια φορά βγήκε παγανιά το χαφιεδοτσούρμο βρίσκοντας ευκαιρία να αποτυπώσουν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο τα φασιστικά αντανακλαστικά τους. Το μήνυμα που προσπαθούν μέχρι και σήμερα να μεταδώσουν συνοψίζεται σε αυτό που έγραφαν και τα τρικακια που πετάχτηκαν απο φασιστοειδή/εθνίκια λιγες μερες μετά τη δολοφονία της ζακι στο “πρεζάκια και γκέι δεν είστε αναγκαίοι”. Όντως για την ισχύουσα κοινωνική συγκρότηση οι ζωές των γκέι,των τρανς και τοξικοεξαρτημένων δεν μετράνε και θεωρούνται μιασματική απειλή που χρήζει ψυχιατρικής-φαρμακευτικής αντιμετώπισης ή ακόμα κι εξόντωσης. Το τρίπτυχο “πατρίς-θρησκεία-οικογένεια” που μας θέλει (υπο)ταγμένα σε μία εθνική ενότητα και ομοιογένεια, συσπειρώνει σε κάθετες δομές την κοινωνία, γύρω από μια αυθαίρετη ιδέα που θεωρεί επικίνδυνο κάθε άνθρωπο που ξεφεύγει από τις εκάστοτε κοινωνικές νόρμες.Η ιδέα αυτή, προωθείται και εφαρμόζεται στο καθημερινό πεδίο ζωής, από τα πιο χρήσιμα εργαλεία του κράτους, τους φασίστες, με σκοπό τον αποπροσανατολισμό από τον πραγματικό εχθρό, το κράτος, τον καπιταλισμό και την πατριαρχία που καθιστούν τις ζωές μας εκμεταλλεύσιμες.Η χιλιοπαιγμένη προβολή της στιγμής του θανάτου του χρησιμοποιείται ώς μέσο εκφοβισμού για όσα αποκλίνουν απο την ετεροκανονικότητα γιατί θα τους συμβεί το ίδιο, σε μία ακόμη προσπάθεια κοινωνικού ελέγχου. Παράλληλα, χρησιμοποιείται καθησυχαστικά για τη συνείδηση του μέσου νοικοκυραίου πως επειδή εμπίπτει στην κανονικότητα του καπιταλισμού και της εθνοπατριαρχίας, είναι δηλαδή φιλήσυχος πολίτης, δεν έχει κανένα λόγο να φοβάται για τη ζωούλα του. Κάτι που αποδεδειγμένα δεν ισχύει καθόλου στον νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό γιατί το κέρδος μπαίνει πάνω από την ζωή των από τα κάτω κι αυτό συνεχώς επιβεβαιώνεται ποικιλότροπα (βλ. νόμους για φορολογητέο εισόδημα, κρατικές δολοφονίες, γυναικοκτονίες κλπ)

Τι δουλειά είχε στην Ομόνοια;
 Η προστασία της ιδιοκτησίας δεν ήταν η πρώτη φορά που είδαμε να εξιλεώνει τέτοιες μορφές βίας. Κάθε πτυχή των ζωών μας μετατρέπεται σε προϊόν προς εκμετάλλευση με τον έναν ή τον άλλον τρόπο. Η εργατική μας δύναμη  ανήκει σε κάποια αφεντικά στον καπιταλισμό, οι ζωές των θηλυκοτήτων στην (ετερο)πατριαρχία ανήκουν σε κάποιο πατέρα-σύζυγο-αδερφό, ενώ τα ζώα και η φύση ανήκουν σε εταιρείες κολοσσούς. Στα ίδια πλαίσια, ο δημόσιος χώρος (πλατείες, γειτονιές, δρόμος) ανήκει στο δημόσιο-κράτος και μετατρέπεται σε ένα πλήρως ελέγξιμο πεδίο με μόνιμη επιτήρηση. Έτσι, κι η πολυεθνική Ομόνοια δεν αποτελεί εξαίρεση. Η στοχευμένη εγκληματοποίησή της έρχεται να εξυπηρετήσει τους κρατικούς σχεδιασμούς σε πολλαπλά επίπεδα. Η οργανωμένη γκετοποίηση μιας περιοχής οριοθετεί και περιθωριοποιεί κοινωνικές ομάδες καθιστώντας πιο εύκολο τον έλεγχό τους, ενώ παράλληλα το κράτος καταφέρνει έτσι να ρυθμίζει τη ροή του μαύρου κεφαλαίου. Η Ομόνοια παρουσιάζεται ως μία επικίνδυνη γειτονιά που βρίθει εγκληματικότητας από τα μίντια και την ελληνική πολιτική σκηνή δίνοντας αφορμή σε μικροαστούς, σε φασίστες και εντολές σε μπάτσους να πραγματώσουν την καθοδηγούμενη βία τους (πογκρόμ σε μεταναστά και κακοποιήσεις στο ΑΤ της περιοχής). Εκεί οι μπάτσοι, που έχουν τον πλήρη έλεγχο και την εξουσία, βρίσκουν ευκαιρία να βασανίζουν και να βιάζουν. Έτσι έγινε και πριν 2 χρόνια, τον Οκτώβρη του 22′ που 2 σκουπίδια της ομάδας Δίας κάλεσαν μια θηλυκότητα, για να την «ξεναγήσουν στο χώρο» και την κακοποίησαν σεξουαλικά.

Περί ΣΜΝ κι άλλων δαιμονίων
 Η Zackie oh ήταν ανοικτά οροθετικός. Μιλούσε για τον ιό σε μια προσπάθεια αποδαιμονοποίησής του, καθώς και ενημέρωσης για αυτόν. Το κράτος σε συνεργασία με τα σαπιοκάναλα ανά περιόδους αναδεικνύουν τα κουίρ άτομα, τους μετανάστες, τα σεξεργατά και τις τοξικοεαρτημένες ως αυτά που διασπείρουν τον ιό με αποτέλεσμα τον περαιτέρω στιγματισμό αυτών των κοινωνικών ομάδων. Με το πρόσχημα ότι αποτελούν υγειονομική βόμβα,το κράτος τους περιθωριοποιεί ή τους απομακρύνει από τα αστικά κέντρα. Τέτοιες θανατοπολιτικές δικαιολογούνται και πολλές φορές επικροτούνται από την κοινωνία, καθώς διασπείρεται ο φόβος της υγειονομικής απειλής που πραγματώνεται στα πρόσωπα των εκάστοτε αποδιοπομπαίων τράγων. Δεν ήταν η πρώτη φορά που το ελληνικό κράτος έπραξε κατά αυτόν τον τρόπο. Δε ξεχνάμε το κυνήγι των Αλβανών μεταναστών τη δεκαετία του ’90 βάσει της διάδοσης των ΣΜΝ. Το κυνήγι που δέχθηκαν οι εξαθλιωμένοι αλβανοί μετανάστες εκείνης της δεκαετίας ηταν και κατι που προετοιμαζοταν απο το ελληνικο κρατος, καθώς υπήρχε ένας ετοιμος ελληνικός όχλος που είχε ήδη ακονίσει τα εθνικά φασιστικά αντανακλαστικά του που φτάναν ακόμα και σε σημείο πραγματοποίησης πογκρόμ. Οι μετανάστες, οι ρομά, οι σεξεργάτριες,καθώς κι όποια άλλη υποτιμημένη ομάδα αποτελεί εθνική απειλή ταυτόχρονα δαιμονοποιείται και ως υγειονομικη απειλή που θα μολύνει το υγιές κοινωνικό σώμα. Στο πλαίσιο της εθνικής εξυγίανσης έχουν στηθεί τα μεγαλύτερα πογκρόμ και οι πιο απάνθρωπες τακτικές ελέγχου κοινωνικών ομάδων/πληθυσμών. Δε ξεχνάμε στα πιο πρόσφατα παραδείγματα και την καλοστημένη προεκλογική επιχείρηση του Λοβέρδου (τότε υπουργού υγείας) στην Ομόνοια το 2012. Τα ΜΜΕ σε πλήρη σύμπλευση με την κρατική αφήγηση ξεκίνησαν τη διαπόμπευση των οροθετικών μεταναστριών/χρηστριών/ σεξεργατριών στην Ομόνοια με το να βγαίνουν στη φόρα τα στοιχεία κι οι φωτογραφίες τους και να ακολουθεί ο γνωστός οχετός περί υγειονομικής βόμβας και περί απειλής για τους τίμιους κατά τα άλλα έλληνες οικογενειάρχες.

Λίγα λόγια για το τώρα…
Τον περασμένο Ιούλιο ολοκληρώθηκε το εφετείο. Οι δολοφόνοι του Ζακ με τη δικαιολογία του “πρότερου σύννομου βίου”, καθώς και την “ανάρμοστη συμπεριφορά του θύματος ως ώθηση των πράξεών τους”, έπεσαν στα μαλακά. Η ροή της καθημερινότητας συνεχίζεται ανενόχλητη πλέον αφού η απειλή εξοντώθηκε και οι ιερές αξίες αυτής της κοινωνίας διαφυλαχθηκαν(!)
 Η δολοφονία της ζακι δεν ήταν για εμάς απλά μια στιγμή μέσα στο συνεχές της πατριαρχικής βιας, ούτε μια στιγμή που πέρασε και οι βασανιστές της επέστρεψαν στην κανονικότητα. Η ζακι δολοφονήθηκε γιατί δεν χωρούσε στα στενά όρια που μας επιτρέπει να υπάρχουμε η κυριαρχία. Ήταν κουηρ, οροθετικός, τοξικοεξαρτημένος και ακτιβίστρια. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά του θεωρήθηκαν νοσηρά για τον εθνικό κορμό. Η δράση της ως drag queen ήταν ανάχωμα στην εθνοπατριαρχία, και στα δίπολα που αυτή επιτάσσει. Έτσι, αυτόματα οι δολοφόνοι της οπλίστηκαν αναλαμβάνοντας τον ρόλο των ανδρών-προστατών της ιδιοκτησίας, της αγίας ελληνικής οικογένειας και του έθνους. Εμείς αγωνιζόμαστε για να διατηρήσουμε στη συλλογική μας μνήμη αυτές που δεν είναι πια μαζί μας, τη Ζάκι, την Αna Ivankova,τη Δημήτρη, αλλά κυρίως για να δημιουργήσουμε κοινότητες αγώνα κι ενδυνάμωσης με αυτές που είναι κοντά μας. Στη βία της εθνοπατριαρχίας πρέπει να απαντάμε συλλογικά. Στιγμές συλλογικής γιορτής κι απελευθέρωσης όπως συνέβη στην απάντηση της ομοτρανσφοβικής-φασιστικής επίθεσης τον Μάρτιο στην Αριστοτέλους μόνο ανυψωτικά δρουν για το ηθικό μας. Παλεύουμε για αυτές που στέκονται απέναντι στην βαρβαρότητα που μας επιβάλλεται ως όρος ζωής, απέναντι στην εκμετάλλευση της ύπαρξής μας, για όλα τα καταπιεσμένα, τα ανώμαλα, τους περιθωριοποιημένους, τις επιζώσες. Απερίφραστα δίπλα σε αυτές που το κράτος, ο άντρας τους, οι οικογένειες τους, τις θέλαν νεκρές μια ζωή, φοβισμένα, έγκλειστες και σε πείσμα τους, παλεύουν καθημερινά για την επιβίωσή τους και για μια αξιοπρεπή ζωή. Γιατί αγώνας είναι να είσαι τρανς σε αυτή την κοινωνία που η υπαρξή σου και μόνο στο δημόσιο χώρο προκαλεί αφορμή για τραμπουκισμούς και πογκρόμ. Μεχρι να μη χρειάζεται να αποδεικνύουμε συνεχώς τα αυτονόητα, να κυκλοφορούμε ελεύθερα όπως γουστάρουμε, να δηλώνουμε περήφανα η ντροπή όλων των ψευτοίδανικών του έθνους.

ΟΛΑ-ΕΣ-ΟΙ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΕΤΕΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΖΑΚ ΣΤΙΣ 21-09 ΣΤΙΣ 19:00 ΣΤΟ ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ
ΓΚΕΙ, ΤΡΑΝΣ, ΛΕΣΒΙΕΣ, ΙΕΡΕΙΕΣ ΤΟΥ ΑΙΣΧΟΥΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΕΡΗΦΑΝΑ Η ΝΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ
ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ Η ΑΥΤΟΔΙΚΙΑ – ΤΟ ΧΕΡΙ ΤΟΥΣ ΤΟ ΟΠΛΙΣΕ Η ΤΟΞΙΚΟΦΟΒΙΑ
ΑΔΕΡΦΕΣ, ΠΡΕΖΑΚΙΑ, ΤΡΑΝΣ, ΟΡΟΘΕΤΙΚΟΙ – ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ ΘΑ ΣΤΗΣΟΥΜΕ ΓΙΟΡΤΗ
ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΘΛΙΨΗ Η ΖΑΚΙ ΘΑ ΜΑΣ ΛΕΙΨΕΙ
Μαρμάγκα,αντιπατριαρχική ομάδα

Στις 6/09 ομάδα περίπου 15 φασιστών επιτίθονται έπειτα από συναυλία στη Νεάπολη σε παρέα 6 ατόμων λόγω του ότι έφεραν αντιφασιστικά διακριτικά. Στις δυτικές περιοχές της Θεσσαλονίκης όντως το τελευταίο διάστημα βλέπουμε φασιστικά μορφώματα να πιάνουν όλο και περισσότερο δημόσιο χώρο. Η άνοδος αυτή δεν έρχεται ξέχωρη από την πολιτική σκηνή,  αλλά αντανακλά και μια άνοδο του φασισμού και της ακροδεξιάς στον ελλαδικό χώρο γενικότερα.
Ανά περιόδους βλέπουμε φασίστες να κάνουν επιθέσεις σε αγωνιζόμενο κοσμο, καταλήψεις, μετανάστριες, σεξεργάτριες, κουήρ άτομα, σε ό,τι δεν συμμορφώνεται στο “ιερό τρίπτυχο” πατρίς-θρησκεία-οικογένεια. Οι κρατικές πολιτικές που χτίζονται σε βάθος χρόνου δεν θα μπορούσαν να εντείνουν την υποτίμηση των ζωών μας χωρίς την βοήθεια των φασιστών και τον κοινώνικο κανιβαλισμό. Οι φασίστες έρχονται να εφαρμόσουν στο μικροεπίπεδο, στα πλαίσια της καθημερινής ζωής, τους κρατικούς σχεδιασμούς για εθνική συνοχή,τυφλή υποταγή και υπακοή σε κάθε σχέση εξουσίας, διαχείριση μειονοτήτων, μεταναστών και κουήρ. Κατεύθυνση πλήρως εναρμονισμένη με τις πολιτικές του κράτους.
Το κράτος θρέφει και συντηρεί τα φασιστικά μορφώματα με τα οποία έχει σχέση αλληλεξάρτησης. Αποτελούν ένα χρήσιμο εργαλείο που θα καταστείλει και θα εξοντώσει τους πληθυσμούς που περισσεύουν και που το κράτος θέλει διακαώς να ελέγξει. Ο πόλεμος κατά των μεταναστριών, ο ρατσισμός, ο αντιτσιγγανισμός, η ομοφοβία είναι διάχυτα στην ελληνική κοινωνία, συντηρούν τον φασισμό και προλειαίνουν το έδαφος για φασιστικές επιθέσεις σε περιόδους κρίσης. Η συσπείρωση γύρω από κάθετες δομές που συγκροτούνται γύρω απο την ιδέα της εθνικής ενότητας και στοχεύουν στον πόλεμο ενάντια στον εσωτερικό είτε εξωτερικό εχθρό απορποσανατολίζουν από τον πραγματικό εχθρό, το κράτος. Ταυτόχρονα, συσκοτίζουν την ευθύνη κράτους και καπιταλισμού στη φτωχοποίηση της κοινωνικής βάσης αποδίδοντας πολύ βολικά το φταίξιμο σε πληθυσμούς που είναι σκληρά εκμεταλλευόμενοι στην τοπική κοινωνία, σε μια προσπάθεια διαίρεσης του προλεταριάτου.
Ενάντια στον κοινωνικό εκφασισμό, προτασσουμε την αλληλεγγύη και δημιουργούμε κοινότητες αγώνα μεταξύ των καταπιεσμένων.Καμία φασιστική, ομοτρανσφοβική,ρατσιστική επιθεση να μη μένει αναπάντητη.Οι γειτονιές αποτελούν πεδίο συγκρούσεων τάξης, φύλου, φυλής και οι σιωπές, οι υποχωρήσεις και αντίστοιχα οι συλλογικές μας αντιστάσεις  καθορίζουν τον τρόπο που ζούμε. Γι΄ αυτό και οι απαντήσεις που δίνουμε πρέπει να είναι συλλογικές μαχητικές και με διάρκεια μέχρι να έχουν οι αγώνες μας την πολυμορφία της ζωής μας.Ανυποχώρητοι κι αδιαμεσολάβητοι αγώνες για να τσακίσουμε κάθε παρακλάδι του φασισμού στις γειτονιές μας, στις σχολές, στη δουλειά μας, στις πλατείες και σε κάθε κοινωνικό πεδίο που υπάρχουμε.

Ούτε στη Νεάπολη, ούτε πουθενά τσασκιστε τους φασίστες σε κάθε γειτονιά

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα

Αλληλεγγύη στην 19χρονη Ε. επιζώσα κυκλώματος trafficking στην Ηλιούπολη

Η πατριαρχία μας αναγκάζει να ξεσκεπάζουμε το καθόλου κρυμμένο πρόσωπο του trafficking ξανά και ξανά. Οι κρατικοί μηχανισμοί και ο κυρίαρχος λόγος προσπαθούν να μας πείσουν πως μάχονται ιδρωμένα για την καταπολέμηση του, με εγκυκλίους, νομοθετήματα και κάθε λογής ρυθμίσεις για την εξάλειψη του , την ίδια στιγμή που έχουν εγγυηθεί πως οι ίδιοι οι βιαστές, μπάτσοι ,δικαστές και μμε θα μιλάνε ακατάπαυστα για θηλυκότητες που τα θέλανε και το γουστάρανε με την έκτροπη πορεία της ζωής τους, για παιδιά που τελικά δεν ήταν και τόσο παιδιά, για ερωτευμένους οικογενειάρχες και μπερδεμένους άντρες και άλλα τόσα παραμύθια, που όχι απλά δεν είναι κρυμμένα στο σκοτάδι και αποκομμένα από τον κοινωνικό ιστό αλλά είναι γέννημα θρέμμα αυτού. Εμείς αυτό που βλέπουμε είναι ένα συνεχές της πιο εξοντωτικής πατριαρχικής βίας πάνω στα σώματα και στις ψυχές ντόπιων, μεταναστριών, παιδιών και μη.

Στην πατριαρχικά δομημένη κοινωνία τα άτομα όταν γεννιούνται τους αποδίδονται συγκεκριμένοι έμφυλοι ρόλοι. Αυτοί οι ρόλοι (ανά)παράγονται μέσα στις πυρηνικές οικογένειες. Βλέπουμε λοιπόν το κυρίαρχο αρσενικό να έχει λόγο στις επιλογές και στα σώματα από τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, είτε αυτός είναι ο πατέρας είτε ο σύζυγος είτε ο μεγάλος γιός. Μια ιεραρχική δομή που έχει αντίκτυπο στις ζωές των θηλυκοτήτων ή των μικρών παιδιών της οικογένειας, των οποίων τα θέλω και οι ανάγκες περιορίζονται. Γι αυτό πολλές φορές οικεία πρόσωπα ασκούν και την μέγαλύτερη εξουσία στα επιζώντα άτομα έμφυλης βίας και στις περιπτώσεις σεξουαλικής κακοποίησης ή εκμετάλλευσης αυτών εμπλέκονται και οι αρρενωπότητες της οικογένειας.

Στο κύκλωμα trafficking που κατήγγειλε η Ε. το καλοκαίρι του 2021 ο πατέρας της,ο πρώην σύντροφος της Ντάνιελ και ο μπάτσος Μπουγιούκος αποτελούσαν τους βασικούς κατηγορημένους. Σε πρώτο βαθμό ο πατέρας της και ο Ντάνιελ κρίθηκαν αθώοι για βιασμό και σωματεμπορία,ενώ ο μπάτσος που καταδικάστηκε για εμπορία ανθρώπου άσκησε έφεση. Έτσι, στις 18 Σεπτεμβρίου 2024 εκδικάζεται η υπόθεση σε β΄βαθμό.

Πού είναι το κρατος και οι θεσμοί του μέσα σε όλα αυτα;

Ο ρόλος του κράτους είναι συνεπής και ξεκάθαρος: Αποτελεί τον βασικό πυλώνα και τον εγγυητή της ύπαρξης και της διαιώνισης των κυκλωμάτων trafficking, έξω απο τα πλαίσια του οποίου δεν μπορεί να υπάρξει και ακόμη πιο σημαντικό χώρις την ενεργή εκμπλοκή των μπάτσων και των δικαστών. Οι δουλειές και οι σχέσεις κράτους και παρακράτους συμπυκνώνονται στην υπόθεση της Greek Mafia (κύκλωμα με υψηλόβαθμα στελέχη, μπάτσους, απόστρατους, δικηγόρους, ‘καλα’ και ‘κακα’ παιδια της νύχτας και μπόλικο ξέπλυμα μαύρου χρήματος με ό,τι αυτό συνεπάγεται) και του πρωτεύοντα ρόλου της στα κυκλώματα τραφικινγκ. Η γνωστή πλέον με το ψευδώνυμο «Μαρίνα», είναι κατηγορούμενη ως «ταμίας» του κυκλώματος προστασίας στη δίκη της Greek Police Mafia και η ιδιοκτήτρια του οίκου ανοχής επί της οδού Κασσάνδρας 6 στον Κεραμεικό, χώρο που η 12χρονη από τον Κολωνό αναγνώρισε ως ένα από τα μέρη όπου την εξέδιδε ο Μίχος και ο οποίος έτσι για να πέφτει και λίγη στάχτη στα μάτια, είχε σφραγιστεί και επανασφραγιστεί 7 φορές, με την ελληνική αστυνομία “να μην γνωρίζει” τη λειτουργία του μέχρι να αποκτήσει διαστάσεις ο αγώνας της 12χρονης και της οικογένειας της(βολικότατο). Ήταν επίσης η διαχειρίστρια σελίδας γνωριμιών μέσω της οποίας ο μπάτσος Μπουγιούκος εξέδιδε την 19χρονη Ε. Στην κατάθεση που είχε δώσει η ίδια στις 10 Ιουλίου 2021,ανέφερε: «Αυτός (σ.σ.: ο αστυνομικός) μου είπε ότι η μητέρα ενός φίλου του, του Γ.Λ., έχει οίκους ανοχής στην Αθήνα και ένα site για να κλείνεις ερωτικά ραντεβού με κοπέλες και μου πρότεινε να εργαστώ κι εγώ γι’ αυτήν. Ο Δ. και ο Λ. δουλεύουν χωρίς να φαίνονται για τη μητέρα του Λ., την οποία φωνάζουν στη δουλειά Μαρίνα, χωρίς να γνωρίζω ποιο είναι το πραγματικό της όνομα. Αυτοί ουσιαστικά είναι τα αφεντικά και κανονίζουν τις δουλειές και διαχειρίζονται το site. Όταν μου έγινε η πρόταση από τον Δ. να εργαστώ μαζί τους, εγώ αρχικά το αρνήθηκα, όμως αυτός με απείλησε ότι θα με σκοτώσει και ότι θα κάνει κακό στην οικογένειά μου και έτσι εξαναγκάστηκα να δουλέψω μαζί τους».

Δεν πρόκειται για ένα μηχανισμό που ξέφυγε μέσα στο σκοτάδι της μαφίας και της καπιταλιστικής αγοράς(με τζίρους εκατομμυριών ευρώ τον μήνα) αλλα ακριβώς για την πραγματική όψη του πως το κεφάλαιο ρέει πάνω στα σώματα μας,για το πως το ελληνικό κράτος με όλες τις πτυχές του (μπάτσοι, δικαστική εξουσία, πατριαρχική βία) εγγυάται ότι όλα αυτά τα κυκλώματα θα λειτουργούν ανενόχλητα. Είναι αυτό που ρυθμίζει τις συνθήκες μετανάστευσης, ώστε όσες μετανάστριες καταφέρνουν (καθώς αποτελεί ερώτημα για τον εαν τα καταφέρνουν όντως) να καταγγειλούν την κακοποιήση τους μέσα σε τέτοια κυκλώματα, αυτό που έρχεται ως απάντηση ειναι η απέλαση. Οι επιζώσες καταλήγουν κατηγορούμενες για το καθεστώς της μετανάστευσης τους και τις περισσότερες φορές τις έχουν ήδη απελαύνει πριν εκδικαστεί η υπόθεση τους.

Η αστική δικαιοσύνη λειτουργεί με ταξικά, έμφυλα και φυλετικά κριτήρια. Μέσα στις δικαστικές αίθουσες αναπαράγεται η κουλτούρα του βιασμού με ερωτήσεις που υπονοούν ότι με κάποιο τρόπο τα ήθελε και τα έπαθε, με κάποιο τρόπο θα έφταιγε και αυτή. Τα επιζώντα έμφυλης βίας επανατραυματίζονται και κρίνονται σαν κατηγορούμενα, προσπαθόντας να αποδείξουν την εγγυρότητα των βιωμάτων τους, πολλές φορές μπροστά στους ίδιους τους κακοποιητές τους. Η Ε. το έζησε αυτο στην ολότητα και στη βιαιότητα του, αφού την έβαλαν στη διαδικασία να είναι στην ίδια αίθουσα με τους θύτες της και να χρειάζεται να καταθέσει μπροστά τους. Ο εισαγγελέας μάλιστα, που πρότεινε την αθώωση όλων των κατηγορουμένων, είπε πως “η καταγγέλλουσα μπορούσε να πράξει διαφορετικά και να πάρει άλλο δρόμο στη ζωή της” και ακόμη πως και η ίδια ήθελε αυτή τη σεξουαλική επαφή μαζί τους.
Είναι εμφανές το πως στα κυκλώματα trafficking συμμετέχουν ο πατέρας και άλλοι της ιερής ελληνικής οικογένειας, μπάτσοι, καταστηματάρχες, πολιτικά πρόσωπα και γενικά πρόσωπα σε υψηλή κοινωνική και ταξική θέση. Θύτες που έχουν τις κατάλληλες ανδρικές ταυτότητες που διαιωνίζονται μέσα από δομές εξουσίας, βρίσκουν αντίστοιχα δίκτυα εξουσίας να τους υποστηρίξουν.
Έτσι, στις δίκες για έμφυλη βία, βλέπουμε εξαγοράσιμες ποινές, πόσο μάλλον με το νέο ποινικό κώδικα, βιαστές να αθωώνονται ή να τους καταδικάζουν σε 2-3 χρόνια με αναστολή της ποινής και τα δικαστήρια να επικαλούνται το ελαφρυντικό του πρότερου σύννομου βίου όπως έγινε και στην περίπτωση του μαστροπού μπάτσου Μπουγιούκου. Ο μπάτσος αυτός, από τότε που αφέθηκε ελεύθερος με αναστολή έχει απειλείσει την ζωή της επιζώσας, σε μια απέλπιδα προσπάθειά του να τη φιμώσει και να καταστείλει τον αγώνα της. Ακόμη, την κατείγγειλε για διακίνηση ναρκωτικών αλλά και για παράνομη σεξεργασία χωρις τα απαραίτητα υγειονομικά έγγραφα. Κατηγορία καθαρά εκδικιτική, η οποία έπεσε στο δικαστήριο.

Στο σύστημα κράτους-πατριαρχίας-καπιταλισμού που προσπαθεί να ελέγξει τις ζωές μας, τα σώματα μας γίνονται αντιληπτά ως εργαλεία προς εκμετάλλευση και οικονομική εξόντωση. Δυστυχώς, μέσα στις αφηγήσεις του κράτους καθώς και των μμε, η σύγχιση trafficking και σεξεργασίας είναι πολύ συχνή. Η τακτική αυτή αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη από τα πραγματικά αίτια της σωματεμπορίας, που είναι κομμάτι της συστημικής βίας και ακόμη δίνει άλλοθι στα κράτη να ασκήσουν σκληρότερη πολιτική καταπολέμησης της σεξεργασίας καθώς και περαιτέρω αντιμεταναστευτική πολιτική.
Είναι σημαντικό να ξαναειπωθεί πως σε πολλές καταγραφές καταναγκαστικής σεξεργασίας, τα άτομα μπορεί στην αρχή να συννενούσαν και μετέπειτα να ξεκίνησε η κακοποίηση τους, αλλά σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχουν οι δομές για να καταγγείλουν τους μαστροπούς και τους θύτες τους.
Η επιλεκτική συμπόνοια που προσφέρεται μόνο σε όσα επιζώντα άτομα πληρούν τη χριστιανική ηθική της κοινωνίας και δεν είναι προκλητικά με τον οποιοδήποτε τρόπο ορίζει αυτή κάθε φορά, κλείνει το στόμα σε όσα άτομα ζουν σε συνθήκες κακοποίησης. Έτσι, η έμφυλη βία κανονικοποιείται σε κάποιες περιπτώσεις, ενώ σε άλλες καταδικάζεται γιατί διαταράσσει την επίπλαστη κοινωνική ειρήνη. Καμία ειρήνη δεν υπάρχει στο σύστημα που συντηρεί και θρέφει τα κυκλώματα σωματεμπορίας. Κυκλώματα που εκμηδενίζουν τα άτομα, τα αναγκάζουν να ζουν σε συνθήκες ημιθανάτου, μετατρέποντάς τα σε μηχανές. Σύμφωνα και με τα λόγια της δικηγόρου της 19χρονης “το trafficking είναι πόλεμος”. Όντως είναι ένας κοινωνικός πόλεμος στον οποίο το επιζών άτομο απανθρωποποιείται κι αντικειμενοποιείται πλήρως, διασύρεται στις οθόνες μας λες και το ίδιο ήταν υπαίτιο ή συνένοχο για την ύπαρξη του κυκλώματος εν’ω παράλληλα οι πραγματικοί ένοχοι, οι οποίοι τυχαίνει να είναι ευυπόληπτοι άντρες με αξιώματα, συγκαλύπτονται και προστατεύονται από τους κρατικούς μηχανισμούς και των περισσότερων τα ονόματα δε θα τα μάθουμε ποτέ.

Όταν τα συνθήματα γίνονται πράξη

Στις 10/7/2021 η Ε. βρίσκει διέξοδο σε μια σερβιτόρα γειτονικού καφέ. Μέσα στη κοινωνία του “δεν σε αφορα” και του “πού να μπλεκεις”, το ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ παίρνει σάρκα και οστά και έτσι καταφέρνει να ξεφύγει από τον κακοποιητή και προαγωγό, πρώην μπάτσο Μπουγιούκο, ο οποίος την κακοποιούσε σεξουαλικά, συναισθματικά, σωματικά και την εξέδιδε για χρόνια. Με τη βοήθεια φεμινστικών ομάδων δημιουργήθηκε ένα δίκτυο αλληλεγγύης, γιατί ξέρουμε πολύ καλά πως ότι έχουμε είναι η μία το άλλο. Το εχουμε ζήσει σπίτι μας, στις γειτονιές μας, στις δουλειές μας, με τις φίλες μας και με μικρά ή μεγάλα δίκτυα αλληλεγγύης, που μας έμαθαν να φροντίζουμε η μία την άλλη. Για εμάς η Ε. δεν είναι μια υπόθεση που θα μπει στο συρτάρι, ούτε ενα μεμονωμένο τυχαίο περιστατικό, είναι πόλεμος ενάντια στην ύπαρξή μας, η αποτύπωση της σαπίλας αυτής της κοινωνίας και η υπενθύμιση πως μέσα σ’αυτόν τον κόσμο που μας θέλει φρόνιμες και ήσυχες, πάντα θα μας βρίσκει απέναντι. Για όλες όσες δεν έχουν φωνή να μιλήσουν” όπως έχει πει η ίδια μέσα στις δικαστικές αίθουσες στις οποίες κλήθηκε πολλές φορές να βρεθεί. Μέχρι να τελειώνουμε με όλους εσάς, τους κακοποιητές και εκμεταλλευτές των ζωών μας, δημιουργούμε ρωγμές και σπάμε τη σιωπή.

ΚΑΝΕΝΑ ΜΟΝΟ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΟΥ (ΠΑΡΑ)ΚΡΑΤΟΥΣ

Η ΠΑΤΡΙΑΡΧΙΑ ΒΙΑΖΕΙ ΚΑΙ ΣΚΟΤΩΝΕΙ
ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΠΟΤΕ ΚΑΜΙΑ ΜΟΝΗ

ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΜΑΦΙΑ Η ΙΔΙΑ ΣΥΜΜΟΡΙΑ
ΠΑΙΔΟΒΙΑΣΜΟΙ ΚΑΙ ΣΩΜΑΤΕΜΠΟΡΙΑ

Συγκέντρωση αλληλεγγύης στην Ε. επιζώσα κυκλώματος trafficking Σάββατο 14/09 12:00 Καμάρα, εν όψει του εφετείου στις 18/09

Μαρμάγκα, αντιπατριαρχική ομάδα